สวัสดีค่ะคุณอดิเทพ

ขออภัยอย่างยิ่งนะคะที่สายตัดไปกระทันหัน  ดิฉันไม่สามารถโทรกลับได้  ขอบพระคุณมากค่ะที่กรุณาให้ดิฉันมีโอกาสสื่อสารกับทีมงานคุณภาพ  นอกจากมิใช่ภาระแล้ว ดิฉันยังรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้มีโอกาสบอกเล่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคนทำงานที่มีศักยภาพและมีประสบการณ์สูงเช่นทีมนี้  นับเป็นโชคดีเหลือเกินค่ะ   ต้องขอบพระคุณคุณอดิเทพด้วยค่ะที่กรุณาให้เวลาและอำนวยความสะดวกทุกประการ  งานครั้งนี้จึงลุล่วงไปด้วยดี  ดิฉันเต็มใจอย่างยิ่งที่จะร่วมปฏิบัติงานในฐานะสมาชิกร่วมอุดมการณ์เดียวกันนะคะ  แต่ขออนุญาตสื่อสารด้วยการเขียนในวงงานเล็กๆเพราะตรงกับลักษณะการปฏิบัติงานของดิฉัน และตรงกับแนวการทำงานของดิฉันด้วย 

สำหรับแนวคิดสำคัญนั้นครั้งล่าสุดคิดว่าชัดเจนขึ้นมาก  และสามารถสื่อสารในวงกว้างได้ เพราะเป็นข้อมูลอย่างง่ายไม่ซับซ้อน  ดิฉันจะพยายามเรียบเรียงและถ่ายทอดให้เข้าใจง่ายที่สุด โดยสร้างกรอบแนวคิดให้ชัดเจน   กรณีสื่อที่ทีมเสนอมาให้เลือกนั้น ดิฉันยังถนัดสื่อเก่าเพราะอยากทำงานอิสระเช่นนี้ต่อไป  งานนี้ดิฉันเลือกทำเองตั้งแต่ต้น ไม่ขึ้นกับองค์กรที่สังกัด ดังนั้นจึงเลือกสื่อเองได้ และไม่ประสงค์จะให้เป็นการประชาสัมพันธ์ทั้งตนเองและองค์กร  จึงต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ไม่สามารถตอบรับคำเชิญครั้งก่อนหน้านี้ได้  แต่หากเป็นการร่วมสนทนาในกลุ่มเล็กที่สนใจตรงกันและทำงานเช่นที่ว่านี้อยู่แล้วโดยธรรมชาติ  ในฐานะเพื่อนร่วมอุดมการณ์ดิฉันก็เต็มใจอย่างยิ่งที่จะร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยน ในวาระที่ทีมสะดวกค่ะ

และสำหรับกลุ่มเป้าหมาย ดิฉันคิดว่าไม่มีข้อจำกัด เหตุเพราะดิฉันไม่ได้ผลิตในนามองค์กรตั้งแต่ต้น และไม่ติดป้ายใดๆ กลุ่มเป้าหมายสามารถไปสร้างป้ายเป็นของตนได้ตามปริบทที่เลือกอีกด้วย  ข้อมูลทั้งหมดเป็นข้อมูลอิสระ สามารถแก้ไขเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงได้ตลอดเวลา  เพื่อให้มีความยืดหยุ่นสูง  ดังที่ได้ทดลองทำให้ดูในครั้งที่ผ่านมา ขอเรียนว่าดิฉันมิใช่ผู้เชี่ยวชาญแต่อย่างใด  หากแต่ต้องทำหน้าที่แทนทีม(ซึ่งมีความเชี่ยวชาญในด้านนี้อย่างแท้จริง) ที่ไม่สามารถเดินทางมาในระยะนี้ได้  เรียนเสนอว่าหากสามารถติดต่อจากทางโน้นได้ ก็น่าจะเป็นการสะดวกแก่ทั้งสองฝ่าย  TS -CT  ของทางโน้นก็อัธยาศัยดีมาก น่าจะทำงานต่อมือกันได้โดยเร็วนะคะ  สาย SC ลุยงานเสมอหน้ากันทุกคนอย่างที่คุณอดิเทพบอกค่ะ : )

ขอบพระคุณคุณอดิเทพเป็นอย่างมากอีกครั้งค่ะที่ให้เกียรติร่วมสนทนาด้วย  และหวังอย่างยิ่งเช่นกันว่าจะได้พบกันอีกแบบครบทีมค่ะ

สุขุมาล   

MY LOVE

An empty street
An empty house
A hole inside my heart
I'm all alone and the rooms are getting smaller

I wonder how, I wonder why
I wonder where they are
The days we had, the songs we sang together
And oh my love
I'm holding on forever
Reaching for a love that seem so far

So I say a little prayer
And hope my dreams will take me there
Where the skies are blue
To see you once again, my love
Overseas from coast to coast
To find the place I love the most
Where the fields are green
To see you once again, my love

I try to read
I go to work
I'm laughing with my friends
But I can't stop to keep myself from thinking

I wonder how, I wonder why
I wonder where they are
The days we had, the songs we sang together
And oh my love
I'm holding on forever
Reaching for a love that seem so far

To hold you in my arms
To promise you my love
To tell you from the heart
You're all I'm thinking of

I'm reaching for a love seem so far

ขอบคุณมากค่ะลูกปู  ^_^

สวัสดีด้วยความคิดถึงมากค่ะลูกปู

ดีใจมากๆเลยจ๊ะที่ลูกปูแวะมา   พี่แอมป์ต้องขอโทษอย่างสูงเลยนะจ๊ะที่เข้ามาตอบช้าไปหลายวัน   ช่วงนี้พี่แอมป์มีงานเร่งด่วนแบบที่ต้องตะลุยรันให้เสร็จแบบหายใจหายคอแทบไม่ทันทั้งวันทั้งคืน  และเดินทางบ่อยมาก   เพิ่งจะได้ล็อกอินวันนี้(แบบทำเวลาสุดเหวี่ยง)เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกแล้ว  สนุกแทบแย่เลยจ๊ะปู  : )

ขอบคุณปูมากๆๆๆเลยนะจ๊ะที่แวะเอาเพลงมาฝากแบบที่ทำให้พี่แอมป์ตื่นตะลึงไปกว่าสิบห้าวิ   ลูกปูใจตรงกับเพื่อนพี่แอมป์คนนึงเลย  เขาเพิ่งร้องเพลงนี้ให้พี่ฟัง   ชื่อเพลงนี้ได้ใจจริงๆจ๊ะ

สมัยนู้นตอนที่ได้ฟังเพลงนี้เป็นครั้งแรก   พี่ฟังปุ๊บแปลปั๊บแบบไม่ได้เจตนาโดยอัตโนมัติ      
     
You say it best   when you say nothing at all.

   "...เจ๋งสุดๆ..  เมื่อเธอหยุดพูด.."

เพื่อนพี่ฟังแล้วลงไปนอนหัวเราะน้ำตาร่วงกองกลิ้งกับพื้นเลยจ๊ะ   สงสัยจะอินกับสีมือแปลของพี่   หรือไม่ก็เข้าใจตรงกันว่าเพลงนี้เอาไว้บ่นคนพูดมาก  อิๆๆๆๆ  . 

    
พี่แอมป์เลยยกเนื้อเพลงมาแปะโดยไม่แปลอย่างเงียบๆ (จะประเสริฐกว่า)    ขอบคุณปูมากๆๆๆๆเลยจ๊ะที่แวะมาทักทายและฝากเพลงหวานไว้แทนความคิดถึง ซึ้งใจจัง    หวังว่าปูคงสบายดี และมีความสุขกับการทำงานนะจ๊ะ  ขอบคุณมากอีกครั้งจ้า 

พี่แอมป์ค่ะ  : )

ขอบพระคุณมากๆค่ะอาจารย์บัญชา  ดิฉันตามเข้ามาขอบพระคุณข้ามปีเลยค่ะ  อาจารย์เป็นครูที่ดิฉันตามหามานานจริงๆ  หลังจากที่อ่านงานเขียนของอาจารย์มานาน และได้พบอาจารย์ในบล็อก  ดิฉันก็ได้เปิดโลกทรรศน์กว้างขวางขึ้นอีกมาก 

ครั้งนั้นดิฉันไม่ทราบว่าจะตอบอย่างไร  ดิฉันรู้สึกขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะที่ให้เกียรติ  อยากเรียนอีกครั้งว่าอาจารย์เป็นทั้งครู นักเขียน และบล็อกเกอร์ในดวงใจของดิฉันเลยค่ะ 

สิ่งที่ดีที่สุดที่ดิฉันได้เรียนรู้จากอาจารย์  คือจงศึกษาค้นคว้าต่อไป  เราอาจคิดอะไรเองไม่ได้ทั้งหมด  แต่การนำข้อมูลความรู้ทั้งหลายมาอ้างอิง เรียบเรียง และถ่ายทอดอย่างผู้ที่"เข้าใจ"แล้วนั้น ก็อาจทำให้เราคิดอะไรได้อีกหลายอย่าง 

ดิฉันยังประทับใจ บันทึกถึงลูก ของอาจารย์อยู่เสมอ  และสิ่งที่ดิฉันประทับใจที่สุดก็คือ อาจารย์เข้าใจเรื่องการรู้เท่าทันการสื่อสาร แบบที่ดิฉันเองก็คิดไปไม่ถึง  ดิฉันมัวแต่ตอบคำถามว่า สิ่งนี้คืออะไร  แต่อาจารย์มีวิธีการและกุศโลบายอันแยบยลที่จะสร้างให้คนที่ได้เรียนรู้จากอาจารย์  เกิดสิ่งนี้ในตัว  อย่างเป็นธรรมชาติ  โดยไม่ต้องเสียเวลากับการตั้งคำถาม  สิ่งที่ดิฉันได้เรียนรู้จากอาจารย์  มีค่าต่อชีวิตดิฉันเหลือเกิน 

กราบขอบพระคุณอาจารย์อย่างสูงอีกครั้งนะคะ  ^_^

ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะอาจารย์บัญชา  ดิฉันตามมาตอบข้ามปีเลย  กว่าจะเรียนรู้วิธีการสื่อสารในแต่ละสังคมได้ครบถ้วนนี้ ก็ใช้เวลาพอประมาณ  รู้สึกขอบพระคุณอาจารย์อยู่เสมอค่ะ  ^_^

ปล.เพลงตุ๊กแกนี้น่ารักจริงๆค่ะ  ไม่ทราบมีท่านใดนำออกจากกระเป๋าให้อาจารย์หรือยังคะ  ^_^

ขอบพระคุณมากๆนะคะพี่โอ๋ 
ตอนที่ตอบนี้เปลี่ยนจากดอกไม้ทะเลเป็นตัวจริงแล้ว^_^

แอมแปร์ตอบข้ามปีเลย อยากตามตอบที่ค้างไว้ให้ครบจัง  : )

                             ..ได้ค่ะพี่โอ๋..      ^_^

สวัสดีด้วยความคิดถึงมากค่ะลูกปู

พี่แอมป์หัวเราะชอบใจคำลงท้ายอย่างเท่ของปูอยู่พักนึงใหญ่จ๊ะ    "ด้วยหวังเหวิด" ของปูนี่  สุดยอดจริงๆ  มีจุ๊บ จุ๊บ ด้วย น่ารักชะมัด   อิๆๆๆๆ 

ของพี่แอมป์ตอนนี้ปิดเทอมแล้วแต่งานยุ่งพอๆกับเปิดเทอมเลยจ๊ะ  จะว่าไปแล้วพี่ก็ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองปิดเทอมเลยนะเนี่ย   ที่จริงพี่อยากเขียนบันทึก เรื่อง การรู้เท่าทันการสื่อสาร ให้จบจะแย่อยู่แล้วจ๊ะ  จะได้เอาเวลาไปทำอะไรหนุกๆอย่างอื่นต่อ  ทิ้งค้างเป็นเดือนสองเดือนเอ๊ะหรือสามเดือนสี่เดือน  ...ชักไม่แน่ใจ  มันค้างนาน  :-)

เอ่อ...เรื่องหลานนี่พี่ไม่ได้เห่อจนออกนอกหน้าเท่าไหร่เลยจ๊ะปู  แค่แบบว่าใครแวะมาก็บอกเขาไปหมดเท่านั้น   ถ้าแปะแบนเนอร์ประชาสัมพันธ์ในหน้าแรกของโกทูโนว์ได้ก็คงทำไปแล้ว  ไม่ค่อยเห่อเล้ย..ย..จ๊ะปูจ๋า   อิอิ

ขอบคุณที่ปูแวะมาทักทายแบบที่ทำให้พี่แอมป์หัวเราะกิ๊กเลย  และขอบคุณมากๆจ๊ะสำหรับอีเมลดีๆที่ปูส่งมาให้อยู่เสมอ  ขอส่งความรักและความปรารถนาดีไปถึงน้องเช่นกัน  ขอให้ลูกปูทำงานอย่างมีความสุข  และเขียนบันทึกอย่างสนุกสนาน ตามสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเอกสตรี ที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครในแบบของปูเช่นเคยนะจ๊ะ 

แค่ขึ้นต้นคำถามคำเดียวสั้นๆของปูก็กินขาดแล้วจ้า  ...ศัพท์เท่ได้ใจจริงๆ    อิอิอิ   

รักษาสุขภาพและขอให้พบแต่สิ่งดีๆในทุกการเดินทางนะจ๊ะปู

พี่แอมป์จ๊ะ

(From your wedding card) ^_^

A house is built by human hands -

but a home is built by human hearts.

A house is made of brick and stone -

a home is made of love alone.

A house is made of walls and beams,

but a home is built with hopes and dreams.

                                       (Anonymous)

สวัสดีปีใหม่ด้วยความระลึกถึงอย่างสูงค่ะ อาจารย์หมอมาโนช

กราบขอบพระคุณอาจารย์มากๆค่ะ ที่กรุณานำความสุขปีใหม่มาส่งถึงในบล็อก   และทำให้แอมแปร์ตกตะลึงกับภาพหน้าจอเต็มดวง เอ๊ยเต็มวง   : )  พร้อมกับคำที่สื่อความหมายดีๆ    ทำให้มีกำลังใจเพิ่มขึ้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

เอ่อ...  แม้จะไม่ beautiful  (เพื่อนคนหนึ่งเคยแปลไว้อย่างน่าเชื่อถือว่า  สวยเต็มๆ  อิอิ)  และไม่ถึงขั้น pretty    ( ซับไตเติ้ลหนังเรื่องหนึ่งแปลไว้ว่า  สวยสะเด็ด ) เลยส่งเข้าประกวดไม่ได้  แต่เพื่อนๆเคยปลอบใจด้วยท่าทางน่าเชื่อถือว่า  ....ไม่เป็นไรหรอก  ....หน้าตาเธอดูแล้วบันเทิงดี.....

แอมแปร์มาดูภาพนี้แล้วนึกชื่นชมฝีมือของอาจารย์จริงๆ    

 ........คือเห็นแล้วรู้สึกบันเทิงกว่าภาพเดิมเยอะเลยอะค่ะ    อิอิ   
                                  : )      : )        : )  

ขอบพระคุณอาจารย์มาโนชอีกครั้งนะคะ  ที่ส่งความสุขปีใหม่ได้อย่างน่ารักน่าประทับใจเหลือเกิน   แอมแปร์เห็นแล้วบันเทิงเอ๊ยมีความสุขจริงๆ   และดีใจจังที่อาจารย์ยังแวะมาอยู่เรื่อยๆนะคะ 

ขอคุณพระอำนวยพรให้อาจารย์และครอบครัว มีความสุขมากๆ และมีความเบิกบานแจ่มใสในทุกวันของชีวิต  ตลอดปีใหม่นี้ และตลอดไปนะคะ 

ด้วยความเคารพรักยิ่งค่ะ

 แอมแปร์ค่ะ

                                     Happy New Year 2008

                                        ขอบคุณมากๆจ๊ะเบิร์ด 
                             สำหรับพรปีใหม่ที่งามวิจิตรทั้งคำและความหมาย
                                     พี่แอมป์โชคดีเหลือเกิน
                           ที่ได้รู้จัก เบิร์ด...น้องสาวที่น่ารักที่สุด
                                         ช่างเป็นจังหวะชีวิต
                                    ที่น่าประทับใจอะไรเช่นนี้
                                    ขอให้เบิร์ดมีความสุขมากๆ
                                    สมหวังในทุกสิ่งที่น้องตั้งใจไว้
                                     และขอให้พบแต่สิ่งดี
                              มีสุขภาพแข็งแรง  มีจิตใจเบิกบาน  
                                  เป็นสาวน้อยที่ฉลาดปราดเปรื่อง
                        และเป็นที่รัก เป็นที่ประทับใจ  ของทุกๆคน
                                 ตลอดปีใหม่นี้  และตลอดไปนะจ๊ะ

                                               รักมาก

สวัสดีค่ะอาจารย์บัญชา

โอ...  ดีใจจังเลยค่ะอาจารย์      เป็นโชคดีมากๆของคุณครูสอนวิทยาศาสตร์ที่นครศรีฯด้วยนะคะ  ที่จะได้เรียนรู้จากอาจารย์    เพราะอาจารย์มีภูมิรู้ทางวิชาการและประสบการณ์การสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ครบถ้วนทั้งการเป็นสื่อบุคคล  (การเป็นผู้สอนที่เข้าใจผู้เรียน) และการถ่ายทอดผ่านสื่อสิ่งพิมพ์และสื่ออิเล็กทรอนิกส์   ประสบการณ์ครบถ้วนอย่างที่อาจารย์มีนั้นหามิได้โดยง่ายเลยค่ะ  

ดิฉันชอบวิธีอธิบายของอาจารย์    ที่สามารถเรียบเรียงและลำดับให้  "ที่มาที่ไป"  ของเรื่องที่ซับซ้อน  กลายเป็นขั้นตอนที่เข้าใจง่าย     และสลายความยากของเรื่องด้วยอารมณ์ขัน  อันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของอาจารย์  ทำให้เด็กศิลป์อย่างดิฉันกลับชอบวิทยาศาสตร์เพิ่มขึ้นได้ (เพราะอ่านแล้วสนุก  ไม่ยากเหมือนตอนเรียน)  : )  

 ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติและยินดีมากๆค่ะที่จะได้พบตัวจริงของอาจารย์  ไม่ทราบว่าอาจารย์จะมีโอกาสพาครอบครัวมาด้วยไหมคะ    ขอบพระคุณอาจารย์มากๆค่ะที่แจ้งข่าว  ดิฉันจะรอต้อนรับอาจารย์ด้วยความยินดีอย่างที่สุดเลยนะคะ

ด้วยความเคารพรักยิ่งค่ะ

สุขุมาล  จันทวี

สวัสดีด้วยความดีใจน่าดูเลยค่ะพี่หนิง 

ไชโย้......  พี่หนิงมาเยี่ยม !...    ดีใจๆๆๆๆ มั่กๆ        ^_^      ^_^

พี่หนิงเดินทางบ่อยจังเลยค่ะ  เหนื่อยมากมั้ยคะ    แต่น่าสนุกจังแอมแปร์ไปเวียนบล็อกพี่หนิงเป็นระยะๆ  แต่ไม่ได้โพสต์ซักกะที  เดี๋ยวพี่หนิงนึกว่าทวง tag   อิอิ      โปรดอย่ากังวลเรื่อง tag นะคะ   

(พี่แวะมาทีนี้แอมแปร์กล้าโพสต์แล้ว  และจะพยายามไม่พร่ำเพ้อไปยาวๆ    ถ้าไม่เผลอนะคะ   แต่โดยมากจะเผลอพูดยาวทุกทีอะค่ะ  )

รูปนี้เพิ่งถ่ายที่ญี่ปุ่นเมื่อกลางปีนี่เองค่ะ     ที่ชั้นบนของโรงแรมที่ไปพัก   มองเห็นยอดเขาฟูจิได้ชัดเจน  อากาศเย็น  และลมแรงมากๆ  ขอบพระคุณมากๆๆๆค่ะ ที่พี่หนิงให้กำลังใจอย่างน่ารัก  ทำให้แอมแปร์รู้สึกมั่นใจในความเป็นปัจจุบันขณะของตนเอง  

แม้ว่าภาพจะออกมากระเซิงสมจริง    ท่านผู้ชมก็ยังทำใจได้....  รู้สึกโล่งใจชะมัดเลยค่ะพี่หนิง  อิๆๆๆ 

ขอให้พี่หนุกหนานกับกิจกรรมชีวิต  (ที่ต้องเดินทางเป็นว่าเล่น   และขอให้พบสิ่งดีๆในทุกเส้นทางนะคะ)

แอมแปร์ค่ะ  : )

สวัสดีจ้าลูกปู

พี่แอมป์เข้ามาส่งงานให้เพื่อนอีเมล   เห็นเมลเลยแวะมาตอบลูกปูก่อน  คิดถึงมากด้วยเช่นกันจ้า  พี่แอมป์คิดว่าน้องต้องยุ่งงานแหงๆเลย  หายไปนาน  พี่ดูรูปหนูน้อยสถิตย์เสถียรอยู่บ่อยๆในแพลนเน็ต  แถมยังแวะไปตะโกนร้องเพลง ไอ๊แลนอินเด่อะสะตรี่ม ที่บันทึกปูอยู่ลั่นๆหลายทีอีกด้วย

วันนี้พี่แอมป์ตรวจข้อสอบทำคะแนนตัดเกรดเด้ดลายน์ คือว่าต้องเสร็จ  อิๆๆๆ  เสร็จแล้วจะเริ่ม โกทูโนว์ออนทัวร์อย่างเมามันเอ๊ยอย่างหนุกหนานต่อไป  มีผู้เข้ามาสื่อสารใหม่ๆที่น่ารักน่าสื่อสารด้วยอีกเยอะเลยจ๊ะ  แต่พี่ยังไปไม่ถึง  บางทีก็เกรงใจเขาละ  พี่เขียนตอบทีไรยาวไปห้ากิโลแม้วทุกที  แถมออกจะน้ำท่วมทุ่งอีกด้วย  เลยได้แต่อ่านๆไปก่อน

เด็กน้อยที่โรงเรียน ปะ เทด ลาว  เป็นไงบ้างจ๊ะ  แต่เด็กที่ไหนก็น่ารักไม่แพ้กัน  เพราะเขามีความไร้เดียงสาที่เกิดโดยธรรมชาติ  พี่แอมป์เลยคิดถึงเด็กตัวน้อยที่เคยสอนไปด้วย  ครูแก่ขนาดนี้  เด็กๆจะโตขึ้นแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้

ปูสบายดีนะจ๊ะ  กลับบ้านยังจ๊ะเนี่ย  ขอให้ปูมีความสุขกับชีวิตนะจ๊ะ  หลังทำข้อสอบเสร็จแล้วพี่แอมป์จะแวะไปหานะจ๊ะ

ดีใจ(มากๆๆๆ)อีกครั้งที่ลูกปูกลับมาแล้ว..ว..ว..จ้า    : )

สวัสดีค่ะอาจารย์บัญชา

ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ  หวังว่าการนำบล็อกกลับมาจะไม่เป็นการเพิ่มภาระให้อาจารย์นะคะ  : ) ดิฉันคิดว่า บล็อกที่อาจารย์เขียนเล่าเรื่องต่างๆให้หนูมนกับหนูนิฟังนี้ จะเป็นแรงบันดาลใจที่ดีให้แก่คุณพ่ออีกหลายท่านที่ได้แวะมาอ่านและอาจจะอยากสื่อสารสิ่งดีส่งผ่านไปถึงลูกน้อยในวันหน้า

ดิฉัน ซึ่งมีสถานภาพเป็น"น้า"บ้าง"ป้า"บ้างในปัจจุบัน  ก็ได้แรงบันดาลใจจากบันทึกต่างๆในบล็อกของอาจารย์อย่างมากค่ะ

ขอบพระคุณอาจารย์มากๆอีกครั้ง  และขอให้อาจารย์ทำงานต่างๆอย่างมีความสุขมากๆนะคะ  เท่าที่ดูงานอันหลากหลายแล้วก็รู้สึกว่าอาจารย์ใช้เวลาได้คุ้มค่าจริงๆค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์บัญชา

ขอบพระคุณอาจารย์มากๆเลยค่ะ  ดิฉันดีใจจังเลยที่อาจารย์นำโอกาสในการเข้าใจและเข้าถึงเรื่องการร่างรัฐธรรมนูญ ปี พศ.2550 มาฝาก 

ดิฉันจะแวะไปดาวน์โหลดนะคะ  เรียนอาจารย์ตรงๆว่าก่อนหน้านี้  ดิฉัน(เคย)ไม่ชอบเรื่องการเมือง  และไม่เคยสนใจจะอ่าน ฟัง ดู  เลย   จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์เร้าใจถึงในโรงเรียนตัวเอง  ดิฉันเพิ่งเห็นจะจะ แก่ตาว่าการเมืองสามารถบีบให้สถาบันการศึกษาที่อ่อนแอ  นำเสนอสิ่งลวงตาประชาชนเพื่อการสร้างภาพทางการเมืองได้   ในรัฐบาลที่ผ่านมาและผ่านไปแล้ว

ดิฉันได้รับแต่งตั้งให้เป็นกรรมการเพื่อทำการสร้างภาพลวงตานี้ด้วย  (ด้วยเหตุผลว่าเขียนเป็น !!! )  แต่ดิฉันบอกผู้บังคับบัญชาคำเดียวว่าไม่   โชคดีมหาศาลที่ท่านเข้าใจและไม่ทำให้ดิฉันต้องอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก  ท่านเลยไปหาคนอื่นแทน 

ดิฉันก็เลยได้เขียนบทความตามใจอย่างมีความสุข  ไม่ต้องอยู่ใต้อิทธิพลการเมืองใดๆ   แม่บอกว่าดิฉันดื้อเหมือนพ่อเปี๊ยบเลย 

(ดิฉันก็เคยสงสัยว่าทำไมลูกสาวต้องได้รับอิทธิพลเรื่องนิสัยมาจากพ่ออยู่ไม่น้อย   ดูจากหลายๆครอบครัวนะคะ  อดนึกถึงหนูมนกับหนูนิไม่ได้   ดิฉันคิดว่าสองสาวของอาจารย์น่าจะเป็นหนูน้อยที่มีอารมณ์ขันทีเดียว )

ขอบพระคุณอาจารย์จริงๆนะคะ  การเปิดโลกทรรศน์ให้แก่ผู้ไม่รู้ นับเป็นกุศลอันยิ่ง  : )  ดิฉันแวะไปร่วมสนทนาในบันทึกของน้องเบิร์ดทีไรก็ออกจะอายๆ   เพราะเต็มไปด้วยความรู้สึกและอารมณ์  ไม่ค่อยจะมีข้อมูลและหลักการเท่าไหร่      อ่านข้อมูลที่อาจารย์นำมาฝากหนนี้  น่าจะทำให้คิดอะไรเป็นชิ้นเป็นอันมากขึ้น  ( นอกเหนือจากการบ่นเรื่อยเจื้อยของดิฉัน)  : )

                                ขอบพระคุณอาจารย์อย่างมากอีกครั้งนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณKati

• เหตุที่ดิฉันขอ(ร้องแกมบังคับ)ให้เด็กๆอ่านบทความนี้ก่อนเรียน  เพราะคิดว่า  "คงมีเด็กที่ตั้งคำถามกับตัวเองไม่น้อย"  เรื่องการอ่าน  
• งานเขียนของอาจารย์นิธิ นำเสนอวิธีคิดที่แยบคาย  ดิฉันบอกเด็กๆว่าดิฉันชอบ  และอธิบายอย่างสนุกสนานว่าชอบเพราะอะไร   (คือตอนอธิบายนั้นดิฉันสนุกเสมอ  ส่วนเด็กๆ  ดิฉันไม่ใคร่แน่ใจ  เห็นมีหาวหวอดๆอยู่บ้าง)
• คิดถึงคุณมกุฎ อรดีเลยค่ะ  สมัยเรียนดิฉันก็วนเวียนอยู่แถวร้านดอกหญ้าหน้าราม ศูนย์หนังสือจุฬา  แล้วก็ร้านหนังสือแถวท่าพระจันทร์  มีโอกาสเห็นตัวเป็นๆของผู้อยู่ในวงการหนังสืออยู่บ้าง  งานผลักดันดูแล้วจะหนักกว่างานสอนเยอะ
• โดยเฉพาะการผลักดันให้เป็นวาระแห่งชาติ
• ชอบวลีนี้มากเลยค่ะ   "ความผิดพลาดในทางวัฒนธรรมของเรา"  ทำให้ดิฉันนึกถึงการจราจร  เทียบของเรากับประเทศเวียตนาม    ดิฉันรู้สึกดีกับแมงกะไซค์ไทยขึ้นมาอีกเยอะ
• โลกนี้โชคดีที่ค้นพบวงกลม  (ขอบคุณใครดีหนอ) ทำให้เรามองเห็นการคิดเป็นวงจร   และเห็นว่าปัญหาการอ่านมาจบลงที่ปัญหาวิธีคิด  
• คือสิ่งที่ดิฉันหนักใจกว่า ความอยาก ชอบ และตั้งใจอ่าน  คือความอยาก ชอบ  และตั้งใจคิด
• ดิฉันคิดว่าปัญหาที่น่ากล้ว (สำหรับดิฉัน) คือการขี้เกียจคิด  ไม่ได้กลัวเล่นๆนะคะ  ดิฉันกลัวจริงๆ  และกลัวมากๆด้วย   แล้วก็กลัวคนขี้เกียจคิดมากขึ้นทุกวัน  เพราะคนเหล่านั้นสามารถทำอะไรก็ได้  เชื่ออะไรก็ได้  โดยไม่ต้องคิดย้อนถามตัวเองเลย  ว่าที่ทำหรือที่คิดอยู่นี่น่ะ  ควรหรือไม่ควร  เพราะเหตุใด 
• ขอยืนยันว่าดิฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องการเมืองนะคะ  แต่พูดถึงวงจรชีวิตธรรมดา  โลกก็เป็นอย่างนี้  มีสงบ   มีเคลื่อนไหว  มีขัดแย้ง มีทำลาย  มีสร้างใหม่  วนอย่างนี้เรื่อยไป  
• เพียงแต่ดิฉันคิดว่าไม่น่าจะยอมให้เกิดขึ้นง่ายนัก
• การอ่านเป็นหนทางหนึ่งที่ช่วยทำให้มนุษย์ได้คิดและคิดได้มากขึ้น
• แต่ก่อนหน้านั้น  ต้องฝึกให้รู้จักคิด  (และรู้จักคิดที่จะอ่าน)  เมื่ออ่านแล้วก็รู้จักที่จะคิดต่อ 
• ดิฉันอยากเล่าอีกยาวๆนะคะ  และจะเข้ามาเล่าต่อ เพราะยังเล่าไม่จบเลย  แต่อยากเรียนว่าที่พูดมาทั้งหมด  ยังอยู่ในเรื่องของการอ่าน  
• ขอบพระคุณคุณkati ที่แวะมาที่นี่นะคะ  เช้านี้ดิฉันไปโรงเรียนก่อน : )  และจะรีบกลับมาอีกที พร้อมกับเรื่องเล่าอีกยาวๆๆค่ะ 

พี่โอ๋คนดี

แอมแปร์ขอโทษที่เพิ่งได้แวะมานะคะ ช่วงนี้ใกล้เปิดเทอมแล้ว  ต้องเตรียมงานสนุกสนาน  แถมยังไป(แข็งใจ)รับงานหนักๆเข้าอีกสองงาน นอกเหนือจากงานสอน ทำให้งานแต่งงานต้องเลื่อนออกไปอีก
แบบว่าอย่างไม่มีกำหนด  (....ฮา..!..)

สามหนุ่มของพี่โอ๋เป็นอย่างไรบ้างคะ  แอมแปร์ตามอ่านบันทึกเล่าเรื่องลูกๆของพี่โอ๋ใกล้จะครบแล้ว  สนุกชะมัด    เดี๋ยวครบแล้วจะโพสต์ยาวๆอีกที  งานของคุณแม่นี่ทั้งงานหลวงงานราษฎร์ ไม่ได้ขาดไม่ได้เว้นจริงๆ

ข้อมูลที่พี่โอ๋ฝากไว้ให้รวมเป็นชุดดีจังค่ะ  ทำไว้แบบนี้หาง่ายใช้คล่อง แอมแปร์ต้องเรียนรู้อีกสักนิด  ถ้าติดอะไรเกินความสามารถจริงๆแอมแปร์จะกระโดดจึ๋งๆๆมาถามพี่โอ๋ทันที   ต่อไปคงได้โพสต์รูปกันหนุกหนาน   อยากเขียนสื่อสารแบบให้มีข้อมูลกราฟิกหน้าตาน่าคบจังอะค่ะ 

ขอบพระคุณพี่โอ๋มากๆอีกครั้ง  และขอให้พี่โอ๋ทำงานทั้งหลวงและราษฎร์อย่างมีความสุขในทุกๆวันนะคะ

เคารพรักยิ่ง

 แอมแปร์ค่ะ  : )

ขอบพระคุณมากเช่นกันค่ะ  คุณสมพร   ที่แวะมาบอกความรู้สึกดีๆ

ด้วยความที่ดิฉันอ่านแล้วชอบมาก  ....ลืมตัว    ก็เลยเขียนต่อสุดชีวิต  คิดอะไรได้ก็เขียนไปโลด          เลยยาวเป็นกิโล  ไม่ได้ลุ่มลึกอะไรดอกค่ะ    ภาษาใต้เขาเรียกว่า  "เขียนไปเพ้อ"       ภาษากลางเขาเรียก "น้ำท่วมทุ่ง" อะค่ะ     

คุณสมพรมีเวลาเมื่อไหร่ อย่าลืมเขียนต่อนะคะ  ดิฉันจะเป็นแฟนคลับรออ่านอย่างตั้งใจค่ะ   และถ้าดิฉันมีโอกาสแวะไปสื่อสาร ขอได้โปรดทำใจล่วงหน้า

คือกะว่าจะเขียนสั้นๆ  ....แต่มันยั้งมือไม่ทัน  ความคิดมันวิ่งลิ่วๆๆๆไปแล้ว   มือก็เลยต้องวิ่งตามให้ทัน   
                        .......แล้วก็ไปทันกันที่กิโลเมตรที่ห้าทุกที   ฮา........    : )