เรือยอดเพ็ชร ออกจุดปล่อยตัวไม่ค่อยสวย กลางลำน้ำมาแรง


เรือยอดเพ็ชรออกจากจุดปล่อยตัว ลำเรือขวางเท้งเต้งกลางน้ำ  เมื่อปรับลำแล้ว ได้ประแสน้ำดี เรือลำนี้ พุ่งสู่เส้นชัยอย่างสง่างามส่วน.../

เรือชีวาบูรณา  ออกจุดปล่อยตัวมีเฮ เฟี๊ยวฟ๊าว  พอเจอกระแสน้ำเชี่ยวหัวเรือขวาง  เรือหมุนเท้งเต้งกลางนาวา  ภายไม่ไป เปลี่ยนลำใหม่ ใช้ชื่อว่า "รุ่งอรุณ"  โดยมี ดาบกานต์  เป็นหัวหรือเป่านกหวีด  ดาบบูลย์เป็นคัดพาย (พันท้าย)  ปณิธีวางไว้ตำแหน่ง ฝีพาย กดกติกา ต้องเอาคนเฒ่าลงเรือไปโตย  เลขาก็เหมือนลูกวัวน้อยกินนม     (วิดหย่องวิดแหย่ง อยู่บ่เป็นตี้เป็นตาง)

ขอเป็นกำลังใจกันและกันนะครับ../ ธีรกานต์ฯ

(มีอะไรก็หมั่นถาม หมั่นบอกกัน ถ้าวันฟ้าเจือจางลงเราคงได้สรวลสุราขุ่น ป้านใหญ่ให้ตำนาน เก่าเก่าใหม่ ๆ เสพสราญว่ากันไป)



ความเห็น (2)

ไม่มีความเห็น


คำตอบ (1)

not yet answered


ความเห็น (2)

โมบายของยอดเพชร อุตส่าห์เด็ดเก็บไว้บนข้างฝา

วางเบา ๆ เพราะกลัวเจ้าตกมา เผลอแป๊บ..เดียววิ่งหาว้า..ไม่เจอ

โมบายจ๋าถ้าหากเจ้าอยู่ที่ไหน ขอจงให้ผู้เก็บไปอย่าได้เผลอ

ช่วยคืนซิมให้เจ้าของด้วยนะเธอ เพราะข้อความที่เลิศเลออยู่ในซิม..

ขอแค่ซิมนั้น..คืน..ก็พอใจแล้ว ที่มันแล้ว ๆ ไปไม่ไถ่ถาม

ตัวโมบายยกให้ไม่อยากตาม ขอแค่ความในซิมคืนอนันต์

มณีขัติคิดว่าปัดสะเดาะเคราะห์ ความจำเพาะเห็นทีซื้อตัวใหม่ ตัวเก่านั้นยกให้ไม่เป็นไร ค่อยหาใหม่ แต่เสียดายซิม..เก่าเอย 

ของรักของหวง ของที่ผูกพันกับวิถีชีวิต  มาสูญหายจากเราไป  ทำให้เกิดทุกข์  ใจเขาใจเรา เมื่อเก็บของเขาได้น่าจะคืนให้เจ้าของ  ได้ความสุขมากกว่า  ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับจิตใจของคนเก็บได้ ที่จะมีภูมิคุ้มกันมาแต่เยาว์วัย มากน้อยแค่ไหน และธรรมชาติมันไม่เคยปราณีใคร พัดเอาของรักของหวงของลูกสาว ลูกชาย ของผมไปเกือบหมด ที่เหลือก็ชำรุดเสียหาย  ข้อมูลคอมพิวเตอร์ งานเรียนสามพ่อลูก ผมก็ต้องเดินลุยน้ำก้มหน้าก้มตามาเรียนต่อไป

 Red_billed_blue_magpiePict0691

ความหลากหลายทางชีวภาพของชุมชนเรายังมีอีกมากมาย ค้นให้พบใช้ให้เป็น  ต้นทุนชีวิตต้องมี ชีวิตต้องมีแผน  แม้ชุมชนก็ต้องมีแผนแม่บทเป็นของตนเอง อันเกิดจากการเรียนรู้ร่วมกัน อย่างสร้างสรรค์ ให้คุณค่ากับภูมิปัญญาท้องถิ่น ประยุกต์ให้เหมาะสมกับภูมิปัญญาสากล  จนเกิดองค์ความรู้ใหม่ ที่บ่งชี้ถึงความเป็นเลิศทางปัญญา โดยเฉพาะธรรมชาติ  ต้องอยู่ร่วมกันอย่างเคารพรักษา คือที่มาของความสุขอย่างยั่งยืน  ณ วันนี้ บ้านของกระผมถูกน้ำป่าไหลหลากท่วม (ไม่ท่วมขัง แต่ท่วมแบบไหลหลาก) ตั้งแต่วันที่ ๒๘ ก.ย.๒๕๕๐ - ถึงวันนี้ก็ยังไม่ลด ยังมีแนวโน้มว่าจะมาอย่างหนักอีกระรอกหนึ่ง ในฐานะผู้ใหญ่บ้าน ก็ต้องเฝ้าฝัง เตรียมความพร้อมที่จะประกาศเพื่ออพยพชาวบ้านไปอยู่ที่ปลอดภัย 

ขอบคุณในน้ำใจของเพื่อนกลุ่มที่ ๗ (ยอดเพ็ชร)  ทุกท่านที่ไปเยี่ยมเยือนให้กำลังใจกันถึงแม่วาง  หวังว่ามหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร คือแห่งสุดท้ายของพวกเราที่จะรับพระราชทานปริญญาตรี ร่วมกัน ขอบคุณอีกครั้งครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท