พี่แป๊ดค่ะ...กะปุ๋มได้อ่านความเห็นที่พี่แป๊ดไปทิ้งรอยไว้แล้วค่ะ...อย่ากังวลอะไรเลยนะคะ...กะปุ๋มทราบแล้วค่ะว่าปัญหาอยู่ที่ไหน...
ทำใจให้สบาย...อย่างเดียว..ก็พอ
และเด็กเขาอยากจะเป็นอะไรก้ให้เขาเป็นไปเถอนะคะ..หากเราคิดความจริงได้...เราก็จะสบายใจ และไม่ต้องมาคอยกังวลว่าจะพูดหรือปฏิบัติอะไรต่อเขา...เพราะหากใจสบาย นั่นหมายถึง คือ สิ่งที่เรายอมรับเขา..โดยแท้จริง..หากเมื่อเรายังรู้สึกไม่ยอมรับแล้ว..เราก็จะมัวแต่เสียเวลาหาวิธีการ...
คิดง่ายๆ ที่เป็นความจริงนะคะ...เขาจะเป็นอะไรก็แล้วแต่...แต่สุดท้ายเขาก็ยังคงเป็นลูกของเรา..ที่เรารักและเมตตาต่อเขาจริงๆ...
(^____^)
เดี๋ยวมาคุยใหม่นะคะ ออกไปทำธุระข้างนอกก่อนค่ะ
รักและคิดถึงนะคะ
กะปุ๋ม
ไม่มีความเห็น