ขอให้พี่ภูมิใจ

 

             เล่า ต่อจากเมื่อวาน   มีพี่ผู้ชาย คนไข้ คนหนึ่งที่ฉันคุยด้วยก่อนขึ้นมาที่ อาคาร 84 ปี  ศิริราช  พี่เล่าว่า อยู่ประจวบฯ กับแฟน

และลูกสาว จบ ม.เชียงใหม่ทำงานโรงแรมในเมือง 

จบมาทางด้านภาษา  ตัวพี่เอง เป็นชาวสวน

 ชาวนา ที่ผ่านมาก็ขายที่นา จนหมดตัวในการมารักษาตัวเอง 

เมื่อเปลี่ยนไตได้ ก็มีปัญหา สลัดไต  ....การต่อต้านของเนื้อเยื่อ

  ต้องนอน รพ. อยู่นาน  แต่หมอก็ดูแลจนดีเป็นลำดับ แต่ พี่ ต้อง

ทานยาที่แรงขึ้น และแพงมากกว่า 

         ยา Certican  กินเช้า   0.5  mg.   1 เม็ด  เม็ดละ  183 บ.

 และ ชื่อเดียวกัน กินตอนเย็น  ขนาด  0.75 mg  เม็ดละ  274 บ.

เพราะฉะนั้น ยานี้ 1 เดือน พี่ต้องใช้เงิน  13,710  บาท

นอกจากนี้ พี่ต้องกินยา อีกตัว เป็นยาหลัก ที่ผู้ป่วยหลังเปลี่ยนไต

ต้องทาน ชื่อ ยาไซโคลสปอริน  เป็นเม็ด ๆละ  32 บ.

1 เดือน   ใช้  920 บ.

           รวมว่า 1 เดือน พี่ชาย คนนี้ ต้อง จ่ายเงินซื้อเฉพาะยา   เป็นเงิน 

 14,670  บ. โดยที่ยังไม่รวม ค่ากินอยู่กับเมีย  และค่าเดินทางมา

 รพ. ทุกเดือน ที่ กทม. 

           ชาวนา ไม่มีประกันสังคม ไม่มีประกันชีวิต ไม่มีสวัสดิการใดๆเลย

 ...ขายสมบัติจนหมดตัว กลายมาเป็นคนเข็นสัปปะรด

รับเงิน วันละ 120 บ. กับ เมีย สอง คน  เดือนหนึ่ง หาได้

 หมื่นกว่าบาท ก็ไม่พอดูแลชีวิต 1 คน

 “  ผมว่า ถ้า ขอยาครั้งนี้ ไม่ได้  หมอไม่ให้หยุดยา ผมก็จะหยุดยาเอง

เพราะ ไม่มีทางที่จะมาซื้อแล้ว    ผมหมดที่นาแล้ว

เปลี่ยนไตมาได้ 5 ปี ผมอยู่มานานแล้ว ลูกก็เรียนจบแล้ว

ดูแลตัวเองได้ ผมไม่ห่วงอะไรแล้ว..... “ 

พี่พูดด้วยสายตาที่มองต่ำ

ด้วยกลัวว่าฉันจะเห็น ความเศร้ามากไปกว่านี้......

 “  พี่ อยู่ ตำบลอะไรนะ “  ฉันเปลี่ยนเรื่องคุย

 “ ต. บ่อนอก  เมือง ประจวบฯ “   พี่บอก

 “ โอโฮ้ ....พี่  ที่ เขาประท้วงเรื่อง โรงไฟฟ้า น่ะพี่  “

 ฉันตื่นเต้น

 “  ก็นั่นแหละ   วันก่อนยังพากันไปรับรางวัล ที่ ธรรมศาสตร์

 กันเลย   ชาวบ้านไปกันเยอะ  ในฐานะ ที่รวมพลังกันได้

ต่อสู้เพื่อชุมชน    “  พี่ ดูร่าเริงขึ้น.......และเล่าเรื่อง

ประวัติศาสตร์การมีส่วนร่วมในการประท้วง

โรงไฟฟ้า......

     ฉันรู้สึกว่า ฉันช่วยอะไรพี่ไม่ได้   และช่วยใครไม่ได้เลย 

 .....เราต้องเดินทางกันไป  แบกร่างกาย จิตใจ ของเราไป

 หาแง่มุมที่จะดูแลใจ กันไป   ....ชีวิต มันไม่ได้ทุกข์ หรือลบ

 ไปซะหมด  ใช่มั๊ย  ....ถ้าพี่ จะต้องตาย  ก็ขอให้พี่ภูมิใจ

 ที่เราเกิดมาแล้วได้ทำหน้าที่ของมนุษย์  และดีงาม  ที่สุดแล้ว  ........ 

 

 

 

 

 

 

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

อ่านแล้วอึ้งเลยครับ

ผมว่า การเสริมคุณค่า ให้กันและกันสำคัญมากเลยครับ 

อยากให้พี่เขาได้คิดและพูดถึง ความภาคภูมิใจ บ่อยๆ  ผมเชื่อว่า มันจะทำให้มีน้ำมาหล่อเลี้ยงชีวิตเรา นะครับ

[ดอกแก้ว]

คะ ดิฉันรู้สึก แต่ละคนมีเรื่องราวที่น่าสนใจ และมีคุณค่า

บางครั้งความทุกข์ก็บดบัง ความดีงาม ความภูมิใจ

การยืนหยัดของมนุษย์ โดยที่ไม่รู้ตัว