รุ่งเช้าลาดหอยเสียบชายหาดจะนะ จ.สงขลา	เด็กๆ ที่ อ.จะนะ วางอวนหน้าบ้านก็ได้ปลามากินแล้ว
ก้ามกรามค่ะ	ปล่อยกลับทะเลค่ะ เพราะมันกำลังวางไข่ค่ะ

ด้วยการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่ล้มเหลว ทำให้ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของไทยไม่ได้รับการปกป้อง ดูแลหรือฟื้นฟูอย่างเป็นระบบ ส่งผลให้แม่น้ำลำคลองเน่าเสีย เป็นแหล่งทิ้งสิ่งปฏิกูล ป่าชายเลนถูกทำลาย ทำให้เกิดปรากฎการณ์อันกระทบต่อแหล่งอาหาร โดยเฉพาะ กุ้ง หอย ปู ปลา อันเป็นอาหารโปรตีนหลักของสังคมไทยลดลงอย่างรวดเร็ว ส่งผลกระทบต่อภาวะโภชนาการของผู้คนในสังคม ในขณะที่ในอดีตประเทศไทยเคยเป็นประเทศที่ส่งออกอาหารทะเลอยู่ในอันดับต้นๆ ของโลก

ชาวประมงต้องช่วยเหลือกัน ทำประมงคนเดียวไม่ไหว	วางอวนครั้งเดียวได้แบบนี้
ช่วยกันหน่อย	ราชินีทะเลสาบสงขลา (ปลามิลังหรือปลาดุกทะเล)

หากเราพิจารณาเฉพาะการจับสัตว์น้ำในอ่าวไทยเราจะพบว่าพันธุ์สัตว์น้ำในอ่าวไทยลดจำนวนลงเรื่อยๆ จากการลดลงของพันธ์สัตว์น้ำในทะเล นอกเหนือจากการกระทบต่อผู้ประกอบอาชีพทางการประมงแล้ว

ในส่วนของผู้บริโภคก็ต้องเปลี่ยนจากอาหารโปรตีนจากธรรมชาติไปรับประทาอาหารโปรตีนมือสองเช่นไก่เนื้อ กุ้ง ปลา จากการเพาะเลี้ยง ที่ใช้เวลาเลี้ยงระยะสั้นๆ ปนเปื้อนไปด้วยสารเคมีและยาปฏิชีวนะที่หลากหลาย ส่งผลต่อสุขภาพของผู้บริโภคมากขึ้นทุกวัน

ชาวประมงเป็นเจ้านายตัวเอง	เป็นอาชีพของชุมชน ไม่มีใครเป็นเจ้าของทะเล
ปลากระบอก	ได้ปลามาก็ต้องช่วยกันทั้งครอบครัว เพื่อนบ้านก็มาช่วยด้วยได้รับแบ่งปลาไปกิน เป็นการตอบแทน

บรรจง นะแส ผู้อำนวยการโครงการจัดการทรัพยากรชายฝั่งภาคใต้ เป็นคนหนึ่งที่ทำงานกับชาวประมงมานานกล่าว่า "มองในแง่ทางวิชาการ ที่นักวิชาการทางการประมงมักพูดกันก็คือ ประชากรเราเพิ่มขึ้น การบริโภคมากขึ้น การใช้เทคโนโลยีทางการประมงมากเกินไป ทำให้เราจับพันธุ์สัตว์น้ำขึ้นมากเกินกำลังผลิตของธรรมชาติที่เรียกว่า Over Fishing ซึ่งผมก็มองว่าถูกเพียงส่วนหนึ่ง

ประเด็นสำคัญผมมองว่า ประเทศของเราขาดการบริหารจัดการทางด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เรามีทรัพยากรมาก หลายหลายชนิด แต่เราล้มเหลวในเรื่องการบริหารจัดการ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะโครงสร้างทั้งทางการเมือง และมาตรการทางกฎหมาย ที่เป็นหัวใจสำคัญของการบริหารการจัดการ ส่วนใหญ่การเมืองตกอยู่ในเงื้อมมือของกลุ่มทุน ที่หากินกับทรัพยากรของชาติทะเลไทยวันนี้ เต็มไปด้วยเครื่องมือลำลายล้าง อย่างอวนรุน อวนลาก เรือปั่นไฟ เรือคราดหอยลาย ซึ่งล้วนเป็นเครื่องมือทำการประมงที่ประเทศพัฒนาทั้งหลายเลิกใช้หมดแล้ว

ปลาหมึกหอมตัวน่ารักมากว่าน่ากิน	ปลาหมึกหอมติดอวนสามชั้นแบบนี้
มากันทั้งฝูง	ปลาเกาตัวนี้ราคาดีครับ

เพราะมันเป็นเครื่องมือที่ลำลายพันธุ์สัตว์น้ำวัยอ่อนอย่างมโหพาฬ สูญเสียมูลค่าทางเศรษฐกิจ ทำให้อาชีพประมงชายฝั่งหลายแสนครอบครัวต้องลำบากยากจน แต่นักการเมืองบ้านเราส่วนหนึ่ง เป็นเจ้าของธุรกิจโรงงานปลาป่น โรงงานอาหารสัตว์ โรงงานน้ำปลา เครื่องมืออวนรุน อวนลาก เรือปั่นไฟ เรือคราดหอยลาย เป็นเครื่องจักรสำคัญในการหาวัตถุดิบป้อนให้กับโรงงานของพวกเขา
คนส่วนใหญ่อย่างชาวประมงจะอดอยาก จะตกงาน หมดอาชีพไม่ใช่ประเด็นที่นักการเมือง หรือกลุ่มทุนในบ้านเราให้ความสนใจมากนัก

ผมเชื่อในต้นทุนในศักยภาพของทรัพยากร โดยเฉพาะประสบการณ์ในการทำงานอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรชายฝั่ง กับพี่น้องชาวประมงพื้นบ้านมากกว่า 20 ปี ผมพบว่าบางพื้นที่เราแค่หาหนทางหยุดเครื่องมือทำลายล้าง เช่น ไม่ให้มีอวนลาก อวนรุนเรือคราดหอยเข้ามาในพื้นที่แค่ 3 เดือน พันธุ์สัตว์น้ำ กุ้ง หอย ปู ปลา ก็มีให้จับเหลือเฟือ

บางพื้นที่ทำเขตอนุรักษ์ทำปะการังเทียมแค่ 4-5 เดือน หมู่บ้านก็จะอยู่ได้ด้วยอาชีพทำการประมง เพราะอาหารทะเลสดๆ ขนาดที่โตเต็มวัยราคาสูงตลอด

หมึกหอมสดๆ จากทะเลเดินทางไปถึงผู้บริโภค	บรรยากาศยามเช้า ในหมู่บ้านประมงทั่วไป
หมึกกล้วยงามๆ

ทางออกในแง่ของชุมชนก็คือ ความร่วมมือกันฟื้นฟู ซึ่งเป็นภาระที่หนักหน่วงมาก เพราะต้องต่อสู้กับอินธิพลท้องถิ่น อิทธิพลของนายทุน เจ้าของโรงงานน้ำปลา โรงงานปลาป่น

ทางสมาคมรักษ์ทะเลไทย มูลนิธิเพื่อผู้ผู้บริโภค คณะกรรมการประสานงานองค์กรพัฒนาเอกชน (กป.อพช.) มูลนิธิเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนและสมาพันธ์ชาวประมงพื้นบ้านภาคใต้ จึงเห็นพ้องร่วมกันที่จะจัดให้มีโครงการรวมพลคนกินปลาขึ้น เพื่อให้สังคมไทยได้ตระหนักถึงต้นทุนเดิมของสังคมไทย โดยเฉพาะต้นทุนอาหารโปรตีนจำพวกกุ้ง หอย ปู ปลา ที่มีอยู่ในสังคม เพื่อนำเสนอสถานการณ์ ปัญหา และทางออกเพื่อให้ทรัพยากรพันธุ์สัตว์น้ำได้กลับมาอุดมสมบูรณ์ดังเดิม

เพื่อแสวงหาความร่วมมือระหว่างกลุ่มผู้บริโภค และกลุ่มผู้ประกอบอาชีพประมง ในการร่วมมือกันในการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรแหล่งน้ำทะเลและชายฝั่งของประเทศ เพื่อให้ผู้บริโภคและชาวประมงพื้นบ้านได้มีปฏิสัมพันธ์กัน เรียนรู้ซึ่งกันและกัน บรรจงกล่าวโดยเวทีจัด ระหว่างวันที่ 7 - 9 ธันวาคม 2550 ณ ถนนพระอาทิตย์ กรุงเทพฯ"