
ถึงจะปกถึงจะปิดชีวิตกล้า
ถึงจะฆ่าถึงจะฟันบั่นเส้นสาย
ถึงจะเผาจึงจะแผดแดดละลาย
ถึงสลายถึงสลดปลดชีวิน
จนร่างร่วงพวงดอกไม้สันติภาพ
จนหายสาบชีพส่งลงหมดสิ้น
จนทิ้งซากฝากศพซบธรณิน
จนทิ้งถิ่นทิ้งฐานสู่พรานไพร
มิอาจตัดอุดมการณ์อันหาญกล้า
มิอาจฆ่าวิญญาณสานแสงใส
มิอาจข่มมิอาจเข่นความเป็นไท
มิอาจไล่มิอาจล่วงแห่งห้วงจินต์
ยังเติบโตยังโผร่างสร้างสายเลือด
ยังดาลเดือดไม่เหือดแห้งแห่งสายศิลป์
ยังโบกธงยังคงต้านมารทมิฬ
ยังไม่สิ้นแสงศรัทธาบุปผาชน
เป็นตำนานปานกำเนิดเกิดโลกใหม่
เป็นผู้กล้าที่ฝ่าไฟกระสุนฝน
เป็นผู้เห็นเป็นผู้หาญผู้ทานทน
เป็นแบบต้นบนความตายไว้ได้เตือน