นาย สมพงศ์ ตันติวงศ์ไพศาล

เขียนเมื่อ

ใช่ครับ......ความโลภ แปลว่า ความอยากได้ใยดีในสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่อนุญาติ (หวงนั้นเอง) หรือเป็นการทะยานอยากได้ใคร่ดีของตนเองที่ไม่มีการพอเพียง....หรือความต้องการในสิ่งของ ในคน ในสัตว์ ทั้งรูปธรรม และนามธรรม ในจำนวนที่มาก ไม่พอควร และไม่จำกัดเวลา.......

เมื่อเป็นเช่นนี้ เรามักจะใช่คำว่า สันตุฎฐี (พอใจในสิ่งที่เรามี เราเป็น) หรือ สันโดษ ครับ กิเลสจะเบาบางลงได้เมื่อเราใช้สอยในปัจจัยสี่อย่างพอประมาณ (มีเพียงพอ ไม่มาก ไม่น้อยเกินไป)