ไม่มีความเห็น
ค่ะ...ต้องขอโทษคุณเดชาด้วยนะคะที่ตอบช้า หวังว่าคงให้อภัย สำหรับอุดมการณ์ของตัวดิฉันเองนั้น ยึดหลักว่า ในชีวิตของคนที่เป็นครู หน้าที่หลักจะต้องถ่ายทอดสรรพวิทยาทั้งหลายทั้งมวลที่มีอยู่ให้กับศิษย์โดยไม่ปิดบังอำพราง เปรียบดั่งสอนให้ศิษย์นั้นรู้จักหาปลาให้เป็น เมื่อออกสู่โลกกว้างเขาจะดำรงชีพอยู่ได้ แม้ไม่มีครูศิษย์ก็สามารถจะหาปลากินได้เอง พร้อมมองดูความสำเร็จของศิษย์ด้วยความภาคภูมิใจค่ะ......
อยากทราบความเห็นอีกหลายๆความเห็นค่ะ
ผมเป็นผู้ปกครองนักเรียนที่ครูแป๋มสอนคนหนึ่ง และยังเป็นครูที่ปรึกษาลูกผมด้วย อยากขยายเรื่องราวคนดีๆให้สังคมรับทราบว่า ครูแป๋มนั้นเป็นครูรุ่นใหม่ที่มีวิญญาณของความเป็นครูอยู่เต็มเปี่ยม ประวัติของครูน่าทึ่งมาก ผมศรัทธาครูนะ ขนาดผมเองก็เป็นครูเหมือนกันแต่ได้เออร์ลี่รีไทด์เพราะทนกับระบบไม่ไหว อุดมการณ์มีแต่สู้ปัจจัยอื่นไม่ไหว มาพบครูแบบนี้ ขอเป็นกำลังใจ อย่าท้อแท้ อยากให้ผู้ใหญ่หันมามองครูที่ทุ่มเทสอนศิษย์โดยไม่ต้องการลาภยศสรรเสริญใด ผมอยากทราบว่าครูมีแรงบันดาลใจอะไรที่ทำให้ครูเสียสละความสุขส่วนตนได้ขนาดนี้ครับ
จาก ครูรุ่นพ่อ
อยากทราบอุดมการณ์ในด้านอื่น ๆ บ้าง ในการดำเนินชีวิต และครูคิดยังไงกับครูที่สอนอยู่ที่ภาคใต้ค่ะ
น.ศ ม.ชีวิต
นันทิษา / นิตยา
ศิริกัญญา / สุภาภรณ์
สมปอง / ณรงค์
พระหวัด / วิภาดา
สมจิตร / กฤษณะ
หลักการดำเนินชีวิตจะเป็นแบบเรียบง่าย ดิฉันคิดเสมอว่า โชคดีที่ได้เกิดเป็นคนไทยที่มีพระมหากษัตริย์ผู้ทรงพระปรีชายากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน เมื่อยังเล็ก ภาพที่ประทับใจจนต้องร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจคือภาพที่พระองค์ทรงโน้มพระวรกาย ลงรับไหว้หญิงชราที่กุมดอกไม้ที่เริ่มเหี่ยวอย่างไม่ถือพระองค์ จนในที่สุดเมื่อถึงวันจะต้องเลือกทางเดินอาชีพของชีวิต จึงตัดสินใจที่จะเรียนครูโดยไม่ได้คิดเลือกอย่างอื่น แม้ขณะนั้นจะมีทางเลือกที่หลายคนต้องการ ขอเพียงพ่อแม่เข้าใจที่ไม่ได้เข้าเรียนในสถาบันและคณะที่เป็นยอดนิยมในทุกสมัย แน่นอนว่าผู้ที่อยู่รอบข้างย่อมแปลกใจ แต่ตนเองได้ตัดสินใจและแน่ใจว่าได้ตัดสินใจไม่ผิด. ตลอดเวลาที่ได้เป็นข้ารับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาทมีหลายเหตุการณ์ที่มีทั้งสุขและทุกข์ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ตราบนั้นจะไม่มีวันท้อ.....ร่วมกันสร้างสรรค์คนดีกันนะคะ