ไม่มีความเห็น
นี่คือ ... สภาวะเหยื่อทางอารมณ์ของผู้ใหญ่โดยแท้เลยค่ะ...
ชอบอยู่คนเดียว เล่นคนเดียว กัดคอเสื้อ ผ้าห่มจนติด ไม่ยอมไปโรงเรียน เมื่อบังคับ ก็จะอาละวาด
= เป็นสภาวะที่เด็กไม่มีความสุข น่าสงสารมากจริงๆ เลยค่ะ..."นี่คือความทุกข์ในใจที่สะท้อนออกมา" ----> เป็นพฤติกรรม และการกระทำ เป็นการแสดงออกที่สะท้อนสิ่งที่อยู่ภายใน เขาบอกเราไม่ได้ว่าเขาไม่มีความสุข เขาจะบอกได้เมื่อเขาโต...และนึกย้อนถึงรอยแห่งความทุกข์นี้
หาเหตุแห่งความทุกข์เขาให้เจอนะคะว่าน่าจะมีมาจากสาเหตุอะไร แล้วรีบไปแก้ไขที่เหตุ... เพราะธรรมชาติของเด็กนั้นจริงๆ แล้วเขาเป็นสัญลักษณ์แห่งความสุขเลยค่ะ แต่ผู้ใหญ่เรานั่นแหละ..ที่เป็นคนไปทำลายความสุขนั้นของเขา...
การแก้เฉพาะหน้า...ก็คือ ทำให้เขามีความสุข...เด็กเขาจะมีความสุขจากการได้เล่น ได้รัก ... หากคุณติ๊ก...อยากช่วยเขา...พาเขาได้ใช้ช่วงเวลาแห่งความสุขบ้าง...โดยผ่านการเล่น กอด รักเขาด้วยหัวใจของแห่งความรักของเราจริง... เวลาที่อยู่กับเขา เราต้องสบายใจและมีความสุข รักและหวังดีต่อเขาจริง... แล้วหัวใจน้อยๆ...นี้ก็จะสัมผัส...ได้เองค่ะ...
ยังงัยก็..แวะมาคุยใหม่นะคะ...อยากช่วยเขาคะ
(^__^)
กะปุ๋ม
ขอบคุณดอกเตอร์มากค่ะ
คราวหน้าคงต้องขอรบกวนอีกนะคะ
ติ๊ก