ดิฉันได้มีโอกาสไปอบรมเรื่องภาวะผู้นำที่เชียงใหม่ ได้อะไรมากมายทางความคิดและอาจารย์ได้เล่าถึงเรื่องที่ชวนให้คิด เป็นการเล่าเรื่องอูฐ ซึ่งเป็นสัตว์ทะเลทรายมีความอดทน มีหน็อกตรงกลางลำตัวขายาวๆ ขนตางอนยาว การมีลักษณะเฉพาะนี้จะมีประโยชน์ในการดำรงชีพในทะเลทราย แต่.......
มีแม่อูฐกับลูกอูฐคุยกัน ซึ่งลูกอูฐมีเรื่องอยากเรียนรู้ในโลกกว้างและพยายามจะเรียนรู้สิ่งรอบๆตัว จากประสบการณ์ของแม่ ดังนั้นลูกอูฐจึงตั้งคำถามเพื่อถามแม่ว่า
......... แม่จ๋า....เรามีหน็อกไว้ทำไมจ๊ะแม่?......
............เราอยู่ทะเลทราย อากาศก็ร้อน ต้องมีที่เก็บน้ำจ๊ะ.......
..........แม่จ๋า...ทำไมเรามีขาย้าว....ยาว...และเท้าก็กลมๆ..ล่ะจ๊ะแม่?...
..... .เราขายาวและมีเท้ากลม เพื่อป้องกันความร้อนจ๊ะ.........
........แม่จ๋า...ทำไมเรามีขนตายาว..ล่ะจ๊ะแม่..?....
.........อ๋อ....เราอยู่ทะเลทราย ก็ต้องมีขนตายาวไว้ป้องกันฝุ่นลมจ๊ะ..
........แม่จ๋า..ทำไมเราอยู่ในกรงขัง.?..เรามาทำอะไรกันที่นี่จ๊ะแม่.?...
........แม่..?????????
การที่เรามีความรู้ ทักษะความสามารถ แต่ไม่ได้ใช้เหมือนอูฐที่ถูกขังไว้ในกรง ซึ่งมีอะไรมากมายเหมาะที่จะอยู่ในทะเลทรายแต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ ไม่มีโอกาสหรือถูกจำกัดความคิดความสามารถ น่าเสียดาย การรู้จักตัวเองและกล้าที่จะเป็นผู้นำของตัวเอง กล้าคิดนอกกรอบ การรู้จักค้นหาตัวเองและได้อยู่ในที่เหมาะสมกับความรู้ความสามารถ เปรียบเหมือนมีอาวุธทางปัญญา
การไม่รู้จักตัวเองเหมือนแม่อูฐ ซึ่งรู้ทุกเรื่อง แต่ต้องมาได้สติตรงที่ลูกถามว่า เรามาทำอะไรกันที่นี่จ๊ะแม่? ....แล้วคุณล่ะ?.....
ไม่มีความเห็น