เรียนอาจารย์พิชัยที่เคารพ
หนูเป็นศัลยแพทย์ที่รพ.จังหวัดเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เป็นหมอศัลย์คนเดียวมาหลายปี อยู่เวร consult คนเดียวทุกวัน ( ถ้าไม่ไปไหน )ก็รู้สึก Toxic มากในบางเวลา โดยเฉพาะเวลากลางคืน เวลาได้ยินเสียงโทรศัพท์ตามจะสะดุ้งอย่างแรงบ่อยมาก ( ตอนนี้ก็พยายามกำหนดยินหนออยู่ ) ยิ่งตอนดึกตี2ตี3 จะรู้สึกแย่มาก อารมณ์เสีย หงุดหงิด พาลพาโลพูดจาแย่ ๆ ใส่น้องแพทย์ใช้ทุนที่โทรมา หนูก็รู้ค่ะ แต่ทำใจไม่ค่อยได้ จริง ๆ รพ.นี้ก็ไม่ได้มี Case มากมายอะไร ไม่ถึงกับต้องผ่าทุกคืน แต่ก็รู้สึกกังวลอยู่เกือบตลอดเวลา ตอนกลางคืนก็นอนแบบแหยง ๆ อาจารย์ก็คงเห็นข่าวฟ้องร้องแพทย์ตามหน้าหนังสือพิมพ์อยู่บ่อยๆ นะคะ โดยเฉพาะหมอศัลย์นี่โดนบ่อยพอ ๆ กับหมอสูติเลย ก็คิด ๆ อยู่ว่าเอเราจะโดนแบบนั้นมั่งมั้ยนี่ หนูอยู่แบบนี้มาหลายปี ตอนนี้มีศัลยแพทย์อีกสองท่านมาช่วย ปรากฏว่าอยู่กันยังไม่ถึงปีก็จะพากันย้ายไปทั้งสองคน หนูพยายามเข้าใจค่ะว่าแต่ละคนก็มีเหตุผลส่วนตัว เราก็ต้องอยู่ทำงานคนเดียวเหมือนเดิม ตอนนี้รู้สึกแย่มาก ยิ่งกว่าก่อนจะมีคนมาช่วยอีก หนูไม่อยากย้ายไปไหนเพราะที่นี่สงบดี หนูไปอบรมวิปัสสนาที่ศูนย์2 มาไม่กี่เดือนนี้ กลับมาอยู่ที่นี่ก็มีโอกาสได้ปฏิบัติบ้าง แต่บุญคงไม่ถึงเลยยังไม่ได้บรรลุธรรมขั้นสูง เลยยังทุกข์มากอยู่ หนูศรัทธาและเชื่อว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าจะเป็นทางดับทุกข์ของสัตว์โลกรวมทั้งของหนูเองด้วย แต่ตอนนี้เรายังปฏิบัติไม่ถึงขั้น ทุกข์เลยยังไม่ดับ อาจารย์คิดเห็นอย่างไรคะ หนูฝากความระลึกถึงอาจารย์ศิริพรด้วยค่ะ บุญอันใดที่หนูได้ทำขออุทิศให้อาจารย์ทั้งสองและวิทยากรทุกท่านค่ะ
ด้วยความเคารพ
ไม่มีความเห็น
สวัสดีครับ หมอ orion