ปิติ…ที่สุด
วันแรกที่ออกมาใส่บาตรหน้าบ้านบุญนับตั้งแต่ Vaja Vayo ได้จากไปคืนสู่ธรรมชาติ ครบทำบุญร้อยวันไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
เช้านี้…
อากาศกำลังงาม…เย็นสบาย
ได้ใส่บาตรพระภิกษุผู้ดั่งมีความคุ้นเคย
มีความเป็นกัลยาณมิตรสูง…หลวงตาน้อยทักทายด้วยความคุ้นเคย องค์ครูบาต้อม(องค์ใหญ่) ยังคงมีความเมตตามอบให้สม่ำเสมอ เมื่อครั้งมาที่วัดนี้ครั้งแรกเมื่อหนึ่งปีก่อน… ท่านเป็นพระภิกษุองค์แรกที่เดินมาทักทายถามไถ่พูดคุย ความเมตตาเคยมียังไงก็ยังคงมีให้เช่นเดิม
การออกมาใส่บาตรครั้งนี้มีความตั้งใจปรารถนาที่จะใส่บาตรครูบาต้อม(องค์เล็ก) …ซึ่งได้เมตตาให้พรโยมแม่ ซาบซึ้งใจมากน้ำตาซึมตื้นตันใจ
เป็นวาสนาที่ได้อุปฐาก
วันท่านบวชก็ได้รับโอกาสถวายปานะ
วันนี้ท่านจะลาสิกขาก็ได้รับโอกาสใส่บาตร
ท่านให้ความเป็นกัลยาณมิตรต่อกันกับครูบาวิชญ์อย่างสม่ำเสมอ นำมาซึ่งความประทับใจแก่โยมแม่…รูปไหนอาพาธก็คอยใส่ใจเกื้อกูลช่วยเหลือกัน
การได้ทำบุญต่อพระภิกษุผู้มีจิตงาม
นำมาซึ่งความอิ่มใจ…ที่สุดเลยค่ะ
ทุกอย่างเกิดขึ้นล้วนดีงามเสมอ
อนุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ
สาธุ สาธุ สาธุ
10-12-64
ไม่มีความเห็น