ตุลารำรึก1

ถึงจะปกถึงจะปิดชีวิตกล้า ถึงจะฆ่าถึงจะฟันบั่นเส้นสาย ถึงจะเผาจึงจะแผดแดดละลาย ถึงสลายถึงสลดปลดชีวิน จนร่างร่วงพวงดอกไม้สันติภาพ จนหายสาบชีพส่งลงหมดสิ้น จนทิ้งซากฝากศพซบธรณิน จนทิ้งถิ่นทิ้งฐานสู่พรานไพร มิอาจตัดอุดมการณ์อันหาญกล้า มิอาจฆ่าวิญญาณสานแสงใส มิอาจข่มมิอาจเข่นความเป็นไท มิอาจไล่มิอาจล่วงแห่งห้วงจินต์ ยังเติบโตยังโผร่างสร้างสายเลือด ยังดาลเดือดไม่เหือดแห้งแห่งสายศิลป์ ยังโบกธงยังคงต้านมารทมิฬ ยังไม่สิ้นแสงศรัทธาบุปผาชน เป็นตำนานปานกำเนิดเกิดโลกใหม่ เป็นผู้กล้าที่ฝ่าไฟกระสุนฝน เป็นผู้เห็นเป็นผู้หาญผู้ทานทน เป็นแบบต้นบนความตายไว้ได้เตือน