สิ่งใดมีความยึดถือหรือถูกยึดถือก็ตาม...สิ่งนั้นคือตัวทุกข์


"สังขิตเตนะ  ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา" แปลว่า เบญจขันธ์ที่ประกอบอยู่ด้วยความยึดมั่นถือมั่น  คือ อุปาทาน   นั่นแหละเป็นตัวทุกข์  อย่างที่พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสถึงความทุกข์เราไม่ค่อยจะสังเกตกันให้ดี ๆ  เลยเข้าใจผิด   ไปเข้าใจว่าเกิดเป็นทุกข์  แก่เป็นทุกข์  ฯลฯ  นั้นเป็นอาการที่แจกออกไปเป็นลักษณะของอาการ  แต่ความรู้สึกว่า ตัวกู-ของกูที่เป็นแม่บทของกิเลสทั้งปวงนี้   เป็นมูลเหตุของความทุกข์ทั้งปวง  .........


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น


คำตอบ (1)

โดยปกติแล้ว  คำว่า "เรา" นี้หมายถึง "จิต" ไม่ใช่เรา คือ  ตัวกู-ของกู ให้มีจิตรัก และพอใจในความว่าง   จะกลายเป็นนิพพานอยู่เสมอ.......

ปัญหาหลักก็จะกลายเป็นว่า คนไม่รู้จักทุกข์  ไม่ชอบความดับทุกข์ จนไม่กล้ายืนยันว่า  "เกิดมานี้เพื่อไม่ทุกข์"  จนกลายเป็นว่าเกิดมาเพื่ออะไรก็ได้เอาทั้งนั้น ขอแต่ให้ได้ตามใจตัว ได้สนุก ๆ ก็แล้วกัน ก็เลยปล่อยไปตามเรื่องไปหมด

ที่จริงเรื่องดับทุกข์นี้มันไม่ยาก ไม่เหลือวิสัยอะไร  ก็พอ ๆ กับการงานต่าง ๆ แต่เราไม่เข้าใจกัน เราหันหลังให้มัน  เพราะฉะนั้น จึงเป็นทุกข์อยู่เรื่อย ๆ

เป็นอันว่า ว่าความหมดทุกข์นี้  มันอยู่ที่ตรง รู้จักทำชีวิต ไม่ให้  "ตัวกู-ของกู เกิดขึ้นมา นั่นแหละ" เพราะถ้าเรามีหน้าที่ที่ควรกระทำ ในหลายอย่างตรงนั้น เราต้องไม่ลืมที่จะ "ไม่ให้ ตัวกู-ของกูเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน"  ชีวิตก็จะหมดทุกข์เป็นส่วนใหญ่ครับ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท