"...เด็กเด็กสีขาว

ผู้ใหญ่หลายหลากสี

ผู้สูงอายุไม่มีสี..."

######

จันทร์ 9 กุมภาพันธ์ 2558 # วิทยากร ชุมชนร่วมคิดติดใจ ได้ปัญญา นำพาครอบครัวเข้มแข็ง

"...ฝุ่นปลิวว่อนกลางถนนลูกรัง

เลือกปล่อยฟุ้งกระจายขึ้นฟ้า

เลือกจะสูดเข้าปอด..."

######

อาทิตย์ 8 กุมภาพันธ์ 2558 # ขณะพาลูกสาวไปซื้อขนม

มหัศจรรย์กับค่ำคืนนี้...กับการเขียนบันทึกที่โกทูโนว์ของผม...เขียนไปเพลินๆ เขียนไปเขียนมา ...กับ 900 บันทึกที่น่าทึ่งฉงนงงงวย...สำหรับคนที่ด้อยทักษะในการเขียนอย่างผมครับ

(อาทิตย์ 8 กุมภาพันธ์ 2558)

....หลายเหตุการณ์ที่ผ่านไปกับกาลเวลา

เสียดายจังที่ไม่ได้ "จดบันทึก"

คงเหลือเพียง "จดจำ"....

...........................

เสาร์ 7 กุมภาพันธ์ 2558

ขอบคุณเตี่ยมากครับ...สำหรับทุกอย่างที่เตี่ยทำให้ผมเป็นจนถึงทุกวันนี้...โลกของผมมีเตี่ยอยู่เสมอ...

อาทิตย์ 25 มกราคม 2558

การรอคอยอะไรบางสิ่ง...ที่เราคิดว่า....เราจะอยู่ถึงเวลานั้น....และได้รับสิ่งนั้น...

ปลายทาง...อาจมีความสุข หรือ ความว่างเปล่าก็ได้นะ...

"...เก็บความทรงจำ เป็นกำลังใจให้ก้าวเดิน..."

ในชีวิตของคนเราทุกคน ต้องมีความทรงจำทั้งที่งดงามและวันที่เลวร้าย

จนคิดว่า... ชีวิตไม่อาจลุกขึ้นเดินได้อีก

ขอเพียงมีสติ.... เห็นคุณค่าของปัจจุบัน

แล้วคุณจะพบว่า ความทรงจำที่สวยงาม...ไม่ได้ถูกลบเลือน...

(พฤหัสบดี 22 มกราคม 2558)

...คนไข้เบาหวานและความดันมารอเพียบตั้งแต่เช้า...อากาศเย็นสบายจึงลื่นไหลลั้นลา...บ่ายได้คีย์งาน ตรงนี้แหละแอบเซ็งเล็กน้อย...เตรียมงานศูนย์อนามัยเขตจะมาติดตามงานคนไทยไร้พุง (แอบเปลี่ยนว่า "ไว้พุง")

...ช่วงเย็นเลยเกือบค่อนคืน อ่านงานวิทยาพิพนธ์หมดเล่มบ้าง บางบทบ้าง พัฒนาเครื่องมือ และวิเคราะห์ข้อมูลให้นักศึกษา ป.โท และเอก 4 ท่าน เรื่องน่าสนใจ มะเร็งเต้านม, แรงงานขับรถบรรทุกอ้อย, แม่วัยรุ่น, เด็กออทิสติก, นักศึกษาถูกรีเฟอร์มาจากหลายทิศทาง งานอีเวนท์ชุกอย่างนี้ ต้องเก็บตังค์แล้ว เผื่อเก็บเงินซื้อเปียโนให้ทิมดาบ (ล้อเล่น ครูสอนมาดีครับ)

...งานที่มีความสุขก่อนนอน คือ ร่างเขียนตำราให้ครูของผม ท่านยังไม่ได้ รศ. เลย เกือบจะเกษียณแล้ว ไม่ยอมทำผลงาน สอนตั้งแต่เช้าจนค่ำ (ตามนักศึกษาอยู่นั้นแหละ...แต่ก่อนครูก็ตามผมเช่นกัน) พวกเรา, ผม รุ่นพี่ รุ่นน้อง, มือปืนรับจ้าง จึงรวบรวมผลงานให้ครู ต้องเสร็จภายใน ก.พ.

...ช่วงนี้ จึงยุ่งหน่อย ทำงานราชการเต็มเวลา นอกเวลาสู้เพื่อครู...ลงภาคสนาม และมาเขียน ผมรับในส่วนเขียนแรงงานไทยไปสวีเดนเก็บแบร์เบอร์รี่, ไปญี่ปุ่นทำเส้นราเม้ง, ไปสวิตส์เก็บองุ่น และไปเกาหลีเลี้ยงไก่ปลูกผัก...

ร่ายมายาววว...งงตัวเองว่า เขียนอนุทินยาวจัง แต่คิดถึงเลยเขียนก่อนนนอน ราตรีสวัสดิ์ครับ

(พุธ 21 มกราคม 2558)

"...พี่ดีใจที่เรามา อย่าเพิ่งกลับ...พี่จะชงชา... กับขนม..."

ผมเดินจากคณะไป ร.พ.ศรีนครินทร์ ไปหาพี่แก้ว (อุบล)...พี่่แก้วกำลังยุ่งๆ กับงานเบื้องหน้า รอยยิ้ม คำพูดห่วงหาอาทรถามไถ่ มาขอนแก่นได้อย่างไง? ...ชงชาสมุนไพร หอมและนุ่นนวลจัง...ขนมก็อร่อย...หายเหนื่อยจากการเดินลัดเลาะอาคาร...ก่อนกลับให้ชาวิเศษหนึ่งกล่อง และขนมพี่หนูรี

ขนมพี่หนูรี อร่อย กรอบ ...อธิบายไม่ถูก...ทิมดาบแกะกินคนเดียวเกือบหมดถุง....

"มิตรภาพ ความเป็นพี่เป็นน้องของ Gotoknow..."

(ม.ขอนแก่น, อังคาร 20 มกราคม 2558)

"...ความเป็นครูบาอาจารย์และลูกศิษย์

ไม่มีกาลเวลากั้นได้

ไม่มีเส้นแบ่งแห่งเวลา..."

...ครูของผมพูด ก่อนการเปิดประชุม ปรับปรุงหลักสูตรของสาขาวิชา...

(ม.ขอนแก่น, อังคาร 20 มกราคม 2558)

....ภูเขาลูกไหนที่สวยและอบอุ่น...เตี่ยไปรอผมตรงนั้นนะครับ...

วันที่ได้สัมผัสกับคำว่า "ฤดูหนาว" อย่างแท้จริง

ช่วงเช้า (ไม่ได้ทำงาน-ขึ้นเวร) อ่านหนังสือ เขียนบันทึก และฟังเพลง

"แค่เพียงหนึ่งนาทีที่เธอพูดไป ซึ่งมันอาจทำลายร้อยล้านนาทีที่ดี
ดีต่อกันพันครั้ง ครั้งหนึ่งย่อมจะมี มันคงมีซักทีที่คลางแคลงในใจ" (กลับคำเสีย-กัมปะนี)

เสียงเพลงลอยเข้าหู เตือนสติของผมได้อย่างดี

ช่วงเที่ยง และค่อนวัน มีความสุขกับการปิ่งข้าวจี่ ให้ครอบครัวผม...และพี่ๆ น้องๆ หลานๆ มาคุยกันที่บ้านผม

อาทิตย์ 11 มกราคม 2558

ตลอดปี 2557 มีงานวิจัยหลากหลายชิ้นถูกนำเสนอออกสู่สาธารณะ สำนักข่าวอิศรา คัดเลือก 5 งานวิจัยที่ถือว่า ฮือฮาที่สุด ทั้งในแง่ของตัวเลข และผลกระทบในวงกว้าง ...(http://isranews.org/thaireform/thaireform-slide/item/35395-best-research57.html 31 ธันวาคม 2557)

ตื่นเช้าถ้าเปิดคอมพิวเตอร์ผมจะเข้าชม...

• Gotoknow > อ่านบันทึกและอนุทินที่น่าติดตามของทุกท่าน
• TED Talks > ชมคลิปของผู้มีชื่อเสียงทั่วโลกกับการเปิดประตูบานใหญ่ของท่านเหล่านั้น
• kicstarter > โครงการ กิจกรรมดีๆ ไอเดียแจ่ม กับการระดมทุนของผู้คนสานฝัน
• วินทร์ เลียววาริณ > พี่ชายที่แสนดีของหนอนหนังสือ
• แกะดำทำธุรกิจ> ไม่คิดว่าจะทำธุรกิจใด แต่บันทึกสั้น สร้างนวัตกรรมให้สมองอย่างดี
• Gmail > เช็คเมลตัวเอง , Facebook ปิดตายนานแล้ว, line นานๆ อ่าน ยกเว้น line งาน

### ตกใจเล็กน้อย ปีที่แล้ว ผมได้คำอวยพรจาก SMS เกือบ 30 ข้อความ ปีนี้มีเพียงข้อความเดียวจากร้านขายหนังสือ เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของ "สังคมก้มหน้า"

อาทิตย์ 4 มกราคม 2558

ผมเขียน 10 สิ่ง ที่อยากทำให้ชีวิตอยู่ต่อ ปี 2558

และก่อนจะทำให้ชีวิตอยากอยู่ต่อ ชีวิตต้องมีเป้าหมาย

เลยตั้งไว้ 10 ข้อ สำหรับปีใหม่นี้...

(ตั้งใจและเขียนตั้งแต่ต้นเดือน พ.ย.57..แปะใส่สมุดบันทึก)

ระหว่างการทำปืนไม้โบราณ...ซึ่งเป็นการบ้านของลูกชาย

ผมชอบมีเรื่องราวเล็กๆ ให้ลูกฟังเสมอๆ

...เราคิดทุกอย่าง...เข้าข้างตัวเอง อย่างที่เราอยากให้มันเป็น

แต่เส้นทางชีวิตมีหลายแยกโค้งให้เลือก

เลือกผิดเพียงครั้ง

หันเหแตกต่าง มันพลิกเส้นทางชะตาของเราทั้งชีวิต...

ผมภาวนาว่า เมื่อลูกเติบโตขึ้น...ลูกจะเข้าใจคำพูดที่ผมพูดให้เขาฟัง

(อาทิตย์ 21 ธันวาคม 2557)

เมื่อมีลูก... ผมเริ่มเข้าใจความรักของเตี่ยและแม่ที่มีให้ผม

ตอนเด็ก...ครูให้การบ้าน เพาะถั่วงอก ตอนกิ่งโกสน สานปลาตะเพียน ทำงานฝีมือ เตี่ยและแม่ทำให้ผม และให้ผมทำด้วย

บ่ายวันนี้...ผมเลื่อยไม้...ทำปืนไม้โบราณ...ให้ลูกชายเอากระดาษทรายขัดถู...เริ่มสอนตั้งแต่การจับมือลูกให้ทำ

มันคงเป็นความรัก...ผมรู้สึกว่า หัวใจของผมเต้นอยู่ในมือของลูก เมื่อเรากุมมือกัน

ผมจะร้องไห้ ผมจะยิ้มและหัวเราะ และมีชีวิตเพื่อลูก

เพราะลูกคือศูนย์กลางจักรวาลในใจผม...

(อาทิตย์ 21 ธันวาคม 2557)

อยากจะขอบพระคุณพี่รักษ์...พี่ที่ทำงานด้วยกันมานาน

ถึงแม้พี่จะเรียนมาไม่สูง เป็นเพียงผู้ช่วยแพทย์แผนไทยตัวเล็กๆ ตามที่พี่ว่า

แต่พี่จิตใจสูงส่ง ชอบทำบุญ ช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังอะไรเลย พี่จะคอยบอกให้ผมใจเย็น

มีสติ อย่าใจร้อน เมื่ออยู่ใกล้พี่แล้วทำให้ผมมีความรู้สึกเยือกเย็น และมีพลังในการก้าวเดินต่อไป

พี่ตั้งฉายาให้ผมเป็น "Good Doctor" ตามหนังซีรีย์เกาหลีที่พี่ดู ผมก็งงว่า เป็นคำชมหรือติเตียนหนอ

เมื่อพี่ทราบข่าวว่า ผมจะเปลี่ยนที่ทำงาน พี่เสียใจมาก เพราะพี่ว่า ผมเป็นหมอ น่าจะช่วยเหลือคนได้มาก

(พี่เกือบจะนำกลุ่มชาวบ้านไปม็อบหน้าอำเภอคัดค้านไม่ให้ผมย้าย555)

ผมก็หวาดกลัวกับการตัดสินใจของผม พร้อมอากาศที่เริ่มเย็นเช่นกัน กับการไม่ได้เป็น "หมออนามัย" งานที่ผมรัก

ถึงแม้ผมจะไปขายลูกชิ้นทอด แต่ถ้าใจผม รู้สึกว่า หนาวเป็น ร้อนเป็น เจ็บเป็น กับความรู้สึกของคนอื่น

และอยากช่วยเหลือเขา ผมว่า ผมยังมีวิญญาณในการเป็นหมออนามัยอยู่นะพี่

ขอบพระคุณนะครับ ....จาก Good Doctor ของพี่...

(อังคาร 17 ธันวาคม 2557)

น้องสาวของผมเป็นครูประถม อยู่ในอำเภอเล็กๆ ใกล้ภูเขามากมาย ถัดออกไปจากอำเภอของผม

โทรศัพท์บอกว่า มีลูกศิษย์ปอสาม ยากจนมาก อยากขอรองเท้ากีฬาเก่าๆ ของลูกชาย เพื่อร่วมงานกีฬาโรงเรียนวันอังคาร

ส่งข่าวตั้งแต่วันศุกร์ แต่ผมไปอยุธยา วันนี้จึงรีบค้นหาสิ่งของให้มากกว่ารองเท้า บอกกับน้องสาวว่า จะไปเยี่ยมบ้าน ซื้อรองเท้าคู่ใหม่ และกอดเขา อวยพรให้เป็นเด็กดี

ต้องขอบคุณเตี่ยกับแม่มากๆ ที่สอนให้ลูกๆ ทุกคนใจบุญมากๆ ผมประเภทบ้าทำบุญทำทานมาก เงินเดือนมีแบ่งเป็นค่ายังชีพ ผ่อนคอนโด เก็บออม ค่าหนังสือและเดินทาง และค่าทำบุญ...

ผมแค่มีความรู้สึกว่า "ถ้า รู้สึก ว่า โชคดี ต้อง แบ่ง ปัน"

(จันทร์ 16 ธันวาคม 2557)

พระตำหนัก สิริยาลัย (ในหลวงทรงซื้อที่ดิน เพื่อสร้างตำหนักแด่พระบรมราชินีนาถ เนื่องในวโรกาสพระชนมายุครบ 5 รอบในปี พ.ศ.2534 สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช ทรงสร้างพระตำหนักถวายเนื่องในวโรกาสเดียวกันด้วย เป็นพระตำหนักส่วนพระองค์ ที่ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าชม)

ผมเดินทางมาชื่นชม ถึงแม้ได้มองเห็นไกลมาก...แต่ใกล้ความผูกพันระหว่างความรักของลูกที่มีต่อแม่ ดังข้อความที่สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช โปรดจารึกบทกวีที่งดงามไว้ที่ฝาผนังพระตำหนัก...

"พระตำหนัก แห่งนี้ มีความหมาย

พ่อกับชาย สร้างถวาย ให้กับแม่

วิมานทอง แห่งนี้ คือดวงแด

ลูกกับแม่ ผูกพันธ์ นิรันดร

อานุภาพ แห่งความรัก สลักจิต

เนรมิต เรือนไทย อนุสรณ์

ครบหกสิบ พรรษา พระมารดร

ประชากร แซซ้อง พระบารมี

ขอบูชา จารึก ด้วยชีวิต

ชายอุทิศ กายใจ ไว้ที่นี้

เพื่อถวาย ความจงรัก และภักดี

อีกหมื่นปี ไม่มีคลาย จากชายเลย"

(กับการเดินทางมาเยือนของผม 14 ธันวาคม 2557)