บ้านไหนที่ยังมีเด็ก คงจะเชยเกินไป ถ้าจะบอกว่า ไม่รู้จัก ปังคุงกับเจมส์ พระเอกคู่หูจาก series สำหรับครอบครัวชื่อ ขำกลิ้ง..ลิงกับหมา
เดิมดิฉันไม่ค่อยได้ใส่ใจกับ series นี้เท่าใดนัก เพราะเป็นคนไม่ค่อยดูโทรทัศน์แบบเป็นตอนๆ (รำคาญการมานั่งเฝ้าตามช่วงเวลาค่ะ) และเป็นนิสัย ที่รักจะดูข่าวหรือ สารคดีต่างๆ มากกว่า
จนมาเมื่อวาน ซึ่งเป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพสมเด็จพระพี่นางฯ ทำให้มีรายการสารคดีเฉลิมพระเกียรติทุกช่อง ส่งผลให้รายการ series ขำกลิ้ง..ลิงกับหมา ก็เลื่อนเวลาฉายออกไปดึกกว่าปกติ
เจ้า สจ ลูกชาย แฟน series นี้ตัวยง นอนรอดู ขำกลิ้งฯ จนเลยเวลาดูก็ไม่มาเสียที ในที่สุด ก็ยอมแพ้ภัย ก่อนจะหลับตา ยังกระซิบเบาๆ ว่า "ถ้าปังคุงมา ให้ปลุกจูขึ้นมาดูนะ" แล้วก็หลับไป
ด้วยความรู้สึกสะท้อนใจ จากที่ไม่เคยคิดจะหาซื้อ vcd series นี้มาเก็บไว้ วันนี้เลยเสียเวลาไปกับการค้นหา series ปังคุงนี่ล่ะค่ะ
ลูกชายปลื้มกับความพยายามของแม่ในครั้งนี้มาก ถึงกับดูแต่ปังคุงทั้งวัน (น่าเบื่อสุดๆ แย่งทีวีแม่ไปเลย) ดิฉันก็แอบ skim series นี้เป็นระยะๆ ว่ามันเป็น series ลักษณะไหนนะ ถึงได้จับจิตจับใจเด็กได้ขนาดนี้
ถ้ายอมรับตามจริง ซีรี่ย์ ปังคุง เป็นซีรี่ย์จัดฉาก มีการเขียนบท มีการกำกับลิง กำกับหมา มีการเตี้ยม มีตัวละครที่เป็นมนุษย์อยู่ร่วมเหตุการณ์ และเดาได้ว่า กว่าจะได้เป็นตอนแต่ละตอนที่เห็น ต้องถ่ายทำซ้ำซากไม่รู้กี่หนต่อกี่หน
แต่่...
หนังทุกเรื่อง ซีรี่ย์ทุกตอน เกมส์ quiz โชว์ ละครน้ำเน่าของผู้ใหญ่ หนังโรงเงินทุนสูงทุกเรื่อง หรือรายการสำหรับเด็ก ต่างล้วนก็มีการกำกับ การเขียนบท มีสคริปต์ทุกเรื่องทั้งนั้น
ขำกลิ้งฯ ก็ไม่มีข้อยกเว้น
เช่น มีอยู่ตอนหนึ่ง ซึ่งเป็นตอนที่ ปังคุงและเจมส์ มีภารกิจ ต้องนั่งรถเมล์ไปลงที่บ้านป้าคนหนึ่ง สิ่งที่ปังคุงต้องทำคือ
โดยทั้งนี้ มีเจมส์ติดสอยห้อยตาม น่ารักเกินหมาจริงๆ (เพราะมันนิ่งกว่าหมาข้างถนนทั่วไป ทำให้ดูเป็นหมามีระดับ หรือแนวหมามีการศึกษามากค่ะ)
(การใช้ตัวเอกเป็น ลิงและหมา ทำให้ดิฉันนึกถึงสมัยเด็ก ที่โนบิตะมีโดราเอมอนเป็นเพื่อน เด็กกับแมวหุ่นยนต์ ญี่ปุ่น มีวิธีสื่อกับเด็กอย่างน่าทึ่งนะคะ)
ตอนที่ดิฉันเห็นได้อย่างชัดเจนว่า เป็นสคริปต์ ที่ทางรายการต้องการยัดเยียดให้เด็กที่ดูรายการได้เรียนรู้คือ ฉากเมื่อ ปังคุงนั่งเก้าอี้เดี่ยวข้างหน้าต่าง (เจมส์นั่งอยู่ที่พื้นรถ ใกล้ๆ กัน) เก้าอี้แถวหลังปังคุงนั้น มีชายหนุ่มลุกขึ้น เพื่อให้คนแก่ที่เพิ่งขึ้นรถนั่ง (รถเมล์คนขึ้นเต็มคันรถแล้ว) ปังคุงเหลียวหน้าเหลียวหลัง (อันนี้ดิฉันว่า น่าจะเป็นอาการปกติของลิง) ตอนที่จัดฉากก็คือ เมื่อปังคุงเห็นหนุ่มยกเก้าอี้ให้คนแก่นั่ง แล้วก็มียายเฒ่ามายืนข้างเก้าอี้ปังคุง ปังคุง ก็เลียนแบบชายหนุ่ม ด้วยการลุกจากเก้าอี้ แล้วให้ยายนั่งแทนค่ะ ถ้าถามว่า เป็นการเขียนบทที่น่าเกลียดเกินรับไหม ดิฉันยืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า ไม่น่าเกลียดเลย เพราะรายการพยายามสอนให้มีน้ำใจ รู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ (ที่แม้แต่ลิงมันก็ยังทำเป็น คนล่ะ ทำเป็นกันหรือเปล่า) มันชัด ชัดจนแทบไม่ต้องอธิบายให้ลูกชายฟังค่ะ เพราะเขาซึมซับได้
ดิฉันนึกเทียบไปถึงนิทานสอนจริยธรรมที่เคยอ่านสมัยยังเป็นเด็ก อย่างนิทาสอีสป ปลายปีที่แล้ว ไปได้ vcd สอนเด็ก ที่เอานิทานอีสปมาทำเป็นการ์ตูน อย่างเรื่อง หนูน้อยหมวกแดง ดิฉันก็หามาให้ลูกชายดูค่ะ แต่ดูแล้วต้องอธิบายไปทุกเรื่องทุกตอน เหตุผลมีง่ายมาก เพราะหนูน้อยหมวกแดงต้องหิ้วของไปเยี่ยมคุณยาย แล้วไปเจอหมาป่า ลูกชายไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องหมวกแดง ทำไมต้องมีป่า ทำไมยายไม่อยู่บ้านเดียวกัน ทำไมต้องเป็นหมาป่า ทำไม ทำไม ทำไม โหย เหนื่อยค่ะ ดูการ์ตูนกับลูกเนี่ย
คนทำซีรี่ย์ ลิงกับหมา เก่งนะคะ ที่ตีโจทย์สังคมปัจจุบัน เอามาสอดแทรกจริยธรรมให้กับเด็ก (แม้จะมีการยัดเยียดไม่มากก็น้อยก็ตาม)
ความสงสัยทิ้งท้ายของดิฉันมาอยู่ที่ แล้วเมืองไทยล่ะ แคร์เด็กจริงหรือ หรือแค่ปาหี่เรทติ้ง ละครที่พี่เลี้ยงลูกติดงอมแงม มีตัวอักษรบอก rating จริง แต่เนื้อหาส่อให้เห็นแต่ความก้าวร้าว ดิฉันแทบไม่เคยเห็นละครที่เหมาะให้เด็กหรือเยาวชนดูเลย เรทติ้งมีไว้ทำไมคะ เพราะถึงมีหรือไม่มี ผู้บริโภคไม่มีสิทธิจะเืลือกแนวทางละครที่อยากจะดูได้ (เห็นมีแต่ตบตี จิกด่า หลังๆ ด่าไอ้อี เป็นปกติเลยนะ, หรือมีก็แนะทางเด็กให้เห็นแต่ของไม่ดี สังคมที่ไม่ดี) ทำไมหาละครที่เป็นเรื่องดีๆ ของคนดีๆ ในสังคมไทยได้ยากนัก? หรือสังคมไทยหาคนดีไม่ได้แล้วจริงๆ จึงมองเห็นแต่แบบอย่างของคนชั่ว คนโฉด
อยากเห็นละครให้เด็กดู ดัดแปลงจาก 80 วันรอบโลก ใน version ไทยๆ ดูบ้าง จะมีใครอนุเคราะห์ทำให้ดิฉันและลูกดูบ้างไหมคะ เฝ้ารอนะคะ
อ่านเรื่องปังคุงไปๆ มาๆ กลายเป็นพี่หมวยบ่นเรื่องละครซะงั้น...
โอกาสที่ผู้จัดจะทำละครสำหรับเด็กนั้นยากมากครับ
ขนาดรายการสำหรับเด็กยังหาดูยากเลย
ผมยังมองไม่เห็นดิสนี่ย์ เมืองไทยเลยครับ
^_^
น้าพตตามมาอ่านถึงนี่เลยนะคะ ชอบดูไหมคะ ปังคุง
ผมดูบ้างเป็นบางครั้งครับ
ส่วนคนที่ชอบน่ะ อาผม ติดอกติดใจ ขนาดต้องรอดูเลยครับ
พอดีที่บ้านไม่มีเด็กเล็กๆ เลยกลายเป็นว่าคุณพ่อ ของปิ๊กเลยดูแทน (ซึ่งท่านก็วัย 70 แล้ว) ซึ่งจากที่ไม่เคยสนใจรายการทีวีใด ๆ มาก่อนตอนนี้คุณพ่อชอบดูรายการนี้มาก แล้วก็หัวเราะชอบใจมีความสุข ... :)
มาเยี่ยมค่ะ ลูกชายน่ารักจัง
ละม้าย ลูกชายดิฉันตอนเด็กๆ
อืม ... ลองค้นหาดูแล้ว ก็เจอเว็บนึงนะ เห็นเค้าทำรวมๆไว้
แล้วก็ http://s117.photobucket.com/albums/o41/panithat/clip/?action=view¤t=231549754710B12.flv ตอนนี้จะฮามาก ขำเจมส์ซิตอัพ
ถ้ายังมีไม่ครบก็ลองเข้าไปดูให้ลูกชายดูก็ได้นะครับ
ปล . ถ้าไม่อยากดูลิงแล้วดูหมาที่เว็บนี้ครับ หุหุ http://www.superdogonline.com
ที่บ้านก็ชอบเหมือนกัน แต่เบื่อโฆษณามาก ถี่เกินไป
เลยไปดูบนเน็ต
เคยรวบรวมไว้ที่นี่
http://gotoknow.org/blog/patrickz/73253