R2R : วิชาการมากไป
R2R วิชาการมากไป..หัวใจคนทำก็รู้สึกเบื่อได้
Text : Ka-Poom
..............................................................................................
--------->วันนี้ดิฉันได้รับโทรศัพท์ consult จากทางไกล...ถึงระนองค่ะ...
เธอเป็นวิสัญญีพยาบาล...ที่มักโทรมา consult เรื่องงานวิจัยเป็นประจำ...
ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีความรู้เรื่องวิจัย... เราเรียนมาเหมือนกัน..จบจากคณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเหมือนกัน...
อุปสรรคที่พบ
แต่อุปสรรคที่เรามักพบ คือ... เราเรียนวิจัย และเราทำวิจัย โดยผ่านการทำวิทยานิพนธ์...
แต่..ก็ใช่ว่าเราจะเข้าใจไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง...สำหรับดิฉันเองก็เช่นเดียวกัน...
อาศัยว่าเรียนสถิติสี่ครั้ง...เรียนวิจัยสี่ครั้ง...ในสี่หลักสูตร (ไม่รวมปริญญาตรีนะคะ)
และลงมือทำวิจัยหลายครั้ง...เรียนรู้แบบ..learning by doing...
แรกๆ...ร้อนวิชามาก...พูดอะไร แนะนำใครก็เป็นวิชาการไปหมด...
แต่ทุกวันนี้เรียนรู้แล้วว่า...ไม่ work หรอกคะ...การแสดงหรือสื่อสารที่เป็นหลักวิชาการมากเกินไป
เข้าใจยาก... เลือกค่ะเลือก...เลือกที่จะสื่อสาร...กันด้วยภาษาง่ายๆ...เข้าใจง่าย
type one error ... type two error...---------->ไม่มีพูดให้ระคายหูนักวิจัยหน้าใหม่ เท่าไรคะ...แต่จะพยายามสอดแทรกเรื่องง่าย..แล้วค่อยเพิ่ม
เข้าไปทีละนิดทีละนิด...แรกๆ ดิฉันมักจะเน้นในเรื่องทัศนคติก่อนคะ...ให้คนทำรู้สึกสนุกและมีความสุข และมองว่าการทำวิจัย
เป็นเรื่องง่าย...บางครั้ง ก็โดนค้านจากมหาบัณฑิต...หลายๆ ท่าน...แต่ดิฉันก็ไม่หวั่นค่ะ...ยังยืนกรานแนวคิดของตนว่า..ให้นักวิจัยหน้าใหม่...ไม่ตระหนกตกใจกลัวค่ะ...
ง่าย...ง่าย..เน้นง่ายๆ...
แต่เรื่องยากๆ ประเด็นยากๆ...เราก็ค่อยช่วยเขาดู...ช่วยเขาศึกษา...เรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อน
ไม่ใช่ช่วยแบบนักวิชาการที่ยิ่งใหญ่..ที่รู้มากกว่าใครๆ...เพราะถึงที่สุดแล้ว...----------->"คุณจะรู้ว่าคุณไม่รู้อะไรเลย"
ความอหังการในวิชาการ...ดิฉันเคยเป็น...และเคยรู้สึก..แต่พอยิ่งเรียนและยิ่งเรียน...ถึงได้รู้ว่า..ตนเองไม่ได้รู้อะไรเลย...
ความรู้ที่เป็นแก่นแท้....ที่ควรรู้...
เพราะเรามักมุ่งไปแต่เนื้อหา..วิชาการเข้ม...แต่ลืมเอาความเข้มนั้น...มายำให้เป็นเรื่องง่าย...และแทรกซึมเข้าไปในการทำงาน ใน
ชีวิต...เราจึงมักปวดหัวกันเสมอ...เมื่อต้องมุ่งหรือพุ่งไปวิชาการ...เพราะแค่คิดก็ปวดหัวแล้ว...
ทุกวันนี้...
ถือ...การปฏิบัติที่ว่า..ใครเก่งใครสามารถ...ทำไปเลยค่ะ..ทำวิจัยที่พัฒนางานให้ได้ประโยชน์
และหากใครทำไม่เก่งหรือยังไม่รู้เรื่องวิจัยมากนัก...ก็ค่อยๆ ทำ...เรียนรู้ไป...ไม่บีบ ไม่คั้นเขามากเกินไป
แต่ช่วยประคองกันไป...เชื่อ ในเรื่องการสะสมความรู้..และการสร้างรู้...ที่สามารถเกิดขึ้นใหม่ได้ตลอดเวลา
ความเห็น (4)
- หากจะทำวิจัยให้มีคุณภาพ ก็ต้องทำอย่างถูกต้องตามหลักวิชาการ ส่วนการพัฒนางานนั้นต้องการความสะดวกและรวดเร็ว
- สองสิ่งนี้แหละที่ผมเองก็มีปัญหามาโดยตลอดและยังไม่สามารถแก้ไขได้
- ผมยอมแพ้ปัญหานี้ครับ
ครูนง...คุณไมโต...อ.หมอสมบูรณ์
ขอบคุณทุกท่านมากเลยค่ะ...ที่แวะมาต่อเติมแบ่งปันมุมมอง...ให้...
(^_____^)
กะปุ๋ม