ดร. แสวง รวยสูงเนิน

เขียนเมื่อ

สำคัญทั้งคู่ครับ

โดยเฉพาะในสภาวะสังคมปัจจุบัน

ที่ต้องยังชีพให้ได้ก่อน เมื่ออยู่ได้แล้วจึงไปทำให้คนอื่น ที่คนอื่นจะมาช่วยส่วนที่เราขาด (โดยเราไปช่วยในส่วนที่เขาขาด) แลกกันไป

ที่ผ่านมาเราพลาดที่ทำลายเกษตรยังชีพ ไปมุ่งเน้นเกษตรการค้า ที่หวังว่าจะมาทดแทนและชดเชยการยังชีพได้

บางครั้งก็ได้ ส่วนใหญ่ไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อมีภาวะผันผวนใดๆ ก็ตาม เราจะพลาดทันที

จะเห็นได้ชัดจากระบบเศรษฐกิจล้มเมื่อปี ๒๕๔๐ เพราะเราไปเน้นพึ่งผู้อื่นมากเกินไป พอเขาขยับนิดเดียวเราล้มเลย

แต่ระบบเกษตรเรายังมีทั้งสองส่วนจึงสะดุด และล้มเพียงบางส่วน

นี่คือจุดแข็งที่บังเอิญเหลืออยู่ในสังคมไทย ทั้งๆที่ นักวิชาการระดับชาติไม่อยากให้เหลือ

ถ้าชาวบ้านเชื่อและวิ่งตามนักวิชาการระดับชาติ ป่านนี้ประเทศไทยจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ครับ

ผมจะนำประเด็นนี้ไปบรรยายวันพรุ่งนี้ ในห้องเรียนครับ

ขอบคุณมากที่ถามคำถามดีๆ อย่างนี้

ช่วยบอกเพื่อนๆด้วยว่าผมอยากได้ยินแบบนี้บ่อยๆ

และผมจะให้คะแนนเต็ม (๑๐%) กับการมีส่วนร่วมของคุณและคนอื่นๆ ที่เรียนอย่างจริงจัง ครับ