เชื่อในเรื่อง...ความรู้เราสร้างขึ้นมาเองได้..ในทุกคน
Text : Ka-Poom
............................................................................................................................
ดิฉันได้รับการทาบทามให้ร่วมเป็นวิทยากร..
ในการจัดอบรม ------------> "พัฒนาศักยภาพแกนนำที่ปรึกษาแรงงานในการให้คำปรึกษาเบื้องต้น"....ที่บริษัท J&D APPAREL Co., LTD อ.เมือง จ.ยโสธร...
เรื่องที่รับมอบหมาย...คือ
- รู้จักการเข้าใจ ยอมรับผู้อื่น และตนเอง
- ความคิดที่เป็นทุกข์
จำได้ว่าเมื่อก่อนหรือแม้แต่ทุกวันนี้นั้น...การจัดอบรมต่างๆ...ส่วนใหญ่นักวิชาการ หรือวิทยากรทั้งหลายมักใช้การบรรยาย...
ซึ่งเข้าข่ายลักษณะ...บอก "ความรู้"..."สอนความรู้"...แก่ผู้เข้าร่วมการอบรม
อบรม..และอบรม...และอบรม
เราต้องใช้...ค่าใช้จ่ายอย่างมากในการจัดอบรม...เช่น เรื่องเดิมๆ นี้เราจัดซ้ำแล้วซ้ำเล่า...และเราก็ไม่แน่ใจ ความรู้ที่เราให้ไปนั้นเขาเอาไปใช้ได้จริง...หรือเปล่า..
ดิฉันจึงค่อนข้างไม่ค่อยเชื่อในเรื่องการบอกความรู้เท่าไรนัก
แต่..สนใจในการที่จะทำอย่างไร...ให้คนเรานั้นเกิด "การสร้างความรู้"....ขึ้นมาได้
ในการที่รับเชิญบรรยาย...สองเรื่องดังกล่าวในวันนี้
จึงไม่ใช่เป็นการบรรยาย...
แต่ต้องการให้ผู้เข้ารับการอบรม...ได้เกิดการสร้างความรู้ด้วยตนเอง ในเรื่องดังกล่าว
ผ่านการลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง (Cognitive Appentiship) คือ ความรู้ที่ได้จากการลงมือปฏิบัติ...ด้วยตนเอง
ซึ่งสมองเราจะเกิดการเชื่อมโยงสิ่งที่ได้เรียนรู้ใหม่ link เข้าไป เชื่อมโยงเข้าไป...กับความรู้เดิมที่มีอยู่...
หรือ อาจเป็นการใส่รหัส (Endcoding)...เข้าไปใหม่...ในเรื่องความรู้ใหม่..ความเข้าใจใหม่...และเกิดเป็น ---------> ความรู้ใหม่เกิดขึ้น ในเรื่องดังกล่าว
ตามฐานความคิดความเชื่อ...ของกระบวนการสร้างความรู้ (Knowledge Construction)
เชื่อว่า...ความรู้ของคนเราที่เรียนรู้นั้นสามารถสร้างขึ้นมาได้...และเก็บไว้ใน long-term memory และดึงกลับมาใช้ได้ และนำไปประยุกต์ใช้...ได้ ด้วยความเข้าใจ "Deep Understanding" กว่า "ความรู้"...ที่มาจากการบอกความรู้...
วันนี้...จึงเป็นความท้าทายอีกอย่างหนึ่ง...
ในการทำงาน...ด้วยชีวิต...อีกครั้ง
แล้วจะไม่หลงตัวเองหรือครับ
ผมเห็นคนทำแบบนี้แล้งหลงตัวเองมากเหลือเกิน จนเป็นการสร้าง "อัตตา" มากกว่าการสร้างความเข้าใจตนเอง
และเราหรือใคร ควรจะบอกหรือช่วยเขาได้อย่างไรครับท่าน ดร. ดร. กะปุ๋ม
เรียนท่าน ดร.แสวง...
หากเราเข้าใจตนเอง...ก็ คือ เข้าใจตนเองค่ะ...หาใช่หลงตนเองไม่...หากยังหลงตนเองนั่นแสดงว่าผู้นั้นยังขาดความเข้าใจในตนเอง...แต่เข้าใจว่าตนเองเข้าใจตนเอง
ความเข้าใจในตนเอง...นั้นต้องรู้ทั้งเหตุที่มาและที่ไปในสิ่งที่เราเป็นอยู่...ทำไมเราถึงดี...และทำไมสิ่งนี้เราถึงยังไม่ดี...หากเพียรเฝ้ามองเพียงด้ายเดียวหาใช่คือ ความเข้าใจในตนเองไม่...
ก็ดั่งเช่นว่า...มองเห็นแก้วกาแฟ...ให้เห็นเป็นแก้วกาแฟ...หากมองเป็นจานเมื่อใดแล้วเมื่อนั้นแหละจำต้องเกิดความเดือดร้อนในจิตเกิดขึ้นแล้ว...เพราะนั้นเป็นการมองที่บิดเบือนบิดรูปไปจากความจริงที่ควรรู้
ขอบคุณค่ะ
(^____^)
กะปุ๋ม