ร่มผ้ากาสาวพัสตร์        เฉกร่มฉัตรรุ่งเรืองฉาน
 เป็นถิ่นแห่งศีลทาน      ทุกหย่อมย่านจึงร่มเย็น

 ดินแดนแห่งกาสาว์      คือสมญาโลกย่อมเห็นศีลธรรมที่บำเพ็ญ        ช่วยดับเข็ญทุกคราวครัน

ช่วยหน่อยค่ะต้องส่งอาจารย์วันจันทร์แล้ว

ป้าเก่งจัง

พระทรงศิลยินคำทำเป็นว่า ตาต้องมาตามตัวกลัวจะหนี

ไม่บอกเล่าเจ้ามาค้างอยู่อย่างนี้ จะต้องดีแน่แล้วไม่แคล้วเลย

ครูขา การถอดความนี่มันคล้ายๆ กับการจับใจความสำคัญของเรื่องรึปล่าวอ่ะคะ แบบว่าย่อให้มันสั้นลงแล้วก้อได้ใจความอ่ะค่ะ

ต่อจากคำถามที่ 4 นะค่ะ (คนเดียวกัน)หนูจะถอดความเรื่อง บทพากย์เอราวัณอ่ะค่ะ

ยากจัง

ถอดความคือแปลความจากร้อยแก้วเป็นร้อยกรอง มีความครอบคลุมและละเอียดกว่า จับใจความสำคัญ ใจความสำคัญจับเฉพาะส่วนสำคัญ ใจความขยายไม่เอา

ใบพ้อพันห่อหุ้ม กฤษณา

หอมระรวยรสพา เพริศด้วย

คือคนเสพเสน่หา นักปราชญ์

ความสุขซาบฤาม้วย ดุจไม้กลิ่นหอม

ช่วยถอดความให้หนูหน่อยนะค่ะ สวัสดีค่ะ

นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย

เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า

พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง

ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี

นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย

เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า

พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง

ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี

ช่วยถอดความให้หนูหน่อยนะค่ะ สวัสดีค่ะ

อ่านในเว็บนี้มีคำอธิบายให้ค่ะ   http://www.st.ac.th/bhatips/loganit.html

ช่วยถอดความหน่อยนะค่ะ ทำไม่ทันจิงๆค่ะ งานเยอะๆมากๆเพราะหนูอยู่ห้องเรียนพิเศษด้วย ช่วยหน่อยนะค่ะ ทำไม่ทันจิงๆ ด่วนมากเลยนะค่ะ จะต้องส่งวันจันทร์แล้ว ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ

* ฝ่ายเงือกน้ำคำนับอัภิวาท ข้าพระบาททราบสิ้นทุกถิ่นฐาน

อันน้ำนี้มีนามตามบุราณ อโนมานเคียงกันสีทันดร

เป็นเขตแคว้นแดนที่นางผีเสื้อ ข้างฝ่ายเหนือถึงมหิงษะสิงขร

ข้างทิศใต้ไปจนเกาะแก้วมังกร หนทางจรเจ็ดเดือนไม่เคลื่อนคลา

ไปกลางย่านบ้านเรือนหามีไม่ สมุทรไทซึ้งซึกลึกนักหนา

แต่สำเภาชาวเกาะเมืองลังกา เขาแล่นมามีข้างอยู่ลางปี

ถ้าเสียเรือเหลือคนแล้วนางเงือก ขึ้นมาเลือกเอาไปชมประสมศรี

เหมือนพวกพ้องของเขารู้พาที ด้วยเดิมทีปู่ย่าเป็นมนุษย์

อายุข้าห้าร้อยแปดสิบเศษ จึงแจ้งเหตุแถวทางกลางสมุทร

แม้นจะหนีผีเสื้อด้วยแรงรุทร์ เห็นไม่สุดสิ้นแดนด้วยแสนไกล

แต่โยคีมีมนต์อยู่ตนหนึ่ง อายุถึงพันเศษถือเพทไสย

อยู่เกาะแก้วพิสดารสำราญใจ กินลูกไม้เผือกมันพรรณผลา

พวกเรือแตกแขกฝรั่งแลอังกฤษ ขึ้นเป็นศิษย์อยู่สำนักไม่ตักไษย

ด้วยโยคีมีมนต์ดลวิชา ปราบบรรดาภูตพรายไม่กรายไป

แม้นพระองค์ทรงฤทธิ์จะคิดหนี ถึงโยคีเข้าสำนักไม่ตักไษย

เผื่อสำเภาเขาซัดพลัดเข้าไป ก็จะได้โดยสานไปบ้านเมือง

แต่ทางไกลไม่น้อยถึงร้อยโยชน์ ล้วนเขาโขดคิรีรัตน์ขนัดเนื่อง

กลางคงคาสาระพัดจะขัดเคือง จงทราบเบื้องบงกชบทมาลย์

แม้กำลังดังข้าจะพาหนี เจ็ดราตรีเจียวจึงจะถึงสถาน

อสุรีมีกำลังดังปลาวาฬ ตามประมาณสามวันจะทันตัว

ถ้าแก้ไขให้นางไปค้างป่า ได้ล่วงหน้าไปเสียบ้างจะยังชั่ว

จะอาสาพาไปมิได้กลัว ชีวิตตัวบรรไลยไม่เสียดาย

แต่พระองค์ทรงคิดให้รอบคอบ ถ้าเห็นชอบท่วงทีจะหนีหาย

จึงโปรดใช้ให้องค์พระลูกชาย ไปหาดทรายหาข้าจะมาฟัง ฯ

* พระแจ้งความตามคำเงือกน้ำเล่า ค่อยบันเทาทุกข์สมอารมณ์หวัง

จึงว่าพี่มีคุณน้องสักครั้ง ให้ได้ดังถ้อยคำที่รำพรรณ

ซึ่งลูกรักหักหาญให้ท่าโกรธ จงงดโทษทำคุณอย่างหุนหัน

ช่วยไปปิดปากถ้ำที่สำคัญ จวนสายัณห์ยักษ์มาจะว่าเรา

จึงบัญชาว่าเจ้าสินสมุทร ไปช่วยฉุดศิลาใหญ่ขึ้นให้เขา

ขอษะมาตาปู่อย่าดูเบา ช่วยอุ้มเอาแกออกไปให้สบาย

กับลูกน้อยค่อยพยุงจูงเงือกน้ำ มาปากถ้ำแลเห็นวลชลสาย

หวนรำลึกตรึกตรองถึงน้องชาย พระฟูมฟายชลนาด้วยอาไลย

แล้วให้ลูกเลิกศิลาเข้ามาปิด เห็นมิดชิดมั่นคงไม่สงไสย

พระกลับมาตาเงือกเสือกลงไป ลงที่ในวังวลชลธาร ฯ

* ฝ่ายผีเสื้อเมื่อขึ้นมาจากฝั่งน้ำ จะมาถ้ำเที่ยวหาพฤกษาหาร

เก็บลูกไม้ใส่ห่อเห็นพอการ ทั้งเปรี้ยวหวานสาระพัดแล้วลัดมา

เห็นหินปิดเปิดประคูหากว้าง นิมิตรอย่างนางมนุษย์เสนหา

วรพักตรนารีศรีโสภา ลีลามาเข้าในห้องเห็นสององค์

วางลูกไม้ในห่อให้ลูกผัว ท้องของตัวเต็มท้องไม่ต้องประสงค์

พระทรงเลือกลูกมะทรางปรางมะยง ประทานองค์โอรสสู้อดออม

ครั้นพลบค่ำทำรักนางยักษ์ร้าย ประคองกายกอดแอบแนบถนอม

ชื่นแต่หน้าอารมณ์นั้นกรมกรอม แต่คิดอ่านหว่านล้อมจะล่อลวง

ไม่เห็นช่องตรองตรึกนึกวิตก ทุกข์ในอกนั้นสักเท่าภูเขาหลวง

พระกอดลูกน้อยประทับไว้กับทรวง ให้เหงาง่วงงีบหลับระงับไป ฯ

* ฝ่ายผีเสื้อเมื่อจะจากพรากลูกผัว แต่พลิกตัวกลิ้งกลับไม่หลับไหล

ให้หมกมุ่นขุ่นคล้ำในน้ำใจ จนเสียงไก่แก้วขันสนั่นเนิน

พอม่อยหลับกลับจิตต์นิมิตต์ฝัน ว่าเทวัญอยู่ที่เกาะนั้นเหาะเหิน

มาสังหารผลาญถ้ำระยำเยิน แกว่งพเนินทุบนางแทบวางวาย

แล้วอารักษ์ควักล้วงเอาดวงเนตร สำแดงเดชเหาะกลับไปลับหาย

ทั้งกายสั่นพรั่นตัวด้วยกลัวตาย พอฟื้นกายก็พอแจ้งแสงตวัน

จึงก้มกราบบาทบงสุ์พระทรงศักดิ์ แล้วนางยักษ์เล่าตามเนื้อความฝัน

ไม่เคยเห็นเป็นวิบัติอัศจรรย์ เชิญทรงธรรม์ช่วยทำนายร้ายหรือดี ฯ

* พระฟังนางพลางนึกคนึงหมาย ซึ่งฝันร้ายก็เพราะจิตต์เราคิดหนี

เห็นจะไปได้ตลอดรอดชีวี แต่นางผีเสื้อนั้นจะอันตราย

พอได้ช่องลองลวงดูตามเล่ห์ สมคะเนจะได้ไปดังใจหมาย

จึงกล่าวแกล้งแสร้งเสเพทุบาย เจ้าฝันร้ายนักน้องต้องตำรา

อันเทวัญนั้นคือมัจจุราช จะหมายมาดเอาชีวิตริศยา

แล้วเสแสร้งแกล้งทำบีบน้ำตา อนิจจาใจหายเจียวสายใจ

แม้สิ้นสูญบุญนางในปางนี้ ไม่มีที่พึ่งพาจะอาไศรย

จะกอดศพซบหน้าโศกาไลย ระกำใจกว่าจะม้วยไปด้วยกัน

นึกจะใคร่เสดาะพระเคราะห์เจ้า พอบันเทาโทษาที่อาสัญ

เหมือนงอนง้อขอชีวิตแก่เทวัญ กลัวแต่ขวัญเนตรพี่จะมิทำ ฯ

* นางผีเสื้อเชื่อถือรื้อประณต พระทรงยศจงช่วยชุบอุปถัมภ์

ตามตำราสาระพัดไม่ชัดคำ ช่วยแนะนำอนุกูลอย่าสูญใจ ฯ

หนูจะสอบการถอนความจะต้องทำอย่างไร