พี่โอ๋คะ....

 ....ขอบพระคุณมากค่ะ ตอบกลับมาซึ้งกว่าคำถามอีกอะค่ะ....   :)

วันนี้แอมแปร์ไปวัดนั่งฟังเทศน์วันพระกับพ่อกับแม่เป็นครั้งแรกในชีวิต..... ตั้งใจว่าต่อไปนี้จะทำเป็นกิจวัตรเลยค่ะ   

.........ตั้งแต่เหตุการณ์ 9-11, สึนามิ  จนกระทั่งมาถึงเหตุการณ์อะไรต่อมิอะไรในบ้านเราทุกวันนี้    ทำให้แอมแปร์ได้คิดว่า

.....อย่าเสียเวลาอายที่จะแสดงความรู้สึกดี กับคนที่เรารู้สึกดีด้วยจริงๆ .....       

.....เพราะเวลาชีวิตมันแป๊บเดียว.......        

ดีใจจังที่พี่โอ๋เข้าใจเรื่องอะไรต่อมิอะไร ที่แอมแปร์พยายามสื่อสารนะคะ    แต่พี่โอ๋คิดเป็นวิทยาศาสตร์ (เป็นระบบ  เป็นเหตุ เป็นผล)  และเขียนสื่อสารเข้าใจกว่าเยอะเลยค่ะ     ที่แอมแปร์ชอบที่สุดคือวิธีคิดหลายอย่างตรงกัน   หรือคล้ายๆกันโดยมิได้นัดหมาย    .....สงสัยลัคนาราศีเดียวกันอ่ะค่ะ.....     :)

ขอบพระคุณพี่โอ๋มากนะคะ   เดือนพฤษภานี้จะมีมีทติ้งเหรอคะ :)  ถ้าไม่ติดทำหลักสูตร อาจมีโอกาสแวะไปพบตัวจริงของพี่โอ๋ ด้วย....   ดีจังค่ะ..!..    

                            ขอบพระคุณพี่โอ๋มากๆอีกครั้งนะคะ

                                                     แอมแปร์ค่ะ

ขอบคุณอีกทีค่ะ ต้องบอกว่า พยายามมากเลยค่ะ ที่จะเป็นตัวอย่างในเรื่องที่น้องแอมแปร์บอกที่ว่า อย่าเสียเวลาอายที่จะแสดงความรู้สึกดี กับคนที่เรารู้สึกดีด้วยจริงๆ .แต่ต้องขยายอีกนิดว่า กับทุกๆคนเลยค่ะ

บอกได้เลยว่า รู้สึกดีเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะกับใคร แม้เป็นคนที่เราไม่รู้จัก ก็แสดงออกได้เลยค่ะ จะได้รู้ว่าสิ่งนั้นมีค่ามากแค่ไหน พี่เองได้พบเจอประสบการณ์ดีๆมามากมายจากการทำอย่างนั้น จนอยากให้ทุกคนได้รับรู้บ้าง ความจริงใจในการแสดงออกสิ่งดีๆที่เราคิดนั้น ให้พลังทั้งกับตัวเราเอง และคนที่เราบอกออกไปนะคะ ยังไม่เคยเห็นผลเสียเลย ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่แค่ไหน เชื่อว่าเป็นเรื่องของจิตวิทยาอย่างหนึ่งค่ะ พลังบวกจะส่งเสริมพลังบวก และทำให้พลังลบลดความแรงลง

สำหรับแอมแปร์ ยิ่งน่าจะเห็นผลได้มากหากใช้กับนักศึกษา เพื่อนอาจารย์ด้วยกัน คนงาน คนบริการที่ทำอะไรให้เราทุกคน ลองดูนะคะ แล้วเล่าสู่กันฟังทางบล็อกนี่แหละ คนเขียนเก่งๆแบบแอมแปร์นี่แหละ จะช่วยให้คนเห็นภาพได้ชัดและลองทำดูเองบ้างค่ะ

ขอบคุณมากสำหรับข้อคิดทางบวกนะคะ พี่โอ๋  

ชอบจังเลยที่พี่โอ๋มองคนครบทุกชุด  และไม่มองข้ามคน

หลังจากอ่านบล็อกพี่โอ๋มานาน  จนสุกกำลังดี   แล้วก็ตั้งใจจะเข้าไปสื่อสาร  แรกๆขอเป็น ดอกไม้ทะเล ไปพลางๆก่อนนะคะ  ....และหากสะดวกจะเรียกชื่อเล่น  แอมแปร์ก็จะชอบเอ๊ยจะยินดีมากค่ะ... (ออกนอกหน้าไปหน่อย อิอิ)  :)   

เอ่อ...นึกขำอีกแล้วอะค่ะ... ลูกพี่ลูกน้องมาให้ช่วยตั้งชื่อเล่นให้หลาน  แต่บอกว่าห้ามตั้งชื่อเล่นให้ลำบากใจตอนแก่ เช่น คุณย่าคุกกี้  คุณยายกุ๊กกิ๊ก  หรือคุณยายแจ่นแจ๊น   เป็นต้น  (คือขอยืนยันว่ามีตัวตนทุกท่าน  แต่ขอสงวนชื่อจริงไว้เพื่อความปลอดภัย) 

เลยบอกเขาไปว่างั้นไปตั้งเองเฮอะ....  ขนาดชื่อจริงฉันยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอด  โดนเด็กเขียนชื่อหน้าปกรายงาน เป็น "อาจารย์สุขุมาร" มาหลายรุ่นแล้ว...ha..!... 

สงกรานต์ปีนี้พี่โอ๋ไปเที่ยวไหนบ้างไหมคะ  ของแอมแปร์มีญาติพี่น้องมาเต็มบ้านเช่นเคย  แต่ปีนี้แอมแปร์จะไม่นั่งโด่เด่อยู่ในห้องนอนคนเดียวอีกแล้ว..... 

.....ขอบคุณพี่โอ๋มากๆอีกครั้งนะคะ.....

                                                          Ampere  :)

แล้วแอมแปร์มีที่มายังไง น่าจะเล่าสู่กันฟังทางบล็อกบ้างนะคะ ยังไม่เคยได้ยินใครชื่อเก๋ไก๋อย่างนี้มาก่อนเลยนะคะ ยกเว้น"สุขุมาร.."อิ..อิ..ได้คะแนนกันไปยังไงคะเด็กพวกนี้

สงกรานต์นี้ยังไม่มีแผนอะไรพิเศษค่ะ ที่วางแผนไว้ดูเหมือนจะไม่ค่อยเกี่ยวกับสงกรานต์ แต่เพราะเป็นวันหยุดมากกว่า ว่าเราพ่อแม่และสามหนุ่มน้อยจะไปดูหนัง"มะหมา 4 ขาครับ"กันน่ะค่ะ

ไม่มีโอกาสได้ไปกราบญาติผู้ใหญ่ใกล้ชิดแบบน้องแอมแปร์ คงจะรดน้ำคนใกล้ๆรอบๆตัวที่ไปพบหาได้เท่านั้นค่ะ คนไกลๆก็ฝากเสียงบ้าง ฝากใจบ้างไปถึงค่ะ

มีความสุขกับการเปิดตัว เปิดใจ ในมหาสงกรานต์นี้นะคะ

สวัสดีค่ะพี่โอ๋

หยุดพักช่วงสงกรานต์สนุกไหมคะ  แล้วได้ไปดูหนังเรื่อง "มะหมา 4 ขาครับ" รึปล่าวคะ   ที่นครฯรถแน่นมาก ติดทุกซอยทุกถนน..... เด็กๆสาดน้ำกันสนุกสนาน    

ของแอมแปร์สนุกสนานดีค่ะ  นิสัยดีขึ้นเยอะเลย การเปลี่ยนนิสัยที่ฝังแน่นมานานนี่ยากชะมัด  แอมแปร์เตือนตัวเองว่าโลกเงียบๆ เราหาเอาเมื่อไหร่ก็ได้  แต่โลกที่มีญาติพี่น้อง...ที่ตั้งใจมาหาถึงบ้านเราอย่างนี้  มีแค่ปีละครั้งเท่านั้น

ปกติที่บ้านมีงานทำบุญสงกรานต์  ญาติๆมากันอึกทึกทุกปี   ปีนี้แอมแปร์ออกมาทั้งตัวทั้งใจ  ตามที่พี่โอ๋แนะนำไว้ ...... พวกอาๆชวนไปดูนกน้ำที่พัทลุงก็ไปอะค่ะ  แล้วอาก็ขับรถไปทางสะพานใหม่เรียกชื่อไม่ถูก ยาวว..นาน.. เข้าเขต อ.ระโนด จ.สงขลา แล้วหลงไปหลงมา   แล้วก็ขับวกกลับมานครทางบ้านควนชะลิก   เพิ่งเคยไปครั้งแรกในชีวิต.... แต่ทุกคนก็สนุกสนานเฮฮากันดี    บางทีแอมแปร์ก็ขำตัวเองเหมือนกัน  คือเราคุยของเราธรรมดาแท้ๆ   ....แต่เพื่อนฟังเป็นเรื่องขำขันไปเสียได้ 

สงกรานต์ปีนี้  แอมแปร์รู้สึกเหมือนเป็นคนใหม่ (โดยไม่ต้องทำศัลยกรรม :) ) รู้สึกขอบคุณพี่โอ๋เหลือเกินนะคะ  ...และแอมแปร์รู้สึกว่าใครต่อใครอีกหลายคนที่ได้รู้จักพี่โอ๋ หรือเห็นสิ่งที่พี่โอ๋ทำ (อย่างเป็นธรรมชาติของพี่โอ๋)....  เขาก็จะพูดอย่างนี้  แอมแปร์ดีใจจริงๆที่ได้รู้จักพี่โอ๋

......ขอบคุณพี่โอ๋มากที่สุดเลยค่ะ.........

                                               แอมแปร์ :)

สวัสดีข้ามปีเลยค่ะพี่โอ๋ ^_^

แอมแปร์คลิกเข้ามาอ่านบันทึกนี้อย่างชื่นใจอยู่หลายรอบไม่ได้แต่ตอบซักที    วันนี้เลยแวะมาขอบพระคุณพี่โอ๋ด้วยความซาบซึ้งใจอย่างสูงอีกทีค่ะ   แอมแปร์ก็กำลังหวังว่าจะทำให้ผู้อื่นมีความสุขได้บ้าง (ด้วยความเต็มใจ) และหวังเหลือเกินว่าจะไม่ไปสร้างความทุกข์ให้ใคร...

...อ่านบันทึกนี้แล้วรู้สึกใจมาเป็นกองเลยค่ะ...  :-)