วันพุธที่ 4 กันยายน 2556
@ งานยุ่งและหนักเหลือเกิน ^_^
แต่ยังคิดถึง GotoKnow เสมอ
...facebook เป็นสื่อที่เร็วทันใจ
..แต่ให้ความผูกพัน.. ละเอียดอ่อน..ลึกซึ้ง แบบ GotoKnow มิได้
การสื่อสารแบบคิด..ตรอง และ กลั่นกรองแล้ว เป็นการสื่อสารแบบประณีต
ควรค่าแก่การจดจำรำลึก
และ GotoKnow ให้คุณค่าเช่นนั้น เสมอมา..และตลอดไป
ระลึกถึงเสมอนะคะ ^_^
วันพุธที่ 2 มกราคม 2556
@ ปีใหม่อีกแล้ว ดีจัง ^_^
ชื่นใจที่ได้เห็นหลานๆเติบโตขึ้นทุกวัน ดีใจที่ครอบครัวยังคงอบอุ่นเสมอ
และไม่เสียใจเลยที่แก่ขึ้นอีกปี...
@ ตั้งใจว่าจะแก้นิสัย
จากชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ... เป็นอยู่กับหลายๆคน "แบบเงียบๆ"
แก้อะไรสักอย่างนี่ไม่ง่ายเลย..
...ฟัง Chicago ต่ออย่างเพลิดเพลิน.. เรื่องฟังเพลงเดิมๆซ้ำกันห้าร้อยเที่ยวนี่ก็แก้ยากอยู่เหมือนกัน
@ ช้าหน่อยก็สุขดี
เรียนรู้เรื่องงานอย่างช้าๆ เรียนรู้ที่จะเข้าใจชีวิตอย่างช้าๆ ตามนิสัยคิดช้า..ตามเพื่อนไม่ค่อยทัน
มีความสุขตรงที่ไม่ต้องแข่งกับใคร จนเขาไปถึงปากซอยกันหมดแล้ว..จึงค่อยๆสำนึกทีละนิด
และดูเหมือนไม่ค่อยสำนึกผิดเท่าไหร่ ^_*
@ ทำอะไรให้ตัวเองซะมั่ง
ตั้งใจว่าจะวางเด็กๆลงซะที ขอให้มีคนทำงานมาครบเร็วๆ จะได้เปลี่ยนจากกรรมกรเป็นกรรมการ ^_^
ขอบคุณเด็กๆที่ให้ความร่วมมือด้วยดีเสมอ แม้ว่าจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างว่าครูทำอะไร ..และทำไมครูบ่นจัง
จบบทเรียนรอบห้าปีนี้..คงเขียนเรื่องบริหารหลักสูตรได้เป็นเล่ม ^_^
@ อยากมีเวลาคิดเรื่อง การรู้เท่าทันการสื่อสาร Communication Literacy ต่อให้จบเร็วๆจัง
จะได้ไปทำอย่างอื่นมั่ง ^_^
การรู้เท่าทันการสื่อสาร Communication Literacy
จบไม่ได้ค่ะ
แควน ๆ (ตัวจริงเสียงจริง)ยังอยากอ่านอยู่
วันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม 2555
@ คิดถึง GotoKnow มาก อยากเขียน"บันทึก"เต็มทีแล้ว แต่งานยุ่งเหลือเกิน ...
....ยุ่งจนต้องเข้ามา"เขียนบันทึก"ไว้ใน GotoKnow...
ว่า งาน ยุ่ง มาก ^_^
@ เวลาผ่านไป 6 ปีแล้วหรือนี่ ....
^_^ ยิ้มขำตัวเอง ถ้าเริ่มนับเวลาที่ผ่านไป แปลว่าเริ่มแก่แล้ว
@ "อาจารย์ขา มีอะไรให้หนูช่วยบ้างมั้ยคะ อาจารย์มีอะไรให้หนูช่วย อาจารย์บอกเลยนะคะ"
ชอบประโยคนี้ของลูกศิษย์มาก เป็นประโยคหายาก ในรอบปีอาจมาแค่คนสองคน แต่แค่คนสองคน ก็เป็นกำลังใจในการทำงานอย่างมาก ลูกศิษย์ที่พูดแบบนี้ มักทำกิจกรรม มีภาวะผู้นำสูง และนำตนเองได้ ...สมัยเด็กๆ เราก็ทำไม่ได้อย่างเขา... ชื่นชมด้วยใจจริง ^_^
@ "หลักการ กับ ปฏิบัติการ"
กำลังเทียบความรู้สึก เมื่อพูดคำว่า "ขอบคุณ" กับ "ขอบใจ" กับผู้ที่อาวุโสน้อยกว่า รู้สึกถนัดใจกับคำว่า "ขอบคุณ" เพราะความรู้สึกที่ติดมากับความหมาย คือการให้เกียรติ และความรู้สึกเสมอภาค แต่คำว่า "ขอบใจ" ทำให้รู้สึกว่าผู้พูดอยู่เหนือกว่า และผู้ฟังมีความด้อยกว่าบางประการ ...เรื่องนี้ยังไม่กล้าพูดกับครูภาษาไทยด้วยกัน
...กลัวผิดหลัก..
@ "ห้าร้อยเที่ยว"
จะว่าไปแล้ว Bee Gees กับ Chicago ก็มีช่วงเสียงลากแบบโหนๆคล้ายๆกัน...
....หวังเป็นอย่างยิ่งว่าการฟังเพลงเดิมซ้ำๆเป็นห้าหกร้อยเที่ยว จะไม่ผิดปกติจนเกินไป...
..อ่า...ตกลงผิดปกติอ๊ะป่าวเหนี่ย ... !!!
@ ถ้าคุณใช้อิงค์เจ็ตติดแท็งก์อย่างคล่องแคล่ว แปลว่าคุณอาจทำพังมาแล้วมากกว่าหนึ่งเครื่อง
เวลางานรีบๆแล้วปริ๊นต์ไม่ออกนี้... สะ-หยอง ของแท้..
@ อันนี้ชื่อมันยังไงก็ไม่รู้ละ..... ฟังแล้วขำทุกที
..กูเกิ้ล ...โครม !!
หวัดดีปีใหม่จ๊ะน้องเสือ พี่สบายดีจ๊ะ คือพี่เชื่อว่าเป็นเช่นนั้นอะนะ อิอิ
คิดถึงนะจ๊ะน้อง ^_^
วันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม 2555
@ วันที่ 5 ธันวาคม 2555 ปีนี้ นั่งหน้าจอทีวีกับพ่อและแม่ ด้วยความรู้สึกร่วมเดียวกัน....
ท่านทำเพื่อเรามามากแล้ว...เราต้องทำอย่างดีที่สุด เพื่อท่าน เพื่อแผ่นดินที่ท่านรัก
...เราจะเหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่มีวันได้สักเสี้ยวของท่านเลย..
.. ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน 2555
@ ประโยคที่ทำให้สุภาพสตรีโมโหมาก..
" ...ว่าแล้ว..ผู้หญิงขับ.."
@ ความรอบคอบ
..ดูวันขึ้นต้นของปฏิทินตั้งโต๊ะให้แน่ใจ ว่าขึ้นต้นด้วยวันอาทิตย์หรือวันจันทร์ เพื่อไม่ให้ท่านต้องเสียใจภายหลัง
@ การปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานใหม่ เป็นเรื่องสนุกดี จนกระทั่งเริ่มรู้สึกว่า"เรากำลังพยายามปรับตัว".. ;-)
@ จงฝึกเด็กให้มีน้ำใจ และจงทำใจด้วย.. เพราะการฝึกคนที่จิตใจ ต้องรอผลนานนับสิบปี อย่าท้อใจหนีไปแต่งงานเสียก่อน ...เพราะอย่างหลังมันยากกว่าเยอะ...
@ รักงานที่ทำ... ตั้งแต่ทำงานมา ก็คิดแบบนี้ทุกวัน แปลกดี ที่คิดแบบอื่นไม่เป็น ...และทำใจได้แล้ว ที่คิดเป็นอยู่อย่างเดียว (สงสัยว่าบางวันอาจบันทึกแบบนี้ซ้ำอีก เพราะคิดเป็นอยู่แบบเดียวจริงๆ)
น้องแอมแปร์มีบุคลิกเฉพาะตัวอย่างหนึ่งที่พี่โอ๋ชอบมากคือ เขียนทุกอย่างในมุมมองที่อ่านแล้วต้องอมยิ้มทุกครั้งเลยค่ะ มาบ่อยๆนะคะ
@ ประโยคที่ทำให้สุภาพสตรีโมโหมาก.. " ...ว่าแล้ว..ผู้หญิงขับ.."
จริงที่สุดค่ะ !!!!!
ขอบคุณนะคะ :)
พี่โอ๋ขา พี่โอ๋แวะมาทีไร แอมแปร์ก็ดีใจออกนอกหน้าทุกทีเหมือนกัน ^_^
...หลังจากเวลาผ่านไปห้าปี แอมแปร์ได้เรียนรู้ว่าเรื่องที่เราจดจำ บางเรื่องไม่จำเป็นต้องจดไว้ให้จำ เพราะ"มันผ่านไปแล้ว" แต่บางเรื่องต้อง "จดจาร"กันเลยทีเดียว ระหว่างที่ทำงานหัวฟูอยู่นี้ แอมแปร์ก็จดไว้ในใจเรื่อยๆ และต้องถือว่าเป็นความโชคดี..ของคนความจำสั้น ...เพราะไม่ว่าจะจดจารมาดมั่นไว้สักเท่าไร หากเรื่องนั้นไม่กระทบใจมากพอ... ถึงวันหนึ่งเราก็ลืมไปเอง...
...ว่าแล้วก็ไม่รู้ว่าจะภูมิใจดีหรือจะกลุ้มใจดีอะค่ะ...อิอิ
คุณปริมคะ กระซิบนะคะ ^_^ พอขับรถเป็นแล้ว บางทีก็นึกถึงประโยคนี้เหมือนกัน ^_^
วันอาทิตย์ที่ 10 มิถุนายน 2555
@ ...สัจธรรมชีวิตเรื่องหนึ่งที่ต้องทำใจ... : รันงานอย่างเร่งรีบ ชงชาหอมกรุ่นมาหนึ่งแก้ว และกินจริงๆได้ครึ่งแก้วก็บุญแล้ว
....ส่วนกาแฟ..จะเป็นพระคุณถ้าเปลี่ยนเรื่องคุย ^_^
@ โชคดีของการรันงานทั้งหมดคนเดียว คือการได้ทำทุกอย่างที่อยากทำ..เพียงแต่อาจแรงไม่พอ..ที่จะทำได้ทุกอย่าง
: ...กึ่งดีใจ กึ่งกลุ้มใจยังไฮก็ไม่รู้..
@ เราไม่ได้"เล่น" facebook เรารันงานบนfacebook ต่างหาก :(
เค้าพูดจริงๆนะเนี่ย!!
@ ปลูกที่นี่ โตที่อื่น
...หนุกที่สุดในโลก คู่มือระบบบริหารจัดการหลักสูตร เริ่มที่นิเทศศาสตร์ ใช้เองที่เอกไทยครุศาสตร์ สนุกอยู่เอกเดียว และไปรันในระบบคู่มือได้จริง ที่มนุษย์ศาสตร์ ...ได้เข้าใจอีกครั้งว่าผู้ที่"ทำให้เกิด"ได้ว่องไวกว่าใคร คือ ผู้บริหาร ...อย่างไรก็ตาม ขอเลือกเป็นครูบ้านนอกอย่างนี้ตลอดชีวิต ;-) เพราะไม่ถนัดการกล่าวเปิด การนั่งโซฟา และการพยายามหาเรื่องมาคุยตอนทานข้าว ^______^
@ คำถาม : เมื่อชูแผ่นป้ายคำว่าประกันคุณภาพ ท่านคิดถึงคำใดเป็นคำแรก
..คำตอบของผู้เข้าอบรมท่านหนึ่ง...
"...กัว...กัว..." !!
@ บ่อย
อารมณ์หาไฟล์ไม่เจอ --> "...อยู่หนายฟระ.." !!!
อารมณ์หาไฟล์เจอแล้ว --> "...โธ่เง้ย.." !!!
^^ ขอบคุณฮ่ะน้องเสือ ^^ พี่พยายามเขียนสั้นๆ แบบว่า สั้น ที่ ซุ้ด ในโลกแล้ว ดีใจที่เขียนสั้นๆกับเขาก็เป็นนะเนี่ย อิอิ
สรุปได้ดีจังค่ะ ชอบ...ชอบ...ได้ยิ้มกว้างๆหลายรอบอีกต่างหาก
วันพฤหัสบดี ที่ 7 มิถุนายน 2555
@ เหตุผลที่ชอบเรียนภาษา ^_^ เพราะสนุกกับการ"คิดภาษา" นี่เอง
ก) เทคนิคการคุยกับเด็กเล็กๆอย่างมีความสุข คือการคุยเรื่องที่เขาอยากคุย..แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆเลย..
..และแน่นอน..เด็กๆจะมีความสุข
ข) เทคนิคการคุยกับเด็กเล็กๆอย่างมีความสุข คือการคุยเรื่องที่เขาอยากคุย..แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆเลย...
..และแน่นอน..คนที่มีความสุข..คือเด็กๆ ;-)
@ งานหนัก คือการฝึกคนให้มีน้ำใจ ซึ่งยากพอๆกับการฝึกคนมีน้ำใจ ให้หยุดแสดงน้ำใจสักหนึ่งครั้ง...
..งานนี้หนุกหนานที่สุด และถือเป็นการประกันคุณภาพที่ไม่เข้าเกณฑ์อะไร แต่ได้ใจตามเกณฑ์มาตรฐานของตัวเอง
..ตัวบ่งชี้ ของเด็กที่ถึงฝึก
1.เด็กจะพูดว่า "อาจารย์มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ" ในขณะที่อาจารย์ยืนอยู่ใกล้ ระยะที่พอใช้ถึง
2. เด็กจะลงมือช่วยงานทันที ไม่ต้องรอให้ขอความช่วยเหลือ และไม่ต้องบอกว่าต้องทำอย่างไร
3.เด็กจะช่วยจนถึงที่สุด และจะขอร้องขอมาช่วยงานโดยไม่ต้องร้องขอ
...รู้สึกดีใจและทึ่งพวกเขาด้วยใจจริง ในโลกยุคนี้ ยังมีคนที่เป็นแบบโลกยุคก่อนให้เราได้มีวาสนาเจอเหมือนกัน...มั่นใจว่าเป็นเพราะคนในครอบครัวเขาบ่มเพาะมาโดยแท้ ...(รู้สึกว่าเป็นวาสนาที่ได้เจอจริงๆ)
@ เด็กเก่งสอนง่าย เด็กอ่อนสอนยาก แต่ทิ้งไม่ได้
เด็กเก่ง หมายถึงเด็กที่คิดเป็น และรู้จักคิด
เด็กอ่อน หมายถึงเด็กที่คิดไม่เป็น และขี้เกียจคิด
และตัวชี้วัดไม่ใช่แค่ผลสัมฤทธิ์ฯ ...แต่เป็นทักษะชีวิต..
@ จริงๆนะเนี่ย (= แปลว่ารู้สึกยังงี้จริงๆนะเนี่ย)
ผลข้างเคียงของการทำงานในระบบประกันคุณภาพ... คือการโกรธอะไรสักอย่าง แบบที่เราตอบไม่ได้ว่าโกรธทำไม โดยเฉพาะเมื่อได้ยินประโยคที่ว่า "เขาอุตส่าห์คิดมาให้อย่างดีแล้ว" และเราคิดว่ามันไม่จริง ..ทั้งๆที่เรารู้สึกว่า"มันก็จริง (แหละ....แต่...)"...
วันพุธที่ 6 มิถุนายน 2555
@ ตั้งใจไว้ว่าทำอะไร ไม่ได้แปลว่าจะได้ทำตามนั้นเสมอไป
..ตั้งใจว่าจะบันทึกทุกวัน เมื่อวาน วันอังคารที่ 5 มิถุนายน 2555 เหนื่อยจนไม่ได้บันทึก ความเหนื่อยนี้ดีตรงทำให้นอนหลับ ...เมื่อนอนหลับ ก็คิดว่าดีกว่านอนไม่หลับแหง ..ว่าแล้วก็หลับดีกว่า
@ เงื่อนไขแห่งยุคสมัย ....
คนทำงานต้องตอบโจทย์สองชุด คือโจทย์ปัญหาที่เกิดขึ้นจริง และโจทย์ปัญหาที่เกิดจากเกณฑ์ ที่ไม่ใคร่เข้ากับสภาพองค์กร ...และอย่างหลังนี้เปลืองกระดาษกว่ากันมาก กำลังขำว่าคงบ่นเรื่องประกันต่อไปได้อีกหลายวัน
@"เคล็ดลับของการรักษาเคล็ดลับ คืออย่าบอกเคล็ดลับกับใคร"
นึกขำต่อเรื่องนี้ ...โชคดีที่แถวบ้านไม่มีใครเป็นอย่างข้างบน
ดีใจที่พี่โอ๋แวะมายิ้มให้นะคะ แอมแปร์เขียนเองก็ขำเอง
เพราะคิดเอาเองว่าอนุทิน ควรบันทึกสั้นๆ
ปรากฏว่าเผลอลากยาวไปสามวาด้วยความเคยชิน
อนุทินกับบันทึกก็เลยหน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบ..^_^
...ระยะนี้ของพวกเรา
เรื่องสุขภาพก็ดูจะเป็นเรื่องใหญ่กว่าเรื่องอื่นไปแล้ว
ของแอมแปร์ก็เร้าใจใช้ได้แล้วเหมือนกัน
...หวังว่าพี่โอ๋จะมีสุขภาพแข็งแรงดังเดิมอย่างรวดเร็ว..
ด้วยความห่วงใยยิ่งนะคะ คิดถึงเสมอค่ะพี่โอ๋ ^_^
วันจันทร์ที่ 4 มิถุนายน 2555 วันวิสาขบูชา
ข้อคิดที่ได้จากเมื่อวาน (แต่ละข้อไม่เชื่อมกันค่ะ นึกอะไรได้ก็พูดเอ๊ยพิมพ์ไปตามนั้น ชอบความเป็นอนุทินจริงๆ พยายามจะเขียนสั้นๆอย่างที่พี่โอ๋เคยบอกแล้วนะคะเนี่ย) ^_^
@ คนเรามักตีความเข้าข้างตัวเอง ...เมื่ออีกฝ่ายไม่บอกตรงๆ
=(ในวันที่อยู่ไกลจากหลานตัวน้อยมากๆ) เด็กเล็กๆ เมื่อเขารู้สึกคิดถึง หลานอาจไม่บอกว่าคิดถึงตรงๆ ป้าต้องตีความเอาเองว่าตามการ์ตูนเรื่องที่เล่ามา...ว่าหลานพยายามจะบอกอะไร ...และในที่สุด...ป้าก็มักจะตีความเข้าข้างตัวเอง
สรุปเป็นความคิดรวบ(เฉพาะตรง)ยอด ..ที่เหลือน้ำๆตัดทิ้งไป ;-)
^_^ เมื่อเขาไม่บอกความรู้สึกตรงๆ เรามักตีความเข้าข้างตัวเอง
@ fb เหมาะสำหรับฝึก"การตีความ" อย่างยิ่ง
= fb เป็นสื่อที่เสี่ยงมาก "ต่อการถูกตีความ"ตามใจผู้รับสาร ไม่ว่าผู้ส่งสารจะจัดเรียงสารอย่างไรก็ตาม (ต่อให้คิดทุกคำแล้วก็เถอะ) ^_^
@ ...ในภาวะที่"ความจริงแท้ๆอย่างที่เป็น"ใช้การไม่ได้...มนุษย์ต้องรีบ"สร้าง"ความจริง "อีกชุดหนึ่ง" ขึ้นมาเพื่อความอยู่รอด
= ในวันที่ต้องรันคิวเอคนเดียว เพราะภาวะขาดแคลนบุคลากร
- มองในข้อดี ชอบการออกแบบข้อมูลการสื่อสาร การออกแบบและจัดระบบงาน การจัดการเอกสารให้อยู่ในกระดาษและอยู่ในไฟล์ แบบหาง่ายๆ
- มองอีกแง่ ไม่ชอบโจทย์และกรอบ ที่เขาไม่เชื่อว่าเราสร้างมาตรฐานเองได้ตามสภาพจริง จึงต้องหาวิธีพูดจริงมั่งไม่จริงมั่งกลับไป ให้ผ่านๆกันไปอีกครั้ง .
- ..ปวดใจ(มาก)ที่ต้อง"สร้างหลักฐาน" ที่ไม่ตรงกับการทำงานจริง "ในเวลาอันจำกัด" โดยมีองค์กรเป็นตัวประกัน ...แต่ก็ต้องทำต่อไป
- ฝึกเด็กลำบากมาก เพราะปริบทอย่างนี้แหละ ทำให้เด็กถูกกลืนเข้าระบบอย่างว่องไว
- รู้สึกได้ถึงความเป็นตัวตนเนื้อแท้ของตัวเอง แต่"เป็นอย่างที่ตัวเองเป็น"ไม่ได้ พูดความจริง และนำเสนอความจริง ไม่ได้ เพราะมีเด็กเป็นตัวประกัน ทำให้ต้อง"ทำอย่างที่ระบบสั่งให้ทำ" เพราะระบบมีอำนาจเหนืออิสรภาพของเรา ...
...นี่คือสาเหตุสำคัญ ที่ทำให้ต้องหยุดเขียนบันทึกใน GotoKnow
..ให้เขียนอะไร ที่ไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆ ..ก็เขียนไม่ได้จริงๆเหมือนกัน :-)
@ รู้สึกว่าอยากโตขึ้นกว่านี้อีกเร็วๆ ^_^
= พ่อสอนว่า
- ทุกคนมีสิทธิ์มองเราอย่างที่เขามอง เราก็มองคนอื่นจากที่เรามองเช่นกัน
- เราคิดว่าเราควรหรือไม่ควรทำอะไร ก็ให้เหมาะกับความเป็นเรา โดยไม่ต้องไปคาดหวังในตัวคนอื่น
- ไม่ว่าผู้อื่นจะตัดสินใจ หรือตัดสินแบบใด เราก็คงความเป็นตัวเรา ในแบบที่ให้เหมาะกับสภาพ
- การพยายามกำหนดสภาพที่เราอยากให้เป็น... ด้วยการพยายามบอกว่าเราเป็นคนอย่างไรนั้น ไม่ได้ช่วยอะไร และอาจทำให้เราลำบากใจในสิ่งที่เรากำหนดไม่ได้ มากขึ้น
ปล.ขณะที่พ่อสอน แม่จะสอนแทรกเป็นระยะ ด้วยความห่วงแบบที่รู้สึกว่าอดรนทนไม่ค่อยได้ ^_^ การเป็นลูกนี่..ง่ายกว่าการเป็นพ่อแม่ตั้งเยอะ ^_^
หวัดดีจ้าน้องเสือ ดีใจจัง.. คิดถึงเน้อ
หวังว่าน้องคงสบายดีเช่นกัน
และพี่(ยังมีความหวังว่าพี่จะ) สบายดีจ๊ะ อิอิ ^_^
ปล.พี่รู้สึกขอบคุณ G2K ที่ซู้ดเลยที่ให้โอกาสสมาชิกโพสต์ข่าว ปชส.ได้
พี่เลยโพสต์ข่าวรับสมัครบุคลากร แบบว่าป้าแกเอาจริง
เพราะพี่แอมป์รันงานเป็นหลักคนเดียวมาจะครบห้าปีแล้ว
...สี่ห้าปีมานี้
สาขา"ครูสอนครู"ภาษาไทยกลายเป็นสาขาขาดแคลนไปแล้วอะจ๊ะน้อง..
^_^
^_^ วันอาทิตย์ ที่ 3 มิถุนายน 2555 เริ่มต้นเขียนอนุทินวันแรก ด้วยความรู้สึกรัก GotoKnow ขอบพระคุณในความเสียสละของครอบครัวปิยะวัฒน์และทีมงานทุกคน และ ขอบพระคุณพี่โอ๋ อโณ อย่างที่สุด ที่เป็นแรงบันดาลใจให้เริ่มลงมือทำ"ในสิ่งที่ทำให้ใจเป็นสุข"เสมอมา ระลึกถึง คิดถึงพี่ๆน้องๆทุกคน ที่เติบโตมาด้วยกันใน GotoKnow พื้นที่ออนไลน์ที่มีหัวใจ มีความรัก และมีความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง..ปรากฏอยู่เสมอ
ขอบพระคุณมากๆนะคะ ^_^
ดีใจที่จะได้อ่านเนื้อหาดีๆ จากพี่ดอกไม้ทะเลอีกครั้งครับ
ครูอ้อย
แซ่เฮ พี่ครูอ้อยคะ ระลึกถึงพี่และครอบครัวเช่นกันค่ะ
ไม่ได้เข้ามาเสียนาน ขอบพระคุณที่แวะมาทักทายค่ะพี่
^_^
ดร.
ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ สวัสดีด้วยความระลึกถึงยิ่ง เช่นเดียวกันค่ะ
อ.ธวัชชัย
ต้องขอบพระคุณพี่โอ๋ที่ทำให้พี่รีบเข้าไปที่อนุทินด้วยความห่วงใย
และทำให้คิดถึง GotoKnow ขึ้นมาจับใจ
พื้นที่ที่ทำให้เรารู้สึก"สนิทใจ"ที่จะสื่อสารนี่ดีจังค่ะ ^_^
ขอบพระคุณทุกท่านที่ทำให้ GotoKnow เติบโตและเดินหน้าต่อไปได้นะคะ
ภูสุภา ไชโย้..น้องมา!!!
พี่อยากเขียนบันทึกแล้วหงะ แต่งานยุ่งสวดยวด
เลยกระโดดตามพี่โอ๋เข้ามาแปะอนุทินก่อน ^_^ น้องแวะมา พี่ดีใจมาก
แบบรื่นเริงเหมือนตอนสาวๆกันไม่มีผิด อิอิ ^_^
น้องอ่านไรเหรอ..คลิกตามทันที เปิดดิกออนไลน์พร้อม ปฏิบัติการได้
ฮานเฮอนค่อยว่ากัน... ha... !
...พี่ไปทำ ปะ-กัน ก่อนนะ ตั้งใจจะไม่บ่นเรื่องนี้แล้วเชียว
จนกระทั่งต้องเป็น One woman stand alone ..
เลยกะว่าเสร็จแล้วจะมาบ่นสักสิบห้าบันทึก เอาให้หายเซ็งไปเลย อิอิ
..คิดถึงน้าน้อง..^_^
ดีใจที่สุดเหมือนกันค่ะ
ที่น้องแอมแปร์กลับมาเขียนในอนุทินก็ยังดี อยากย้ำอีกทีว่า
น้องแอมแปร์เป็นคนที่มีความคิดที่น่าทึ่งมากๆ
เพราะความที่มีครอบครัวที่น่ารักมากทั้งคุณพ่อคุณแม่
ไม่ว่าจะคิดอ่านอะไรที่ไหน พี่โอ๋ก็ว่าเป็นประโยชน์แน่นอนอยู่แล้ว
ถ้ายิ่งเก็บไว้ได้ใน GotoKnow ด้วยก็จะยิ่งดีใหญ่ค่ะ
พี่โอ๋เชื่ออย่างนั้น ขอบคุณนะคะที่กลับมาบ้านเรา
^_^ ดีใจที่สุดเลยค่ะพี่โอ๋
ที่ได้กลับมา"บ้านของเรา"
และพบพี่ๆน้องๆในครอบครัวอีกครั้ง หลังจากหายไปเกือบห้าปี
...แอมแปร์เริ่มต้นกล้าโพสต์สื่อสารครั้งแรกที่นี่
ก็เพราะกำลังใจจากพี่โอ๋ และตั้งใจกลับมาอีกครั้ง เพราะโพสต์ fb
พี่โอ๋ที่ลิงก์กลับมาในบันทึก G2K
ทำให้แอมแปร์อยากเขียนบันทึกขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ..
แต่ด้วยเวลายังมีจำกัด จึงเริ่มด้วยอนุทิน เพื่อจะฝึกเขียนแบบสั้นๆ
ประมาณสี่หน้ากระดาษ A4 ..คือขนาดกำลังดี ..เท่าเรื่องสั้นขนาดยาว
อิอิ...
..ขอบพระคุณที่พี่โอ๋แวะมาทักทายอย่างน่ารักเช่นเคยนะคะ
และเพราะมีพี่ที่น่ารักที่สุดอย่างพี่โอ๋ ทำให้การกลับมาใน G2K
....เป็นความรู้สึกเดียวกันกับ การ"กลับบ้าน" ที่แสนอบอุ่นของเรา
จริงๆค่ะ... ^_^