เมื่อบ้านเรามีคนไม่สบาย “จิต”
คือความอดทนต่อการปฏิบัติ…และดูแล
Text : Ka-Poom
………………………………………………………
----------->ในการดูแล หรือให้ความช่วยเหลือผู้ป่วยจิตเวชนั้น...จัดได้ว่าเป็นงานหรือภาระที่หนักพอสมควรหนักในที่นี้คือ...ความหนักหนาทางด้านจิตใจ
ผู้ดูแล...หรือ care giver ต้องพลอยต่อสู้กับความรู้สึกอดทน ความท้อ ความไม่รู้เรื่องการสื่อสาร และความไม่เข้าใจในอารมณ์ ความรู้ ความรู้สึกของผู้ป่วย...
เหนื่อย...และเหนื่อย
หากในครอบครัวเรามีผู้ป่วย...แต่เราไม่ทำความเข้าใจ...เราก็อาจจะเดี้ยงทางจิตใจตามไปด้วยได้เช่น อาจกลายเป็นโรคเครียด...ตามไปด้วยได้
ขอเพียงแค่เราทำความเข้าใจ... เข้าใจไปในความรู้สึกของเขา
ที่ป่วย...นั่นสิ่งหนึ่งก็มาจากความสามารถในการจัดการของเขา..ไม่ดี หรือเขาไม่สามารถจัดการอะไรในตนเองได้ ในความรู้สึก และตามสายตาที่เรามองเห็นเราจึงเห็นว่า เขาพูด เขาคิด เขาทำไม่ปกติ ดังนั้น เมื่อเราทำความเข้าใจ ทำความรู้จักเขาใหม่ แม้เขาจะเป็นคนในครอบครัว หรือเพื่อน พี่ น้อง ที่เรารู้จักกันมานานก็ตาม... แต่นี่คือ “มุมใหม่ของเขาที่เราต้องทำความรู้จักกันใหม่อีกครั้ง”...
ช่วยเหลือ...เขา...
ความรัก..ความเข้าใจเท่านั้นที่จะสามารถทำให้เขาดีขึ้น...
โดยเฉพาะเป็นความรักความเข้าใจจากคนที่...เขารักและไว้วางใจ
...........................................
เมื่อใดที่สถานการณ์ในบ้าน...เราเริ่มมีภาวะความตึงเครียด
มีใครสักคนเริ่มมีสภาวะอารมณ์ที่เริ่มไม่ปกติ มีบางสิ่งบางอย่างที่ก่อกวนทางด้านอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด รีบ...หาทางแก้ไข หรือบรรเทาให้ลดลง...สร้างสรรค์บรรยากาศให้ผ่อนคลาย หรือเมื่อหนักหนาสาหัสสากรรจ์ ..ก็ต้องพึ่ง “การรักษา”...แต่ในขณะเดียวกันคนในบ้านคนในครอบครัว ก็ต้อง...เตรียมความพร้อม “การบำบัดและฟื้นฟู”...เพื่อ “คืนเขากลับ”...สู่สภาวะเดิมให้มากที่สุด
ความเห็น (6)
สวัสดีจ้า
ความรักมีอนุภาพจังนะคะ
^___^
กะปุ๋มเปลี่ยนกลับมาใช้รูปเดิมแล้วแฮะ
สวัสดีค่ะ...พี่อึ่งอ๊อบ พี่จิ๊บ...และแนน
ขอบคุณเช่นกันนะคะ...
นี่คือ "อานุภาพของความรัก"...ที่ไร้เงื่อนไขและกฏเกณฑ์และการครอบครองค่ะ...รักภายใต้การให้อย่างมีเมตตา...ในการที่อยากจะช่วยเหลือ...ให้เขา "พ้น"..ทางแห่งความทุกข์..ในใจ
(^_____^)