แอมแปร์

สวัสดีค่ะพี่กรเพชร

แอมแปร์เข้ามาขอบพระคุณพี่กรเพชรอย่างสูงนะคะ  ที่กรุณาให้กำลังใจ ในบันทึก อิ่มใจและอิ่มสมองกับบล็อกเกอร์ G2K  ซึ่งทำให้แอมแปร์รู้สึกปิติยินดี  ถึงแม้จะอายๆอยู่บ้าง เพราะโดยตัวเป็นๆแล้ว แอมแปร์ออกจะตื้นเขินเรื่องความรู้  โดยเฉพาะความรู้ในศาสตร์ภาษาไทย  และส่วนมากที่สื่อสารไป  ก็มักเผลอใช้ความรู้สึกมากกว่าความรู้ 

แต่เมื่อพี่ได้กล่าวให้กำลังใจอย่างสูงเช่นนี้  ก็ทำให้แอมแปร์รู้สึกดีใจเป็นอันมาก  และเป็นแรงจูงใจฝึกสื่อสารต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง 

ขอบพระคุณพี่กรเพชรมากๆนะคะ  แอมแปร์รู้สึกดีใจไชโยมากที่ได้พบพี่ในบล็อก  (ตอนเห็นบันทึกพี่แอมแปร์ร้องไชโยจริงๆ   เพราะนึกไม่ถึงเลย)  ยิ่งได้อ่านบันทึก  ยิ่งรู้สึกว่าพี่จะเป็นมิติสำคัญที่จะมาแบ่งปันสรรพความรู้โลกออนไลน์ที่น่ารักใบนี้    เพราะยังไม่มีอาจารย์ภาษาไทยจากที่ใด เข้ามาเขียนความรู้ทางภาษาไทยอย่างชัดๆเท่าพี่เลยค่ะ

เรื่องนี้สำคัญมากๆเลยนะคะ  แอมแปร์อยากเขียนแต่ไม่กล้าเขียน  เพราะความรู้ไม่แน่น  ไม่ได้ถ่อมตัวค่ะ พูดจริงๆ    อยากเขียนเรื่อง  คะ  กับ  ค่ะ  ใจจะขาด  แต่เรื่องนี้ละเอียดอ่อนอยู่สักหน่อย  อยากเขียนให้คนอ่านเข้าใจว่าเราไม่ได้เขียนเพื่อตำหนิเลย  แต่เราเขียนเพื่อให้ข้อมูลที่ถูกต้อง  เพื่อคงลักษณะคำลงท้ายที่ถูกต้องของสุภาพสตรี  เพื่อให้ภาษาที่แสดงถึงวัฒนธรรมชุดนี้  เป็นเครื่องช่วย  เป็นเครื่องพยุงวัฒนธรรมไทย  ให้มีที่เกาะเกี่ยวที่มั่นคงต่อไปได้ 

เพราะเด็กรุ่นหลัง  กำลังเดินตามหลังรุ่นเรา  เขาเห็นอย่างไร  เขาก้จะเขียนอย่างนั้น  เพราะนึกเอาว่าสิ่งที่เห็นเป็นปริมาณมากนั้น  ย่อมถูกต้องแล้ว 

โอย...ยาวอีกตามเคย

 แอมแปร์เข้ามากราบขอบพระคุณพี่กรเพชรอย่างงามๆสามที  พร้อมกับฝากภาระเอ๊ยสาระ  : ) เล็กๆจากใจน้องเอกไทย  ขอบพระคุณพี่กรเพชรมากๆอีกครั้งนะคะ   และขอให้พี่มีความสุขในการสื่อสารเรื่องดีที่ที่มีคุณค่า  ด้วยลีลาที่พวกเราติดใจเช่นนี้ตลอดไป

ขอบพระคุณมากค่ะ

                                           แอมแปร์ค่ะ  : )

คำตอบ (0)

ไม่มีคำตอบ