ผมมีแว่นตาสามอัน...
ที่ไม่มีในรูป...เล่นน้ำทะเลกับลูก ๆ คลื่นซัดสาดแว่นตาหายไปพร้อม ๆ คลื่น (ทำไมไม่ถอดแว่นก่อนลงทะเล?)
อันที่หัก...พ่อและลูกชายมาทะเลาะกัน เพราะขับรถมอเตอร์ไซด์ล้ม ลูกมาล้างแผลที่อนามัย พ่อมาตีลูก ผมต้องไปห้าม ชุลมุนแว่นตาเลยเป็นสภาพเช่นนี้
อันที่สมบูรณ์...คือ แว่นตาที่ใช้ในวันนี้...
(ทะเลมีคลื่น เล็กน้อยถึงปานกลาง....ชีวิตมีคลื่น เล็กน้อยถึงปานกลาง)
### เสาร์ 20-6-58
บ่ายสามแล้ว ผมยังไม่ได้ทานข้าวเช้า และเที่ยงเลย...
ตลอดสัปดาห์ผมมาอนามัยก่อนหนึ่งโมง...ผู้รับบริการเกือบสองร้อยคนทุกวัน
การมีชีวิตเพื่อผู้อื่นบ้าง...เป็นแรงหล่อเลี้ยงให้มีพลัง...
###เสาร์ 20-6-58
ไม่ได้เขียนอนุทินและบันทึกเลยในช่วงที่ผ่านมา....
จัดเวลากินบ้างนะคะ เดี๋ยวโรคเครียด กระเพาะ ถามหานะคะ
ด้วยความเป็นห่วง ห่วงตัวเองด้วยค่ะ จะได้มีแรงทำงานให้พี่น้องประชาชนไปนาน ๆ นะคะ
ไม่ได้ยินเสียงเปียโนของลูกมาหลายวันแล้วนะ...พอ ๆ กับไม่ได้ยินเสียงของสวรรค์
พรุ่งนี้ต้องออกไปทำงานแต่เช้าอีก
สัญญา...จะกลับมาบ้านเร็ว ๆ
จะได้ Kiss The Rain กัน...
### คืนฝนตกพรำ ๆ 9-6-58
เพราะการตั้งคำถาม...จะนำไปสู่ความรู้...
ความเป็นมนุษย์แท้ คือ คนที่รู้จักความผิดพลาด ยอมรับว่าโง่เขลา และพร้อมที่จะแก้ไข
เกิดเป็นมนุษย์ไม่มีอะไรที่เราไม่ได้ มันต้องทำได้ เดี๋ยวมันก็ทำได้...
เสาร์ 6-6-58
เงินน้อย แล้วอิสรภาพเยอะ เราควรจะเลือกอิสรภาพ... เสาร์ 6-6-58
ไม่มีความเห็น
พฤหัส ฯ 4-6-58
พลังของความเปราะบางทางใจ...https://www.ted.com/talks/brene_brown_on_vulnerability?language=th#t-39926
ด้วยความนอบน้อมประหนึ่งดอกไม้ยืดรากฝอยไปเกี่ยวก้อยกับเม็ดดินครับ
เ)้นคลิปที่ดีมากเลยค่ะ เมื่อวานดูผ่านๆวันนี้จะมานั่งดูให้หมด
สารคดีที่งดงาม...เห็นการเดินทางของอาหารจีน...กับหญิงสาวผู้ยิ่งใหญ่...หิวรอบดึกเลยครับ
ไม่มีความเห็น
ด้วยพิษสงแห่งความฝันในวัยเยาว์
ฉันท่องเที่ยวเร่ร่อนไปทุกหนทุกแห่ง
ผ่านย่านตลาดและนิคมคามชนบทนับไม่ถ้วน
กระทั่งในที่สุด ได้พบพระพุทธองค์
### บางตอน ในหนังสือ...คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่
ติช นัท ฮันท์ ประพันธ์
รสนา โตสิตระกูล และ สันติสุข โสภณสิริ แปล
พี่อุ้ม-ถาวร ให้มา
### อ่านช้าอิดออด เพราะไม่อยากให้จบเร็ว
อยู่ค่ายนาน...เราจะคิดถึงบ้านไหมนะ?
แต่รู้สึกสุขใจ เมื่อมาทำงานเสมอ...
#####
แมวที่เราเห็นว่านอนเซาอยู่เฉยๆนั้น
มันอาจกำลังนอนครุ่นคิดถามตัวเองอยู่ก็ได้-ว่ามันมีชีวิตอยู่ไปทำไม...
จาก (เจ้าชายน้อย-อองตวน เดอ แซงเตก ซูเปรี)
#####
อ่านนิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง..."เอ้อ! ไม่อยากให้ลูกโตเลย"
คิดไปคิดมา ผมคงเป็นคนประเภทแก่มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่เคยเติบโตทางความคิดเลย...
พุธ 13 พฤษภาคม 2558
อย่าเดินตามฉัน ฉันอาจไม่นำ อย่าเดินนำฉัน ฉันอาจไม่ตาม แค่เดินเคียงข้างฉัน และเป็นเพื่อนของฉัน (อัลแบรต์ กามูส์) คืนต่อไป- ต้องอ่านงาน อัลแบรต์ กามูส์ ให้ลูกฟัง…คืนนี้ราตรีสวัสดิ์- ฝันดีนะครับ
มีความคิดเหมือนตอนที่ีลูกของคุณมะเดื่อยังเป็นเด็กน้อยเดินเตาะแตะ คุณมะเดื่ออยากให้เขาเป็นเด็กอยู่แค่นั้น ไม่อยากให้เขาโตเลย….มาวันนี้ความรู้สึกนี้กลับมาเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเจ้าหลานตัวน้อยมาซนอยู่ข้าง ๆ จ้ะ
น่ารักจังเลยค่ะ ฟ้าเคยถึงตอนเด็กเลยแม่ชอบเปิดเทปนิทานให้ฟังก่อนนอน
ทุกชีวิตในบ้านต่างมีซอกมุมของตนเอง...
เมื่อความระส่ำระสายนั้นผ่านพ้นไป เราจะรู้สึกขอบคุณกับสิ่งที่เกิดขึ้น...
#####
"เป็นกำลังใจให้ครับพี่..."
อาทิตย์ 10 พฤษภาคม 2558
ไม่มีความเห็น
♪ ・・・。 ดอกคูนบานสะพรั่งหัวเราะเยาะเปลวแดดร้อน
หัวใจที่แล้งแห้งยามนี้ของผม-หวังว่าสักวันจะผลิบานอีกครั้ง
ในเมื่อชีวิตไม่ใช่อะไรอื่นเลย
นอกจากการผลัดใบระหว่างความสุขและความทุกข์
ที่ไม่รู้จักจบสิ้น...・・・。♪
#####
อาทิตย์ 10 พฤษภาคม 2558
ไม่มีความเห็น
คุณเป็นบอสแบบไหนใน Game of Thrones http://graphics.wsj.com/game-of-thrones-management-
ไม่มีความเห็น
ผมรู้สึกโชคดีท่ามกลางความร้อนแรงของเดือนนี้
กำลังง่วนกับการเก็บข้อมูลแรงงานไทยที่ไปทำงานกลุ่มประเทศ EU
ที่กลับมาเยี่ยมบ้านช่วงสงกรานต์...พวกเขากลับมาต้อนรับแสงแดดโดยเฉพาะ
ได้เรียนรู้วิธีคิด...วิถีชีวิต...
คิดถึงนะครับ...แล้วจะกลับมาเขียนบันทึกและอนุทินเยอะๆๆๆๆๆๆครับ
##### อาทิตย์ 19 เมษายน 2558
นอนไม่หลับ... คิดถึงหลายสิ่งที่ไม่ควรครุ่นคิด...
#####
อาทิตย์ 22 มีนาคม 2558...แย่จัง อาจเป็นเพราะตื่นเช้า...เลิกงานมืดๆ...ตากแดดทั้งวัน...ร้อนมากๆ...และต้องประสานกับใครหลายๆ คน...เตรียมงานมหกรรมพรุ่งนี้...ทำให้ต้องตัดต่อกับความคิดของเราเองกับผู้อื่น...รับรู้ถึงความอ่อนแอ และเดียวดาย ในความมืดมนของมหาสมุทรของตนเอง...Let it be...เดี๋ยวก็เช้าแล้ว....
เด็กชายเซเซ่ในต้นส้มแสนรักเคยบอกว่า
เพียงเขาไม่มีที่ในหัวใจให้ใคร
ก็เท่ากับเขาได้ฆ่าคนคนนั้นให้ตายไปแล้ว....
เสาร์ 21 มีนาคม 2558
...ดอกคูนบานผ่านร้อนมาหลายแล้ง
ดินผากแห้งเพื่อนขาดข่าวฝนลืมสั่ง
ปล่อยบันทึกอนุทินให้ผุพัง
แต่มนต์ขลังยังตรึงคิดถึงเธอ...
(ถนนหน้ามอ... เส้นทางกลับบ้านผม...สองข้างทาง ดอกคูน เริ่มสะพรั่งบานท้าแล้ง...)
(ภายในมอ...ดอกกัลปพฤกษ์สามัคคีเบ่งบานพร้อมกัน...)
######
อาทิตย์ 15 มี.ค.58 # มาส่งหลานที่หอพักในหหาวิทยาลัยขอนแก่น...ระหว่างทางอยากเขียนกลอน....คิดถึงเพื่อน ...ความมหัศจรรย์กับดอกกัลปพฤกษ์ ..ชมพูขาวพราวเด่นเป็นสง่า... ออกจากมอ...ผมรักคูณ...เหลืองอร่าม...เวลาและดอกไม้ซื่อตรง ซื่อสัตย์ ไม่ขี้เกียจเหมือนเลย...# ยืมภาพจาก # http://picpost.postjung.com/265924.html ขอบคุณครับ...
ดอกคูณบาน ขอนแก่นต่างภูมิใจคิดถึง ชาวมอขอกันผมผ่านเข้ามอตลอดอาทิตย์ละสามวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ที่จะถึงสามวันเลยครับ