ชีวิตที่พอเพียง บันทึกการเข้าโรงพยาบาล ๒. วันที่สอง ๒๗ เมษายน ๒๕๖๖
เมื่อคืนนอนหลับได้ดี โดยแต้ว (ผศ. ทพญ. มุรธา พานิช) ลูกสาวคนโต มานอนเฝ้า และเป็นผู้รับภาระนอนเฝ้าจริงๆ ช่วยตามพยาบาลเมื่อน้ำเกลือหมด และปัญหาเครื่องในห้องมันส่งเสียงร้อง โดยผมนอนหลับสบาย ตื่นเฉพาะเมื่อพยาบาลเข้ามาแก้ไขปัญหา แล้วก็หลับต่อ
วันนี้ไปรับการส่องกล้องตรวจกระเพาะปัสสาวะตั้งแต่เช้า โดยต้องงดอาหารและน้ำตั้งแต่สองยาม ก่อนหน้านั้นเข้าเอายามาให้กิน ๓ เม็ด เม็ดหนึ่งเป็นยาระบาย กับอีก ๒ แก้วยา แก้วหนึ่งเป็นยาระบาย อีกแก้วหนึ่งเป็นยาแก้โปแตสเซี่ยมต่ำ จากผลการตรวจเลือด ที่อย่างอื่นปกติหมด ไม่มีข้อบ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อ
ก่อนหกโมงเช้าผมขอเข้าห้องน้ำเพื่อถ่ายอุจจาระ แปรงฟัน และอาบน้ำ ที่สายปัสสาวะเข้าถุงเก็บปัสสาวะมีก้อนเลือดเล็กๆ ลอยอยู่ และตอนจะถอดกางเกงก็มีปัสสาวะเปื้อนเลือดไหลออกมาติดอยู่ที่ผ้าอ้อมที่ผู้ช่วยพยาบาลนุ่งให้เมื่อวานหลังฉี่ราดพื้นห้อง
ถึงตอนนี้ ผมได้ข้อสรุปแล้วว่า ที่ผมฉี่ไม่ออกในวันที่ ๒๓ ที่นครโคเปนเฮเกน นั้น เกิดจากเลือดออกที่ต่อมลูกหมากและอุดท่อปัสสาวะ พยาบาลที่ทำหน้าที่สวนสายยาง Foley Catheter ตอนเกือบสามทุ่มวันที่ ๒๓ ยังไม่ช่างสังเกตเพียงพอ
๗.๑๕ น. แพทย์ประจำบ้านออร์โธ ปี ๒ มาเยี่ยมแทนท่าน ผอ. รพ. รศ. นพ. วิศิษฏ์ วามวานิชย์ เพราะท่านใส่ชื่อตัวท่านเองเป็นเจ้าของไข้ ผมฝากไปขอบคุณและเรียนให้ทราบว่าผมได้รับการดูแลที่ดีเยี่ยม
๗.๓๐ น. ห้องผ่าตัดส่งรถเข็นเปลนอนมารับ ไปขึ้นนอนบนเปลพร้อมสายสวนปัสสาวะ และสายน้ำเกลือที่มีเครื่องกำกับการไหลของน้ำเกลืออยู่ด้วย ลงลิฟท์ไปที่ชั้น ๑ เข็นไปที่ชั้น ๑ ตึกสยามมินทร์ ขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องผ่าตัดชั้น ๕ พยาบาลมาซักประวัติอย่างละเอียด ตามด้วยหมอวิสัญญีชื่อ รศ. พญ. นัยนา อรุณพฤกษากุล ที่เป็นศิษย์เก่าคณะแพทย์ มอ. รุ่นเข้าเรียนปี ๒๕๑๙ เตรียมเรื่องราวต่างๆ เสร็จ ๘.๐๐ น. พยาบาลบอกว่าให้นอนรอ จะเข้าห้องผ่าตัดเวลา ๙ น.
เขามาเข็นเข้าห้องผ่าตัด เวลาราวๆ ๘.๓๐ น. และเข็นไปที่ห้องพักฟื้นหลังผ่าตัดเวลา ๑๐ น. เวลา ๑๑ น. เข็นไปส่งที่ห้องพัก ถึงห้องพัก ๑๑.๐๘ น.
ในห้องผ่าตัดเขายกตัวผมขึ้นไปนอนบนเตียงผ่าตัด แขนขวาที่มีสายให้น้ำเกลือวางแนบตัว แขนซ้ายเหยียดอยู่บนที่รองแขนและติดเครื่องตรวจ รวมทั้งเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ แล้วเอาอ็อกซิเจนมาให้สูด ตามด้วยยาสลบ อ. หมอนัยนาบอกว่าตอนฉีดยาสลบเข้าทางสายให้น้ำเกลืออาจปวดแขนหน่อย ผมหายใจเข้าออกแรงๆ เอายาสลบเข้าไปแล้วหลับลึกไม่รู้สึกตัวเลย จนฟื้นเมื่อเวลาก่อน ๑๐ น. เล็กน้อย สิ่งที่แตกต่างจากขาไปคือ คราวนี้สายสวนท่อปัสสาวะเป็นสายยาง ๓ ท่อ ขนาดใหญ่กว่าเบอร์ ๑๔ ที่เป็นสายพลาสติกและมี ๒ ท่อ ความรู้สึกเจ็บและรำคาญจึงมากกว่าสายสวนเก่ามาก
อ. หมอสิทธิพรบอกว่าพบก้อน ได้ตัดออกและส่งไปตรวจชิ้นเนื้อแล้ว
ที่ท่อหนึ่งของสายสวน (Foley Catheter) ต่อไปยังท่อน้ำเกลือสำหรับหยดมาชะล้างเลือดจากแผลผ่าตัด อีกท่อหนึ่งสำหรับให้น้ำที่ชะล้างและปัสสาวะออก เอาไปเก็บไว้ในถุงเก็บปัสสาวะ ซึ่งหลังส่องกล้องปัสสาวะสีแดงเข้ม แต่ตกค่ำก็เป็นสีปัสสาวะธรรมดา แต่เมื่อวัดไข้เวลาราวๆ ๑๘.๓๐ น. มีไข้ต่ำๆ ๓๗.๕ องศา
กินอาหารเที่ยงเสร็จ (กินเองบนเตียง) ผมนอนหลับไปราวๆ ชั่วโมงเศษๆ ตื่นขึ้นมาราวๆ บ่ายสองโมงครึ่ง ผมขอลงจากเตียงมานั่งที่เก้าอี้และมีโต๊ะวางคอมพิวเตอร์ ขวดน้ำ แก้วน้ำ ตั้งหน้าตั้งตาดื่มน้ำมากๆ และเขียนบันทึก
ทีมงาน R2R และ CORE-M ของศิริราชมาเยี่ยมพร้อมของฝาก อ. หมอสุพัฒน์ วานิชย์การให้ลูกน้องเอาดอกไม้มาเยี่ยม ดร. ผึ้ง (ภัทรพร คงบุญ) แห่งมูลนิธิรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล พาแม่มาเยี่ยมพร้อมขนมกล้วยทำเอง อร่อยมากกก
เวลาราวๆ บ่ายสามโมงเศษ อ. หมอสิทธิพรมาเยี่ยม บอกสิ่งที่พบเป็นก้อนเนื้อขนาดปลายนิ้ว ยาวราวๆ ๒ ซม. มีก้าน ได้ตัดออกทั้งหมดและนำส่งตรวจว่าเป็นเนื้อร้ายหรือไม่ร้าย พร้อมทั้งวาดภาพอนาคตว่าหากทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ก็จะเอาสายยางออกพรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ เพื่อดูว่าผมถ่ายปัสสาวะเองได้หรือไม่ และติดตามอาการอีกสองสามวัน โดยอยู่โรงพยาบาลต่อ หรือไปสังเกตอาการที่บ้านก็ได้ ผมขออยู่โรงพยาบาลต่อ และกำหนดออกวันพฤหัสที่ ๔ พฤษภาคม เพราะที่บ้านไม่มีคนดูแล
หลังจากนั้น อ. หมอประสิทธิ์ วัฒนาภา กับ อ. หมอวิศิษฏ์ วามวานิชย์มาเยี่ยม (ผู้อำนวยการโรงพยาบาล) อ. หมอประสิทธิ์อยู่คุยเรื่องงานอยู่ราวๆ ๒๐ นาที
แต้วไปทำงานตอนเที่ยงเป็นต้นไป และโทรศัพท์นัดคุณอินกับคุณเกด แห่งหน่วย R2R มาช่วยเฝ้าผมในตอนบ่าย คุณฝนมาสมทบกับลูกน้องทั้งสองในตอนเย็น และอยู่เป็นเพื่อนผมจนราวๆ สามทุ่มจึงกลับไป ใต้มาถึงเกือบสี่ทุ่ม
ทุ่มเศษๆ หมอวิโรจน์ น้องชาย โทรศัพท์มาถามข่าว
วิจารณ์ พานิช
๒๗ เม.ย. ๖๖
ห้อง ๑๖๐๒ อาคารเฉลิมพระเกียรติ โรงพยาบาลศิริราช
ความเห็น (2)
ขอบคุณที่ให้สาระความรู้แม้ในยามเจ็บป่วย เช่นเดียวกับที่ผมเคยได้อ่านหนังสือของท่านพุทธทาส ที่เขียนบันทึกไว้ในขณะเจ็บป่วย และได้นำออกเผยแพร่ในภายหลัง ผมและเพื่อนใน GotoKnow ขอให้ อ.วิจารณ์จงมีสุขภาพที่ดีขึ้นเรื่อยๆ นะครับ….วิโรจน์ ครับ
เป็นกำลังใจให้อาจารย์เสมอค่ะ