เบาหวาน

เมื่อ 20/2/2550 ทีผ่านมาได้มีโอกาสเข้าร่วมประชุมเครือข่ายการเรียนรู้ของผู้ให้บริการดูแลผู้ป่วยเบาหวานของเครือข่ายอิงโขง ซึ่งดูจากชื่อก็คงพอจะเดาออกว่าน่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับแม่น้ำโขงแน่ๆ นั่นก็คือเครือข่ายอิงโขงประกอบด้วยโรงพยาบาลเชียงของ ขุนตาล เทิง เวียงแก่น และพญาเม็งราย จังหวัดเชียงราย

ในวันนั้นเรากำหนดหัวข้อ "ชุมชนต้นแบบในการดูแลผู้ป่วยเบาหวาน" โดยให้เจ้าหน้าที่จากสถานีอนามัยมาเล่าให้เราฟังว่าแต่ละที่ได้ทำอะไรกันบ้าง ซึ่งคงไม่เล่ารายละเอียดดีกว่าครับ เห็นว่าพี่อ้อยซึ่งเป็นหัวหน้าทีมจาก สสจ. น่าจะลงไว้ใน http://cro.moph.go.th ไว้แล้วครับ เอาเป็นว่าจะขอสรุปจากประเด็นที่ได้ทั้งหมดคือ

แต่ละที่ทำงานกันเยอะมาก

รูปแบบการทำงานและแนวคิดจะคล้ายกันโดยจะต่างกันตรงที่การบริหารจัดการ การประสานงาน ที่ทำให้ผมสัมฤทธิ์ของงานที่ได้ต่างกัน เช่น เชียงของ มีผู้ประสานงานที่ชัดเจน และมีระบบการสื่อสารภายใน รวมทั้งการจัดการที่ดี และได้น้ำเลี้ยงคืองบประมาณจาก สปสช. อีกทำให้ดูเหมือนว่าจะได้ผลงานชัดเจนกว่าที่อื่น

เจ้าหน้าที่จาก สอ. ต่างๆ จะเก่งในด้านเข้าหาความร่วมมือจากชุมชน

แต่สิ่งที่ยังขาดไปคือองค์ความรู้ เพื่อทำให้ผู้ปฏิบัติงานทำงานได้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุดแก่คนไข้ เพราะที่เห็นคือการทำงานจะเป็นเหมือนการทำในรูปแบบที่ทำตามๆ กันมา

ครั้งนี้ขอเริ่มต้นไว้แค่นี้ก่อน update ครังต่อไปจะขอพูดเกี่ยวกับเรื่องเบาหวานอีกสักครั้งให้จบเลยนะครับ เอาให้ blog นี้หวานหยาดเยิ้มกันไปเลย เอาแบบว่าอ่านไป จิ้ม insulin กันไปเลยแล้วกันครับ