นึกไม่ออกจะบอกว่ายังไง

เขียนทีไรไม่สลวยด้วยอ่อนหัด

ตัวหนังสือดื้อจังยังฟึดฟัด

ยากจะจัดลงช่องทำนองกลอน

ถึงมืดมนถึงขัดสนจะทนอยู่

เพื่อให้รู้เคล็ดวิชาอาจารย์สอน

เขียนด้วยจิตเขียนด้วยใจ..ช่วยอาทร

ปั้นลำนำคำโคลงกลอนให้อ่อนงาม
            .......ฝากตัวเป็นศิษย์อีกคนครับ.....
                   ...........นายสายลม............

กลอนต๊อกต๋อยเต๊าะแตะและต้วมเตี้ยม

ยังอายเหนียมไม่กล้าหาลูกศิษย์

ขอแนะนำครูอ้อยร้อยกรองฮิต

เชิญไปติดต่อดูครูกลอนดัง

   นี่แหละปราชญ์ จริงๆ ขึ้นหิ้งได้

  มาไม้ไหนก็รู้สู้เขาหมด

  ถ่อมตน ว่าไม่เป็น สับปะรด

   ที่จริงยศใหญ่ยิ่ง จริงๆ เลย

หากชาตินี้บุญพา..วาสนาส่ง

จิตประสงค์ได้เป็นศิษย์ตามคิดหมาย

ฝากฟ้า..ฝากหวัง..เป็นพลังทั้งใจกาย

ช่วยดลให้สิ่งที่หมายได้เป็นจริง

 ธรณีนี่นี้เป็นพยาน

เจอคำหวานหยาดเยิ้มเติมตลอด

บุกบั่นจังตั้งใจไม่ให้รอด

มาอ้อนออดอยู่ได้ให้ตายใจ.

• ธรณีนี่นี้เป็นพยาน
• แล้วพ่อก็พบกับคำหวานตลอด
• น้องสายลมคงไปให้กอด
• กลัวไฟจะช็อด กระเต่วๆๆๆ

อันเสาหินแปดศอกตอกเป็นหลัก

ไปมาผลักทุกวันเสายังไหว

หากบุญมีคงสมหวังได้ดั่งใจ

สานสร้างให้..วงศ์กวี..นี้นิรันดร์

• เปิดห้องสอนกลอนด้นคนขี้เหงา

ชวนชาวเรามาเรียนนั่งเขียนอ่าน

ครูkrapookพร่ำสอนกลกลอนกานต์

ให้การบ้านพวกเราเอาไปทำ

• ดีไหมครูดูแลนักเรียนโข่ง

จับเข้าโรงเรียนกลอนตอนหัวค่ำ

ทำข้อสอบมาส่งลงประจำ

กลอนใครขำให้คะแนนแฟนคงตรึม

มองไกลไกล คล้ายถ่าน พาลจะบ้า

ขาวแต่ตา กับฟัน เท่านั้นเหวย

ยามยิ้มหวาน แหมซ่านใจ กระไรเลย

โอ้อกเอ๋ย ฟันขาวเกือก เหงือกเสือกดำ

          แม้นกลางคืน ยืนแผ่ แล้วแก้ผ้า

          แถมหลับตา ปิดลง คงน่าขำ

          มองเท่าไหร่ ก็ไม่เห็น โอ้เวรกรรม

          เกิดมาดำ แถมเงินจาง นางจึงจร.......

                              นายสายลม คนตัวดำ นักเรียนโข่ง

เป็นกบน้อยในหนองน้ำที่ยิ่งใหญ่

บอกใครๆว่าหนองน้ำฉันนี่หนา

มันยิ่งใหญ่ดูงดงามและเพลินตา

ไม่เคยจะรู้ว่า..ทะเลใหญ่เพียงใด

ไม่เป็นกลอนย่องมาแจมได้ไหมเนี่ย(คะ)

แค่อยากเชียร์สู้สู้ครูบาค่า

เดอะซันลับดับล่วงไปเลยย่องมา

เดอะมูนขึ้นครูบาเขียนนักเรียนคอย

• อายุปาเข้าไปใกล้สี่สิบ
• มานั่งจิบเบียร์เย็นอ่านกลอนหวาน
• กับชีวิตที่เก็บกดมาเนินนาน
• ขอขับขานปลดปล่อยค่อยบรรเทา

อยากจะให้..วรรณกวี..นี้บรรเจิด

อาจจะไม่เลอเลิศพริ้งเพริศค่า

ไม่อยากให้สูญหายไป..ในกาลเวลา

คงคุณ..คมค่า..คมฉันท์..อักษรสุนทรีย์

    ให้ยินดี ปรีดา น้ำตาไหล

    กวีไทย ไม่น้อยหน้า เจ้าข้าเอ๋ย

    อ่านสนุก ทุกคำกลอน .........

ฮิๆๆ เขียนต่อไม่ได้ ใครช่วยที

• ขออนุมัติแต่งเติมนะครับ

    ให้ยินดี ปรีดา น้ำตาไหล

    กวีไทย ไม่น้อยหน้า เจ้าข้าเอ๋ย

    อ่านสนุก ทุกคำกลอน ออดอ้อนเอย

    โอ้อกเอ๋ย ช่างอิ่มเอม แสนเปรมปรี

  ขอบคุณคุณสายลม บรมกวีศรีสยาม จริงๆค่ะ

ข้าน้อยขอคารวะหนึ่งจอก

เขียนหลายตอนอ่อนใจไม่ไหวแล้ว

เจอคนแซวยั่วหยอกบอกเขียนต่อ

เขียนแบบไหนหวานใจไม่หัวร่อ

สาวดอยหนอเดี๋ยวนี้ขี้จุ๊เรา.

• มิบังอาจเป็น บรมกวีครับ
• ข้าพเจ้าแค่เป็น นักอยากเขียน เท่านั้นเองครับ
  ขอบคุณครับ
  
  คืนนี้ดาวคงตกหมดฟากฟ้า
  รอเวลาล้างนภาฟ้าครั้งใหม่
  ดาวร่วงหล่นหมดท้องฟ้ายามเธอไกล
  เหมือนหัวใจฉันอ้างว้างร้างคนจอง
  ท้องฟ้าคงมืดสนิทเมื่อพิศเพ่ง
  ตัวเราเองหวั่นไหวใกล้วันหมอง
  ดาวร่วงหล่นหมดฟ้านภาครอง
  หัวใจร้องเรียกหาใคร..ที่ไกลกัน
                   ...นายสายลม..

คืนนี้ดาวคงตกหมดฟากฟ้า
ดูด้วยตาไม่เห็นดาวราวกับฝัน
ฟ้ามืดมิดเพ่งพิศจ้องมองดวงจันทร์
บ้าไหมนั่นคลุมผ้าห่มนั่งชมดาว

คืนนี้ดาวคงตกหมดฟากฟ้า
ความเงียบงันคืบคลานมาพร้อมความหนาว
บนท้องฟ้าเหล่าดาราเคยพร่างพราว
กลับหายสิ้นเมื่อคราวเราช้ำตรม

กวีเอ๋ยกวีไทย
เล่นด้วยใจไม่รู้นอนแม้ร้อนหนาว
กลบทกาพย์กลอนแก้วอันแพรวพราว
จับมาผูกเป็นเรื่องราวเฉกชาวไทย

น้อมครูบาด้วยหัวใจใฝ่ศึกษา
มือวันทาก้มลงทาบกราบผู้ใหญ่
ฝากเนื้อตัวศิษย์ "มหาชีวาลัย"
เป็นหนึ่งในลูกอีสานสำราญเอย...

(ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ)

นั่งดูดาวทำไม่ก็ไม่รู้

ไปจ้องดูแล้วเพ้อละเมอใหญ่

บ้างคร่ำครวนจวนบ้าหมดอาลัย

บ้างร้องไห้ บ้างร้องห่ม จมน้ำตา

มีแต่คนฝากเนื้อและฝากตัว

ผมก็กลัวเนื้อตัวท่านลำบาก

ดูไปแล้วไม่แคล้วความยุ่งยาก

เก็บของฝากไม่ดีโดนตีตาย.

เอาอย่างนี้ดีไหมพ่อรูปหล่อ

อยากจะขอแค่ใจเอาไปฝาก

ATM.หัวใจตั้งไม่ยาก

ไม่ลำบากถ้าฝากใจมาให้เอย

ครูบามาก็ต่อเมื่อจะจวนแจ้ง

มาแบบแรงเต็มสปีดกรีดอักษร

แถมยังชวนเปิดบัญชีมีอ้อนวอน

คนขี้งอนจะรับฝากบ้างไหมคะ

คนขี้จุ๊ ขี้งอน คนออดอ้อน

คนพร่ำพรอด ถอดใจ รับไว้หมด

คนอกหัก รักห้อย คอยเลี้ยวลด 

คนจับจด จองจับ ก็รับนะ

• ชอบคำนี้มาก..มาแบบแรงเต็มสปีดกรีดอักษร

ขอเรียนเชิญอาจารย์มาบ้านผม

วันชมรมเฮฮาจัดหน้าฝน

ใครต่อใครไล่ดูทุกผู้คน

ขาดหน้ามลจันทรัตน์เป็นหวัดเอย

เรียนอาจารย์สุทธินันท์ที่เคารพ

ผ่านมาพบโดยบังเอิญเกินขาดหมาย

บทกลอนล้วนน่าอ่านเกินบรรยาย

ฝากฝีไม้ลายมือไว้ด้วยคน(นะคะ)

แน๊ะคนจรมาเจอเออคนนี้

ดูใจดีเขียนกลอนก่อนจะจาก

น้ำใจดีลีลาน่ารักมาก

แวะมาฝากลายลักษณ์แล้วหักแว๊บ

 อ่านบทกลอนหลากหลายแล้วอายมาก

 ชักขยาดไม่กล้าเขียนเหมือนกลัวผี

 เปรียบนักเรียนอนุบาลกลัวครูตี

 ครูบาขาช่วยหนูที.......โดนผีอำ

 ( กลอนพาไปค่ะ )

หยาดน้ำตา  แห่งดาว พราวยอดหญ้า

มองผ่านฟ้า มืดสนิท ปิดดาวฉาย

ตอบได้ไหม หรือดาวน้อย ไม่สบาย

จึงไม่ส่อง แววฉาย ในค่ำคืน

                        คิดถึงดวงดาว..

อยากจะฝาก ตัวเป็นศิษย์ก็คิดหนัก

ไม่รู้จักหน้าตา พาฉงน

กลัวอาจารย์ จะไม่รับศิษย์หน้ามน

ขอสักคน ขอเป็นศิษย์มีอาจารย์

ผีตัวไหนมาอำทำขวัญอ่อน

นักเลงกลอนจะจับไปถ่วงเสีย

ตั้งใจใหม่ใจเก่าเอาให้เคลีย

เลิกงัวเงียเถิดหนาครูKrapook

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ตามมาดูครูกะปุก

น่าสนุกชวนต่อกลอนอักษรไข

เริ่มอย่างไรเริ่มตรงไหนเริ่มที่ใจ

แล้วปล่อยให้กลอนพาไปใจระเริง

nary

nary มีอะไรไม่เปิดเผย

ไม่เฉลยตัวตนล่องหนเก่ง

ไม่เห็นหน้าเห็นตัวชักกลัวเกรง

กลัวนักเลงหลอกเล่นแล้วเผ่นแว๊บ

นั่งเขียนถึงอึ่งอ๊อบตอบกลอนอยู่

แล้วจู่ๆเสียงกริ๊งก็ดังลั่น

เป็นคุณน้าโทรถึงตลึงงัน

เก็บไปฝันเขียนกลอนตอนหลับเอย

เป็นน้องใหม่ แต่หน้าแก่คงไม่ผิด

อุ๊ย.!   อย่าคิดตกกะใจ เดี๋ยวขวัญหนี

อ่ะล้อเล่น...ค่ะอาจารย์กราบสวัสดี

นารีนี้..ใกล้หลักสี่ปีนี้เอง

  ไม่ได้ถามอายุสักกะหน่อย

จะหลักร้อยหลักพันมันไม่เกี่ยว

มีปัญหาสะกิดอยู่นิดเดียว

หน้าหดเหี่ยวหรือไรไม่กล้าโชว์..

เป็นคนจรท่องเว็บเก็บความรู้

หน้าตาดู  ก็พอได้ไม่อายเขา

แวะเวียนมา  เพื่อพบปะช่วยบรรเทา

จิตใจแห้ง  เหี่ยวเฉา เหงาเดียวดาย

คนใจเหี่ยวเลี้ยวลดอดไม่ไหว

กลัวทำไมกับหน้าเหี่ยวเดี๋ยวก็เด้ง

พูดครูบาบ่อยๆ หน้าเด้งเอง

ใจปุเลงเลิกเหี่ยวเดี๋ยวลองดู(นะ)

ก๊าก ก๊าก.. ขอหัวร่อ ให้คอเคล็ด

เจอกลอนเด็ดดอดมาช่างน่าขัน

อารมณ์ดีเช่นนี้ทุกวี่วัน

มาแบ่งปันรอยยิ้มอิ่มเอิบใจ

เรื่องหน้าเหี่ยวหน้าเด้งกันเองมาก

จะยุ่งยากใจปุเลงเกรงไม่ไหว

ต้นหน้าเด้งเต่งเต้นที่ปลูกไว้

จะเด้งให้แค่ไหนก็ไม่รู้

• ผมปลูกต้นกราวเครือขาวที่เขาเอาไปทำครีมหน้าเด้งไว้เยอะเหมือนกัน
• จะถ่ายรูปมาให้ดูอีกครั้งหนึ่ง
• อาจารย์แว๊บมาแต่ละทีไขมันที่พุงยุบไปหลายขีด อิอิ

อิอิ..อิอิ...และอิอิ...

เป็นมิติหัวร่อแบบเนตเขา

แวะมาชวน(ครูบา)ไปอ่านงานเบาๆ

(ใครที่) หัวใจเด้ง หน้าไม่เหี่ยว เชิญเลี้ยวไป(ค่ะ)

เมื่อผู้หญิงคนหนึ่ง เลิกดูทีวีหนึ่งสัปดาห์: อิสระภาพทางเลือก

ทำอะไรกันหนอในหน้านี้

มีเรื่องดีชวนหัวหรือขำขำ

ที่แท้มีกวีกานต์ขับลำนำ

ขอร่วมคำขับขานวานชี้ทาง

หุหุ ฮิฮิ อิอิ 5555555

แสนเฮฮา จริงจริงหนา ภาษาสาร

โอ้ยโอ้ยโอ้ย โหยโหยโหย ปวดกบาล

ขำขันขาน จนท้องแข็ง หมดแรงเลย

ตามไปอ่านแล้วครับเรื่องทีวี

เปิดไปมีละครขำตอนบ่าย

การแสดงโปกฮาหน้าไม่อาย

ดูผ่อนคลายความทุกข์ที่จุกใจ

เรื่องสาระมีน้อยไม่ค่อยเน้น

ละครเล่นล้นจอรอไม่ไหว

เปิดไปดูก็ไม่รู้ดูอะไร

โฆษณาเป็นใหญ่ไทยทีวี.

ขอคนทุพพลภาพ ร่วมแจมด้วย

เป็นคนป่วย แต่จิตยังสดศรี

คิดถึงครั้งวัยเยาว์ เคยพาที

ได้รางวัลดีๆ จากกาพย์กลอน

แปล๊บ แปล๊บ แปล๊บ แสบหัวใจไม่อยากเอ่ย

เฉย เฉย เฉย จงนั่งเฉยและเงยหน้า

ทน ทน ทน เราต้องทน ทนสบตา

กลั้น กลั้น กลั้น กลั้นไว้หนา น้ำตาเอย..

                           สายลมซึม

คารวะครูบาครูป่าใหญ่

ผมเคยไปนอนที่นั่นวันเก่าก่อน

ยังตราตรึงถึงคำและป่าสอน

มีโอกาสเขียนกลอนฝากขอบพระคุณ

บ้านยูคาหลังใหญ่คงยังอยู่

เป็นแหล่งรู้เรียนแลกจากรุ่นเล่า

ยังยิ่งใหญ่แม้ผ่านไปนานเนา

ผมเพียรเอาอย่างครูที่รู้จริง

ทุกข์อะไรนักหนาร้องตาแฉะ

รักอะไรถึงแกะกันไม่ออก

ทำอะไรหัวใจจึงช้ำชอก

ถูกใครหลอกบีบไข่หรึอไรน้า

อ้าวศิษย์เก่าส่งข่าวมาเล่าขาน

เคยมานานผ่านไปไม่ลืมหลง

ยังนึกถึงพิเศษเจตจำนง

จึงขอส่งความรักมาทักทาย

ส่งความรักมาทายทักก่อนกลับบ้าน

ใจประสานไปตามสาย(ลม)ให้หายคิดถึง

นั่งทำงานเกินเวลาพาคนึง

ไอ้หยาตีหนึ่ง(เกือบ)ครึ่งทะลึงพรวด

......................................

แบบจรวด.....กลับบ้านแล้วค่ะ

ไอ้หยาน้าทำงานลืมบ้านช่อง

ท้องไม่ร้องหิวข้าวหรือไฉน

รู้ไหมว่าแสนห่วงดั่งดวงใจ

คนบ้านไกลกังวลนะน้านะ

ชาวกลอนหายกันไปที่ไหนคะ

แวะมาจ๊ะมาจ๋าหายหน้าหนี

หรือว่ากลับไปลับฝีปากดี

แล้วค่อยย่องมาตีหนึ่งกว่าเข้าท่าเน๊อะ

    ฟังครูบาสอนสั่งแล้วนั่งนิ่ง

    คงจะจริงอย่างว่าช่างน่าขัน

    มัวงัวเงียงกๆเงิ่นๆคงไม่ทัน

    คนอื่นเขาขึ้นชั้นเราติด " ร " ( แหงๆ เลย )

          ขอบคุณค่ะ

     กลั้น กลั้น กลั้น ทำไม น้ำตาเอ๋ย

    ไหล ไหล ไหล มาเลย ล้างความช้ำ

    โฮ โฮ โฮ ปล่อยออกมา ความระกำ

    ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำขำ ทำได้ไง

     แม้นก้าวเท้า จะก้าวหนึ่ง หรือครึ่งก้าว

     จะก้าวสั้น ก้าวยาว ใช่เรื่องใหญ่

     ขอให้รัก ความหมาย การก้าวไป

     ไกลกว่าไกล ก็จะถึง สักหนึ่งวัน

นักเลงกลอนหมดไฟเหมือนไข่เน่า

ไม่รู้เอาไปทำอะไรได้

นอกจากปาเข้าป่าให้ไปไกล

ขื่นเก็บไว้เหม็นโฉ่มโหราฬ

นักเลงกลอน แม้นนอนเปล่า ร้าวรานจิต

เพ่งยิ่งพิศ จนล้มคลืน พลัดลืมหลง

ห่างหายหน้า ห่างหายตา พาใจปลง

เป้าประสงค์ ยังหางไกล ใจกวีกลอน

     นักเลงกลอน อย่านอนเปล่า ให้เศร้าจิต

     ให้รีบคิด ผลิตงาน ด้านอักษร

     เป็นการสร้าง อักษรสาร งานบทกลอน

     เป็นอนุสรณ์ ไว้แทนชื่อ ฝีมือไทย

ขอปลดปล่อย ความรู้สึก ที่อึดอัด

เป็นบรรทัด บทกลอน ตอนผิดหวัง

คนอ่อนไหว อ่อนแอ แท้จริงจัง

ขอสักครั้ง ขอระบาย ผ่อนคลายใจ

เชิญปลดปล่อย ความรู้สึก ที่อึดอัด

ในบรรทัด บทกลอน ให้อ่อนหวาน

เพื่อความสุข ลืมความทุก ของวันวาน

เพื่อประสาน ความแข็งแกร่ง ให้แรงใจ

ตามมาเขียนคำกลอนไว้นอนอ่าน

ให้ตาหวานอ่านไปได้สุขขี

แต่ละมุก  แต่ละตอน  แหมมันส์ดี

แต่ละทีได้นั่งอ่าน   สำร้าญ  สำราญใจ       เดี๋ยวมีต่อ

น้องKrapook  ต้องมาหนาจะบอก

เขียนคำกลอน  หน้าคอกหมู  Fillingได้

เขียนแล้วขำ  เขียนแล้วแข่ง แย่งกันไว

เขียนด้วยใจ  ลงทะเบียนไป   เขียนกลอนบ้านพ่อครู

ชวนมานั่ง เขียนกลอน หน้าเล้าหมู

ท่าทางดู คงจะมันส์ เขียนยันเช้า

เขียนกลอนไป หายใจไป คงได้เมา

ใช่เมาเหล้า แต่กลับเมา ขี้หมูแทน......

ถึงจะเมา  ก้อต้องเมา  เพราะเมารัก

อกจะหัก  ก้อต้องหัก  เพราะหนักหมู

ที่ต้องชวน  มาเขียนกลอน บ้านพ่อครู

เพราะที่นี่   มีขี้หมู  ให้ชวนชม

       ชวนมาดม  ชวนมาชม  ให้สมรัก

       ชวนมาทัก   ชวนมาทาย  ให้สุขสม

       ชวนมาเล่น   ARR ด้วยกัน  ให้ภิรมย์

       ชวนมาชม   ธิดาหมูคู่งามเอย 

แก่ปูนนี้ยังมีเรื่องอกหัก

ไม่ใช่รักปักใจอะไรหรอก

แต่มีเรื่องภายในให้ช้ำชอก

ยากจะบอกทำไมถึงใจพัง 

รถที่หายตามได้คืนมาแล้ว

แต่ดวงแก้วดวงใจไข้คุ้มคลั่ง

ปัญหาใหม่ไหลบ่ามาประดัง

ตกที่นั่งเต็มกลืนสะอื้นครวญ.

ใครเจ็บป่วยเป็นไข้ครูบาขา

ไปเดินกรำฝนมาหรืออย่างไหน

อย่าร้อนอกให้เติมฟืนต้มสมุนไพร

เอายาวิกส์ทาอกให้ไข้ลดนะ(คะ)

ไปประชุมเรื่องวิจัยให้ยืนยั่ง

อาจารย์เสรีนั่งสอนสองชั่วโมงไม่ทนฝืน

ได้ความรู้ประชาวิจัยไทยยั่นยืน

ให้ประชาชนสดชื่นสุขภาพดี

ได้เจออาจารย์สุริยา มาคุยด้วย

เลยได้ช่วยให้เข้าใจไทยสุขี

แบบอิสาน คนอิสาน สุขฤดี

ชื่นชีวีเลยบรรทุกสุขมาปัน(ค่ะ)

   คงเป็นกรรมแต่ชาติปางก่อน

ไปริดรอนอะไรไว้ก็ไม่รู้

เรื่องต่างๆตามทันมาพันตู

เข้ามาอยู่มาย้ำคอยทำลาย

   บังเอิญว่า หาทางแก้ยังไม่พบ

เรื่องจะจบอย่างไรก็ไม่ได้

ต้องตัดสินความเป็นและความตาย

จุดคลี่คลายชำรุด..อยู่จุดนี้

   ถ้าหายไปไม่มาก็ลาแล้ว

จงผ่องแผ้วผุดผ่องสมองใส

มีความสุขกับงานทุกท่านไป

ขอขอบใจทุกไมตรีที่อาทร

   แบกมามากมานานงานมนุษย์

สมควรหยุดเสียทีเพียงนี้ก่อน

ถึงวาระต้องละพเนจร

ขอพักผ่อนเสียทีนะที่รัก

กางปีกได้ทุกครา      ขึ้นหยัดขึ้นท้าทาย

           เป็นกำลังใจให้พ่อครูบาครับ

                           ...นายสายลม..

          ความรักเกิด
              ในวันที่
         เกิดความรัก

     กลอนของใคร  กลอนอะไร  เขียนไปเถิด
แต่อย่าเกิด  ลืมใส่กลอน  เที่ยวนอนเผลอ
ยามดึกดื่น  คืนค่ำ  จำไว้เธอ
พลั้งพลาดเผลอ  หมดตัวได้  เพราะไร้กลอน. 

แม้นใส่กลอน ทั้งตระปู -_-" อย่าวางใจ

อย่าเผลอไผล นอนฝัน ถึงวันหวาน

เมื่อเรานอน มีบางคน ยังทำงาน

คอยงัดบ้าน ย่องเบาด้วย ช่วยชาติไทย...

**ช่วยชาติประหยัดค่าไฟฟ้า**

• วันนี้มาตามเก็บความรู้สึกครับ

อยากขับขานผสานเสียงศิลป์

ให้ถวิลรำพึงถึงภาษา

ของไทยเราเปี่ยมล้นทรงคุณค่า

อนิจจาเด็กไทยไม่ดูดี

ได้อ่านกลอน พอผ่อนคลาย หายวุ่นจิต

มัวแต่คิด สู้โจรใต้ หมายใจหวัง

ประตูรั้ว ลวดหนามกั้น หมั่นระวัง

อนิจจัง มันยังมุด ขุดวาง.....บึ้ม!!!

เมื่อชีวิตต้องสู้ สู้ต่อไป คนสู้ชีวิต 

อันว่าคุณทุกคนก็ใช่ย่อย

ทุกคนค่อยค่อยแต่งกันเต็มที่

แต่งกันเถอะรวมกลอนเกิดผลดี

จะสุขีชีวีไม่วอดวาย

* * ชื่นชมพี่ทุกคนมากๆค่ะ หนูก็เป็นเด็กคนหนึ่งที่ชอบแต่งกลอน โดยเฉพาะกลอนแปด

ขอชื่นชมครูบาอีกสักหน่อย

ที่ท่านคอยทำเว็ปให้ศึกษา

ท่านอุตสานั่งทำสละเวลา

ขอบอกว่าท่านนี้สุดยอดจริง

 * * ช่วยแสดงความคิดเห็นให้กลอนหนูด้วยนะค่ะ ว่าดีหรือไม่ ขอขอบคุณค่ะ

เป็นสิ่งดี ที่เกิดมี ในวันนี
ตอนตีสี่ อะไรดี ........

โธ่หนูจอยจำนรรจามาช่วงท้าย

ขอทำนายว่าจะมีฝีมือเด่น

ขยันเขียนเพียรคิดติดประเด็น

หนูจะเป็นคนเก่งนักเลงกลอน.

        จะบินเดี่ยวเปลี่ยวไปถึงไหนนั่น

แววตะวันวับวับจะลับหาย

ยังบินข้ามน้ำฟ้าอย่างท้าทาย

จุดมุ่งหมายชีวิตนี้อยู่ที่ใด

กาพย์กลอนเก่งกล้า  แกล้งหาย

ก่ายกลอนกาพย์เกือบคว่ำ ล่มมลาย

กลอนกาพย์เกลื่อนกลาด กลุ้มจิต จริงนา

มิแกล้วกล้าเก่งกาจสู้  อาจม้วย มรณา ...