บันทึกนี้มีประเด็นที่ชวนให้คิดอยู่ หลายประเด็นด้วยกันครับ

สืบเนื่องจากครั้งก่อนผมได้ไปให้ข้อคิดเห็นเรื่องคนมลาบรี เกี่ยวกับการส่งเสริมการท่องเที่ยว ในบันทึกของ คุณtanu (น่าจะใช่)

ตอนนั้นผมให้ข้อคิดเห็นเชิงไม่เห็นด้วย ...และ ไม่ถูกต้องหากจะเราไปยุ่งกับ คนมลาบรี มากไป  เข้าใจว่าเรามาตรฐาน และวัฒนธรรมหลัก (Dominant)ของคนเมืองไปคิดแทนพวกเขาหมดเลย ไม่เป็นธรรม

คล้ายกรณี กระเหรี่ยงปาดอง กระเหรี่ยงคอยาวที่แม่ฮ่องสอน (ที่มีเพียง ๒ หมู่บ้าน เช่นกัน) ก็ประสบชะตากรรมที่คล้ายกัน ทุกฝ่ายที่แม่ฮ่องสอนต่างมุ่งพัฒนาเพื่อเป็นแหล่งท่องเที่ยว เป็นของแปลก เป็น human Zoo ที่ผมรับไม่ค่อยได้ ...

มลาบรี ๒ กลุ่ม ซึ่งถือว่าเหลือน้อย และก็ถูกเพ่งเล็งจากคนกลุ่มต่างๆ ทั้งวิธีคิดที่หวังดี (แต่กระบวนการอาจไม่ดี หรือ รับร้อนเกินไป) และ ผู้ที่หวังผลประโยชน์บางอย่าง ทางธุรกิจ

อยากให้เข้าใจวิถีวัฒนธรรม เข้าใจพลวัตรของการเปลี่ยนแปลง  การดำรงอยู่ (social being) ทางวัฒนธรรม ผมอยากให้เป็นธรรมชาติ และคอยดูแลบางส่วนที่พวกเขาต้องการ

ไม่อยากให้ไปจัดการกับวิถีของ มลาบรี มากไป เป็นการครอบครองความเป็นเจ้าของความคิด(Hegemony) แต่ถ้าเป็นเรื่อง การพัฒนาคุณภาพชีวิต ผมเห็นด้วยครับ แต่คงต้องพิจารณาการพัฒนาให้รอบคอบ และเข้าใจ เข้าถึงด้วย

เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่แตกต่างกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น แม้แต่กลุ่มคนเมืองอย่างเรา ที่วัยรุ่น คนรุ่นใหม่จะตามวิถีสมัยใหม่  มีปรากฏการณ์ cultural Shock ก็มีให้เห็น เพราะโลกาภิวัตน์ มันหยุดไม่ได้ แต่ต้องทำความเข้าใจและอยู่กับโลกสมัยใหม่ให้ได้  คนพัฒนาก็ต้องเข้าใจมิตินี้ด้วย

ผมอ่านจากบันทึกเรื่อง นิคมมลาบรี ก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะต้องอยู่ร่วมกับคนม้ง มีการแตกต่างในวิธีการดำเนินชีวิตในนั้น ด้วย มลาบรีจึงถูกกระทำ

ผมไม่ได้มีความรู้เกียวกับ กลุ่มชาติพันธุ์นี้ แต่ด้วยเป็นคนทำงานคลุกคลีกับกล่มชาติพันธุ์ที่หลากหลายที่แม่ฮ่องสอน ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้ครับ

ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่าที่ น่าน มีกลุ่มนักพัฒนาที่เข้าใจ และเป็นกลุ่มนักพัฒนาคุณภาพ ผมเชื่อมั่นในวิธีคิดของพวกเขาครับ

ยินดีมากๆครับ สำหรับการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้