คุณสัวสดิ์ครับ(ไม่เรียกท่านว่าด็อกเตอร์หรืออาจารย์...เพราะเข้าใจท่านพอควรแล้วครับ..)

พบกันแค่ไม่นานคุณก็ถามเจอะใจผมเลยนะครับ...555

ขอบคุณครับ...ที่ทำให้ผมเชื่อมั่นยิ่งขึ้นว่า...ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเอาตัวเข้าไปผูกมัดกับ...การรับรองความรู้ของสถาบันต่าง ๆ ...

ผมรู้สึกว่าปริญญาโทและเอกไร้ประโยชน์(สำหรับผม)...ตั้งแต่ที่ผมเห็นคนที่เรียนจบมาหลายต่อหลายคน...ได้ความเป็นตัวตนสูงขึ้น(จนไม่น่าคบ...555)

ผมหันมาเรียนรู้ชีวิต...จากการดำเนินชีวิต...และสอนลูกด้วยความจริงของชีวิต...และจะรอคอยให้เขามาปรึกษาเรื่องชีวิต...เมื่อเขาไม่เข้าใจชีวิต...หลังจากที่เขาต้องไปเผชิญชีวิตเอง...

ปริญญาของผมจึงเป็นปริญญาชีวิตครับ...คุณสวัสดิ์

555...หัวเมืองทางเหนือ....ยังกับว่าเป็นคนสมัยอโยธยาด้วยกัน....อิอิ(ดูตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราชแล้งยังครับ...รักสยามประเทศขึ้นเยอะเลย...อยากให้คนไทยที่อยู่นอกประเทศดูม่างนะ...555)

เช่นกันครับ...หากมีโอกาสเข้าเมืองหลวง...ข้าพเจ้าย่อมใคร่ครวญหาเวลาไปเยี่ยมเยียนยอดขุนพลเช่นท่าน...ประมือกันสักหลายจอกค่อยเลิกรา...5555

ปริญญาชีวิตหรอค่ะหนูว่ามันยากกว่าการเรียนในสถาบันต่างๆที่ใช้ตำรานะเพราะการใช้ชีวิตของคนมันต่างกัน

หนูไม่มีวันได้ปริญญาชีวิตหรอกค่ะและถ้าหนูเสียชีวิตก็ยังไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่าเพราะคงเป็นการเรียนที่ไม่มีวันจบสิ้นเลย

อยากจะตรัสรู้จัง  ไม่มีโลภไม่มีโกรธไม่มีหลง แต่ก็ยังมีเวรมีกรรมที่ต้องชำระ จะไปบวชชีหนีความทุกข์คงหนีไม่พ้น เพราะ ต้องแก้ปัญหา  ยังมีห่วงคนข้างหลัง ยังจ่ายหนี้ไม่เสร็จ  ยังไม่ทำอะไรให้พ่อแม่ภูมิใจเลยสักอย่าง  และถ้าทำทุกข์อย่างเสร็จแล้วก็คงหมดภาระก็คงสบายใจขึ้น  ต่อไปก็คงลดละ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขสักที

มุมมองของชีวิตนี่มันหลากหลายมากนะหนูเศร้า...

หลายคนบอกว่ามีสองด้าน...แต่ผมเชื่อว่าถ้ามองให้รอบด้านจะเห็นอะไรมากกว่าแยะ...

ส่วนใหญ่คนมองชีวิตเห็นแต่ทุกข์...แต่บางคน(คิดว่า)สุข...มีคนจำนวนหนึ่งที่เฝ้ามองดูชีวิตตนเอง...ดำเนินไป...เรียนรู้ไป...แล้วก็เข้าใจชีวิตตนเองได้ในที่สุด...

ถ้าพูดภาษาเซ็นก็ต้องบอกว่า...เจ้าจะมัวรอสิ่งใดอีกเล่า...ก็เวลามันยังไม่เคยรอเจ้าเลย...กล้ามองให้ทะลุตัวตนของเราไปเลยซิ...555

ยินดีที่ได้รู้จักและสวัสดีค่ะคุณขำ,คุณสวัสดิ์และคุณเศร้า

หนูเป็นอีกคนค่ะที่คิดจะเรียนต่อปริญญาโทเพื่อใช้เป็นใบเบิกทางในสายอาชีพที่ทำอยู่  แต่ได้อ่านกระทู้ของคุณๆ แล้วยอมรับว่าค่อนข้างงงค่ะ  รบกวนอธิบายให้เข้าใจมากขึ้นได้ไหมคะ

และสุดท้ายหนูขอเป็นกำลังใจให้คุณเศร้านะคะ   สู้ สู้

หนูนา...เรียนต่อไปเถอะครับ...อย่างงเลย...

ส่วนกำลังใจที่มีให้นู๋เศร้าน่ะ ดีแล้วครับ...แต่ถ้าแปลงความหมายว่าเป็นความสงสารอันนี้ผมว่าไม่ตรงกับใจเท่าใดนัก...

เพราะสิ่งที่นู๋เศร้าเขาพูดถึง...

...หนูไม่มีวันได้ปริญญาชีวิตหรอกค่ะและถ้าหนูเสียชีวิตก็ยังไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่าเพราะคงเป็นการเรียนที่ไม่มีวันจบสิ้นเลย...

นี่ก็แสดงให้เห็นว่าเธอสอบผ่านพื้นฐานปริญญาชีวิตไปเรียบร้อยมหาชีวาลัยแล้วววว....55555

ส่วนหนูนาต้องลองค้นหาคำตอบชัด ๆ ให้กับตัวนู๋เองก่อนว่า...นู๋เป็นใคร...เกิดมาเพื่อสิ่งใด...แล้วจะไปไหน...จบลงเยี่ยงไร...ได้คำตอบแล้วมาบอกนะจ๊ะ....อิอิ