รู้สึกถึงความอ่อนล้า และผ่อนคลายค่ะ

ชายคนนั้น.. เอ๊ะ ไม่ใช่สิ มีหน้าอกด้วย งั้นก็เป็นผู้หญิง

ผู้หญิงคนนั้น นอนพักผ่อนบนพื้นหญ้า เอาหมวกปิดหน้าจากแสงเบื้องบน มีสุนัขคู่ใจหมอบอยู่ไม่ไกล

ที่ข้างๆ มีถ้วยกาแฟ และหนังสือเล่มโปรดวางอยู่

แต่ไม่ทราบเพราะเหตุใด  แวบแรกก่อนหน้านี้ที่เห็น กลับไม่ได้เห็นดังเช่นที่เขียนไว้ข้างบน

กลับเห็นผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้ชาย เลยนึกว่าเป็นนายพราน แล้วเห็นหมาตัวนั้นเป็นเสือค่ะ

และความรู้สึกแว่บแรกค่ะ  ทั้งผู้ล่าและผู้ถูกล่าทั้งสอง ต่างก็คุมเชิงกันจนเหนื่อย แล้วก็เอนตัวลงพักชั่วคราว

แต่ดูอีกที.. ไม่ใช่แฮะ

ไม่เข้าใจว่า ในใจกำลังรู้สึกอะไร ถึงได้เกิดความรู้สึกแว่บแรกอย่างนั้น

สรุปอีกที.. คือรู้สึกผ่อนคลายค่ะ หญิงสาวคนนั้น ก็พักหลับไปอย่างวางใจ คงวางใจที่มีหมาผู้ซื่อสัตย์หมอบอยู่ข้างๆไม่ห่างไกลมั้งคะ

แต่ไม่รู้ว่า มันเกี่ยวอะไรกับ "Distant Thunder " นะคะ

..................................

อาจารย์ขา... มาตอบแล้ว

ไม้บรรทัดอยู่ไหนคะ... ไม่ต้องสั่งก็ได้  จะขอไปคาบยืนขาเดียวเป็นบุคคลแรกค่ะ  ^__^''

ถ้าภาพชื่อแบบนี้ ผมก็เดาเอาเองว่าภาพนี้เป็นภาพกลางคืนครับ แต่มีแสงสว่างวาบที่เกิดจากฟ้าผ่า จนเกิดแสงสว่างราวกลางวันขึ้นชั่วขณะ ดูจากการให้สีแปลกๆที่แขนเสื้อ และใบหน้าสุนัข

แต่รอยดำๆข้างคนที่หลับคืออะไรหน้อ สงสัยรอยฟ้าผ่า ใกล้ๆๆแต่เล่นคำว่าไกล อืมๆๆๆ เริ่มงงตัวเองอีกแล้วครับ

อ่า.. ขออนุญาตเอาไม้บรรทัดออกจากปาก แล้วขอออกความเห็นเพิ่มเติมนะคะ

คำว่า "Distant Thunder " k-jira คิดว่าไม่น่าจะหมายถึงเสียงฟ้าผ่านะคะ  แต่น่าจะหมายถึง "เสียงกึกก้องที่อยู่ห่างไกล"  มากกว่าน่ะค่ะ

ในที่นี้อาจจะหมายถึง เสียง หรือความวุ่นวายต่างๆ แล้ว ผู้หญิงคนนี้ ก็ทิ้งความวุ่นวายเหล่านั้น มาหลบนอนพัก ปิดตาไม่รับรู้รับเห็นเรื่องราวต่างๆ เพื่อขอนอนหลับอย่างสงบ อย่างวางใจ โดยมีหมาผู้ซื่อสัตย์ หมอบเฝ้าอยู่ไม่ไกล

เพิ่มความเห็นจบ แล้วก็หันมองหาไม้บรรทัดอันเก่า หยิบมาเช็ดคราบน้ำลายของตัวเองเมื่อสักครู่นี้ ก่อนที่จะเอาใส่ปาก แล้วยืนขาเดียวคาบต่อค่ะ

^_____^

เอาคะแนนความเร็วในการยกมือตอบก่อนไว ให้หนู k_jira ไปได้เลย

ที่จริงเตรียมบรเพ็ดไว้ทาที่ไม้บรรทัดด้วย แต่พออ่านที่หนูเล่ารู้สึกว่าเล่าได้ดีและรู้จักสังเกตรายละเอียดของภาพ

คนในภาพเป็นผู้หญิงแน่ แต่แต่งกายคล้ายชาย สบายๆ นอนอยู่คงไม่ใช่นอนตายแน่ แต่คงผ่อนคลายแบบหนูว่า หมวกปิดหน้าบังแสง หมาตัวโปรดนั่งลิ้นห้อยนอนหมอบอยู่ข้างๆ หนังสือเล่มโปรด แก้วกาแฟ หรือแก้วน้ำ กล้องส่องทางไกล...อืมส์? อะไรอีก ต้นสนเป็นแนว ทุ่งหญ้ามีดอกหญ้าแซม เงาแดดส่องเฉียงบอกเวลา ท้องฟ้าใส...หาว แล้ว

แหมมันสบาย น่านอนเอนกายสักงีบก่อนนะ

อ้าว! ไวจริงแฮะหนู k -jira นี่

อาจารย์ละสายตาครู่เดียว ว่าจะไปเอาไม้บรรทัดออกจากปากให้หน่อย จัดการเองซะแล้ว

 "Distant Thunder " k-jira คิดหมายถึง "เสียงกึกก้องที่อยู่ห่างไกล"  เก่งมากครับขอชมว่าไม่เชย คิดออกได้ยังไง

ว่าแต่ จะรออ่านของคนอื่นๆต่อไปอีกหน่อย เดี๋ยวเฉลยก่อนหมดมุก อดตีมือ

อ้อ!  ระหว่างรอ หนู k-jira ไปยืนกอดอกหน้าชั้น เช็ดขี้มูกเสียก่อนรออาจารย์เอาไม้บรรทัดอันใหม่ให้ ขอเอาไปแช่น้ำร้อนก่อน

เอา นักลงทุนเงินน้อย ไปยืนหน้าชั้นซะดีดี

ยกเท้าซ้ายขึ้นด้วย ยืนขาเดียวนั่นแหละ

ส่วนไม้บรรทัด รอหนู k-jira คาบเสร็จก่อนจะเอาใส่ปากให้คาบต่อ

ภาพกลางวัน แดดแจ๋นออกอย่างนี้ยังมองเห็นเป็นกลางคืนไปได้ แถมยังบอกว่าคนถูกฟ้าผ่าอีก

ยืนซะสองชั่วโมงก็แล้วกัน

สาวน้อยชาวทุ่งกับเจ้าตูบคู่ใจออกไปเดินเล่นตามปกติ สาวเจ้าคงชอบถ่ายภาพ อ่านหนังสือ น่าจะหยิบหนังสือเรื่อง..distant thunder ไปอ่านพร้อมจิบกาแฟถ้วยโปรด กะจะรอถ่ายภาพสวยๆไว้บันทึกความทรงจำ เอ..แต่ไหงง่วงจัง เลยนอนลง ผ่อนคลาย ไกลกังวล

เจ้าตูบนึกในใจ ..ตูบ อดนอนเลย โอมเพี้ยง ขอให้มีเสียง ฟ้าร้องไกลๆ สักทีเถอะ นายจะได้ตื่นซํกที ตูบหิวแล้ว

เป็นไงครับ ผมจับแพะชนแกะผสมสุนัขได้ดีมั้ยครับ 

สวัสดีค่ะอาจารย์...ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ด้วยค่ะ

แวบแรกที่เห็นภาพ คิดว่าภาพสื่อว่า หญิงสาวคนนั้นคงกำลังเดินท่องป่า ท่องทุ่งหญ้าไปกับสุนัขคู่ใจ พอพบอากาศดีๆ ก็เลยนอนลงในทุ่งหญ้า อ่านไป อ่านมา ง่วงก็เลยหลับโดยมีสุนัขคู่ใจนอนเฝ้าดูแลความปลอดภัยอยู่ห่างๆ....แต่แล้วก็สงสัยว่าเกี่ยวข้องกับ  "Distant Thunder " อย่างไร

ดังนั้นเพื่อให้อธิบาย  "Distant Thunder " ได้ จึงดูใหม่แล้วเห็นเงาของต้นสน เลยคิดว่า ที่อีกฝั่งไกลๆ (ทิศทางด้านศรีษะของหญิงสาว) มีแสงฟ้าผ่า ซึ่งหลังฟ้าผ่าก็จะมีเสียงฟ้าร้องตามมา (แสงฟ้าผ่าก่อให้เกิดเงาของต้นสน)...หญิงสาวออกมาเดินเล่นกลางทุ่ง กับสุนัขคู่ใจ แล้วเห็นฟ้าผ่า ฟ้าร้อง แต่ไม่มีฝน (ฟ้าผ่า ฟ้าร้องกลางวัน) และเนื่องจากเป็นทุ่งโล่ง หากยืนจะทำให้ฟ้าผ่าได้ ก็เลยต้องนอนลง เพื่อความปลอดภัย นอนไปนอนมาก็ง่วง ก็เลยใช้หมวกปิดหน้า เพื่อปิดเสียงแดด และแสงฟ้า.......

ขอไม่ยืนขาเดียวคาบไม้บรรทัดได้มั้ยค่ะ....แฮะๆๆ ถือว่าเป็นมัดใหม่หัดขับ ยกผลประโยชน์ให้จำเลยนะค่ะ..... 

อาจารย์คะ ศิลปินเวลาวาดรูปมักจะให้แสงเข้าทางซ้ายนะคะ...เพราะอะไรคะ

ดูภาพจะรู้สึกว่าหญิงสาวนอนบนเนินเขา บนหญ้าที่แห้งเหลือง ของฤดูใบไม้ร่วง น่าจะเป็นช่วงบ่ายแก่ๆ ค่ะ และเนินเขาคงไม่ไกลจากที่พักนัก

สิ่งที่ขัดแย้งกับภาพส่วนอื่นคือหมาที่กำลังผงกหัวขึ้นค่ะ ที่ว่าขัดแย้งคือส่วนอื่นของภาพสงบนิ่ง ผ่อนคลาย แม้แต่สีเสื้อก็สีฟ้า ดูน่าจะเป็นช่วงที่โลกกำลังงีบหลับสักพัก แต่หมาเริ่มผงกหัวขึ้นรวมกับว่าสำเหนียกเสียง ได้กลิ่นหรือเห็นการเคลื่อนไหวบางอย่าง

จิตรกรกำลังสร้างจินตนาการว่า หลังฤดูใบไม้ร่วงที่อบอุ่นก็จะเป็นฤดูหนาวที่ยาวนาน และในภาวะสงบมีความเคลื่อนไหวบางอย่างเกิดขึ้น มีแต่ผู้ที่ไวต่อความรู้สึกถึงจะรับรู้ได้

รู้สึกเหมือนกำลังเป็นหมาตัวนั้น...(แฮ่ๆ) .....เพราะว่าคงต้องคาบไม้บรรทัดอีกคนค่ะ...

สวัสดีครับ ลูกศิษย์ทั้งหลาย

             อาจารย์มายืนประจำที่หน้าชั้นตามเดิมแล้ว มาสายไปหน่อยเพราะเมื่อคืนสอนดึกไปหน่อย เพราะมัวตระเวนเพิ่มรอยหยักในสมองอ่านบันทึกของหลายคนเลยเข้านอนตอนตีสามกว่า...ฮาวววว(หาววอดๆ)

             เอ้า! หนูนักลงทุนเงินน้อย จ๋อยไปเลยขาชาแล้วซิ เอาขาลงได้ ลองดูภาพใหม่ซิ ชื่อเรื่องสัมพันธ์กับภาพในแง่ความรู้สึก ไม่ใช่ทางกายภาพครับ

             แต่...อาจารย์ว่า คุณบังอาจกล่าวกระทบพาดพิง k-jira ว่าเป็นพาหะนำโรค ดังนั้นจงยืนต่ออีกครึ่งชั่วโมงแล้วดูรูปไปด้วย ปากไม่ต้องคาบไม้บรรทัดเอาแค่ดมก็พอแล้ว

คุณหมอเต็มศักดิ์ครับ

    เห็นหน้าหมอทีไร ผมพลอยอารมณ์ดียิ้มรับกับหมอทุกครั้งครับ

    อืมส์...ตาดีจังเอาชื่อภาพไปเป็นชื่อหนังสือ แต่บรรยายภาพได้ตรงที่ศิลปินต้องการสื่อครับ ชอบชื่อที่คุณหมอคิด "ผ่อนคลาย ไกลกังวล" เป็นชื่อเรื่องภาษาไทยได้ดีทีเดียว

    โอโฮ้! คุณหมอบรรยายความรู้สึกของหมาผสมกับชื่อภาพออกมาเป็นแพะกับหมา หน้าตาคงดูพิลึกนะครับ

    ผมว่าคุณหมอลองวาดภาพดุนะครับ มีจินตนาการอย่างนี้เอาแนว เซอร์เรียลิส ถ้าจะดี

สวัสดีครับ คุณ paew ยินดีรับเป็นลูกศิษย์ ผมลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว

      ที่เล่ามาตอนต้นๆนั้นถูกต้องนะครับ แต่พอบรรยายว่า "Distant Thunder " เป็นฟ้าผ่าจริงๆหลังแนวต้นสนและหญิงสาวนอนหลบฟ้าผ่าจนเผลอหลับไป เป็นแนวคิดที่ชวนเชิญให้ไปคาบไม้บรรทัดเป็นกำลัง

      แต่เอาเถิด ถือว่าเป็นมือใหม่ตามกล่างอ้าง เพียงมอบหมายให้ทำหน้าที่เอาไม้บรรทัดไปใส่ปากคนต่อไปก็แล้วกัน

สวัสดีครับคุณจันทรรัตน์

     เอ! ตาแหลมมากครับ ว่าภาพเขียนดังๆมักให้แสงเข้ามาทางซ้ายมือของภาพเป็นส่วนใหญ่

     อธิบายได้ว่า โดยธรรมชาติเรามองภาพมักมองจากซ้ายมาขวา ดังนั้นด้านซ้ายมือของภาพจึงเป็นจุดเริ่มที่นำสายตาของผู้ชมให้เริ่มต้นมองภาพและนำไปสู่จุดเด่นที่เป็นประธานของภาพ

     ไหนๆก็พูดถึงเรื่องเงาแล้ว ให้สังเกตดูเงาของต้นไม้ไหมครับ ดูทอดยาว แสดงว่าพระอาทิตย์ทำมุมเฉียงประมาณ 30-40 องศา คงเป็นช่วงเวลาช่วงเช้าตอนไม่เกินสิบโมงเช้า หรือไม่ก็บ่ายแก่ๆ

     ก็ขอปุจฉาใหม่ว่า...เป็นเวลาใดและดูจากอะไร?

      บรรยายภาพได้ดีครับ ละเอียดและเข้าถึงแก่นของภาพ รู้สึกถึงความอบอุ่นสบายไหมครับ มีแสงแดดที่รอดผ่านเงาไม้สนมาตกที่ช่วงแขนขวาและที่หัวหมา

      คนนอนแต่หมาไม่นอน เพราะระวังภัยให้เจ้านาย แต่ตาตูบเริ่มหรี่เหมียนกัน

distant Thunderในแง่ความรู้สึกและความคิดเห็นของตัวเอง..มองภาพนี้แล้ว..เหมือนการปลีกกายปลีกใจของหญิงสาวและเจ้าหมาน้อย..โดยที่ความสงบและผ่อนคลายในวงล้อมของธรรมชาติซึ่งน่าจะเลยช่วงฤดูฝนไปนานแล้ว/บางทีอาจยังเป็นช่วงของฤดูร้อนเพราพะสังเกตจากสภาพสีของต้นไม้และทุ่งหญ้า..หญิงสาวผ่อนคลายจากพายุอารมณ์หรือแรงกดดันที่ตนมีอยู่ในที่ทำงานมานอนหลับพักผ่อนจิตใจเก็บตุนแรงไว้สู้กับมันใหม่อีกเมื่อเธอตื่นขึ้น..ส่วนเจ้าหมาน้อยมันก็สงบนิ่ง ห่างไกลจากพายุในใจที่มันเองก็มีอยู่นั่นคือ ความโหยหาเวลาที่มันและหญิงสาวเจ้านายจะได้อยู่กันตามลำพังเช่นนี้..

..ขอเปลี่ยนจากคาบไม้บรรทัดกะยืนขาเดียวมาเป็นอดข้าวกลางวันได้ไหมคะอาจารย์

อืมส์...เหตุผลเข้าท่าและสังเกตสีดี

     ชื่อภาพเป็นความกดดันทางอารมณ์ที่เคยมีและพายุที่พัดกระหน่ำอยู่ในใจเจ้าตูบ

     สงสัยกลัวเชื้อโรคจาก k-jira เลยไม่อยากคาบไม้บรรทัดและไม่อยากยืนเป็นแนวร่วมกับเด็กทุนน้อยเพราะจะพลอยจนไปด้วย

    เอาเป็นว่า ไม่ต้องอดข้าวดอกเพราะสังเกตดูจากหุ่น เอาเป็นงดสักห้าช้อนก่อนอิ่มก็แล้วกัน

เรียนอาจารย์พิชัย

มั่นใจว่าคุณk-jira เธอน่าจะปลอดเชื้อและไม่กลัวจนเหมือนคุณเด็กทุนน้อยแต่เป็นเพราะที่อาจารย์บอกว่าถ้าใครเล่าไม่ดี"จับตีมือ"แล้วให้มาคาบไม้บรรทัด..ยืนขาเดียว"เหนี่ยวกินลมหน้าชั้น"..ซึ่งเงื่อนไขก่อนคาบไม้และยืนขาเดียวนี่แหละค่ะที่หนูลำบากใจไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้อจ.แน่ใจได้ว่าจะไม่ถูกนักเรียนหลอก..แต่อดข้างกลางวันนี่ถ้าเช็คเวลาตอบของหนูแล้วอจ.จะเห็นว่าเลยเวลามื้อกลางวันแล้วค่ะ..

ปล.ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำและสื่อภาพกระตุ้นความคิดเห็น

สวัสดีค่ะอ.พิชัย

       อยากรู้ว่าของรางวัลเป็นอะไรค่ะ ไม่ใช่บ้านพร้อมหนี้สินนะค่ะ  ไม่เอ๊า ไม่เอา  (ล้อเล่นค่ะ)

      แอบบอกก็ได้ "ความสุขบนผืนดิน"

555555เข้ามาฮาก่อนค่ะ ส่วนความเห็นของหมอขอไปหัดยืนคาบไม้บรรทัดกะยืนขาเดียวก่อนนะคะ

     บ้านพร้อมหนี้สินนี่ฮามากเลยค่ะ แต่ฮาแบบน้ำตาคลอๆด้วยนะคะ

สวัสดีครับ เข้ามาช้าเลยรอดตัวไปครับ ^__^ เลยได้เก็บเกี่ยวสำนวนดีๆ ครับ

อ้อ ขอแถมภาษาอังกฤษก็แล้วกัน  ผมดูใน dict เขาเรียก a clap of thunder ครับ ตามหลัง a flash of lightning

สวัสดีคุณ seangja อีกรอบ

        ตอนเด็กอาจารย์เคยถูกครูตีมือ เรื่องมือซ้ายนั่นแหละ สอนเท่าไหร่ก็ยังดื้อใช้อยู่ ตอนหลังครูเลยจับมืออาจารย์คว่ำลง แล้วใช้สันไม้บรรทัดเคาะตรงข้อนิ้ว จนครบ เจ็บจนน้ำตาร่วง

       ได้ผลดีมาก เพราะพรุ่งนี้เลยใช้มือซ้ายต่อ อ้างว่ามือขวาปวดจับปากกาไม่ได้

        พอนึกจะจับมือคุณseangja  มาตีมือ เห็นมือนิ่มๆ มองดูหน้าเอ้ยรูปยังสดใสแจ๋วแหวว ถ้ายังไม่เคยถูกตี เลยงดโทษนี้ แต่หากไม่รังเกียจตัวสโปตัวโซจากคุณ k-jira จะคาบต่อก็ได้ครับ

คุณราณี อยากรู้รางวัลเหรอครับ

บ้านพร้อมหนี้สิน ยังดีกว่าบ้านพร้อมหนี้เสีย (คิดมุกนี้ได้ยังไง) น่าจะเปลี่ยนเป็นสกุลเชิญยิ้ม

ความสุขบนพื้นดิน แฮ่ะ แฮ่ะ ต้องมีหญ้าก่อนครับ

รางวัลสงสัยเป็นตุ๊กตากระต่ายเหมันต์เกมส์ที่กะเอาไปฝากหนู ๑ ตัว อ.ลูกหว้า ๑ ตัวที่พิษณุโลกไงล่ะ

คุณหมอนิดกะหมอโนช

       เล่นเอาเปรียบเด็กทั้งชั้น ไม่ออกความคิดเห็นเกี่ยวกับภาพเลย มาร่วมฮาเฉยๆเห็นอาจารย์เป็นตลกคาเฟ่ไปได้

      แต่ชื่อภาษาอังกฤษที่หมอโนชไปหามาเทียบเข้าท่าดีครับ อยากให้ท่านผู้ภาษาอังกฤษลองให้ความหมายชือชื่อภาพ Distant Thunder นี้หน่อย เผื่อจะปิ้งไปกับภาพว่าอีตา Wyeth แกคิดยังไง

     ก่อนฟ้าผ่า มีฟ้าแลบ บางทีฟ้าแลบตั้งนาน เราจะนับเวลาว่าอีกนานไหมจะได้ยินเสียง ถึงรู้ว่าฟ้าผ่าไกลหรือไกล้

     เอ! ใครเห็นคุณกามนิตหนุ่มยิ้มๆบ้างครับ เห็นว่าเก่งภาษาอังกฤษ ตามมาช่วยที

ผมสังสัยว่าคุณ Wyeth เค้าเป็นเจ้าของบริษัทยาด้วยมั้ยครับ ชื่อมันคุ้นจังเลย เห็นข้างกล่องยาเป็นนิจศีล  ถ้างั้นภาพนี้ต้องแฝงโฆษณายานอนหลับ เป็นแน่แท้

เมื่อกล่าวแล้วก้อวิ่งดิ่งออกไป

หยิบไม้ทัดขึ้นมาใหม่ใจกลัวกลัว

อ้างปากค้างยกขาตาเริ่มมัว

กลัวว่าตัวจะขาชาหน้าชั้นเรียน

อ้อ ! หนูราณี

รางวัลเปลี่ยนใหม่แล้วล่ะ เพราะหนูลูกหว้าหวงไม่ยอมให้ เปลี่ยนรางวัลใหม่ใหญ่กว่าเก่า

แอ่นแอ้น...รางวัลตั๋วดูเครื่องบินไปกลับ ชม.-กท.-ชม. round trip 2 ที่นั่ง เอามั้ย เอามั้ย....

ผมไม่ได้เมายานะครับ แต่อาจจะเมาเหล้า 5555..

"ข้ามิได้พึงใจในรสชาติสุรา

  แต่ข้าพึงใจในบรรยากาศของการร่ำสุรา"

                         โกวเล้ง

 Wyeth is one of the world's largest research-driven pharmaceutical and health care products companies.

ติดตามใน www.wyeth.com เค้าขายยาจริงๆครับ แต่คงคนละคนกันกับที่วาดรูปสวยๆๆอันนี้

  ว่าไปแล้วขาเราชักเริ่มปวด

  แอบบีบนวดขาเรายามครูเผลอ

  ส่งรหัสขยิบตาให้เพื่อนเกลอ

  พอครูเผลอเอาขาลงคงสบาย.......

          อาจารย์คะ  ดิฉันขอลงทะเบียนสมัครสมาชิกชมรมดูจิตจากภาพด้วยคนนะคะ (ตั้งชื่อให้ซะเลย  ไม่ทราบมีชื่อชมรมรึยัง ??  ความจริงตามเข้ามาเพราะชอบสำนวนชวนขำของอาจารย์ด้วยอีกอย่างนึงหนะค่ะ คิก! คิก! )

          และขอเอาเปรียบแควนๆ ท่านอื่นๆ หน่อยนะคะ  เพราะเป็นตาใหม่หัดดูจริงๆ โดยเอาแนวที่ท่านอื่นๆ ชี้ไว้ให้แล้ว และปุจฉาใบ้ของอาจารย์ผสมรวมกัน ขอตอบว่า

          สาวน้อย (เพราะรูปร่างเพรียวบาง โครงหน้าตรงคาง หน้าอก และท่อนแขน แสดงว่าเป็นผู้หญิงแน่ๆ ) ผู้รักและชื่นชมธรรมชาติ (แต่งตัวแบบสบายๆ แต่เป็นสไตล์คนเมือง เพราะเฟอร์นิเจอร์ อันได้แก่ หนังสือ กล้องส่องทางไกล และแก้วกาแฟ ไม่ใช่หญิงชาวบ้านแน่ๆ) หามุมพักผ่อน ณ ท้องทุ่งอันแสนสบาย ผ่อนคลายจนบ่ายคล้อยแล้วผลอยหลับไป และแล้ว ณ ที่ห่างไกลออกไปไม่มากนัก ก็เริ่มมีเมฆฝนและฟ้าคำราม แสงแว๊บของฟ้าแล็ป  ส่องมาตกกระทบที่แขนขวาของหญิงสาว แต่เธอยังคงหลับสบาย เพราะขณะนี้เธออยู่ห่างไกลจากความวุ่นวาย (อาจจะในเมืองหลวง) เหมือนดังเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า ณ ที่ห่างไกลนั้น ไม่สามารถมารบกวนเธอให้ตื่นจากความฝันอันแสนสุขนั้นได้

          พอได้ ไหมค่ะอาจารย์..... 

ฮ้า! นักลงทุนเงินน้อย

เห็นหน้าอ่อนเยาว์เช่นนี้ นึกมิถึงว่าเจ้าก็ชมชอบบรรยากาศในการร่ำสุราด้วย

อาจารย์หวังว่า เจ้าคงมิเมาสุราจนลืมร้านขายยา เพราะในร้านนั้น มี Wyeth ที่มิใช่ Andrew Wyeth อยู่เฮอะ! จึงทำให้เจ้าเข้าใจผิดไป

  ว่าไปแล้วกลอนเราชักเริ่มห่วย

  แอบขอช่วยเซียนเขียนให้ยามคนเผลอ

  ส่งไม้(บรรทัด)เปื้อนขี้ตาของเพื่อนเธอ

  พอคนเผลอจงใส่ปากอยากอมเอย.......

พอแล้วนะ ศรีปราชญ์ เรื่องแต่งกลอนอาจารย์หมดเฝ่า(ดินปืน)แล้ว

แหมหนูราณี อาจารย์ใจดีให้ตั๋วดูเครื่องบินไปกลับก็ยังไม่เอา คราวก่อนแจกลูกศิษย์ไปเห็นยังยืนมุงดูเพลินอยู่เลย คอยนับดูด้วยว่าวันจันทร์หรือวันอาทิตย์วันไหนมากกว่ากัน

เอาล่ะ วันสบายๆของฉันก็เข้าท่าดี แถมดูละเอียดมีของครบ ขาดกล้องดูนกไปหนึ่งอย่าง...

แล้วอาจารย์จะตามไปดูที่บันทึกหนูจ๊ะ

สวัสดีครับ คุณ dhanarun

          ขอเก็บค่าลงทะเบียนด้วยครับ... แต่ยกเว้นค่าหน่วยกิตให้เนื่องจากตั้งชื่อชมรมให้เก๋ไก๋ดี อุบอิบเอาชื่อนี้เลยครับ

          เป็นตาใหม่หัดดูแต่เฉียบจริงๆ หากฝึกต่อไปเห็นทีจะเอาดีทางศิลปะได้เป็นแม่นมั่น

          มีจินตนาการดีและอ้างเหตุผลจากชื่อภาพมานำเรื่อง อืมส์...มีฟ้าร้องไกลๆ แต่ไม่สามารถทำให้เธอตื่นได้

          ถามว่าพอได้ ไหมค่ะอาจารย์.....ได้ B ครับ เพราะท้องฟ้ายังใสอยู่ ไม่มีวี่แววว่าจะมีเมฆฝนคำรามเลยครับ แต่จินตนาการไปไกลจากสิ่งที่มีอยู่ในภาพ

เสียงแซวเสียงร่ำเรียก                ของใคร   เล่าเอย
เสียงช่างล้อดังไกล                    ลั่นหล้า
สองเผือที่หลับไหล                    ยังตื่น เลยท่าน
ผองท่านอย่ากลัวข้า                  ฉีดยา แล้วเอย  

(สองเผือ = k-jira + น้องหมาคู่ใจ)

^____^

มาส่งการบ้านแก้ตัวค่ะอาจารย์  ^___^ 

@ ..เหน็ดเหนื่อยกายา     อ่อนล้าหัวใจ
เอนกายลงไป             เหยียดยาวบนหญ้า

ยอดสนเอนลู่              ยามลมพัดมา
ผ่อนคลายอุรา           หลับไหลปล่อยวาง

เรื่องราวใดใด            ที่ใจหมองหมาง
ฝากให้เจือจาง        ไปกับสายลม...@

 

     ก็ขอปุจฉาใหม่ว่า...เป็นเวลาใดและดูจากอะไร?

ดูเป็นบ่ายแก่ๆ ค่ะอาจารย์ ...มองผ่านคอมพิเตอร์ จะเห็นฟ้าสีจางออกเหลือง...ธรรมชาติของฟ้าตอนเช้าจะสีเข้มออกฟ้ามากกว่าค่ะ ตอนบ่ายได้ดูดซับแสงอาทิตย์ไว้แล้วจะออกสีจางลงบางครั้งเหมือนสีซีดและอาจมีโทนเหลืองซีดบ้าง..ไปจนเย็น.ยกเว้นฤดูหนาวที่ความกดอากาศสูง ฟ้าจะสีฟ้าเข้มเกือบทั้งวัน และพอบ่ายใกล้ค่ำ ฟ้าจะสะท้องแสงสีส้มจากอ่อนไล่ไปจนเข้มขึ้นก่อนตะวันจะลับไป และก็ยกเว้นเมืองที่ฝุ่นมาก ตอนย่ำค่ำ ฟ้าจะเป็นสีส้มแดงมองจากที่สูงจะเห็นเหมือนวงแหวนคลุมเมืองไว้

แต่ภาพนี้วาดบนเนิน ไม่น่าจะมีมลภาวะ และไม่ใช่ฤดูหนาวแน่ๆ คนเมืองหนาวไม่นิยมใส่สีฟ้าฤดูหนาวเท่าไหร่

ส่วนที่เป็นสีดำๆ มองว่าเป็นแว่นตากันแดดนะคะ...ซึ่ก็เลยเอามาสนับสนุนว่า คนจะหยิบแว่นตากันแดด น่าจะออกจากบ้านตอนบ่าย....

ฮะแอ้ม!

เมื่อน้องหนู k-jira มามาดศรีปราชญ์ ผมก็ต้องจำใจเป็นศรีปรูดปราดกลับไป

เสียงแซวเสียงร่ำร้อง             อันใด   น้องเอย(ทำไก๋)
เสียง(น้อง)ช่างฟ้องดังไป      ถ้วนหน้า(ใน Go2know)
สองคนที่หลับไหล(ยืนคาบ)   ยัง(สะดุ้ง)ตื่น เลยท่าน
มองท่านแล้วน่า(กลัว)บ้า       ว่า ฉีดยา(อะไร)แล้วเอย

      โอโฮ้ หนู k-jira หนูทำให้อาจารย์งง ว่าพยาบาลนั้นจบอักษรศาสตร์มาหรืออย่างไร ทั้งคำกลอนและเนื้อหาเข้ากันดีเหลือเกิน

      ดังพระพุทธเจ้าตรัสชมเทพบุตรวิษณุว่าเสียงร้องท่านเข้ากับเสียงพิณและเสียงพิณนั้นเล่าก็ช่างเหมาะเจาะกับเสียงท่าน

      แสดงว่ามีเอกภาพ(Unity) มีคุณค่าทางศิลป์ครับ อ้อ! ทำดีอย่างนี้ อาจารย์อนุญาตให้เอาไม้บรรทัดออกจากปากได้แล้ว...อย่าลืมเอาไปแช่น้ำร้อนแล้วเช็ดด้วยแอลกอฮอล์ แก้เชื้อตัวสโปมาซัวอะไรนั้นด้วยนะครับ (เด็กทุนน้อยใฝ่สูงยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย)อาจารย์จะให้เขาคาบต่อ

 ป.ล.   หลับนอนเสียบ้างนะครับ อาจรย์เป็นห่วงเดี๋ยวแก้มที่ป่องออกมาจะแฟบเสียสวยหมด

           รึว่าอยู่เวร?

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

   มาทำการบ้านส่งอาจารย์แล้วค่ะ จากประสบการณ์ที่เคยคาบไม้บรรทัดมาก่อน เลยเตรียมไม้บรรทัดมาเองเลยค่ะ

    เห็นภาพต้นไม้ลักษณะสูงเป็นพุ่มสองต้น ลักษณะใบเป็นฝอยแหลมๆ น่าจะเป็นพืชตระกูลสนมีแสงแดดส่องมาทางซ้ายของภาพทำให้เกิดร่มเงาพาดยาวไป ดูจากมุมของแสงที่เข้าน่าจะประมาณ 20 -30องศา เงาจากต้นไม้ปกคลุมทุ่งหญ้าที่มีดอกหญ้าสีขาวนวลบานอยู่ประมาณ 4-5 ดอก ท้องฟ้าค่อนข้างสว่างไม่มีเมฆปกคลุม

   หญิงสาวผมดำตัดสั้นแค่คาง ผิวขาว ร่างผอมเพรียวค่อนข้างสูงใส่เสื้อแขนสั้นสีฟ้าอ่อนแนบตัวกระดุมเสื้อสีขาว คอปกตั้ง ชายแขนพับเป็นทบหนาๆ ใส่กางเกงขายาวแนบตัวสีน้ำตาลอ่อนนอนอยู่บนพื้นหญ้า มือจับกันหลวมๆที่หน้าท้อง เอียงหน้าไปทางซ้าย เอาหมวกสีน้ำตาลเข้มปีกค่อนข้างกว้างคลุมหน้าถึงจมูก มีแสงแดดลอดจากต้นไม้มาตกลงที่บริเวณต้นแขนและข้อศอก

     แว่นกันแดดวางอยู่ข้างลำตัวด้านขวามือใกล้ๆกับสะโพก(หมอเห้นเป็นแว่นกันแดดนะคะ)  ไกลออกไปอีกหน่อยมีหนังสือเล่มหนาปกสีเข้มวางอยู่1 เล่มและแก้วกาแฟสีขาวนวลมีช้อนกาแฟสีเงิน1คัน ไกลออกไปสักสี่ห้าเมตรทางซ้ายของหญิงสาวคนนี้ มีหมาหูยาวลู่ลงมา 2 หูหลับตาพริ้ม ขนสีเหลืองอ่อนสม่ำเสมอทั่วตัว นอนหลับสบายๆ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

     คิดว่าน่าจะเป็นตอนเช้านะคะ เพราะแสงส่องมาทำมุม20-30 องศา แฮะแฮะ แอบย้อนไปดูภาพ adrift ที่อาจารย์เคยสอนไว้ เห็นเป้นองศาใกล้เคียงกันเลยค่ะ  ที่ไม่คิดว่าเป็นตอนบ่าย เพราะคิดว่ามุมที่แสงตกยามบ่ายที่มุมขนาดนี้ แสงไม่น่าจะทำให้ฟ้าสว่างขนาดนี้

     สรุปค่ะ จากภาพ ผู้หญิงคนนี้คงหลบ distant thunder มาจากในเมืองหลบมาหาความสงบเงียบจากมลภาวะทางเสียง มาสถานที่สงบเงียบห่างไกลความเจริญทางวัตถุ อาจจะเป็นรีสอร์ต หรือบ้านพักตากอากาศ แล้วพักสมองพักร่างกายที่เหนื่อยล้า เอนตัวลงบนพื้นหญ้า มีลมพัดแผ่วเบาผ่านผิวกาย หนังตาก็เริ่มตก แถมมีองครักษ์สี่ขาคอยเฝ้าอยู่ไม่ห่าง จึงหลับได้อย่างสบายไม่ต้องกังวล

 จบแล้วค่ะ กำลังรอว่าอาจารยืจะให้คาบนานกี่นาทีคะ ขอเปลี่ยนเป็นเดินจงกรมหรือกำหนดอิริยาบทย่อยแทนได้ไหมคะ

คุณ จันทรรัตน์ ครับ

ปุจฉาไปวิสัชชนาก็มาเป็นคนแรก

อืมส์...บ่ายแก่ๆ(เท่าอายุผมรึปล่าว?) แถมออกตัวอย่างรอบคอบว่ามองจากจอคอม(หากผิดจะได้โทษว่าสีเพี้ยน)

และให้รายละเอียดประกอบเหตุผลไว้ดีมาก ในเรื่องของสีและฤดูกาลว่าน่าจะเป็นเวลาบ่ายแก่ๆ

       ส่วนที่เป็นสีดำๆนั้น ค่อนข้างมองออกยากนิดหนึ่งว่าเป็นอะไร?

       เอามาเป็นคำถามต่อไปเลยดีกว่า เพราะเกี่ยวพันกับปุจฉานี้ ใครว่าควรเป็นอะไรครับ?

      1.แว่นตากันแดด (คุณจันทร์รัตน์เสนอมา)

      2.กล้องถ่ายรูป

      3.กล้องส่องทางไกล

      หรือว่า...ควรจะเป็นอะไรอื่น รีบเสนอมานะครับ

      เอ!? คราวนี้ให้รางวัลอะไรดีหว่า...เอาตั๋วฟรีพักแรม 7 คืน ที่ยะลาหรือนราธิวาส ดีไหม?

ดูแล้วคล้ายเป็นการพักกายใจในบรรยากาศทีเอื้ออำนวยต่อการผ่อนคลายนะคะอาจารย์ แต่มองอีกที่ ดูการนอนก็อยู่ในลักษณะพร้อมจะลุก (เมื่อสุนัขส่งสัญญาณเสียง หรือเปล่า) เพราะมือประสานกันทีท้อง

เอาเป็นว่า......."ขอพัก...สักกะติด....นะ"

ไชโย ได้อ่านของอาจารย์อีกแล้ว!!!! เห็นหายเงียบไปนานค่ะ นึกว่าอาจารย์คงติดงานอบรมวิปัสสนา

ภาพนี้เป็นภาพที่ผ่อนคลาย สงบสงัดสบายๆ อยากมีความรู้สึกแบบนี้จัง หนูทำงานหนักเครียดมากมีแต่ตัวเลขวิ่งไปมาจนลายหูลายตา

ได้มาดูภาพของอาจารย์หนูมีความสุขนั่งหลับตาพริ้มอยู่หน้าจอตามไป พอลืมตาเจอหน้ายักษ์ของหัวหน้าถมึงเต็มตา Distant Thunder กลายเป็นเสียงกึกก้องระยะประชิดเลยค่ะ...แหะ แหะ จ๋อย...

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

      สองเผือที่หลับไหลยังตื่นเลยท่าน  เจอหน้ายักษ์ของหัวหน้าคุณหนูนาอีก  กรามเกือบค้างแหนะค่ะ  กระทู้นี้เป็นกระทู้ในดวงใจจริงๆเลย 

คุณพัชราครับ

     เวลานอนหากเอามือประสานที่หน้าท้อง แสดงว่าพร้อมที่จะลุก เป็นการนอนแบบผู้เจริญสติอยู่ตลอดเวลา เรียกว่าอยู่ในสภาพ "รู้ตัวทั่วพร้อม"

    แต่ในรูปนี้ น่าจะเป็นท่านอนแบบธรรมชาติ สบายๆครับ

    ชื่อ"ขอพัก...สักกะติ๊ด" รับไว้พิจารณาเพราะทันสมัยดี มีกลิ่นอายของ"ทา 2 ครั้ง ยัง" หรือไม่ก็"ตี๊น่า" แฝงอยู่วัยรุ่น(ผม)คงชอบ

ฮ่า...ฮ่า

หมอนิดแสดงว่ากลัวเชื้อสโปมาซัว ของคุณ k-jira แน่นอน รอบคอบถึงเตรียมมากะมือ

ผมขอเวลาไปประชุมก่อน แล้วค่อยมาตอบต่อครับ

          ค่าลงทะเบียนขอต๊ะไว้ก่อนนะคะอาจารย์  รอให้เงินกู้ กยส. ออกเมื่อไหร่แล้วจะรีบมาจ่ายให้ค่ะ 

          สอบครั้งแรกก็ได้ตั้ง B  สงสัยอาจารย์ปล่อยเกรดแน่เลย !!

          ในเมื่ออาจารย์ให้กำลังใจอย่างนี้แล้ว  ดิฉันต้องมุมานะ ขอสอบขยับเกรดอีกหน่อย ดังนี้ค่ะ 

          ภาพนี้ เป็นภาพของเช้าวันฟ้าใส  ในฤดูใบไม้ผลิ พระอาทิตย์กำลังเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ขึ้นจากขอบฟ้า แดดเริ่มทอแสง ลอดผ่านหว่างต้นสนต้นใหญ่แต่ละต้นที่ยืนเรียงรายเป็นแนวแถว  กิ่งก้านและใบสนอันละเอียดหนาทึบ ทอดเป็นร่มเงาแก่สาวเจ้า ที่งีบหลับบนผืนหญ้าหนานุ่ม

         เพราะเธอตื่นแต่เช้ามืด ชวนเจ้าเกลอสี่ขาออกจากที่พัก  เพื่อเก็บลูกสนในป่าโปร่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก คล้องกล้องส่องทางไกลใส่คอไปด้วย มือนึงถือฝากล่องกระดาษไว้เป็นถาดใส่ อีกมือถือถ้วยกาแฟไว้จิบแก้กระหาย

          เสร็จภารกิจแล้ว...ลูกสนเต็มถาดเลย เดี๋ยวจะเอาไปทำลูกระเบิดเล่นดีกว่า  เฮ้อ!...... งีบหลับสักหน่อยเป็นไร

          ยิ่งเล่าชักยิ่งเลอะ  ผลสอบคราวนี้ อาจารย์ไม่ต้องประกาศเกรดก็ได้ค่ะ ชักเสียว     

อาจารย์ขา...ทำหน้าที่ยื่นไม้บรรทัดให้เพื่อนๆ คาบเหนื่อยแล้วค่ะ....

ขอเสนอขายรางวัลให้อาจารย์ไว้ใช้สำหรับลูกศิษย์ที่อธิบายภาพถูกค่ะ....ตั๋วว่ายน้ำไปกลับ กทม-ออสเตรเลีย.....ค่ะ

นวลน้องนอนแนบเนื้อ          เผื่อไว้ ตักพี่

นิทราพาฝันดี                       อกอุ่น

พริ้มพรายพรสดศรี               สองแก้ม ปรากฎ

ปรางน้องผ่องแก้มเกื้อ          กลิ่นฟุ้ง  ตรึงใจ

ขอให้สาวน้อยที่หลับใหล ตื่นมาพบความสดชื่นครับ

คุณหมอนิดครับ

     ตรวจการบ้านแล้วนะครับ

     ให้คะแนนบรรยายภาพละเอียดมาก และมีรายละเอียดไปตามลำดับ เช่นบรรยายสภาพแวดล้อมและบรรยายลักษณะจุดเด่นในภาพก็คือตัวผู้หญิงลักษณะการแต่งกายและอิริยาบถ ตลอดจนเครื่องประกอบที่สามารถบ่งบอกอุปนิสัยหรือสิ่งที่ทำของตัวละครได้

    ตกลงคุณหมอนิด วิสัชชนาว่า

1.     เป็นเวลาช่วงเช้า เพราะดูจากองศาของแสงแดดและสีของท้องฟ้า
2.     สีดำๆที่วางข้างกายหญิงสาว เป็นแว่นตากันแดด
3.    Distant Thunder น่าหมายถึงการที่หญิงสาวหลบความวุ่นวายเสียงอึกทึกมาปลีกวิเวกอยู่
4.   เตรียมไม้บรรทัดมาเอง

   อืมส์...คิดว่าทำได้ดีมาก งดคาบไม้บรรทัดก็ได้ และสมควรแก่รางวัล พักแรม 7 วัน ที่จ.นราธิวาส หรือไม่ก็ให้เลือกเอารางวัลที่คุณ Paew เสนอมา ฮะ ฮะ!

หวัดดีหนูนา

       เดือนนี้อาจารย์ค่อนข้างยุ่ง ทั้งงานมหาวิทยาลัยและงานวิปัสสนา จนสุขภาพอาการไอกลับมาเยี่ยมเลยไม่ค่อยได้เข้าnet

       แต่ตอนนี้ ลองเอาปีปมาเตะดูแล้ว กระเด็นไปไกลตั้งหลายนิ้ว เห็นทีจะฟิตดังเดิมเลยกลับมาเขียน

       ว่าแต่...ลูกศิษย์อาจารย์ค่อนข้างดื้อหลายคน ทำให้ทิ้งไปไหนไม่ค่อยได้

      ที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่หน้าจอนั้น แน่ใจนะว่าซาบซึ้งอินไปกับรูป รึว่าเมื่อคืนไปเต้นตามเธคมาจ๊ะ ถ้าเป็นอย่างหลังสมควรเจอหน้าดังกล่าว

• ตามมาช้าครับผม
• ขอไปนอนคิดเรื่องก่อนนะครับ

สวัสดีคุณ dhanarun  รอบสอง

         เอาเถิดค่าลงทะเบียนให้ต๊ะไว้ก่อน ว่าแต่ไอ้ที่กู้ กยส. นี่นะมันจะได้รื้อ อาจารย์ไม่อยากรอนานนา ให้มาทำงานใช้หนี้ดีกว่า เป็นคนแจกเสื้อชูชีพให้คนได้รางวัลของคุณ paew ก็แล้วกัน

        การบรรยายภาพก้าวหน้าอย่างน่าปลาดใจครับ เก็บรายละเอียดได้มาก...เห็นพระอาทิตย์ด้วยแน่ะ! สงสัยเป็นประเภทเดียวกับคณะเดอะบีทเติ้ลที่แต่งเนื้อเพลง Oh My Love ว่า

          Oh My Love for the first time in my life

          My eyes are wide open

          Oh My lover for the first time in my life

         My eyes can see.......

         ...I see the wind

           oh I see the trees

           Everything is clear in My Heart

           I see a clouds oh I see the Sky

           Everything is clear in our World

           แฮ่ะ แฮ่ะ อาจารย์ว่าทุกอย่างดีหมด ยกเว้นจะเอาลูกสนไปทำลูกระเบิดนี่แหละ ออกอาการเป็นเด็กแนวเหมือนกัน (แนวก้าวร้าว)

           ไม่แจกเกรดแล้วคราวนี้ ก้าวหน้าอย่างนี้ ชวนไปทำบุญกะอาจารย์ ยกหน้าที่อุ้มช้างอาบน้ำที่ปางช้างแม่ริมให้ดีกว่า ฮะ ฮะ!

Hello หนู Paew

        เบื่อหน้าที่ยืนยื่นแจกไม้บรรทัดแล้วเหรอ

        ก็ด้าย...เอาไม้บรรทัดไปล้างน้ำก็แล้วกัน โดยเฉพาะอันที่อีตานักลงทุนเงินหดหายนั่นคาบ ต้องล้างซะสิบสามน้ำแถมราดด้วยลิสเตอร์รีนอย่างเข้มข้นสักสองขวดนะ หนู k-jira อาจจะต้องคาบต่อ

        เอ? รางวัลใหม่ดูเข้าท่าดีแฮะ ขอซื้อก็แล้วกัน

ขอบคุณ คุณขจิตที่มา

ฝากอธิบายชื่อภาพด้วยครับ คิดถึงคุณขจิตเป็นคนแรกและหมอมาโนช เป็นคนที่สอง ว่าเก่งภาษาอังกฤษ

คุณนักลงทุนเงินน้อย...แต่ไม่ด้อยความสามารถ

โดยเฉพาะความเก่งกาจ ในเรื่องกาพย์กลอน

พรรณาซะเห็นภาพนวลน้องนอนแก้มแดงระเรื่อ แถมมีกลิ่นหอมฟุ้ง นอนสงบนิ่งสบาย

สงสัยจริงๆว่า เวลาขายยาคงบอกสรรพคุณยาเป็นกาพย์ยานีสิบเอ็ด แถมด้วยกลอนแปดผสมไฮกุแน่เลย

5555 อย่างนั้นลูกค้าคงหนีไปแล้ว เพราะรอไม่ไหวครับ ว่าแต่ไฮกุ แต่งไม่เป็นครับ

อาจารย์ไม่สบาย น่าจะพักผ่อนมากๆๆ นอนดึกนะครับ

       ชอบภาพเขียนแนวนี้เหมือนกันค่ะ  แต่วิเคราะห์ไม่ค่อยเป็นค่ะว่าคนวาดต้องการสื่ออะไร   .....

     ภาพนี้ถ้าคิดเองนะคะ...การพักผ่อนแบบเรียบง่ายของผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง  พอแดดร่มลมตก  ก็นอนเล่นบนพื้นหญ้าใต้ร่มไม้  อ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม  กับกาแฟ สักถ้วย  แล้วก็หงีบหลับ  โดยมีเจ้าหมาคู่ใจนอนเฝ้าดูอยู่ห่างๆ  

     เป็นช่วงเวลาที่สงบสุข และผ่อนคลาย...ความสุขง่ายๆ  ที่ใครๆก็ทำได้

เข้ามาแล้วฮาค่ะ

ขำกลิ้งยิ่งกว่าลิงกะหมาซะอีก คุณนักลงทุนเงินน้อยกับคุณ k-jira แต่งกลอนเก่งงงงงงงงมากค่ะ ยกนิ้วให้เลย อาจารย์ค่ะเจ้าตัวสโปมาซัวนี่เป็นเชื้อโรคสายพันธ์ไหนค่ะ คุ้นๆชื่อชอบกล

พักผ่อนบ้างนะค่ะเดี๋ยวกลับมาไออีก อย่างน้อยต้องเตะปีปไกลซักเมตรนึงแล้วค่อยนอนดึกได้ค่ะ

ขอบคุณ นักลงทุนเงินน้อย แต่ไม่ด้อยน้ำใจและหนูนา

ที่เป็นห่วงอาจารย์ครับ

ซึ้งใจในไมตรี คืนนี้จะนอนหลับฝันดี ว่าเห็นลูกศิษย์ยืนขาเดียวแย้มยิ้มทั้งๆอมไม้บรรทัดอยู่อย่างนั้น

เอ!? เจ้าตัวสโปมาตัวซัว ต้องถามหมอนิด หมอโนชหรือเจ้าของร้านขายยาครับ

ยินดีต้อนรับคุณสุริยาครับ

ดูภาพบ่อยๆก็จะรับสารที่คนเขียนสื่อออกมาได้เองภายหลังครับ ผมก็พยายามช่วยให้มองภาพเป็น จะได้มีคนชื่นชมงานศิลปะเยอะๆไงครับ

ครับ รูปของ Wyeth มักจะสะท้อนความจริงที่ธรรมดาธรรมดาในธรรมชาติหรือชีวิตประจำวันออกมาเพื่อให้เราเห็นคุณค่าในชีวิตนั้นๆ

ที่บรรยายมาแสดงว่าดูภาพออกแล้วครับ เป็นแนวความสุขง่ายๆที่คนอยากทำ แต่อาจทำได้ยาก

เอ้...แต่ช้าแต่...เขาแห่ยายมา พอถึงศาลาก็วางยายลง

      ตกใจเห็นหนูร้องให้นึกอะไรไม่ออก เลยร้องเป็นเพลงปลอบขวัญน่ะ

     ใครบอกว่าไม่ให้ รางวัลน่ะเตรียมไว้แล้ว เพียงแต่ดำริห์ว่าจะเอามาเป็นรางวัลคนเล่าดียอดเยี่ยมแทนเท่านั้น

     ก็หนูช่างเลือก ให้ตั๋วดูเครื่องบินไปกลับก็ไม่เอา หรือจะเอารางวัลเป็นปฏิบัติธรรมที่วัดห้วยส้มเจ็ดวันเจ็ดคืนแทน

• อาจารย์ขา...หว้าหวงตุ๊กตาค่ะ  หว้าแข่งเปตองตั้ง 3 ชั่วโมงกลางแดด      ราณีเขาแข่งในโรงยิมเย็นออก...
• หว้าเห็นอาจารย์ราณีดูมาหลายวันแล้ว ที่อยู่ข้างๆผู้หญิงน่าจะเป็นกล้องถ่ายรูปค่ะ    แว่นกันแดดคงไม่ใช่เพราะมีหมวกแล้ว
  

ไชโย! หนูลูกหว้ามาแล้ว แม้แข่งเปตองตั้งสามชั่วโมงแต่ไม่เห็นดำเลย

แสดงว่าตุ๊กตากระต่ายน้อยไม่ออกรางวัลแล้ว เพราะหนูหว้าหวง

เอ้าอ.ลูกหว้าบอกว่าเป็นกล้องถ่ายรูป ก็เข้าเค้า ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น

มาสอบซ่อมค่ะอาจารย์

ในบรรยากาศอบอุ่นของแดดอ่อนๆยามเช้า พร้อมทั้งเพื่อนที่สื่อสัตย์ และหนังสือเล่มโปรด ท่ามกลางความสงบเงียบ กับผืนหญ้าที่นุ่มดุดกำมะหยี่ ขอเจริญสติด้วยการนอน อย่างเป็นเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ จนกระทั่งกระทั้งตัวโล่งเบา รู้สึกมีแสงสว่างปรากฏที่ลำตัว กำลังฝันว่าวิญญานเสรีจะออกไปท่องเทียว

อาจารย์คะสังเกตเห็นคล้ายๆรูปหน้ารางๆอยู่เหนือร่างที่นอนค่ะ

บรื้อ!!!

อาจารย์พัชรามาสอบซ่อมพร้อมสร้างบรรยากาศชวนหวิวเสียวสยอง มีสังเกตเห็นคล้ายๆรูปหน้ารางๆด้วย!

แต่สรุปเป็นยามเช้าครับ...

และวิญญาณเสรีจะออกไปท่องเที่ยวแล้ว...

อืมส์...สงสัยจะมีคนต้องคาบไม้บรรทัดอีกแล้ว หนูPaew อยู่ไหนทำหน้าที่ด่วน

เข้ามาฮาค่ะ

        อาจารย์เตะปี๊บอันแค่ไหนคะ  มันมีหลายขนาดนะคะ ถ้าอันเท่าคืบนึงนี่  เตะไปไกลหลายนิ้ว ควรจะต้องพักค่ะ ห้ามเถียงท่านที่เคารพด้วยนะคะ(คนที่ใครๆก็รู้ว่าเป็นใคร.....อิอิ) เดี๋ยวเสียงจะหายไปไหนก็ไม่รู้อีก

         อาจารย์คะ เชื้อสโปมาซัว ของอาจารย์นี่ หมอหามาหลายวันแล้วไม่เจอค่ะ ว่าจะประกาศลงหน้าหนังสือพิมพ์ดีไหมคะ ว่าให้กลับบ้านด่วน อาจารย์ให้อภัยแล้ว

         เห็นมีแต่ spermatozoa แฮะๆ ต้นตอของสเปิร์มหนะค่ะ ต้นเหตุแห่งการเกิด

(May I type in English na ka. My laptop is broken)

The first time I looked at this piece, I felt "peace" but once you told us the name of the work, "distant thunder" - suddenly some worrying feelings just creeping in. Like some kind of danger is coming from afar and the lady just has no clue that it's coming because "at the moment" it's so serene. (I thought, something's wrong with the sky, there's no cloud!)

---------------------------------------- 

Thank you Aj. mak mak ka for introducing me to this piece...after writing the above, I googled and read more about his work...the vase empty/silent space in most of his works is interesting. And I finally found the story behind "distant thunder" painting, it's simply brilliant! I didn't even notice details re: the dog! Thank you again ka.

• ท่ามกลางสายลมอ่อนๆ
• ไอแดดรอนๆโรยแสง
• เหนื่อยอ่อนก็พักเอาแรง
• เพื่อแสดงความจริงต่อไป

   ข้างกายฉันมีเพื่อนหนึ่ง ซึ่งเดินร่วมทางมาแต่ไกล ฉันหลับ เขาหลับแต่ตื่นภายใน ฉันรู้ถึงความเอาใจใส่ของเพื่อนฉันตัวนี้ พักเถิดพักใจของฉันลงบนผืนหญ้า แม้ดูจะแห้งโกรก แต่ก็อ่อนนุ่มแผ่วบางยิ่งกว่าอื่นใด ผืนดินซับไอเย็นผ่านขึ้นทางใบหญ้า ชีวิตเจ้าเอย ช่างสบายดีแท้ ฉันคือทุกส่วนของยอดหญ้า ฉันคือยอดหญ้า ฉันคือทุกอย่างบนโลกนี้ และบนโลกนี้ไม่มีฉัน.......

   บทสรุปของผมวันนี้คือ รางวัลใดๆก็ไม่สวยเท่าความฝัน คิกคิกคิก :-)

เรียนอ.พิชัย

       ขอบคุณสำหรับรางวัลที่ให้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดห้วยส้มเจ็ดวันเจ็ดคืนแทน ราณีน้อมรับค่ะ  แต่.....มีข้อแม้ว่าอาจารย์ต้องไปด้วย และลูกหว้าก็ต้องไปด้วยนะค่ะ    

อุ้บ! ตาย(ละหว่า)แน่คุณหมอนิด

        อาจารย์เองก็เพิ่งรู้ พูดชื่อเชื้อโรคเรื่อยเปื่อยไปยังงั้นแหละ ทำไมมีตัวตนจริงอย่างนั้น

        ปีปอันที่อาจารย์ซ้อมเตะนั้น ข้างในใส่นุ่นด้วยนะ ขนาดเท่ากระป๋องขนมปังแครกเกอร์(แห่ะ แห่ะ) เตะทีแรกวืดไป ทีที่สองกระเด็นไปหลายนิ้วนั้นเพราะถูกแค่นิ้วก้อยเฉี่ยวไปครับ

        เรื่องที่เถียง"คุณก็รู้ว่าเป็นใครนั้น" ผมมิบังอาจดอกจะบอกให้ เพราะผมเพียงพูดแค่คำเดียว ก็เงียบแล้ว

         ผมจึง "distant Thunder" ไปด้วย อิ อิ!

สวัสดีครับ คุณ มัทนา

     ชอบที่เล่นคำภาษาอังกฤษ piece & peace ครับ

     ในความรู้สึกแรกที่เล่ามานั้น ถูกต้องครับ แต่หากฟังชื่อภาพแล้วกังวลใจขึ้นมาเพราะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะมองหาความหมายจากข้อมูลที่ผ่านเข้ามา

      ผมจึงให้รับรู้จาก "การมองครั้งแรกก่อน...ว่ารู้สึกอย่างไร" เพราะในครั้งแรกนั้นเราจะได้รับสารจากภาพตรงๆโดยผ่านทางจิต อารมณ์และความรู้สึก ไม่ใช่ทางสมอง

       แล้วกระบวนการต่อมาจึงให้มองภาพหาทุกรายละเอียดในสิ่งที่เรา"เห็น" เพื่อหาเหตุและผลมาสนับสนุนความรู้สึกที่ได้รับนั้น เป็นเรื่องของการวิเคราะห์ภาพครับ

       คราวนี้ผมเอาชื่อภาพมาบอกด้วย เพราะศิลปินมักแฝงนัยสาระที่เขาต้องการจะสื่อสารให้รับรู้

       ลองกลับไปดูภาพ " Adrift" ชายชรากับทะเล ที่  http://gotoknow.org/blog/pichaik/68690 ดูครับ ชื่อภาพกับสาระในภาพจะตรงกัน แต่ภาพนี้ศิลปินตั้งใจตั้งชื่อภาพให้ตรงข้าม เพื่อให้คนมองอีกมุมหนึ่ง

       ขอบคุณที่สนใจครับ จนศึกษาเพิ่มเติมในงานของเขา รู้"อะไร"มาเชิญเล่าเพิ่มเติมขยายกันฟังได้นะครับ

สวัสดีคุณนม. ครับ(พิมพ์ชื่อย่อคุณทีไร จั๊กจี๋ใจทุกที)

        ห่างหายไปนานนะครับ ผมชอบวิธีเล่าของคุณเป็นอารมณ์กวีแบบกลอนเปล่า คล้ายไฮกุของญี่ปุ่น

       แต่ตรงเสียงหัวเราะนั้นคล้ายแม่มดไปหน่อยครับ

อาจารย์ราณี

         อย่าห่วงเลยผมนั้นไปได้สบายอยู่แล้ว เพราะต้องไปสอน ห่วงแต่อ.ลูกหว้าเท่านั้นที่คงไปยาก เพราะเป็นเลขาสสร.ด้วย

• รอการตัดสินรางวัล :-) จึงกลับมาดูว่าได้รางวัลอะไร เลขท้าย ๓ ตัว หรือ ๒ ตัวกันแน่ละครับคราวนี้ หึหึ (เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นพ่อมด)
• ถึงเวลาต้องไป(หัด) เตะตะกร้อแล้วครับ ก็ไม่รู้ว่าตะกร้อมันไม่ดีอย่างไรจึงไปเตะมัน หรือเราโกรธอะไรมันก็ไม่รู้ ยังไงขอเตะก่อนนะครับ แล้วจะเตะเผื่อท่านอาจารย์ด้วยครับ ปี๊ปกับตะกร้อจะเตะอะไรดี :-)

บอกอ.ลูกหว้าด้วยว่า หากปฎิบัติธรรมแล้วจะผอม...อาจจะรีบมาทันใด

คุณนม.ครับ

:--) ยิ้มรับหน่อย เสียงหัวเราะแบบพ่อมด เอ? ต้องไปดู Harry Potter ใหม่แล้วว่า คุณก็รู้ว่าคือใคร...หัวเราะอย่างไร

อ้าว! ผมก็นักตะกร้อมหาวิทยาลัยนาครับ เซปักตะกร้อ ไม่อยากคุยเลยว่าขนาดเข้ารอบตัดเชือกซะกระจุยกับม.รามกำแหงมาแล้ว แต่อย่ามาถามถึงผลว่าใครกระจุย

เตะตะกร้อกับเตะปี๊ปคนละวิสัยทัศน์และพันธกิจครับ เตะตะกร้ออาจมันในอารมณ์ที่ต้องเตะไปเลี้ยงไป

แต่เตะปี๊ป เตะทีเดียวแล้วใช้วิสัยทัศน์ช่วยว่าไกลขนาดไหนครับ...แล้วค่อยยืดอกแสดงความภาคภูมิใจหรือคอตกห่อเหี่ยวใจภายหลัง แฮ่ะ แฮ่ะ

ดูภาพแล้วสงบ อ่านแล้วตลก

ได้ความรู้แถมฮา ขอบคุณครับ

• ฮา

• หนูชอบสไตล์เขียนของอาจารย์และผู้ที่มาร่วมคอมเม้นท์ค่ะ ได้ความรู้มุมมองวิธีดูภาพและการบรรยายออกมา
• ชอบ Wyeth มาก ทำไมเขาเขียนรูปแนวนี้ตลอดเลย ดูภาพแล้วเหงาๆสงบกินใจอย่างบอกไม่ถูก
• ชอบการแซวกันไปมา น่ารักในไมตรีจิตที่มีฮาประกอบ อ่านแล้วยิ้มไปมีความสุขไปด้วยค่ะ
• ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณครับ คุณอนุวัตร

   ผมว่าจะเอาที่คุณอนุวัตรเขียนไปเป็นสโลแกนบันทึกผม โปรยหัวก่อนอ่านดีไหมครับ?

    เรื่องเล่าจากอาจารย์....

    ดูภาพแล้วสงบ อ่านแล้วตลก

    ได้ความรู้แถมฮา

อาจารย์ชอบ  "โปรยหัวก่อนอ่าน"  เสมอๆเหรอคะอาจารย์

น่ากลัวนะคะ...

เอาอะไรมาโปรยเหรอ ?

ตะปู ?

ลูกเห็บ ?

อิอิ...

ไม่รอคำตอบล่ะค่ะ ขอวิ่งหนีตามหลังน้อง นักลงทุนเงินน้อย ไปดีกว่า เพื่อความปลอดภัย..ฮา

^___^

ไม่เสียแรงที่คาบไม้บรรทัดมาด้วยกันตั้งแต่เปิดเทอมใหม่ๆ  วิ่งตามมาเร็วๆครับ อาจารย์เอาไม้เรียวมาไล่ตีแล้วๆๆๆๆ  แว๊กๆๆๆๆๆๆๆ

(ตะโกนคุยกับ k-jira ขณะวิ่งหนีสุดชีวิต)

ขอร่วมตอบคำถามค่ะอาจารย์

แว้บแรกที่เห็นภาพ เห็นแสงที่ดูมีประกายแปลก ออกจะดูแสงแข็งๆกระด้างๆชอบกล

แต่ก็ขัดกับผู้หญิงที่นอนหลับค่ะ เพราะดูเธอจะหลับสบายมากๆ เอาหมวกมาปิดหน้าไว้ แล้วเอียงหน้าไปข้างหนึ่ง มือสองข้างก็กุมกันไว้หลวมๆ มีของวางไว้ข้างๆ สงสัยจะมาปิกนิคพร้อมเจ้าหมาที่ท่าทางอยากจะหลับเหมือนกัน หนูคิดว่าน่าจะเป็นช่วงบ่ายๆค่ะ เพราะคนส่วนใหญ่ชอบงีบกันตอนบ่าย เพียงแต่รู้สึกกว่าแสงแดดที่ส่องผ่านต้นไม้ และลงมาที่หญ้าไม่ยักกะนุ่มนวลเลย รู้สึกแข็งๆและขาวๆชอบกล หรือว่ากำลังมี Thunder เกิดขึ้นจากที่ไกลๆ

ขอบคุณลูกศิษย์ห้วยส้ม ไม่รู้ว่ารุ่นไหน

ตอนนี้กำลังอบรม คณะนศ.คณะแพทย์ศาสตร์ มช.อยู่ จนคณะวิทยากรเครียดไปตามๆกันเพราะจับปูเข้ากระด้ง ขอบคุณที่ติดตามครับ

Wyeth เป็นคนที่เข้าถึงธรรมชาติและจิตใจมนุษย์ระดับหนึ่ง งานของเขาน่าสนใจมาก

เรื่องแซวกันเป็นศิลปะและเทคนิคเฉพาะตัวครับ แฮ่!

Wow! คุณk-jira

มาแซวอาจารย์เรื่องโปรยหัวก่อนอ่าน...

ม่ายช่ายหัวตาปู ม่ายช่ายหัวลูกเห็บ...

แต่จะเป็นหัวของศิษย์จอมดื้อจอมแซวอาจารย์สองคน ไม้บรรทัดไม่ต้องคาบแล้ว ดื้ออย่างนี้ต้องลงโทษหนักหน่อย...

นักลงทุนเงินน้อย แสดงว่าชอบของถูกๆ ให้ปิดตาเต้นลาวกระทบไม้จังหวะแร็บ โดยใช้ขาเดียว

ส่วนหนู k-jira นั้น บังอาจวิ่งหนีตามหลังน้อง ให้เต้นลาวกระทบไม้โดยปิดตาข้างเดียว..

จาเข็ดไหม? เข็ดไหม?

หนูเอ๋

สรุปว่าเป็นตอนบ่ายๆ เพราะคนชอบงีบเซียสต้าตอนบ่าย แต่สะดุดใจว่าแสงมันแข็งๆชอบกล เลยสงสัยว่ามีฟ้าร้องฟ้าผ่าไกลๆแน่ คราวหน้าจะเฉลยนะครับ

มารอดูเฉลยแต่อาจารย์ไม่เฉลยซะที....เลยมาขอรับไม้บรรทัดไปล้างด้วยลิสเตอรีน ... แล้วเตรียมแจกต่อ...พร้อมกับซื้อใหม่ไว้คาบเอง...แฮะๆๆ

จากการดูภาพนี้นะค่ะ อารมณ์ ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือความผ่อนคลาย เหมือนกับว่าเดินมาไกล เหนื่อย ขอนอนพักกับทุ่งหญ้าที่มีกลิ่นของใบไม้ ต้นไม้ กลิ่นดิน ที่โชยมาอย่างอ่อนๆ พร้อมกับสายลม และแสงแดดอ่อนๆ ที่ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับโลก อย่างรู้สึกว่าปลอดภัย เพราะมีสุนัขคู่ใจเป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้านายอย่างซื่อสัตย์....อันนี้คือมุมมองของคนดูภาพนะค่ะ

ในมุมมองของหญิงสาวในภาพ......เฮ้...ดิกกี้ วันนี้เราไปเดินเล่นที่ทุ่งหญ้ากันเถอะ ตอนนี้กำลังเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง อากาศกำลังพอดีไม่ร้อน ไม่หนาวไม่ต้องใสเสื้อกันหนาวก็ได้ อากาศกำลังสบาย ไปเดินเล่น ดูนกบินกลับรังกันดีกว่า แต่เอ....ฉันขอหยิบกล้องส่องทางไกลก่อนนะ เอาไปส่องดูว่ามีกอของต้นบลูเบอรีที่ไหนจะได้เก็บมาทำแยม เอากระบะใส่บูลเบอรีไปด้วย.......โอ้....ทุ่งหญ้านี้สวยเหลือเกิน ตรงนี้เป็นเนินเล็กๆด้วย ได้บูลเบอรีมาเต็มกระบะแล้ว พระอาทิตย์กำลังจะตก แสงแดดอ่อนๆ ลมพัดเบาๆ หอมกลิ่นใบไม้ ใบหญ้า และดอกไม้เล็กๆในทุ่งนี้เหลือเกิน ฉันขอนอนดื่มด่ำกับธรรมชาติแห่งนี้หน่อยนะ เจ้าดิกกี้ที่รัก....เฝ้าดูอยู่ตรงนี้แหละ...เดี๋ยวค่อยกลับบ้านพร้อมกัน.......

จะได้คาบไม้ที่เตรียมมั้ยค่ะอาจารย์ขา.... 

• อาจารย์คะ...แน่ใจหรือคะว่าหว้าไปปฏิบัติธรรมแล้วจะผอม
• หว้าไปปฏิบัติธรรมกลับมาทีไรกินเหมือนปอบทุกทีเลยค่ะ
• ขอมองดูภาพสักหน่อย... ภาพนี้เหมือนจะสื่อกับทุกคนใน g2k ว่า  วันใดที่คุณอ่อนล้า  เหน็ดเหนื่อย  หยุดพักเถิด  ปล่อยวางปัญหาทุกอย่าง แต่ให้รู้ไว้ว่า...คุณไม่ได้อยู่เพียงลำพัง  ยังมีกัลยาณมิตรใน g2k อยู่เสมอ....
  

สวัสดีค่ะ

แวะมาครั้งก่อนตอนบันทึกออกใหม่ๆ เข้ามาอีกที นักเรียนส่งการบ้านเพียบเลย อ่านไม่ไหว 92 ความเห็นเชียวหรือเนี่ย กลัวอ่านๆ ไปจะกลายเป็นลอกการบ้านซะอย่างงั้น

แว็บแรกที่เห็น...รู้สึกถึง...

สาวน้อยวัย 27 ปี หลบความวุ่นวายที่บ้าน เดินมานั่งจิบชาช่วงเวลา Tea Time คือประมาณ 10.30 am อ่านหนังสือนิยายที่ชอบได้ไม่นาน ก็มักจะหลับไป เธอมักจะมาพร้อมเจ้าไบรอัน หมาน้อยหน้ามุ่ย ที่เดินมาเฝ้าดูความปลอดภัยให้เจ้านาย เวลาเจ้านายชอบปลีกวิเวกมาหลับบนเนินหลังบ้าน

ส่งการบ้านฉบับย่อแค่นี้ก่อนนะคะ ง่วงนอน อยากจะหลับบ้าง แต่ต้องพยายามไม่หลับ

^___^

ผมชอบรูปที่เกี่ยวกับตำนานกรีกครับ ดูแล้วรู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ รู้สึกเหมือนภาพมีชีวิตและกำลังบอกเล่าเรื่องราวต่างๆให้เราได้รู้

สงสัยจะบ้าตำนานกรีกมากไป......5555

ปล. อาจารย์นอนดึกอีกแล้ว พวกเด็กนักเรียนจะรุมจับมัดให้นอนนิ่งๆ ซักสองสามวัน จะได้หายป่วย

(ว่าแล้วก็ไปซื้อเชือกฟางที่ร้านโชว์ห่วยข้างบ้านสองม้วน)

ชอบภาพนี้ค่ะ

ดูแล้วผ่อนคลายความวิตกกังวลทั้งมวลอยากมีช่วงเวลาดีดีอย่างนี้บ้าง ชีวิตมีแต่งานและงานและเรื่องวุ่นวาย

เข้ามาอ่านบล็อกนี้ครั้งแรก อ่านแล้วมีความสุขเกิดรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัวค่ะ ขอบคุณอาจารย์และทุกๆท่านมากค่ะ

ขำเจ้าตัวสโปมาตัวซัวของอาจารย์แหละค่ะ

พอหมอนิดบอกหนูขำกลิ้งเป็นเจ้าปังคุนเลยค่ะ

คุณ Paew ครับ

      ส่งการบ้านคราวนี้ แจ๋วมากครับ มีสองอารมณ์ คืออารมณ์แบบภายนอกในฐานะคนดูและอารมณ์ภายในคือสวมวิญญาณเป็นผู้แสดงที่มีเลือดเนื้อชีวิตจริงในภาพ มีรายละเอียดเพิ่มขึ้นมากและรายละเอียดนั้นบรรยายได้ความรู้สึกครับ มีสุนทรียรสเพิ่มมากขึ้น

      ทำหน้าที่ล้างไม้บรรทัดได้ดี แต่เกินคำสั่งคือแอบไปซื้อไว้ส่วนตัวไว้คาบเอง โทษานุโทษจึงไม่ศักดิ์สิทธิ์และขลังเท่าไม้บรรทัดของอาจารยืที่ตกทอดสืบต่อมาครั้งกรุงศรีอโยธยา เมื่อกรุงแตกยังเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่หลุดรอดเงื้อมมือพม่ามาได้

     ดังนั้น ลูกศิษย์ทั้งหลายอย่าได้รังเกียจเลย คราบไคลต่างๆล้วนแต่เป็นคราบไคลอันล้ำค่าของบรรพบุรุษเราทั้งนั้น... อิ อิ อิ

(ขออภัย อาจารย์เพิ่งไปดูสมเด็จพระนเรศวรตอน 2 มา)

เอ !????/

คุณ Paew กับคุณมัทนา ขออภัยเป็นพี่น้องหรือฝาแฝดกันหรือปล่าวครับ ทั้งใบหน้าและรอยยิ้ม เหมือนกันราวกะแพะ

(ขออภัย ตามความเห็นผม ผมว่าแพะเหมือนกันมากกว่าแกะ)

อาจารย์ครับ ผมคงต้องแจ้งกรมศิลป์ให้มาขึ้นทะเบียนไม้บรรทัดอาจารย์ไว้ก่อน กลัวเดี๋ยวจะขึ้นราและผุพังไป ของโบราณล้ำค่า ต้องผลัดกันชม.....555

หนูอ.ลูกหว้า

       ส่วนใหญ่ปฏิบัติแล้วจะยุบลง ส่วนพองจะน้อยกว่ายุบ ...

       แต่ เอ???? เพิ่งรู้ว่าหนูชอบกินใส้สดๆ (เพราะบอกว่ากินเหมือนปอบ) ทีแรกว่าจะเอาใส้อั่วทอดไปฝาก คงต้องเปลี่ยนเป็นใส้หมูสดๆแทน...บรื้อ!!!