วิธีคิดอย่างง่ายๆ แต่ได้ผล กับสิ่งที่ทำได้ยาก แต่ไม่เกินความพยายามกับการเติมความผูกพันในอดีตให้สดใสอีกครั้งในปัจจุบัน..
เมื่อเรียนจบ แยกย้ายกันไป การกลับมารวมรุ่นอีกครั้ง เพราะความคิดถึงและมิตรภาพจากวันวานนั้น ยากเหมือนกัน
แต่ไม่ยากเกินความพยายามครับ
ศิษย์เก่า กพส.(กาฬสินธุ์พิทยาสรรพ์) หรือลูกเขียวเหลือง ที่เรียนชั้นมัธยม ในรุ่นที่โรงเรียน กพส. ฉลองครบรอบ 60 ปีนับแต่การก่อตั้งโรงเรียน ได้เพียรพยายามรวบรวมเพื่อนในรุ่น ได้สำเร็จ เมื่อ 12 เม.ย.2550 ที่ผ่านมา มีกลยุทธ์แนวทางในการทำงาน คือ การมีจุดรวม จุดร่วม ดังนี้
1.เพื่อนที่เป็นตัวตั้วตัวตีในการรวมรุ่น มีกิจการร้านอาหาร คือ ร้านกาน้ำ ใช้ร้านเป็นจุดศูนย์รวม เพราะทุกวันเพื่อนอยู่ที่นี่ตลอด2.เวลาที่เพื่อนคนอื่น แวะมาทานอาหาร ก็จะพบเจอกับเพื่อนเจ้าของร้าน อาศัยบอกต่อกันไปปากต่อปาก
3.เมื่อติดต่อกันได้มากขึ้น นัดเจอกลุ่มเล็กๆบ่อยครั้ง จนเกิดความเห็นที่จะรวมรุ่น จึงเตรียมงาน ทั้งกำหนดวัน ออกบัตรเชิญ จัดทำเสื้อรุ่น
โทรศัพท์ไปติดตามมารวมกันในวันที่ 12เม.ย.50 ที่ผ่านมา4.ติดต่อเชิญอาจารย์มาร่วมงาน เพื่อเชื่อมต่อความทรงจำในวันวานด้วย โดยเชิญมารดน้ำขอพรและให้โอวาสกับศิษย์เก่า
5.ให้เพื่อนที่มาร่วมงานลงทะเบียน (มาร่วมงาน 50 คน ที่ไม่มาก็อีกเยอะ) แจ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ เพื่อจะได้ติดต่อกันตลอดไป
6.ในวันงาน ให้นายบอนไปเก็บภาพทุกมุม ทุกช็อต จัดทำเวบไซต์ แล้วนำภาพมาลงเวบไซต์ และค่อยๆทยอยแจ้งให้เพื่อนๆรู้จักเวบไซต์ และใส่ภาพถ่ายเก่าๆ เพื่อกระตุ้น ต่อมความติดถึงของเพื่อนๆให้มากขึ้น7.นายบอนเลือกใช้ blogspot มาดัดแปลงเป็นเวบรุ่น ให้เปิดดูง่ายๆ ใส่แต่อัลบั้มรูปเข้าไป ซึ่งจะสะสมไปเรื่อยๆ8.ค่อยๆดำเนินการประชาสัมพันธ์ให้เพื่อนๆรับรู้ต่อไป
เป็นการรวมรุ่นที่ต้องใช้การรอคอย และความพยายามพอสมควร ผู้เตรียมงาน เหนื่อยแต่ก็สุขใจที่เพื่อนเก่าๆมาเจอกันได้
ส่วนบล็อก ก็ให้เป็นสื่อกลางในการเชื่อมโยงความผูกพันระหว่างกัน เพราะเพื่อนทุกคน คงไม่สามารถเดินทางมาร่วมงานรวมรุ่นได้ (แม้แต่เพื่อนที่พักอยู่ใกล้ๆบริเวณที่จัดงาน รู้ข่าว ยังไม่ยอมมาร่วม เพราะอคติส่วนตัว.. ซึ่งเป็นสิทธิส่วนบุคคลของแต่ละท่าน)ใช้บล็อกให้เป็นสื่อกลาง ซึ่งจะคงอยู่อย่างยาวนาน ตามความมั่นคงของเวบไซต์ blogspot.com
http://kpsclub.blogspot.com