เรียนถามอาจารย์
ดิฉันมีลูกน้องอยู่ สิบกว่าคนค่ะ ดูแลอย่างดี อิ่มหมีพลีมัน ไม่เคยให้อด เงินเดือนขึ้นให้ทุกปี ไปไหนไปด้วย ให้โอกาสศึษาเพิ่มเติม ก็ให้
แต่พอนานไป มีปัญหา มาทำงานก็สาย เข้าประชุมก็สาย ถึงเวลาใช้งานก็เริ่มมีปัญหา ดื้อ ไม่ได้ เวลาจะลงโทษติเตียนก็มีปฏิกิริยา ลับหลังเอาดิฉันไปนินทา นับวันมาสายบ่อยมากขึ้น งานเริ่มเสียหาย จะทำอย่างไรดีค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ด้วยความนับถือ
ไม่มีความเห็น
ลูกน้องมีปัญหา
ดูแลอย่างดี อิ่มหมีพลีมัน ไม่เคยให้อด เงินเดือนขึ้นให้ทุกปี ไปไหนไปด้วย ให้โอกาสศึกษาเพิ่มเติม ก็ให้ แต่พอนานไป มีปัญหา มาทำงานก็สาย เข้าประชุมก็สาย ถึงเวลาใช้งานก็เริ่มมีปัญหา เวลาจะลงโทษก็มีปฏิกิริยา ลับหลังเอาเจ้านายไปนินทา
ดูน่าเห็นใจ เจ้าของคำถามน๊ะครับ เห็นใจเพราะ ดูท่านจะเป็นเจ้านายที่ดี คือดูแลลูกน้องอย่างดี ไปไหน เอาไปด้วย ให้อิ่มหมีพลีมัน ไม่เคยให้อด ขึ้นเงินเดือนให้ทุกปี ให้โอกาสศึกษาเพิ่มเติม อีกด้วย อย่างนี้เป็นเจ้านายที่น่ารัก ครับ
สิ่งที่ท่านปฏิบัติกับลูกน้องของท่าน ทุกอย่างผมเห็นดีด้วย ยกเว้นเรื่อง การไปไหน เอาไปด้วย ตรงนี้ ขอให้ระมัดระวัง ไม่ควรไปไหนทุกที่ เอาไปด้วย ควรเอาไปเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับงานของลูกน้องจริง ๆ เท่านั้น มิฉะนั้น เอาลูกน้องไป ในเรื่องไม่ใช่เรื่อง เหมือนกับเจ้านายสมัยโบราณ ไปไหนมีข้าทาสบริวาลติดตามเยอะ(ยกเว้นกรณีที่ต้องคอยคุ้มกัน ดูแลเรื่องความปลอดภัย ตรงนี้ยกเว้นเพราะจำเป็นน๊ะครับ)
ถึงเวลาที่ท่านทำงาน ท่านไม่มีเวลาดูลูกน้องที่ติดตามไปด้วย ถ้าลูกน้องดีก็จะคอยศึกษางาน แต่ถ้าลูกน้องขี้เกียจก็จะยิ่งทำให้ขี้เกียจหนัก เพราะนั่งคอยนาย นั่งหลับบ้าง นั่งเม้าท์บ้าง ไม่ได้ประโยชน์อะไร
ผมแชร์ประสบการณ์ว่า ขอให้เลือกเฉพาะงานสำคัญ ๆ และเกี่ยวข้องกับลูกน้องคนนั้นเท่านั้น และเฉพาะเวลาทำงานเท่านั้น แต่ถ้าท่านจะกรุณาพาลูกน้องไปรับประทานอาหาร หรือเที่ยวพักผ่อน ก็ควรบอกให้เป็นเรื่อง เป็นราว ว่าจะจัดพาพวกเราไปทัศนศึกษา หรือไปรับประทานอาหารร่วมกันเนื่องในโอกาส........ และควรต้องบอกลูกน้องล่วงหน้า เขาจะได้วางแผนและมีเวลาเป็นส่วนตัวของเขา ไม่กระทบกับทางบ้านของเขา
นานไป มีปัญหา มาทำงานก็สาย เข้าประชุมก็สาย ถึงเวลาใช้งานก็เริ่มมีปัญหา เวลาจะลงโทษก็มีปฏิกิริยา ลับหลังเอาดิฉันไปนินทา
ทั้งนี้เพราะลูกน้องเห็นท่านเป็นกันเองมากเกินไป เพราะท่านเอาไปไหน เอาไปด้วย ทุกงาน ทำให้ลูกน้องคิดว่า นายใจดี ทำยังไงก็ได้ เหมือนเลี้ยงลูกแบบตามใจ ทุกอย่าง แต่ในชีวิตความเป็นจริง ไม่ใช่ ทุกแห่งล้วนมีกติกา และต้องมีมารยาท เราจึงไม่สามารถเลี้ยงดูลูก+น้อง แบบง่าย ไปไหนไปกัน จนกลายเป็น ลูก+น้องที่มีปัญหา แล้วขณะนี้ ใช่ไม๊ครับ
ฉะนั้นถ้าวิเคราะห์ให้ดี สาเหตุที่แท้จริงของปัญหาอาจจะอยู่ที่ตัวท่านเอง อย่าเพิ่งโกรธกันครับ ลองไตร่ตรองให้ดี ถ้าเรามีกฎระเบียบที่ชัดเจน “ระเบียบข้อบังคับต่าง ๆ คือรัฐธรรมนูญขององค์การ /หน่วยงาน” “ระเบียบฯ คือเครื่องมืออำนวยความสะดวกในการบริหาร” ท่านต้องใช้ ถ้าไม่ใช้ จะทำให้การบริหารงานในหน่วยงานของท่านทำได้ยาก เสียการปกครองครับ
“ไม่มีองค์การใดเจริญกว้าหน้า ยิ่งใหญ่ได้โดยปล่อยให้คนไร้ระเบียบวินัย”
ประการแรกที่ผมแนะนำ จึงเป็นเรื่องขอให้ท่านปรับ วิธีการบริหารลูกน้องใหม่ ถ้าท่านไม่ปรับ ปัญหาจะยังคงหนักกว่าเดิม ครับ งานก็เสีย คนก็เสีย ท่านต้องไม่เป็นผู้บริหารที่ เอาแต่เรื่องคน คือตามใจ ท่านไม่ควร เน้นความสุขให้คนมากกว่าเน้นความพึงพอใจของลูกค้า และ มากกว่าผลสำเร็จขององค์การ ทั้งสามส่วนนี้ ต้องให้สมดุลพอดีกันและยั่งยืนครับ
ประการที่สอง ท่านควรปัดฝุ่นระเบียบข้อบังคับในการทำงานเสียใหม่ ให้ลูกน้องท่านมีส่วนร่วมปัดฝุ่น แจ้งเขาว่าเราต้องการใช้กับคนทั้งองค์การ เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยและเป็นตัวอย่างที่ดีขององค์การในไทย และเพื่อรองรับการตรวจของลูกค้า ลูกค้าเดี๋ยวนี้เขามักจะดูว่าองค์การที่ติดต่อค้าขายด้วย มีระบบดีหรือไม่ โดยขอดูกฎ ระเบียบข้อบังคับต่าง ๆ ในองค์การด้วย
ประการที่สาม ท่านควรกำหนดพฤติกรรมพึงประสงค์ของคนในองค์การ กำหนดวัฒนธรรมองค์การ ขึ้นมา โดยอาจจะบูรณาการ จากองค์การญี่ปุ่น สหรัฐ จีน องค์การไทย ที่ประสบความสำเร็จ นำมาประยุกต์ และบูรณาการเป็นของเรา กำหนดให้ชัด ว่าอะไร ควรทำ และอะไรที่ไม่ควรทำ กำหนดขึ้นมา หากใครไม่ทำ จะมีโทษอย่างไร เป็นแนวทางปฏิบัติของคนในองค์การ
ประการที่สี่ ท่านต้องให้โอกาส ลูกน้องอีกครั้ง ให้เขามีส่วนร่วมตามข้อแนะนำข้างต้น ที่ผ่านมาปัญหาที่เกิดแจ้งให้เขาทราบ แล้วให้อภัยเขา ให้ความรู้เขาใหม่ว่า ต่อไปจะทำเช่นนั้นอีกไม่ได้เพราะเรามีวัฒนธรรมใหม่แล้ว ให้เขารู้ว่าหากฝ่าฝืนจะเท่ากับไม่ให้ความร่วมมือ จะเป็นผลเสียแก่ส่วนรวม
ประการที่ห้า เมื่อท่านให้โอกาส ให้ความรู้ ให้อภัย ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ถึงเวลาใช้เขาทำงาน ยังคงมีปัญหา ถึงเวลาสมควรต้องว่ากล่าวตักเตือน ก็มีปฏิกิริยากระด้างกระเดื่อง ไม่พอใจ แบบนี้เขาเรียกว่า เป็นลูกที่กำเริบ เสิบสาน ถ้าเป็นทหารที่อยู่ในกองทัพ ใช้ไปรบก็แพ้ครับ ซุนวูบอกว่า เหล่าพลเช่นว่านี้ ไม่ควรมีอยู่ในกองทัพ
ท่านก็พิจารณาดูว่าจะทำอย่างไร ท่านจะทนต่อไปได้ไม๊ หรือว่าท่านจะจัดการเพื่อไม่ให้ปัญหาบานปลาย รุกรามไปถึงคนอื่น ท่านต้องตัดสินใจครับ เป็นผู้บริหารต้องกล้าคิด กล้าทำ กล้าตัดสินใจ กล้าทำ ในสิ่งที่ถูก ทีเหมาะ ที่ควร กับ บุคคล สถานที่และเวลาที่เหมาะสม
ขอให้ท่านโชคดีครับ
สวัสดี
สวัสดีค่ะ อาจารย์ยม
ขอบคุณมากค่ะ ที่ให้คำแนะนำดิฉัน นับว่าเป็นประโยชน์มาก ทำให้ดิฉันได้สติ ไม่ไปโทษลูกน้องอย่างเดียว
ดิฉันขอให้อาจารย์ เปิดคลีนิคทางการบริหารแบบนี้ เพื่อสังคม ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อองค์การทั้งรัฐและเอกชน ทั้งองค์การเล็กและใหญ่ ค่ะ
ด้วยความนับถือ
เห็นด้วยมากค่ะ กับการเทคนิคการบริหารลูกน้อง เมื่อก่อนหัวหน้ากับลูกน้องที่บริษัท
ก็มีปัญหาเป็นประจำ พอวิเคราะห์ปัญหาก็พบว่า หัวหน้างานเองยังขาดทักษะการ
บริหารงานบริหารคน บางคนใจดีเกินไป บางคนดุเกินไป ก็เลยจัดอบรมหลักสูตร
หัวหน้่างานมืออาชีพ เพื่อให้ความรู้ ฝึกทักษะการบริหารงานและบริหารลูกน้อง
และเทคนิคการบังคับบัญชาค่ะ ได้ผลค่ะ หัวหน้างานที่เข้ารับการอบรม กลับแ้ล้ว
ปรับปรุงวิธีการดูแลลูกน้องและบังคับบัญชากันได้ดีขึ้นค่ะ ซึ่งบริษัทโชคดีมากค่ะ
ที่มีเพื่อนของ CEO แนะนำให้เชิญวิืทยากรที่มีประการณ์ในการเป็นหัวหน้าจริง ๆ
มาจาก ปูนซิเมนต์ไทย และเป็นวิทยากรที่สอนให้ผู้ใหญ่สนุกกับการเรียน ทำให้
ผู้เข้าอบรมชอบกันมาก ตอบปัญหาต่าง ๆ ได้ชัดเจน แนะนำเทคนิคจากประสบการณ์ตรง
ค่ะ อาจารย์ชื่อ อุไรวรรณ อยู่ชา ค่ะ ตอนนี้เป็น ผู้อำนวยการศูนย์พัฒนาบุคลากร
Thaiskillplus เก่งมาก ๆ ค่ะ และเข้าก้นได้ดีกับผู้เข้าอบรม Happy กันมาก
สวัสดัค่ะ
ดิฉันจะให้อาจารย์แนะนำเกี่ยวกับเทคนิคจัดการลูกน้อง 1 คน เป็นผู้หญิงรุ่นน้อง อายุประมาณ 28 ปี สมมุติชื่อ เอ ส่วนดิฉันอายุ 35 ปีเป็นผู้ช่วยผู้จัดการด้านฝ่ายขายที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ประมาณ 4 เดือนกว่าแล้ว ดิฉันแสดงความสามารถที่มีอยู่จัดการงานได้อย่างดีสำเร็จบรรลุเป้า โดยที่ไม่สามารถพึ่งพาใครได้เลย เพราะแต่ละคนในที่ทำงานจะชิงดีชิงเด่นกัน และเมื่อฉันสั่่งให้ เอ ทำอะไรก็จะปฎิเสธไว้ก่อนโดยไม่คิด ถามอะไรไม่เคยบอกทั้งที่เขารู้ ให้เช็คหรือโทรหาลูกค้าก็จะบอกว่าหนูไม่ว่างจนดิฉันต้องทำเองเพื่อความสบายใจและจะได้เรียนรู้งานด้วย เมื่อ เอ ทำผิดจะรีบแจ้งนายใหญ่ให้รับรู้โดยไม่บอกผ่านดิฉันก่อนเพื่อจะช่วยแก้ปัญหาเบื้องต้นได้ เพราะ เอ กลัวความผิดเลยจะรีบปัดความผิดนั้นไปที่สำคัญเธอมีนิสัยที่เด็กๆ พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง บอกอะไรไม่ได้ ฝ่ายบุคคลก็ให้ฉันจัดการได้เลย แต่ฉันคิดสงสารเลยยังให้ทำอยู่แต่ เอ ไม่รู้สำนึก คอยดักแทงข้างหลัง
เป็นอย่างจะจัดการลูกน้องคนนี้ อย่างไรดีค่ะอาจารย์ ดิฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี
ขอบคุณค่ะ