วันพุธที่ 4 กันยายน 2556

@ งานยุ่งและหนักเหลือเกิน  ^_^  
แต่ยังคิดถึง GotoKnow เสมอ

...facebook เป็นสื่อที่เร็วทันใจ
..แต่ให้ความผูกพัน.. ละเอียดอ่อน..ลึกซึ้ง แบบ GotoKnow มิได้ 

การสื่อสารแบบคิด..ตรอง และ กลั่นกรองแล้ว เป็นการสื่อสารแบบประณีต
ควรค่าแก่การจดจำรำลึก 

และ GotoKnow ให้คุณค่าเช่นนั้น เสมอมา..และตลอดไป
ระลึกถึงเสมอนะคะ ^_^

วันพุธที่ 2 มกราคม 2556

@ ปีใหม่อีกแล้ว ดีจัง ^_^  
ชื่นใจที่ได้เห็นหลานๆเติบโตขึ้นทุกวัน  ดีใจที่ครอบครัวยังคงอบอุ่นเสมอ
และไม่เสียใจเลยที่แก่ขึ้นอีกปี... 


@ ตั้งใจว่าจะแก้นิสัย 
จากชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ... เป็นอยู่กับหลายๆคน "แบบเงียบๆ"
แก้อะไรสักอย่างนี่ไม่ง่ายเลย..
...ฟัง Chicago ต่ออย่างเพลิดเพลิน.. เรื่องฟังเพลงเดิมๆซ้ำกันห้าร้อยเที่ยวนี่ก็แก้ยากอยู่เหมือนกัน

@ ช้าหน่อยก็สุขดี
เรียนรู้เรื่องงานอย่างช้าๆ เรียนรู้ที่จะเข้าใจชีวิตอย่างช้าๆ  ตามนิสัยคิดช้า..ตามเพื่อนไม่ค่อยทัน 
มีความสุขตรงที่ไม่ต้องแข่งกับใคร จนเขาไปถึงปากซอยกันหมดแล้ว..จึงค่อยๆสำนึกทีละนิด
และดูเหมือนไม่ค่อยสำนึกผิดเท่าไหร่  ^_* 

@ ทำอะไรให้ตัวเองซะมั่ง
ตั้งใจว่าจะวางเด็กๆลงซะที ขอให้มีคนทำงานมาครบเร็วๆ จะได้เปลี่ยนจากกรรมกรเป็นกรรมการ ^_^
ขอบคุณเด็กๆที่ให้ความร่วมมือด้วยดีเสมอ แม้ว่าจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างว่าครูทำอะไร ..และทำไมครูบ่นจัง
จบบทเรียนรอบห้าปีนี้..คงเขียนเรื่องบริหารหลักสูตรได้เป็นเล่ม ^_^

@ อยากมีเวลาคิดเรื่อง การรู้เท่าทันการสื่อสาร Communication Literacy ต่อให้จบเร็วๆจัง 
จะได้ไปทำอย่างอื่นมั่ง ^_^ 

วันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม 2555

@ คิดถึง GotoKnow มาก อยากเขียน"บันทึก"เต็มทีแล้ว แต่งานยุ่งเหลือเกิน ...
....ยุ่งจนต้องเข้ามา"เขียนบันทึก"ไว้ใน GotoKnow...
ว่า งาน ยุ่ง มาก  ^_^

@ เวลาผ่านไป 6 ปีแล้วหรือนี่  ....
^_^  ยิ้มขำตัวเอง ถ้าเริ่มนับเวลาที่ผ่านไป แปลว่าเริ่มแก่แล้ว 

@ "อาจารย์ขา มีอะไรให้หนูช่วยบ้างมั้ยคะ อาจารย์มีอะไรให้หนูช่วย อาจารย์บอกเลยนะคะ"
ชอบประโยคนี้ของลูกศิษย์มาก เป็นประโยคหายาก ในรอบปีอาจมาแค่คนสองคน แต่แค่คนสองคน ก็เป็นกำลังใจในการทำงานอย่างมาก  ลูกศิษย์ที่พูดแบบนี้ มักทำกิจกรรม มีภาวะผู้นำสูง  และนำตนเองได้ ...สมัยเด็กๆ  เราก็ทำไม่ได้อย่างเขา...  ชื่นชมด้วยใจจริง ^_^

@ "หลักการ กับ ปฏิบัติการ"
กำลังเทียบความรู้สึก เมื่อพูดคำว่า "ขอบคุณ" กับ "ขอบใจ" กับผู้ที่อาวุโสน้อยกว่า รู้สึกถนัดใจกับคำว่า "ขอบคุณ" เพราะความรู้สึกที่ติดมากับความหมาย  คือการให้เกียรติ และความรู้สึกเสมอภาค แต่คำว่า "ขอบใจ" ทำให้รู้สึกว่าผู้พูดอยู่เหนือกว่า  และผู้ฟังมีความด้อยกว่าบางประการ  ...เรื่องนี้ยังไม่กล้าพูดกับครูภาษาไทยด้วยกัน 
...กลัวผิดหลัก.. 

@ "ห้าร้อยเที่ยว"
จะว่าไปแล้ว Bee Gees  กับ Chicago  ก็มีช่วงเสียงลากแบบโหนๆคล้ายๆกัน...
....หวังเป็นอย่างยิ่งว่าการฟังเพลงเดิมซ้ำๆเป็นห้าหกร้อยเที่ยว จะไม่ผิดปกติจนเกินไป...
..อ่า...ตกลงผิดปกติอ๊ะป่าวเหนี่ย ... !!!

@ ถ้าคุณใช้อิงค์เจ็ตติดแท็งก์อย่างคล่องแคล่ว  แปลว่าคุณอาจทำพังมาแล้วมากกว่าหนึ่งเครื่อง 
เวลางานรีบๆแล้วปริ๊นต์ไม่ออกนี้... สะ-หยอง ของแท้.. 

@  อันนี้ชื่อมันยังไงก็ไม่รู้ละ.....  ฟังแล้วขำทุกที
 ..กูเกิ้ล  ...โครม !!  

วันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม 2555

@ วันที่ 5 ธันวาคม 2555 ปีนี้  นั่งหน้าจอทีวีกับพ่อและแม่  ด้วยความรู้สึกร่วมเดียวกัน....
ท่านทำเพื่อเรามามากแล้ว...เราต้องทำอย่างดีที่สุด เพื่อท่าน เพื่อแผ่นดินที่ท่านรัก
...เราจะเหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่มีวันได้สักเสี้ยวของท่านเลย.. 
.. ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ

วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน 2555

@ ประโยคที่ทำให้สุภาพสตรีโมโหมาก..
" ...ว่าแล้ว..ผู้หญิงขับ.."

@ ความรอบคอบ
..ดูวันขึ้นต้นของปฏิทินตั้งโต๊ะให้แน่ใจ ว่าขึ้นต้นด้วยวันอาทิตย์หรือวันจันทร์ เพื่อไม่ให้ท่านต้องเสียใจภายหลัง

@ การปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานใหม่ เป็นเรื่องสนุกดี จนกระทั่งเริ่มรู้สึกว่า"เรากำลังพยายามปรับตัว".. ;-)

@ จงฝึกเด็กให้มีน้ำใจ และจงทำใจด้วย.. เพราะการฝึกคนที่จิตใจ ต้องรอผลนานนับสิบปี อย่าท้อใจหนีไปแต่งงานเสียก่อน ...เพราะอย่างหลังมันยากกว่าเยอะ...

@ รักงานที่ทำ... ตั้งแต่ทำงานมา ก็คิดแบบนี้ทุกวัน แปลกดี ที่คิดแบบอื่นไม่เป็น ...และทำใจได้แล้ว ที่คิดเป็นอยู่อย่างเดียว (สงสัยว่าบางวันอาจบันทึกแบบนี้ซ้ำอีก เพราะคิดเป็นอยู่แบบเดียวจริงๆ)

วันอาทิตย์ที่ 10 มิถุนายน 2555

@ ...สัจธรรมชีวิตเรื่องหนึ่งที่ต้องทำใจ... : รันงานอย่างเร่งรีบ ชงชาหอมกรุ่นมาหนึ่งแก้ว และกินจริงๆได้ครึ่งแก้วก็บุญแล้ว  
....ส่วนกาแฟ..จะเป็นพระคุณถ้าเปลี่ยนเรื่องคุย ^_^

@ โชคดีของการรันงานทั้งหมดคนเดียว คือการได้ทำทุกอย่างที่อยากทำ..เพียงแต่อาจแรงไม่พอ..ที่จะทำได้ทุกอย่าง 
:  ...กึ่งดีใจ กึ่งกลุ้มใจยังไฮก็ไม่รู้..

@ เราไม่ได้"เล่น" facebook เรารันงานบนfacebook ต่างหาก :(
เค้าพูดจริงๆนะเนี่ย!!

@ ปลูกที่นี่ โตที่อื่น
...หนุกที่สุดในโลก คู่มือระบบบริหารจัดการหลักสูตร   เริ่มที่นิเทศศาสตร์ ใช้เองที่เอกไทยครุศาสตร์ สนุกอยู่เอกเดียว  และไปรันในระบบคู่มือได้จริง ที่มนุษย์ศาสตร์ ...ได้เข้าใจอีกครั้งว่าผู้ที่"ทำให้เกิด"ได้ว่องไวกว่าใคร คือ ผู้บริหาร ...อย่างไรก็ตาม ขอเลือกเป็นครูบ้านนอกอย่างนี้ตลอดชีวิต  ;-) เพราะไม่ถนัดการกล่าวเปิด การนั่งโซฟา และการพยายามหาเรื่องมาคุยตอนทานข้าว  ^______^

@ คำถาม : เมื่อชูแผ่นป้ายคำว่าประกันคุณภาพ ท่านคิดถึงคำใดเป็นคำแรก
..คำตอบของผู้เข้าอบรมท่านหนึ่ง...

"...กัว...กัว..." !!

@ บ่อย
อารมณ์หาไฟล์ไม่เจอ  -->         "...อยู่หนายฟระ.." !!!
อารมณ์หาไฟล์เจอแล้ว -->         "...โธ่เง้ย.." !!!

วันพฤหัสบดี ที่ 7 มิถุนายน 2555

@ เหตุผลที่ชอบเรียนภาษา  ^_^ เพราะสนุกกับการ"คิดภาษา" นี่เอง
ก)  เทคนิคการคุยกับเด็กเล็กๆอย่างมีความสุข คือการคุยเรื่องที่เขาอยากคุย..แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆเลย..
..และแน่นอน..เด็กๆจะมีความสุข
ข)  เทคนิคการคุยกับเด็กเล็กๆอย่างมีความสุข คือการคุยเรื่องที่เขาอยากคุย..แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆเลย...
..และแน่นอน..คนที่มีความสุข..คือเด็กๆ  ;-)

@ งานหนัก คือการฝึกคนให้มีน้ำใจ ซึ่งยากพอๆกับการฝึกคนมีน้ำใจ ให้หยุดแสดงน้ำใจสักหนึ่งครั้ง...
..งานนี้หนุกหนานที่สุด และถือเป็นการประกันคุณภาพที่ไม่เข้าเกณฑ์อะไร แต่ได้ใจตามเกณฑ์มาตรฐานของตัวเอง
..ตัวบ่งชี้ ของเด็กที่ถึงฝึก
1.เด็กจะพูดว่า "อาจารย์มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ" ในขณะที่อาจารย์ยืนอยู่ใกล้ ระยะที่พอใช้ถึง
2. เด็กจะลงมือช่วยงานทันที ไม่ต้องรอให้ขอความช่วยเหลือ และไม่ต้องบอกว่าต้องทำอย่างไร
3.เด็กจะช่วยจนถึงที่สุด และจะขอร้องขอมาช่วยงานโดยไม่ต้องร้องขอ
...รู้สึกดีใจและทึ่งพวกเขาด้วยใจจริง ในโลกยุคนี้ ยังมีคนที่เป็นแบบโลกยุคก่อนให้เราได้มีวาสนาเจอเหมือนกัน...มั่นใจว่าเป็นเพราะคนในครอบครัวเขาบ่มเพาะมาโดยแท้ ...(รู้สึกว่าเป็นวาสนาที่ได้เจอจริงๆ)

@ เด็กเก่งสอนง่าย เด็กอ่อนสอนยาก แต่ทิ้งไม่ได้
เด็กเก่ง หมายถึงเด็กที่คิดเป็น และรู้จักคิด
เด็กอ่อน หมายถึงเด็กที่คิดไม่เป็น และขี้เกียจคิด
และตัวชี้วัดไม่ใช่แค่ผลสัมฤทธิ์ฯ ...แต่เป็นทักษะชีวิต..

@ จริงๆนะเนี่ย (= แปลว่ารู้สึกยังงี้จริงๆนะเนี่ย)
ผลข้างเคียงของการทำงานในระบบประกันคุณภาพ... คือการโกรธอะไรสักอย่าง แบบที่เราตอบไม่ได้ว่าโกรธทำไม โดยเฉพาะเมื่อได้ยินประโยคที่ว่า "เขาอุตส่าห์คิดมาให้อย่างดีแล้ว"  และเราคิดว่ามันไม่จริง ..ทั้งๆที่เรารู้สึกว่า"มันก็จริง (แหละ....แต่...)"...

วันพุธที่ 6 มิถุนายน 2555

@ ตั้งใจไว้ว่าทำอะไร ไม่ได้แปลว่าจะได้ทำตามนั้นเสมอไป
..ตั้งใจว่าจะบันทึกทุกวัน เมื่อวาน วันอังคารที่ 5 มิถุนายน 2555 เหนื่อยจนไม่ได้บันทึก ความเหนื่อยนี้ดีตรงทำให้นอนหลับ ...เมื่อนอนหลับ ก็คิดว่าดีกว่านอนไม่หลับแหง ..ว่าแล้วก็หลับดีกว่า

@ เงื่อนไขแห่งยุคสมัย ....
คนทำงานต้องตอบโจทย์สองชุด คือโจทย์ปัญหาที่เกิดขึ้นจริง และโจทย์ปัญหาที่เกิดจากเกณฑ์ ที่ไม่ใคร่เข้ากับสภาพองค์กร ...และอย่างหลังนี้เปลืองกระดาษกว่ากันมาก  กำลังขำว่าคงบ่นเรื่องประกันต่อไปได้อีกหลายวัน

@"เคล็ดลับของการรักษาเคล็ดลับ คืออย่าบอกเคล็ดลับกับใคร"
 นึกขำต่อเรื่องนี้ ...โชคดีที่แถวบ้านไม่มีใครเป็นอย่างข้างบน


 

วันจันทร์ที่ 4 มิถุนายน 2555  วันวิสาขบูชา

ข้อคิดที่ได้จากเมื่อวาน (แต่ละข้อไม่เชื่อมกันค่ะ นึกอะไรได้ก็พูดเอ๊ยพิมพ์ไปตามนั้น ชอบความเป็นอนุทินจริงๆ พยายามจะเขียนสั้นๆอย่างที่พี่โอ๋เคยบอกแล้วนะคะเนี่ย) ^_^

@ คนเรามักตีความเข้าข้างตัวเอง ...เมื่ออีกฝ่ายไม่บอกตรงๆ 
=(ในวันที่อยู่ไกลจากหลานตัวน้อยมากๆ)  เด็กเล็กๆ เมื่อเขารู้สึกคิดถึง หลานอาจไม่บอกว่าคิดถึงตรงๆ ป้าต้องตีความเอาเองว่าตามการ์ตูนเรื่องที่เล่ามา...ว่าหลานพยายามจะบอกอะไร ...และในที่สุด...ป้าก็มักจะตีความเข้าข้างตัวเอง
สรุปเป็นความคิดรวบ(เฉพาะตรง)ยอด ..ที่เหลือน้ำๆตัดทิ้งไป ;-) 
^_^ เมื่อเขาไม่บอกความรู้สึกตรงๆ เรามักตีความเข้าข้างตัวเอง 

@ fb เหมาะสำหรับฝึก"การตีความ" อย่างยิ่ง
= fb เป็นสื่อที่เสี่ยงมาก "ต่อการถูกตีความ"ตามใจผู้รับสาร ไม่ว่าผู้ส่งสารจะจัดเรียงสารอย่างไรก็ตาม (ต่อให้คิดทุกคำแล้วก็เถอะ) ^_^

@ ...ในภาวะที่"ความจริงแท้ๆอย่างที่เป็น"ใช้การไม่ได้...มนุษย์ต้องรีบ"สร้าง"ความจริง "อีกชุดหนึ่ง" ขึ้นมาเพื่อความอยู่รอด
= ในวันที่ต้องรันคิวเอคนเดียว เพราะภาวะขาดแคลนบุคลากร
- มองในข้อดี ชอบการออกแบบข้อมูลการสื่อสาร การออกแบบและจัดระบบงาน การจัดการเอกสารให้อยู่ในกระดาษและอยู่ในไฟล์ แบบหาง่ายๆ
- มองอีกแง่ ไม่ชอบโจทย์และกรอบ ที่เขาไม่เชื่อว่าเราสร้างมาตรฐานเองได้ตามสภาพจริง  จึงต้องหาวิธีพูดจริงมั่งไม่จริงมั่งกลับไป ให้ผ่านๆกันไปอีกครั้ง .
- ..ปวดใจ(มาก)ที่ต้อง"สร้างหลักฐาน" ที่ไม่ตรงกับการทำงานจริง "ในเวลาอันจำกัด"  โดยมีองค์กรเป็นตัวประกัน ...แต่ก็ต้องทำต่อไป
- ฝึกเด็กลำบากมาก เพราะปริบทอย่างนี้แหละ ทำให้เด็กถูกกลืนเข้าระบบอย่างว่องไว 
- รู้สึกได้ถึงความเป็นตัวตนเนื้อแท้ของตัวเอง  แต่"เป็นอย่างที่ตัวเองเป็น"ไม่ได้ พูดความจริง และนำเสนอความจริง ไม่ได้  เพราะมีเด็กเป็นตัวประกัน ทำให้ต้อง"ทำอย่างที่ระบบสั่งให้ทำ" เพราะระบบมีอำนาจเหนืออิสรภาพของเรา ...
...นี่คือสาเหตุสำคัญ ที่ทำให้ต้องหยุดเขียนบันทึกใน GotoKnow
..ให้เขียนอะไร ที่ไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆ ..ก็เขียนไม่ได้จริงๆเหมือนกัน :-)

@ รู้สึกว่าอยากโตขึ้นกว่านี้อีกเร็วๆ ^_^
= พ่อสอนว่า
- ทุกคนมีสิทธิ์มองเราอย่างที่เขามอง เราก็มองคนอื่นจากที่เรามองเช่นกัน
- เราคิดว่าเราควรหรือไม่ควรทำอะไร ก็ให้เหมาะกับความเป็นเรา โดยไม่ต้องไปคาดหวังในตัวคนอื่น
- ไม่ว่าผู้อื่นจะตัดสินใจ หรือตัดสินแบบใด เราก็คงความเป็นตัวเรา ในแบบที่ให้เหมาะกับสภาพ
- การพยายามกำหนดสภาพที่เราอยากให้เป็น... ด้วยการพยายามบอกว่าเราเป็นคนอย่างไรนั้น ไม่ได้ช่วยอะไร และอาจทำให้เราลำบากใจในสิ่งที่เรากำหนดไม่ได้ มากขึ้น
ปล.ขณะที่พ่อสอน แม่จะสอนแทรกเป็นระยะ ด้วยความห่วงแบบที่รู้สึกว่าอดรนทนไม่ค่อยได้ ^_^ การเป็นลูกนี่..ง่ายกว่าการเป็นพ่อแม่ตั้งเยอะ ^_^

^_^ วันอาทิตย์ ที่ 3 มิถุนายน 2555 เริ่มต้นเขียนอนุทินวันแรก ด้วยความรู้สึกรัก GotoKnow ขอบพระคุณในความเสียสละของครอบครัวปิยะวัฒน์และทีมงานทุกคน  และ ขอบพระคุณพี่โอ๋ อโณ อย่างที่สุด ที่เป็นแรงบันดาลใจให้เริ่มลงมือทำ"ในสิ่งที่ทำให้ใจเป็นสุข"เสมอมา ระลึกถึง คิดถึงพี่ๆน้องๆทุกคน ที่เติบโตมาด้วยกันใน GotoKnow พื้นที่ออนไลน์ที่มีหัวใจ มีความรัก และมีความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง..ปรากฏอยู่เสมอ

ขอบพระคุณมากๆนะคะ ^_^