งดรับสื่อ...ชีวิตอิสระ
ตั้งแต่มาอยู่เชียงใหม่ได้ 2 เดือนกว่าต้องยอมรับว่าตกข่าวต่างๆปมากมาย เนื่องจากต้องการตัดสื่ออกจากตัวเลยต้องทำตัวให้ไม่มีอุปกรณ์รับสื่อ ทั้งวิทยุ โทรทัศน์ และหนังสือพิมพ์
เพราะข่าวที่ขึ้นอยู่บนสื่อทุกวันนี้ ไม่มีความสร้างสรรค์ ข่าวฆ่ากันตายทั้งยิงกัน แบบสยองไม่สยองทุกวัน คนนู้นทะเลาะคนนี้ผิด คนนี้ไม่ผิด ในฐานะผู้บริโภคเลยเลือกที่จะไม่บริโภคดีกว่า
เคยตั้งคำถามเหมือนกันว่าทำไมข่าวดีๆจึงไม่มีลงในสื่อมากนัก
วิเคราะห์ได้ว่า
1. เพราะคนทำข่าวคิดว่าข่าวแบบที่สร้างความจรรโลงใจนั้นขายไม่ได้
2. เพราะคนที่ทำข่าวคิดว่าถ้าเอาข่าวฉาว ดุ เผ็ดร้อนจะขายได้มากกว่า
แต่คงมีนักนิเทศนักข่าวดีๆที่สรรหาข่าวจรรโลงใจมาใส่ให้คนไทยเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้แต่หวัง
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ แวะมาเจอบล็อกของคุณจากคำหลัก ศาสนาและปรัชญา แล้วไปอ่านเรื่องการพัฒนาตัวชี้วัดเศรษฐกิจพอเพียงในด้านมิติทางสังคมแล้วก็ชอบใจ ไม่ใช่เฉพาะด้านเนื้อหา แต่อมยิ้มที่วิธีนำเสนอน่ารักดีค่ะ ที่ตอนจบบอกว่า วิทยากรไปเร็วมากจดไม่ทันต้องไปดูเพิ่มในเอกสารเองน่ะค่ะ ฟังดูจริงใจดีจัง เห็นภาพเลยค่ะ
หัวข้อเรื่อง เลิกเลื่อกรับสื่อ นั้น อยากแวะเข้ามาให้ความเห็นด้วยก็เพราะว่าตัวเองจบนิเทศมาแล้วก็เลิกรับสื่อไปเยอะเหมือนกันน่ะค่ะ ฮิ ๆ แต่ความจริงก็ไม่ถูกเท่าใดนัก คนเราควรจะเปิดรับโลกความเป็นจริงไว้ แล้วสามารถมีภูมิคุ้มกันสิ่งที่เ้กิดขึ้นนั้นได้พอสมควรมากกว่า
แต่ในที่นี้ก็คือ เลือกรับแบบทางสายกลางน่ะนะคะ เป็นคนไม่ได้ดูรายการบันเทิงอะไรอยู่แล้ว ชอบอ่านหนังสือ หรือเข้าเนทหาข้อมูลอะไรไปตามเรื่องตามราวมากกว่า
เห็นคุณว่าอยู่เชียงใหม่ และ มีความสนใจเรื่องศาสนาและปรัชญา เลยจะมาแนะนำสถานที่และครูบาอาจารย็์ที่ดีมาก ๆ ในการช่วยฝึกภูมิคุ้มกันใจไม่ให้จิตตกเวลารับสื่อนี่ล่ะค่ะ
ท่านเขียนบล็อกอยู่ที่นี่ด้วย ชื่อ อ.พิชัย กรรณกุลสุนทร ค่ะ นี่ค่ะ บล็อกท่าน http://gotoknow.org/blog/pichaik ท่านเป็นคณบดีมนุษยศาสตร์ ราชภัฏเชียงใหม่ และเป็นประธานมูลนิธิศูนย์วิปัสสนาเชียงใหม่ด้วย ลองแวะไปดูที่เวบของศูนย์ก็ได้นะคะ ฟรีหมดทุกอย่างค่ะ สถานที่ก็สะดวกสบาย รับรองว่าไปแล้วจะได้คำตอบในหลาย ๆ อย่างที่คุณตั้งคำถามมาในบล็อกที่น่าสนใจของคุณนี้ค่ะ
อ้อ ในบล็อกของอาจารย์พิชัย มียกตัวอย่างเปรียบเทียบเรื่องหนังสือพิมพ์ที่ลงแต่ข่าวดี ๆ ด้วยนะคะ ท่านไปเจอมาค่ะ ตอนเดินทางไปนมัสการสังเวชนียสถานที่ต่าง ๆ ที่อินเดีย ท่านบอกว่า ประเทศนี้มักลงแต่ข่าวดีพาดหัวตัวโตอนุโมทนากับคนอินเดียที่ประสบความสำเร็จหรือทำคุณงาามความดีต่าง ๆ ส่วนข่าวไม่ดีจะเขียนตัวเล็ก ๆ กรอบเล็ก ๆ สอดแทรกไว้ในหน้าหลัง ๆ ค่ะ น่าสนใจดีนะคะ ยังไงลองไปอ่านดูในบล็อกของอาจารย์ดูก็แล้วกันนะคะ จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่าอยู่เรื่องไหน
สวัสดีจากญี่ปุ่นค่ะ, :-)
ณัชร