คำที่มีความหมายว่า  แปลก  ประหลาด  และมีตัวการันต์

-มหัศจรรย์  

-อัศจรรย์

คำแปล

        มัจฉานุผู้เก่งกล้า วิ่งเข้าไปยกมือเหนือศรีษะ น้อมตัวลงไหว้และกล่าวว่าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นพ่อ  จึงได้ต่อสู้กับพ่อ โทษนี้มากมายเหลือเกิน  จึงอยากที่จะขอโทษพ่อ เพื่อจะได้ไม่เป็นเวรกรรมติดตัวไป  หนุมานเข้ามาสวมกอดลูก  ลูบไล้ไปทั่วตัว  รับขวัญด้วยการจูบแล้วมองหน้ามัจฉานุบอกว่า ที่ลูกได้ต่อสู้กับพ่อนั้น  เป็นเพราะลูกไม่รู้มาก่อนว่าเป็นพ่อ เป็นการปกป้องตัวเอง  ที่ลูกทำไปนั้นไม่ได้ถือโทษโกรธลูกเลย  แต่จะอยู่ต่อก็ไม่ได้  จะต้องรีบไปตามหาพระราม  และฆ่าเจ้าพญายักษ์ไมยราพเสีย  เพราะมันลักพาตัวพระรามมาที่เมืองบาดาลนี้   ขอให้ลูกอย่าได้เศร้าโศกเสียใจไปเลย และบอกทางพ่อมาเถอะ  

ครูปฐมวัย     เป็นบุคคลที่ใกล้ชิดเด็ก รองมาจากพ่อ และ แม่  ครูเป็นผู้วางรากฐานการเรียนรู้ในเด็ก  เป็นผู้เสริมสร้างการพัฒนาทั้งด้านร่างกาย  จิตใจ และสมอง เพราะเด็กวัยนี้กำลังมีการพัฒนาที่รวดเร็ว  โดยเฉพาะการพัฒนาด้านสมอง เมื่อเด็กไปโรงเรียน  ครูปฐมวัยจะทำหน้าที่แทนพ่อและแม่   เพื่อเพิ่มทักษะทั้งการอ่าน เขียน และพัฒนาด้านสังคมในเด็ก  เพื่อให้เด็กได้เติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีและมีคุณภาพในสังคม

ครูปฐมวัยควรมีทักษะที่ดี      สรุปพอประมาณที่สามารถปฏิบัติได้จริงดังนี้

1. มีกิริยา มารยาท เรียบร้อย  ยิ้มแย้ม แจ่มใส พูดจาคล่องแคล่ว  เสียงดังฟังชัด

2. มีจิตใจรักเด็ก  มีความเมตตา  กรุณา มีความรับผิดชอบ

3. ควบคุมอารมณ์ได้ดี  ไม่โกรธง่าย โมโหง่าย

4.ใจเย็น สุภาพ เป็นระเบียบ มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์

5. มีความยุติธรรม

6.มีร่างกายแข็งแรง

7.มีความรอบรู้เรื่องจิตวิทยาในเด็ก

8.มีความรู้ การเรียนการสอนในหลักสูตรปฐมวัย

9.เป็นคนใฝ่เรียน ใฝ่รู้  ศึกษาหาความรู้วิวัฒนาการทางการศึกษาให้ทันสมัยอยู่เสมอ  

10. รู้จักประยุกต์ใช้ และบูรณาการความรู้ให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมให้เหมาะกับเด็ก

11.มีทักษะในการสื่อสาร ฟัง พูด อ่าน เขียน ได้ดี

12.มีความภาคภูมิใจในวิชาชีพครู  สามารถอุทิศเวลา กำลังกาย กำลังใจ  กำลังสติปัญญาให้กับเด็กผู้เรียนได้  

ฯลฯ

คำว่า "ม้า"  มาจาก  ม  ประสมกับ   สระ -า   ตามด้วย  วรรณยุกต์   -  ้  

สะกด   "มอ-อา-มา-ไม้โท    อ่านว่า    ม้า

ควรพาน้องไปปรึกษากุมารแพทย์ที่โรงพยาบาลค่ะ  เพื่อหาสาเหตุว่าทำไมพัฒนาการของน้องช้ากว่าเด็กคนอื่น ๆ อาจเกิดจากสาเหตุอื่น ๆ ก็ได้  ต้องตรวจอย่างละเอียดดีกว่าค่ะ  

ขอแนะนำด้วยการใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ๆ

     - เทคนิคการแต่งเพลงนั้นมีมากมาย  ขึ้นอยู่กับพื้นฐานและความรู้เรื่องดนตรีของแต่ละคนที่ต้องยอมรับว่าไม่เท่ากัน  

     - บางคนอาจเริ่มต้นจากการแต่งทำนอง  ซึ่งต้องมีความรู้เรื่อง Melody พอสมควรในการนำตัวโน้ตดนตรีมาปะติดปะต่อกันให้เกิดความไพเราะ

     - บางคนเริ่มต้นด้วยการเขียนคำร้อง  และบางคนเริ่มต้นทั้งการเขียนคำร้องและการแต่งทำนองคู่กันไป  ซึ่งก็ต้องมีความรู้ทั้ง 2 ด้าน        ควบคู่กันไป

ขอแนะนำการแต่งเพลงที่เริ่มจากการเขียนคำร้อง

      ผู้แต่งเพลงควรมีพื้นฐานความรู้ด้านภาษาที่ดีระดับหนึ่ง   โดยเฉพาะภาษาไทย  มีจุดเด่นที่มีรายละเอียดของเสียงเหมือนเสียงดนตรีตามธรรมชาติอยู่แล้ว  ในการออกเสียงทั้ง พยัญชนะ  สระ  มีทั้งเสียงสั้น และเสียงยาว  คำคล้องจอง  คำสัมผัส   ผู้แต่งเพลงจึงควรเลือกใช้คำอย่างฉลาด  เทคนิคในการเลือกคำที่นำมาเขียนคำร้องเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้บทเพลงออกมามีความไพเราะ

     เพลงในยุคก่อน  ถ้าสังเกตุให้ดีจะเห็นว่า นักแต่งเพลงรุ่นเก๋า  จะเขียนคำร้องโดยใช้ภาษาที่สวยงาม  คล้องจองกัน  มีความลื่นไหลในการออกเสียง  ไม่ใช้คำฟุ่มเฟือย  มีความพอดีในการใช้ภาษา  ทำให้เพลงออกมามีความไพเราะจับใจเป็นเพลงอมตะได้ถึงทุกวันนี้

     เพลงในปัจจุบัน  ไม่เน้นการใช้ภาษาเท่าใดนัก  อาจจะเป็นเพราะเรารับรูปแบบ และแนวเพลงจากตะวันตก  หรือตะวันออกที่ไม่ใช่ประเทศเราในช่วงหลังนี้  มาพอสมควร จนบางครั้งอาจลืมความสำคัญของการใช้ภาษาไทยในการเขียนคำร้อง  ทำให้อรรถรสในการเสพเสียงเพลงดูแปลก ๆ ไปบ้าง   แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเสียทีเดียวว่ารูปแบบเพลงของตะวันตกหรือตะวันออก (ที่ไม่ใช่ประเทศไทย)  นั้นไม่ดี   ก็เป็นไปตามยุคตามสมัยและวิวัฒนาการของดนตรีที่มีการพัฒนาออกไป

     สรุปแล้ว  ในความเห็นของดิฉัน    ในเบื้องต้น  ท่านที่กำลังจะเป็นนักแต่งเพลง  ควรเริ่มต้นด้วยการปรับทัศนคติของตัวเอง  กล้าที่จะเขียน และมีความตั้งใจแน่วแน่ ในการเขียน  ควรใช้ภาษาที่สละสลวย และสวยงาม  มีคำสัมผัส คล้องจอง ให้ดูดี  ไม่ใช้คำฟุ่มเฟือยมากนัก  ควรเน้นเสียงสั้นเสียงยาวให้เหมาะสมในท่อนเพลง  ใช้เทคนิคในการเล่าเรื่องให้ได้ใจความ  มีจินตนาการ รวมทั้งมีอารมณ์เพลง  ไม่วกไปวนมา  มีคำร้องท่อนที่ฟังแล้วติดหู   คนฟังจำได้ง่าย  ที่เรียกว่าท่อน Hook   และต้องจบเพลงอย่างสวยงาม      ที่สำคัญจะขาดไปเสียไม่ได้คือ  นักแต่งเพลงที่ดีควรมีความรู้เรื่อง Melody  ด้วย  เพราะมีความจำเป็นที่ต้องใช้ประกอบกันไม่น้อยทีเดียว

ก่อนอื่นต้องขอทำความเข้าใจก่อนค่ะ

          อสม. มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า  "อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน"    มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Village Health Volumteer   ใช้ตัวย่อว่า "VHV"                                                                                      

         ส่วนเงินเดือนที่ถาม  ที่ถูกต้องเรียกว่า  "ค่าป่วยการ"  ซึ่งเป็นค่าตอบแทนที่ทางราชการจ่ายให้แก่สมาชิก  อสม. เมื่อมี    ผลงานและหน้าที่ตามที่กำหนดไว้ในระเบียบกระทรวงสาธารณสุขว่าด้วยการเบิกจ่ายเงินค่าป่วยการของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) พ.ศ.2552 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม   ซึ่งกำหนดไว้ว่า  "จะต้องทำงานอย่างน้อย 1 วันต่อสัปดาห์ หรืออย่างน้อย 4 วันต่อเดือน"  ตามที่ได้รับมอบหมาย   ต้องลงชื่อปฏิบัติงานโดยมีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขและประธาน อสม.  เป็นผู้ตรวจสอบและรับรองการปฏิบัติงาน   และจะต้องมีการอบรม  การรายงานอย่างเป็นระบบ ตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดทุกเดือนด้วย

        ในปัจจุบัน  "ค่าป่วยการ"  จ่ายครั้งละ 600 บาท  ซึ่งจะต้องมีผลงานและจัดทำรายงานการปฏิบัติงานตามที่ได้รับมอบหมาย   ส่วนในอนาคตจะมีการเพิ่มวงเงินค่าป่วยการ หรือไม่  นั้น  กระทรวงสาธารณสุขจะเป็นหน่วยงานพิจารณาปรับปรุงหลักเกณฑ์ และอัตราค่าป่วยการให้สอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้องต่อไป     ส่วนค่าตอบแทนจะออกไม่เกินวันที่ 15 ของเดือน ค่ะ   เนื่องจากต้องผ่านขั้นตอนหลายหน่วยงาน  ทั้งระดับจังหวัด  อำเภอ  และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อบจ.)   ขึ้นอยู่กับ ร.พ.ส.ต. นั้น ๆ จะรวบรวมเอกสารส่งกลับมายังหน่วยงานผู้เบิก (อบจ.)    เร็วเพียงใด  ซึ่งในอนาคตอาจมีการปรับปรุงเปลี่ยนวิธีการรับเงินให้เร็วขึ้น เช่น ผ่านระบบการจ่ายเงินแบบ Prompt Pay  ค่ะ 

          จริง ๆ แล้ว อสม.  เป็นบุคคลที่อุทิศเวลาและมีความเสียสละให้แก่คนในชุมชนในการให้บริการด้านสุขภาพแก่ประชาชน ทำให้ชาวบ้านเข้าถึงการบริการสาธารณสุขในชุมชนได้ง่ายขึ้น  ซึ่งน่ายกย่องเป็นอย่างยิ่ง  

แนะนำให้ไปพบแพทย์ค่ะ

          การเกิดผื่นที่ผิวหนังเกิดจากหลายสาเหตุ  อาจเกิดจากผื่นลมพิษธรรมดา  ผื่นจากแมลงกัด หรือภูมิแพ้ต่าง ๆ เช่น แพ้ฝุ่น  ละอองเกสรดอกไม้ อาหาร  แพ้ยา  สารเคมี  หรือผื่นจากการสัมผัสเชื้อโรค  แต่ลูกน้อยอายุเพียง 2 ขวบ  และเคยไปหาหมอแล้วก็ยังไม่หาย  ลองมองหาสาเหตุใกล้ตัวก่อนว่าเกิดจากสารเคมีปนเปื้อนจากผลิตภัณฑ์ในการซักผ้าให้ลูกน้อยหรือเปล่า  เพราะยังไงผิวหนังของลูกก็ยังบอบบางอยู่  หากยังไม่หายอีก  ควรไปพบแพทย์อีกครั้งนะค่ะ  ไม่ควรปล่อยทิ้งไว้  เพราะอาจเกิดปัญหาเรื้อรังได้   ควรให้แพทย์เป็นผู้วินัจฉัยในการตรวจรักษาและหาสาเหตุที่แท้จริงดีกว่าแพทย์อาจจะต้องเก็บเนื้อเยื่อบริเวณผิวหนังที่เป็น  ไปตรวจเพื่อวิเคราะห์ทางห้องแล็ปอีกครั้งหนึ่ง  และไม่ควรซื้อยามาใช้เองนะค่ะ  จะทำให้เชื้อโรคดื้อยาได้   ควรรีบไปพบแพทย์เพื่อตรวจให้ละเอียดดีกว่าค่ะ   

          ถ้าคุณมุ่ยเป็นคนลาว   ต้องใช้ใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว  และหนังสือรับรองสถานภาพบุคคลจากสถานฑูตหรือกงสุลประจำชาติลาว แปลเป็นภาษาไทย พร้อมรับรองการแปลถูกต้อง หลักฐานอื่น ๆ  เช่น สำเนาบัตรประชาชน  สำเนาทะเบียนบ้าน  หากยังไม่บรรลุนิติภาวะต้องได้รับคำยินยอมจากผู้ปกครอง  เขียนคำร้องขอจดทะเบียนสมรส  พร้อมหลักฐานต่าง ๆ  ข้างต้น ของทั้งสองฝ่าย  ยื่นต่อนายทะเบียนท้องที่ (นายอำเภอ  ปลัดอำเภอ  หรือบุคคลที่ได้รับมอบหมาย)  ณ  ที่ว่าการอำเภอ  หรือสำนักงานเขต  ทุกแห่ง เพื่อพิจารณาตรวจสอบหลักฐาน และดำเนินการตามขั้นตอนการจดทะเบียนสมรส  ในวัน และเวลา ทำการของทางราชการ  08.30 - 16.30 น.

การจดทะเบียนสมรส    ถ้าไปจดทะเบียนสมรส ณ สำนักทะเบียน (ที่ว่าการอำเภอ  หรือสำนักงานเขต  ทุกแห่ง)  ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียม   ถ้าจดทะเบียนสมรสนอกสำนักทะเบียน  จะต้องเสียค่าธรรมเนียม 200 บาท  และต้องจัดรถรับส่ง นายทะเบียน (นายอำเภอ หรือปลัดอำเภอ )  

กรณีเป็นคนต่างด้าว  ต้องแสดงใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว   และหนังสือรับรองสถานภาพบุคคล  จากสถานฑูตหรือกงสุลสัญชาติของ  ตัวเอง  และหนังสือรับรองจะต้องแปลเป็นภาษาไทย พร้อมคำรับรองการแปลถูกต้อง   ยื่นหลักฐานพร้อมคำร้องขอจดทะเบียนสมรสด้วยค่ะ      ซึ่งนายทะเบียน  ณ ที่ทำการจดทะเบียน  จะต้องตรวจสอบคุณสมบัติของทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย พร้อมหลักฐานอื่น ๆ ประกอบด้วย เช่น บัตรประจำตัวประชาชน สำเนาทะเบียนบ้าน  หนังสือให้ความยินยอมจากผู้ปกครอง (กรณียังไม่บรรลุนิติภาวะ)  ของผู้ร้องทั้งสองฝ่าย  และทั้งคู่จะต้องไม่เคยขอจดทะเบียนสมรสมาก่อน    หากเคยสมรสแต่หย่าแล้ว  ก็ต้องตรวจหลักฐานการหย่า  หากคู่สมรสฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเสียชีวิต  ให้ตรวจหลักฐานการเสียชีวิต  (ใบมรณบัตร) ประกอบด้วย  

หรือจะสอบถามรายละเอียด ทาง E-mail ได้อีกช่องทางหนึ่งค่ะ

E-Mail : [email protected]

เพิ่มความเห็น

      คุณ Zero  สามารถติดต่อขอทราบข้อมูลการศึกษาต่อ  และปฏิทินการศึกษาได้ที่   ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยอำเภอเมืองสมุทรสาคร  หมายเลขโทรศัพท์ 034 822974  หรือ www.nfesakhon.net/muangsakhon/   ได้เลยค่ะ

           ดิฉันมีความเห็นว่า การที่พยาบาลวิชาชีพต้องทำวิจัยนั้น เป็นกระบวนการในการทำงานด้านวิชาการอย่างหนึ่งของบุคลากรภาครัฐ  ที่ใช้การวิจัยเป็นเครื่องมือวัดระดับความรู้ความสามารถ  เพื่อเลื่อนระดับในตำแหน่งหน้าที่ให้สูงขึ้นในการรับราชการ  นอกเหนือจากภาระหน้าที่ที่ท่านได้ปฏิบัติประจำวันตามที่ท่านได้รับมอบหมายอยู่แล้ว  เป็นการไขว่คว้าและดิ้นรนเพื่อความก้าวหน้าในระบบราชการ  ซึ่งต้องใช้หลักฐานเป็นเครื่องมือวัด   สำหรับการวิจัยจะต้องใช้ความรู้ความสามารถทั้งด้านวิชาการ  และความเพียรพยายามในการจัดเก็บข้อมูล  ตลอดจนการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูล  ให้การศึกษาออกมาเป็นผลการวิจัยที่น่าเชื่อถือได้  ซึ่งความสนใจในสิ่งที่พยาบาลนำมาเป็นหัวข้อวิจัย  คงไม่พ้นปัญหาเรื่องสุขภาวะของบุคคลทั้งทางกาย และทางจิตวิญญาณ ตลอดจนปัจจัยสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง  ซึ่งดิฉันมีความเห็นว่า  การทำวิจัยของพยาบาลให้บรรลุเป้าประสงค์ที่วางไว้  จะทำเพื่อตัวเอง หรือด้วยเหตุผลใดก็ตาม   ย่อมเกิดประโยชน์ไม่ทางตรงก็ทางอ้อมได้บ้าง  เพราะพยาบาลวิชาชีพถือเป็นบุคลากรที่เป็นผู้นำด้านสุขภาพที่สำคัญอีกอาชีพหนึ่ง  และหากจะนำผลการวิจัยที่ศึกษาไปปฏิบัติให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมหรือคนไข้  ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด  แต่อย่างไรก็ตามการนำไปปฏิบัติในโลกของการทำงานจริง ๆ ก็ขึ้นอยู่กับปัจเจกบุคคล  ความรับผิดชอบเฉพาะตัว  คุณธรรมจริยธรรม และจรรยาบรรณในวิชาชีพที่ได้สะสมมาค่ะ 

บำเหน็จตกทอด    เป็นกรณีที่จ่ายเงินให้แก่ทายาทของผู้นั้น  เมื่อถึงแก่ความตายหรือจ่ายแก่ข้าราชการผู้รับบำนาญที่ถึงแก่ความตาย

การขอรับบำเหน็จตกทอด  ต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ.2494 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องทุกฉบับ   ไม่ทราบว่าคุณอรวรรณ์  เป็นข้าราชการสังกัดส่วนราชการใด  (ส่วนกลาง  ส่วนภูมิภาค หรือส่วนท้องถิ่น)  แต่อย่างไรก็ดี  ไม่ว่าจะสังกัดหน่วยงานใดก็ต้องปฏิบัติตามที่กฎหมายกำหนดไว้ ซึ่งมีหลักเกณฑ์และวิธีปฏิบัติเกี่ยวกับการรับบำเหน็จตกทอดไว้ โดยสรุปดังนี้                                                           1. เมื่อผู้รับบำนาญถึงแก่ความตาย  เป็นหน้าที่ของทายาทหรือผู้มีสิทธิรับบำเหน็จตกทอด  แจ้งให้หน่วยงานผู้เบิกจ่ายบำนาญทราบ    และให้ผู้เบิกจ่ายแจ้งการหมดสิทธิรับบำนาญ                                                                                                                                                   2. ให้ทายาทผู้มีสิทธิของผู้รับบำนาญซึ่งถึงแก่ความตาย  หรือผู้ที่แสดงเจตนาไว้ให้มีสิทธิรับบำเหน็จตกทอด  ยื่นคำขอรับบำเหน็จตกทอด

สิทธิรับบำเหน็จตกทอดของทายาทตามกฏหมาย     

              1.บุตร   2 ส่วน

              2.สามีหรือภรรยา   1 ส่วน

              3. บิดา  มารดา  ที่ยังมีชีวิต  1 ส่วน

                กรณีไม่มีทายาท และบุคคลที่ได้แสดงเจตนาไว้ หรือบุคคลนั้นได้ตายไปก่อนให้สิทธิในการรับบำเหน็จตกทอด        เป็นอันยุติลง

               ดังนั้น  การรับบำเหน็จตกทอดจะไม่สามารถรับเองได้ค่ะ  คงต้องให้ทายาทเป็นผู้รับแล้วล่ะค่ะ ซึ่งหลักเกณฑ์เป็นไปตามกฎหมายที่กำหนดข้างต้นค่ะ