ความรู้สึกที่มาศึกษาในโครงการมหาลัยฃีวิต

สยาม

บ่าววี กลุ่มของท่านรู้สึกอึดอัดบ้างหรือเปล่า ที่บางทีเพื่อนๆนักศึกษาคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ข่าวมาว่าบางกลุ่มถึงขั้นแยกกันทำงานแล้วเป็นเรื่องจริงมั้ย ถ้าเป็นเรื่องจริงจะส่งผลกระทบถึงศูนย์การเรียนรู้ของพวกเราหรือเปล่า และจะมีวิธีการและมาตราการอย่างไรในการแก้ไข ช่วยแนะนำและชี้แนะ ด้วยนะ

ความเห็น (3)

ไม่มีความเห็น

คำตอบ (1)

บ่าววี

เขียนเมื่อ

เป็นเรื่องปกติ ของการทำงานกับคนส่วนมาก มักจะมีปัญหาแบบนี้แหละ ต่างคนก็ต่างความคิด บางครั้งก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง แต่จุดมุ่งหมายของทุกคนก็คือ ต้องเรียนให้สำเร็จนั่นคือเป้าหมายของทุกคน จริงมั๊ย ผลกระทบถึงศูนย์ของพวกเราไม่ได้เป็นปัญหามากหรอก เพราะการที่กลุ่มของท่านแยกกันทำงานมันเป็นเรื่องของส่วนบุคคลในภาพรวมของกลุ่ม เพราะฉะนั้นก็พูดคุยกันด้วยเหตุผล และก็แบ่งความรับผิดชอบให้แต่ละคนเป็นหัวข้อไป แล้วก็นำมาสรุปร่วมกันนะคะ

ความเห็น (5)

กลุ่มพันธมิตร จังหวัดลำปาง

เขียนเมื่อ 15 กรกฎาคม 2007 21:41 น. ()

นึกว่ามีแต่ที่มหาวิทยาลัยชีวิตศูนย์ลำปางที่มีปัญหาแบบนี้ ดิฉันเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เคยท้อแท้กับปัญหาเหล่านี้แต่ถ้าเราคิดว่าเราได้ลงเรือลำเดียวกันแล้วยังไงซะก็ไม่ควรทอดทิ้งกัน แต่เราจะช่วยกันพาเรือลำนี้ให้ไปได้ตลอดรอดฝั่งเพื่อจะนำเราไปสู่เป้าหมายที่เราได้หวังไว้ร่วมกัน จริงไหมคะ

นายสวัสดิ์ พุ่มพวง

เขียนเมื่อ 15 กรกฎาคม 2007 22:26 น. ()

การ "เติบโต" ของชุมชนและการเรียนรู้ ต้องผ่านกระบวนการขัดแย้งก่อนครับ เพราะเราไม่ได้ถูกฝึกให้คุ้นเคยกับความคิดเห็นแตกต่าง เพราะในอดีตสังคม ชุมชนเรามีอำนาจสูงกว่า เป็นผู้ชี้ผิดถูก ความเห็นแตกต่างที่เป็นธรรมชาติของมนุษย์เรา เลยไม่มีโอกาสได้แสดงตัวออกมา แต่พอเราเปลี่ยนสังคมให้ทุกคนเท่าเทียมกันมากขึ้น ช่วงแรก ๆ เราก็อาจจะอึดอัดกับความเห็นที่ต่างกันเหล่านั้น

อย่าหงุดหงิด และอย่ากลัว ปรากฏการณ์เหล่านี้เลยครับ เป็นเหมือนกับพระอาทิตย์ที่ขึ้นทางตะวันออกนั่นแหละ มันเป็นธรรมชาติที่อยู่กับเราครับ เมื่อเวลาผ่านไป เราจะปรับตัวได้ และเรียนรู้มากขึ้น แล้วเราจะเห็นความสวยงามของความเห็นที่แตกต่างเหล่านั้นครับ เพราะความเห็นแตกต่างนั้น จะเป็นวัตถุดิบที่จำเป็นในการ "สร้างผู้นำ" ครับ แล้วถึงตอนนั้นรับรองว่า ท่านทั้งหลายจะหงุดหงิดกับ คนที่เห็นเหมือนกันไปหมด มากกว่าความเห็นแตกต่างครับ เชื่อผมได้เลย

อเมริกา กว่าจะเข้มแข้งขนาดนี้ คนในชาติเขา "ฆ่ากัน" เป็นระยะเวลาสามสิบปีหนะครับ...เราแค่แตกต่างกันทางความคิด เรื่องเล็กมากครับ...มหาวิทยาลัยชีวิต เป็นการเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เรียนรู้ในทุกเรื่องครับ แม้แต่การใช้ชีวิตร่วมกัน...แม้แต่ผมเองที่เป็นผู้อำนวยการเรียนรู้ (คนสอน) ก็ได้เรียนรู้ในการใช้ชีวิตกับชุมชนและภูมิปัญญาที่ฝังอยู่ในชุมชนครับ...และผมจะไม่เข้าไปตัดสินความเห็นแตกต่างที่เกิดขึ้น ให้กระบวนการเป็นตัวจัดการ รวมทั้งการสร้างผู้นำด้วย...เมื่อมีกระบวนการกลุ่ม ผู้นำจะเริ่มเผยตัวเองออกมาครับ...การเรียนมหาวิทยาลัยชีวิต มันเป็นเหมือนกับการฝึกให้เรา...กลับมาใช้ชีวิตที่สอดคล้องกับธรรมชาติ..คือ ใจเย็น อดทน ให้เป็นไปตามกระบวนการธรรมชาติ มากกว่าที่จะเร่งเอาตามความ "อยาก" ของมนุษย์เป็นตัวตั้ง

...นับว่า โชคดี ที่ได้อยู่ในกลุ่มที่มีความเห็นแตกต่างนะครับ...ยิ่งไปกว่านั้น โชคดีที่ได้เรียนมหาวิทยาลัยชีวิต...ผมก็โชคดีที่ได้มีโอกาสเข้ามาเรียนรู้ในมหาวิทยาลัยชีวิต ในฐานะผู้อำนวยการเรียนรู้ (หรือวิธีคิดแบบเดิมเรียกว่า อาจารย์หรือผู้สอนนั่นแหละครรับ)

บ่าววี

เขียนเมื่อ 3 สิงหาคม 2007 11:00 น. ()

คุณสวัสด์ให้ข้อคิดดีๆ มากเลยการ "เติบโต" ของชุมชนและการเรียนรู้ ต้องผ่านกระบวนการขัดแย้งก่อน กลุ่มของบ่าววีเองก็รู้สึกดีใจที่มีโอกาสได้ศึกษาในโครงการมหาวิทยาลัยชีวิต