ในเย็นวันต่อมา ครูอ้อยกลับบ้านมาแล้วไม่พบพ่อบ้าน ยืนจัดการกับมะม่วงอยู่
มีบุรุษไปรษณีย์มาส่งจดหมาย เรียกครูอ้อยให้มารับจดหมายว่า " รับจดหมายด้วยครับ "
ครูอ้อยเดินมารับจดหมาย แต่บุรุษไปรษณีย์คนนั้นกลายเป็นพ่อบ้านของครูอ้อย ก้มลงถอดรองเท้าอยู่หน้าบ้าน หลอกครูอ้อยอีกแล้ว เธอมีลูกเล่นแบบนี้เสมอ
ครูอ้อยเห็นเธอถือถุงกับข้าวพะรุงพะรัง จึงช่วยถือของเข้าบ้าน
เธอไปออกกำลังมาและแวะซื้อกับข้าว รวมทั้งผลไม้ สับปะรดมาด้วย ชนกับมะม่วงและส้มไร้เมล็ดของครูอ้อยด้วยค่ะ
แต่ของครูอ้อยไม่ได้ซื้อ เพื่อนที่โรงเรียนให้มา ที่มาของผลไม้นี้ ครูอ้อยจะเล่าให้อ่านในอีกบันทึกหนึ่งค่ะ
กลับมาเล่าเรื่องพ่อบ้านก่อน เธอทำท่าการออกกำลังของเธอให้ครูอ้อยดู และบอกว่า กล้ามเนื้อของเธอ ตึงหมดเลย
ตอนอาบน้ำเสร็จแล้ว ครูอ้อยนอนเล่นคุยกัน รอลูกสาวคนเล็กกลับบ้าน
เธอเล่าเรื่องอะไร ครูอ้อยก็ขำไปทุกเรื่อง
ตั้งแต่การหยิบดัมเบล เธอก็เล่าว่า รุ่นพี่เขาบอกว่าให้หยิบอันที่น้ำหนักน้อยๆ แล้วไล่ขึ้นน้ำหนักมากกว่าไปเรื่อยๆ ไม่ต้องหักโหม
และยังมีอีกเรื่องหนึ่งคือ เธอยกผิดท่า เขาต้องแขนแนบลำตัว จะได้บริหารส่วนข้อแขน ตอนที่ยกผิดท่านั้น ยกน้ำหนักได้สบายเลย แต่พอยกให้ถูกท่าจะรู้ว่า หนักน่าชมเลย
แล้วเธอเล่าอย่างบรรจงเล่า สนุกมาก เพราะเธอใส่ใจที่จะปฏิบัติ
เธอซื้อวิตามินมากินเสริมด้วย ครูอ้อยถามว่าราคาเท่าไร เธอบอก ซึ่งไม่แพงเลย...
ดีใจจังค่ะ ที่พ่อบ้านของครูอ้อยรักษาสุขภาพ
พอเล่าเสร็จ เจ้าขวัญ.....ลูกสาวคนเล็กก็กลับมา .....พ่อแม่ฮ้า สวัสดีค่ะ ในมือถือถุงพลาสติกมีน้ำอัดลมใส่น้ำแข็งด้วย
ครูอ้อยเดินไปเปิดประตู และฟ้องพ่อบ้านอย่างเร็วว่า " พ่อ...ไอ้ขวัญมันกินน้ำแข็ง "
พ่อบ้านครูอ้อยเลยสวด เจ้าขวัญตามระเบียบ อิอิ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ครูอ้อย แซ่เฮ ใน ครูเรียนรู้ภาษาอังกฤษกับสุขภาพ
