ความเที่ยงธรรมไม่มีจริง

วันนี้มีโอกาสได้พูดกับคนสนิทของผู้นำวิชาชีพ

เรื่องการเอื้อผลประโยชน์ให้ลูกน้องคนสนิท...หรือพรรคพวกเดียวกัน

ความจริงก็ไม่อยากหัวซาหรือสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ ยิ่งนานวันยิ่งชัดเจน ... ทำกันแบบไม่มีความละอายเกรงกลัวต่อบาปกรรมเลย อะไรที่จะทำให้ลูกน้องหรือคนใกล้ชิดได้รับผลประโยชน์มากที่สุด แอบๆ ทำให้มันเนียนบ้างก็ได้ สังคมเขาจะได้ไม่รู้สึก

บางคนขโมยของนี่ถึงกับไล่ออก เช่นกรณีมี NA ขโมยแมสสองกล่องเอาผิดไล่ออกจากงาน...

แต่พอเป็นลูกน้องตนเอง ร้องขอให้คนอื่นเมตตา เปิดช่องทางมาทำงานต่อได้แม้จะทำทุจริตปลอมแปลงเอกสารกู้เงินคนอื่น เอาเงินมาคืนก็จบ ใครเอาเรื่องก็หาว่าเขาไม่มีเมตตา...

ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เมตตาหรือไม่เมตตา

แต่มันอยู่ความเที่ยงธรรมมีไหมในหัวใจ

หลายคนบอกว่า "ที่ไหนก็มี"

ก็เลยคิดในใจว่า "ก็เพราะที่ไหนๆ ก็มีนี่แหละ มันเลยกลายเป็นเรื่องปกติ แต่พอมีคนทักท้วงทำให้ถูกก็กลายเป็นว่าคนนั้นผิดปกติมีปัญหาไปซะนี่"...

เฮ้อ...ถอนหายใจดังๆ

เขาคงไม่เคยศึกษาเรื่องมาตรา 157

และคงไม่รู้ว่าใครโดยมาตรานี้จะมีชะตาชีวิตอย่างไร

อีกไม่กี่ปีก็เกษียณ

ก็อยากให้เขาเษียณอย่างสง่างาม

หวนให้นึกถึงเพลง

"ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ...นอกจากเธอทำตัวของเธอเอง"

รำพึง...

#โพสต์เฉยเฉย

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

พี่เห็นมาเยอะค่ะ มันเป็นเช่นนั้นเอง มีคนเขาบอกว่า สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องจริง แต่คนพูดความจริงอาจตายได้ ไม่ได้เกิดว่างั้น.

[[email protected]]

You know – life is learning.

We have spent years learning logical, rational and ideal “models”. Now we have to learn the real things.

Happiness is finding how to keep our balance while riding real waves ;-)

[[email protected]]

You know – life is learning.

We have spent years learning logical, rational and ideal “models”. Now we have to learn the real things.

Happiness is finding how to keep our balance while riding real waves ;-)