ไม่มีความเห็น
คุณพี่ติ๋วขา
หนูอ่านของพี่ช้าไป
และพี่ก็ไม่โทรหาหนู
เมื่อคืนหนูเรียนรู้อยู่กับความปวด....ใช้ได้ดีทีเดียว...
ฝีกการใช้สติค่ะ....ควบคู่ไปกับการฝึกนอนกับความร้อนในบรรยากาศของกรุงเทพ....ช่างได้รสชาติของความเป็นคนจริง ๆ
เป็นอีกบทเรียนหนึ่งในการใช้ชีวิตค่ะพี่ติ๋ว
แต่วันนี้ไม่รู้ต้องฝึกอีกหรือเปล่า ถ้าไม่ดีขึ้นกว่าที่คิดก็คงต้องขออนุญาตในใจกะน้องกะปุ๋มว่า ขอกินยาเหอะ เพราะต้องไปรบกับลิง เฮ้ยลูก 4 - 5 ตัวที่บ้านครูบาค่ะ
พี่ติ๋วขา
ทานพาราแล้วค่ะ
และเจอลูก ๆ ลิง 4 ตัว หายแล้วค่ะ
หายจริง ๆ หายไปจากโลกนี้ 5555
มีความสุขมากจริง ๆ ค่ะพี่ติ๋ว
แอบมาตอบ blog ของคุณแป๊ด 5555555
คุณแป๊ดออนไว้ค่ะ
หนูอึ่งอ๊อบ