เยือนถิ่นอีสานสิ่งที่ (ว่าย)วนในหัวเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก...ปลาร้า แหม...มาอีสานทั้งทีไม่ได้กินปลาร้าก็เสียชาติเกิดสิคะ อิอิ.....(หวานคอแร้ง) ไม่ได้ล้อเล่นปลาร้าถิ่นอีสานกลิ่นหอมยวนใจ ทั้งรูป ทั้งกลิ่น เห็นแล้วอยากกระโจนใส่เลยทีเดีย
....
....
ต้นเหตุที่ได้ไปเยือนแดนหมอลำ ผู้บ่าวหน้ามน ก็เพราะฝึกงานค่ะ ไม่เสียใจที่ได้ไป (เนื้อเต้นสิไม่ว่า...อิอิ) คราวแรกคิดว่าจะอดตาย ที่ไหนได้กินแหลก (กินตุนเผื่อไม่ได้กลับไปอีก 555) เรื่องของเรื่องคือ ติดใจปลาร้าอีสานเข้าให้นะสิคะ เรียกง่ายๆว่าเด็กใต้เริ่มกลายพันธุ์ ตอนนี้คงซึมลึกอยู่ในกระแสเลือดไปแล้ว
....
.....
เมนูปลาร้า ที่ฉันว่าหรอยจังหู มีมากมายค่ะ ตามแต่จะชี้นิ้วสั่งการ แต่ขอจัดอันดับตามใจตัวเองสัก 5 อันดับ
อันดับ 5 เมนูท้ายตาราง ขอยกให้ปลาร้าทอดค่ะ แหะ แหะ...ก็มาเป็นตัว บวมๆ อืดๆ แต่จัดอันดับให้เพราะกลิ่นหอมไม่ธรรมดา
อันดับ 4 ขอเป็นปลาร้าบองค่ะ ประมาณน้ำชุบเคอยแห้งทางใต้หละค่ะ จิ้มผักสดอร่อยลิ้น นึกแล้วน้ำลายสอ
อันดับ 3 น้ำพริกปลาร้า เป็นน้ำพริกทั่วไปที่มีน้ำปลาร้าผสม กลิ่นปลาร้านำ เผ็ดปานกลาง ข้าวร้อนๆ อืม......
อันดับ 2 รองชนะเลิศ ยกให้ตำปลาร้าคะ เมนูเบสิกที่อร่อยเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ปั้นข้าวเหนียวจิ้ม ขอบอกฝีมือปั้นข้าวเหนียวของฉันเจ้าถิ่นยังอาย ปั้นจิ้ม ปั้นจิ้ม ฝึกความไว และความแม่นยำในการจ้วงได้ดีทีเดียว อิอิอิ
อันดับ 1 ชนะเลิศตราตรึงในใจ ขนมจีนแกงน้ำปลาร้า น้ำปลาร้าล้วนๆค่ะ (น้ำลายสอแว้ว...) ตักเต็มช้อนซดคล่องคอไม่เบา เฮ้อ...สุดยอด เมนูนี้ตัดเซียนกินปลาร้าตัวปลอมไปได้เลย ตัวจริงเท่านั้นที่ทำได้ 555+ เมนูนี้หาทานยากหน่อยค่ะ ฉันต้องไปกินไกลถึงเรณูนครเลยหละ รสออกจะเค็มสักหน่อย แต่กลิ่นทำให้ฉันปั่นปวนตาลาย หอมเกินห้ามใจจริงๆ
กลับใต้มาแม้จะผ่านมาเป็นสัปดาห์ แต่ปลาร้ายังตรึงอยู่ในใจ เอ้อ...นึกขึ้นได้อาหารอีสานหนะ ถึงจะชอบอย่างไรกินคนเดียวไม่อร่อยหรอก ต้องมีแร้งเป็นฝูงถึงจะหนำ มีตัวหารมากจ่ายไม่แพงเบากระเป๋าสบายท้องด้วย (อาหารถูกมัก มาก อิอิ ชอบหลาว...)
ปล.ต้องปรับตัวสักพัก เดี๋ยวจะโดนกล่าวหาว่าลืมถิ่น
ไม่มีความเห็น