บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ความสุข : ขอบคุณ...
เส้นทางการเดินทางนี้คุ้นเคยมากขึ้น ในการเยือน มอ.หาดใหญ่อีกครั้ง 21-25 พฤษภาคมนี้ กับมิตรภาพที่ได้รับจากพี่ๆ ... แห่ง มอ.หาดใหญ่ วันนี้นำทีมโดยพี่กานต์ (คุณไมโต) และพี่จิน... พร้อมหลานๆ น้องฝน น้องฟ้าไปรับที่เรือนพักรับรอง ในตอนเย็นของวันนี้เพื่อไปพบปะสังสรรค์กัน แต่พี่กานต์ก็ไม่ได้บอกว่ามีใครบ้างในตอนแรก แต่พอรถล้อเคลื่อนออกจาก มอ. ไปที่ร้าน...ก็ทราบว่าจะมีจิ๊บและหลานๆ พี่แป็ด...พร้อมเด็กๆ พี่ถ่าว พี่อุ และพี่นิดหน่อย(จากพยาธิ) .... ทีมเดิมเลยค่ะ ที่เคยได้รับการต้อนรับจากครั้งก่อน รู้สึกผูกพัน เป็นคนคุ้นเคย...
บรรยากาศ...แห่งมิตรภาพนั้นดี เป็นพี่น้อง...สานสัมพันธ์ แต่ในความรู้สึก ประมาณแอบหลงตัวไปว่า เรานั้นเหมือนเป็นลูกสาวคนโตของครอบครัวพี่กานต์... อาศัยว่าตัวเราเล็กกว่าน้องฝนนิดหน่อย... ก็เลยแอบอนุมานเป็นลูกคนเล็ก...
เสียดายไปนิดว่าวันนี้ไม่ได้เล่นกับหลานๆ เลยค่ะ เพราะกว่าเราจะได้เจอ พี่จิ๊บและพี่แป๊ดก็มาถึงค่ำแล้ว พอเด็กๆมาถึงก็ไปวิ่งเล่น เราได้แต่มองด้วยสายตาละห้อย...โดยเฉพาะน้องแปมลูกสาวของพี่จิ๊บ – เมตตา ที่ตนเองเสนอให้เป็นเพื่อนสนิทเลยค่ะ... เด็กๆ ผู้ใหญ่พยายามจะให้เรียก... “น้ากะปุ๋ม” แต่พอเผลอทีไรเด็กๆเป็น เรียกพี่กะปุ๋มทุกทีเลยค่ะ.. ปลื้มๆค่ะ... (เข้าข่ายอาการหลงตนเองอีกครั้งค่ะ)
ไม่น่าเชื่อว่า... มิตรภาพที่ก่อเกิดนั้น ดียิ่งนักในความรู้สึก
ทีแรกตั้งใจมากๆ ว่าจะบันทึกกระบวนการที่มาเป็นวิทยากรในครั้งนี้ แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่อยากจะเขียนขอบคุณและบอกเล่าถึงความอบอุ่นในใจที่ได้รับ
ตอนนี้ชักจะชินและคุ้นเคยเสียแล้ว...กับ มอ. รวมไปถึงเรือนพักรับรอง และบรรยากาศภายใน สงบและสงัด ได้ยินเสียงจักจั่นร้องระงง ไปยืนฟังเหมือนเสียงเพลงร้องประสานเสียงสอดรับกัน
ชอบค่ะ..มากี่ครั้งก็ยังชอบ และเป็นความรู้สึกเดิมที่เกิดขึ้นความเห็น (6)
สวัสดีค่ะคุณเอก...
ที่นี่เต็มไปด้วยมิตรภาพ...และความรักค่ะคุณเอก กะปุ๋มมาเมื่อไร ทุกอย่างในความรู้สึกก็ได้รับเฉกเช่นไม่ต่างจากเดิม...
เห็นด้วยค่ะ...ว่าพี่ๆ ที่ มอ.เหมือนญาติสนิทที่คิดถึงค่ะ..
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
(^_____^)
กะปุ๋ม
 |
ขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับการต้อนรับ...พี่ยังเป็นพีสาวที่แสนดี...เสมอ...มาคราวนี้ผอมลงมากเลยนะคะ อย่างนี้...ต้องระดมอาหารให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นนะคะ...
(^____^)
เรือนรับรองใน มอ.แม้ไม่ทันสมัยเหมือนโรงแรมในตัวเมืองแต่กะปุ๋มก็ขอเลือกที่จะพักค่ะ..เพราะสงัด สงบ ได้ยินเสียงนก จักจั่น..และความร่มรื่น...
ถือว่าเป็นความโชคดีของชีวิตที่ได้สัมผัสค่ะ...
....
ขอบคุณอีกครั้ง
กะปุ๋ม
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ฝากความระลึกถึงพี่ๆ มอ.ทุกท่านด้วย
พี่ๆที่ มอ.เหมือนญาติสนิทที่คิดถึงครับ
เชื่อแล้วค่ะว่าโลกนี้มันกลม กล๊ม กลม จริง ๆ วันนี้พ่อผู้เขียนโทรมาบอกแล้วค่ะ ว่าแต่ผู้เขียนยังไม่มีเบอร์คุณกะปุ๋มเลย (วันนี้ผู้เขียนเปลี่ยนจากมือวางมาเป็นมือถือเป็นพิเศษแล้วเชียวนา!!!)
ช่วงนี้ยุ่งมาก มาก เป็นทั้งพ่อและแม่ลูกอ่อน-อิ อิ อย่าอิจฉาเลยน๊ะค๊ะ แถมงานก็เยอะดีค่ะ มีอะไรให้ทำเต็มไปหมดจนไม่รู้จะทำอะไรดี รู้สึกไปเองมั๊ยค๊ะ ว่าช่วงนี้ G2K ช้าจัง!!!
สวัสดีค่ะ...คุณศิริ
ตอนนี้...จรลีกลับมาถึงบ้านแล้ว...ที่ขอนแก่น ...สุดท้ายก็ไม่ได้ไปเที่ยวบ้านคุณศิริ...
คุณลุง(พ่อคุณศิริ...ท่านชวนไปเที่ยวที่บ้านด้วยล่ะ...^__^)...เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะคะ...
เบอร์กะปุ๋มเอากับคุณไมโต..ก็มีนะคะ...หากทางขอนแก่นมีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกนะคะ...
(^____^)
ขอบคุณค่ะ...
กะปุ๋ม