ขอโทษจริงๆ ครับ ที่ไม่ได้เคยเข้ามาในส่วนนี้เลยมัวแต่เขียนบันทึกและมีงานยุ่งทั้งวัน พอเปิดมาเห็นก็รีบเข้ามาตอบครับ  ดีใจครับที่ให้คำแนะนำดีๆ แก่ผม

      ขอตอบคำถามเรื่องกลอนนะครับ 

      ผมแบ่ง กลอน เป็น 3 ลักษณะครับ คือ

      1 กลอนเคร่งครัดฉันทลักษณ์  คือ     ใช้รูปแบบ  กลอน  จำนวนคำ  สัมผัส  ตามกลอนแต่ละชนิด เช่น กลอนสุภาพ กลอนดั้น กลอน 4  6  8  9 แล้วแต่ เน้นความถูกต้องตามแบบโบราณครับ เราเรียก กลอนครู

     2 กลอนไม่เคร่งครัดฉันทลักษณ์  คือ เขียนตามครูแต่ไม่เคร่งรูปแบบ จำนวนคำ สัมผัส แต่ก็ยังคงความไพเราะนะครับ คือจงใจเขียนเช่นนั้น ไม่ได้เขียนมั่วเพราะไม่รู้

      3 กลอนสร้างสรรค์  คือกลอนที่สร้างรูปแบบใหม่ ลีลาใหม่ ฉันทลักษณ์ใหม่ เช่น กลอนเปล่า (กลอนไร้สัมผัส)  กลอนกล  กลอนวรรณรูป (เขียนอักษรเป็นรูปร่าง) เป็นต้น

      4 ไม่ใช่กลอน คือ กลอนมั่ว เพราะไม่รู้ว่าจะแต่งอย่างไร

       สำหรับของคุณ Little Jazz  นั้นน่าจะไม่เรียกว่า กลอน ครับ  น่าจะเป็น กาพย์ยานี 11 ครับ มีลักษณะดังนี้

       ๐๐ / ๐๐๐             ๐๐๐ / ๐๐๐

      ๐๐ / ๐๐๐              ๐๐๐ / ๐๐๐

      พึงทราบ กาพย์ยานี       บังคับมี สิบเอ็ดคำ

 วรรคหน้า  ห้าประจำ            วรรคหลังหก ยกให้เห็น

 บังคับ สัมผัส วรรคแรกคำสุดท้าย กับ คำที่ 3 วรรค2 

                 คำสุดท้ายวรรค2 กับ คำสุดท้ายวรรค3

                  ส่วนวรรค3 กับ วรรค4 ไม่มีสัมผัส   

       สำหรับกาพย์ที่แต่งมา ผมจะลองต่อให้ดูนะครับ

  เอนกาย คล้ายจะหลับ     หนึ่ง สอง นับ ข่มตาไว้

แต่จิต หลับไม่ได้               เพราะกังวล ไม่พ้นงาน

แสนเพลีย ละเหี่ยทรวง      เวลาล่วง ไม่เป็นการ

กาแฟ บุหรี่พาล                 ก็สิ้นเปลือง เรื่องมากมาย

เดี๋ยวนิด ก็มิได้                  งานรอไว้ มีมากหลาย

ไม่เสร็จ อันตราย               หัวหน้าติ ตำหนิเอา

สังเกตการใช้คำสัมผัสและจังหวะให้ดีครับ สอง-สามสาม สาม  ไปทุกวรรค  จึงต้องสรรคำให้ลงจังหวะดีๆ ครับ  หวังว่าน่าจะพอเห็นภาพนะครับ หากมีคำถามอีกในเรื่องนี้ ยินดีที่จะตอบและดวลกาพย์กลอนครับ สนุกดีครับ

๐ ผมขอแนะนำต่ออีกนิดนะครับเรื่องกาพย์ที่แต่งมา

๐ ผมลืมบอกไปว่า เมื่อแต่งจบบทแล้ว ต่อบทที่สอง สาม แต่ละบทต้องส่งสัมผัสระหว่าบทด้วยครับ เช่น

๐๐ ๐๐๐                      ๐๐๐ ๐๐๐

 ๐๐ ๐๐๐                      ขับรถผิด จิตเหม่อมอง

๐๐ ๐๐๐                       ช่างสุขนัก จักไม่หมอง

กินข้าว กับเพื่อนพ้อง    พารากอน แสนฉ่ำเย็น

๐๐ ๐๐๐                        ๐๐๐ ๐๐๐

๐๐ ๐๐๐                         ๐๐๐ ๐๐๐

๐๐ ๐๐๐                         ไม่ระย่อ ขอไต่เต้า

แม้เก่ง ก็เพียงเงา            ได้เรียนรู้ ก็สุขใจ

ผมแก้ไขเรื่องคำ และสัมผัสไว้ ส่วนกลมๆ นั้นของเดิม  ลองอ่านดูก็รื่นไหลไพเราะขึ้นครับ ลองฝึกฝนดู 

คุณ Little Jazz

             กาพย์กลอนเริ่มลื่นไหลแล้วนะครับ แต่ต้องระวังสัมผัสระหว่างวรรคให้ดีครับ กาพย์ล่าสุดมีพลาดเล็กน้อย ควรเป็น

     1.......................               .........................

.............................              ...........................

      2.......................            ...........................

...............................      สัมผัสนอก สัมผัสผัสใน

     3 หมั่นฝึกคงจะคล่อง  เริ่มทดลอง เริ่มที่ใจ

หัดแต่ง คงจะได้            สักวันหนึ่ง ต้องขึ้นชั้น

      4.......................        ............................ขยัน

...............................        ...................................