เขียนที่ space ความรู้ก็อยู่กับ Microsoft แต่มาเขียนที่ GotoKnow ความรู้ก็จะอยู่คู่ประเทศไทยคะ แถมยังเป็นการสร้างแผนที่ผู้เชี่ยวชาญและแผนที่ความรู้ได้ด้วยคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ :)
ผู้เขียนเขียนลงบทความในวารสารวิชาการกระทรวงศึกษาธิการและวารสาร สานปฎิรูป วันหนึ่งอ่านบทความพบเรื่อง weblog gotoknw.org จึงลองเข้าไปทำดู ปรากฏว่าเข้าไปถามอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งผู้เขียนไม่ทราบว่าเป็นใคร(ขออุบไว้ก่อน) ผู้เขียนได้ถามรายละเอียดและลองสร้างดูเป็นบันทึกเรื่อง กว่าจะได้เรียนปริญญาเอก ไม่นานก็มีสามท่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดังข้างล่าง
จันทวรรณ เมื่อ พฤ. 09 มี.ค. 2549 @ 00:29 จา202.47.247.157 ลบ ลิงค์ของชุมชนนศ.ป.เอกค่อนข้างจำยากนะคะ อย่างนี้จะใช้โปรโมทลำบากคะ อยากให้อ.ขจิตเปลี่ยนใหม่คะเช่น· PhDstudents.gotoknow.org จะดีไหมคะ วิธีการคือเข้าที่ ชุมชน > แ้ก้ไขชุมชน นะคะ
สมลักษณ์ เมื่อ พฤ. 09 มี.ค. 2549 @ 07:38 จาก 202.28.21.4 ลบ ผมเห็นความพยายามของอ.ขจิต ที่จะมาเรียนต่อป.เอกแล้ว ขอเอาใจช่วยครับ อย่างไรก็ตามเรื่องขนาดตัวอักษรลองอ่าน เทคนิคการ copy ข้อความฯ ดูนะครับ
นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ เมื่อ พฤ. 09 มี.ค. 2549 @ 08:57 จาก 58.136.147.34 ลบ
· ขอขอบคุณอาจารย์ขจิต และขอแสดงความยินดีด้วยที่อาจารย์ฝ่าฟันอุปสรรคจนประสบความสำเร็จในการศึกษา
· ขอเรียนเสนอให้อาจารย์พิจารณาศึกษาวิจัยปัจจัยแห่งความสำเร็จหรือล้มเหลว (key success factors) ในการเรียนภาษาอังกฤษของเด็กไทยด้วยว่า อะไรเป็นปัจจัยแห่งความสำเร็จหรือล้มเหลว สังเกตว่า ประเทศอื่นๆ จะเก่งภาษาอังกฤษมากกว่าไทย(ยกเว้นญี่ปุ่น)
· ความสำเร็จไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ดูจะได้มาด้วยความลำบากทั้งนั้น ยกเว้นแต่ผู้ที่มีบุญเก่ามากจริงๆ
· ขอให้เรื่องราวของอาจารย์เป็นแบบอย่างสำหรับคนรุ่นใหม่ และคนรุ่นต่อๆ ไป...
· คนไทยจะได้มีวัฒนธรรมทางด้านวิริยะ(ความเพียร) ขันติ(ความอดทน)มากขึ้นต่อไป
· ขอขอบคุณอีกครั้ง...
ทราบหรือยังครับใครเป็นผู้ให้คำแนะนำผู้เขียนเป็นท่านแรก ผู้เยี่ยมยุทธ์สามท่านแรก(สำนวนหนังจีน)แนะนำขนาดนั้นจะให้ไม่ตั้งใจทำได้อย่างไร ผู้เขียนพบว่าถ้าเขียนปุ๊บ มีคนตอบมาปั๊บ ทำให้เราอยากเขียนต่อ(ใครเป็นบ้างครับ) ยังมีเหตุผลหนึ่งที่ขออุบไว้ก่อนเพราะขาดหลักฐาน(น้องคานอน A540เพื่อนยืมไป) เป็นเหตุผลสำคัญมาก ว่าทำไมถึง ชอบให้กำลังใจผู้อื่น แต่สามท่านหลังข้างล่างบอกว่าผู้เขียนเข้าไปแสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
นาย ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ เมื่อ อ. 17 ธ.ค. 2549 @ 18:28 (118543)
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เมื่อ อ. 17 ธ.ค. 2549 @ 18:40 (118559) อาจารย์ ดร.ขจิต ครับ ผมก็ได้ย้อนดูบันทึกแรกที่ผมเขียนที่ Gotoknow ในวันที่ ๒๔ มีนาคม ๔๙ อาจารย์เป็นคนแรกที่เข้ามาตอบและเเล้วก็มีผมทุกวันนี้ ต้องขอขอบคุณอาจารย์ขจิต มากครับ
paew เมื่อ จ. 18 ธ.ค. 2549 @ 00:55 (118855)
· เห็นด้วยกับคุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร มากๆค่ะ น่าจะมีรางวัลอื่นๆให้อีกเยอะๆนะค่ะ
· ทราบมั้ยค่ะบันทึกแรกของ Blog นี้คนแรกและคนเดียวที่เข้ามาคือ อ.ขจิต ประทับใจมากค่ะ
ผมประทับใจสามท่านบนและสามท่านสุดท้ายมากเพราะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะให้กำลังใจผู้อื่นต่อไป อยากถามและให้กลับไปดูว่าใครเป็นผู้ให้ความคิดเห็นท่านๆแรกของคุณครับ
ขอบคุณ ท่านอาจารย์ ดร. จันทวรรณ อาจารย์สมลักษณ์ นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ อาจารย์ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ น้องจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูรท่านอาจารย์ paew และท่านอื่นๆที่ทำให้เกิดกำลังใจใน gotoknow(กำลังไม่เคยหมดใน gotoknow )
สงสัยไม่ถนัดเขียนภาษาไทยจริง ๆ ด้วยแฮะ!! คุณครูภาษาอังกฤษ "ใครเป็น(คน)แรกของคุณ..." ตกไปตัวนึงหรือเปล่าเอ่ย อีกที่นึง "วารสารวิชาการ" ตก "ร" นะจ๊ะ
ระลึกถึงค่ะ...เดี๋ยวค่อยมาคุยด้วยใหม่ค่ะ
คนแรกของดิฉั๊น
อยู่แถวพิษณุโลกค่ะ...เธอนุ่มนวลมากค่ะ....
คุณขจิต พี่ได้ไอเดียเขียนบันทึกเรื่องนึงแล้ว...ขอบคุณผู้หมวด
อาจารย์ขจิตคะ
อ่านบันทึกนี้แล้วก็อดไม่ได้
ที่จะย้อนรอยไปดูว่า..เอ..
ใครเป็นคนแรกของเรากัน
พบว่าคนแรกของ blog
ค่อนข้างลึกลับ- -เพราะเป็นผู้ไม่แสดงตนค่ะ--
มาเยือนทั้งสองครั้งแรกเลย
-น้อง-
คำตอบของครูอ้อย....เหมือนของน้องเอก
น้องเอก..เราสองคน...มีคนแรกคนเดียวกัน ยุ่งล่ะสิ
คนแรกของแป้นน่ะเหรอคะ
เค้าคือ...คุณmangpor ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นใครเหมือนกันค่ะ ตามตัวไม่ได้อะ ว้าแย่จัง
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร เมื่อ อ. 17 ธ.ค. 2549 @ 18:40 (118559) อาจารย์ ดร.ขจิต ครับ ผมก็ได้ย้อนดูบันทึกแรกที่ผมเขียนที่ Gotoknow
นี่คือ..คำตอบของพี่อ้อยค่ะ คุณแอ๊ด ไงคะ
เขียนที่ space ความรู้ก็อยู่กับ Microsoft แต่มาเขียนที่ GotoKnow ความรู้ก็จะอยู่คู่ประเทศไทยคะ แถมยังเป็นการสร้างแผนที่ผู้เชี่ยวชาญและแผนที่ความรู้ได้ด้วยคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ :)
อิอิ Blog คุณนาย อาจารย์ Panda ให้เกียรติแวะมาเป็นคนแรกค่ะ ^__^ "กามนิตหนุ่ม" มาเป็นที่ 2
แหม อาจารย์ขจิต ตั้งชื่อบันทึกได้น่าหวาดเสียวมากค่ะ
ดิฉันเชื่อว่า คนแรกของหลายต่อหลายคนใน GotoKnow คือ อาจารย์ขจิต ค่ะ
ขอบคุณเด้อค่ะ :)
ผู้หมวดขจิต...คุณเป็นคนสุดท้ายของดิฉั๊นเช่นกันค่ะ...ว้าว!
ทุกคนต่างมีคนแรกกันทั้งนั้นนะครับ
บันทึกนี้ผมเชื่อว่า Blogger ต่างย้อนไปดูครั้งแรกของตัวเองเป็นการใหญ่
ครั้งแรกของผม คือ อาจารย์ขจิต แต่อาจารย์ขจิตก็เป็นครั้งแรกของหลายคนๆ ...เอ๊ะ...ยังไงครับ
แต่ก็ขอบคุณครับ...
จนผมมีผมทุกวันนี้
มายืนยันด้วย Comment ครับ
อาจารย์ขจิตคนน่ารักคนแรก ตามด้วยคุณวิชิต และผมก็ได้รู้ว่าคุณวิชิตเป็นคนอาจสามารถ ครับ
....................
เช่นกันครับ เหมือนได้เดินทางไปด้วยกับเลย ขนาดเป็นคนอาจสามารถแท้ๆ ยังไม่มีโอกาสเดินทางไป อย่างที่ว่า หากขาดความจริงใจแล้วการแก้ปัญหาความยากจนคงเป็นเพียงข่าวหน้าหนึ่งเท่านั้น (กลยุทธ์ทางการตลาด) แต่จะยั่งยืนสักเท่าไรนั้น ผมว่า อีกนาน(สำหรับเมืองไทย)
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
วิชิต
(คนอาจสามารถโดยกำเนิด)
gotoknow.org/msukm
ตามน้อง "จตุพร" สุดหล่อแห่งเมืองเหนือมามั่ง...มารอบ 2 ค่ะ
ตามมาดูรูปถ่ายข้างกระป๋องแป้งเด็กตราน่ารัก ถึงบล็อกเลยค่ะคุณพี่ชายนาย นาย ขจิต น่าเด๊กเด็กค่ะ เด็กจริง ๆ จริง ๆ นะเนียะ
นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสค่ะ...ฟี้!! คล็อก ๆ
JJ ครับเป็นคนแรกที่แนะนำ
ส่วนBallRx x x x x x x x
X นั้น ไม่ได้นึกเรื่องอื่นครับ
Rx เป็นสัญลักษณ์ครับ: โอรสของโอสิริส และไอสิส เป็นเทพที่มีหัวเป็นเหยี่ยว ตัวเป็นมนุษย์ เป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ เพราะเชื่อว่ากษัตริย์คือ ฮอรัสในภาคมนุษย์ ดวงตาของฮอรัส จะเขียนเป็น Rx (Recipe = จงรับยานี้ ) เชื่อว่าเป็นเครื่องลางที่ขลังมากสำหรับให้ความสุข สุขภาพที่สมบรูณ์
ธอท; คือ พระจันทร์ของชาวอิยิปต์ เป็นสัญลักษณ์ของวิทยาการทุกสาขา เป็นผู้ปกป้องครรภ์ของไอสิส และรักษาดวงตาของฮอรัส บางครั้งชาวอิยิปต์เรียก ธอทว่า Ph-ar-maki = เทพเจ้าผู้ประกันความปลอดภัย
:-)
โอ๊ย .. เหนื่อย .. ของน้องเรายาวจัง .. บันทึกนี้น่ะ .. ไม่ต้องยิ้ม .. ผมไม่ได้คิดอย่างที่ท่านคิดกันหรอก
คนแรกใน Gotoknow ของผม ชื่อ "ชายขอบ" ครับ และได้เป็น น้องชายสุดสวาท ในเวลาต่อมา แต่ที่นอก Gotoknow ผมกับ อ.ขจิต เรียบร้อยกันไปตั้งนานแล้วครับ ไม่เชื่อถามเจ้าตัวดู .. บอกเขาไปเลยน้อง ว่าเรา .... กันมาก่อนแล้ว.
คนแรกที่เข้ามาตอบในบันทึก คือ ดร.ประพนธ์ ผาสุขยืด ค่ะ
ส่วนท่านแรกที่ส่งเทียบเชิญชวนไปเข้าแพลนเนต คือหมวดขจิต(นายร้อยปลอมตัว)ค่ะ
โอ้ย.... ตั้งชื่อ ซะน่ากลัว คิดตั้งนาน ว่าจะเข้ามาอ่านดีมั้ยเนี้ย.....
พอเข้ามาอ่านก็ต้องย้อนกลับไปกลับมา ค้นหา ...คนแรก.... ของตัวเอง ... สรุปว่าใครหว่า....อ่อ เพื่อนๆ ร่วมเรียนที่ มข. เอง
โอ้ย.... ตั้งชื่อ ซะน่ากลัว คิดตั้งนาน ว่าจะเข้ามาอ่านดีมั้ยเนี้ย.....
อย่าคิดมากครับ ขอบคุณมากครับ
มาเยี่ยม...
ขอชื่นชมแนวคิดนี้ครับ
umi...เดินหน้าไปเรื่อย ๆ ลืมถอยหลังย้อนดู...
หลงทางกลับไม่ถูกครับ...เลยยังไม่พบว่า...ใครคนนั้น...ที่น่าปรบมือให้...ครับ
ขอบคุณครับ...
ผมเลยต้องย้อนไปดูบันทึกแรกของผม
บันทึกแรกเกิดขึ้นเมื่อ 3 กันยายน 2548
ส่วนคนแรกของผมไม่รู้เป็นใคร
ใช้ชื่อว่า PP เป็นชุมชนคนพัสดุ ซึ่ง Comment ไว้ในบันทึกที่ 2 คือวันที่ 5 กันยายน 2548 ส่วนคนที่สองของผมคือคุณบอย
คนแรกและคนเดียวที่เข้ามาดูและแสดงข้อคิดเห็นในทุกบันทึกคือ อ ขจิต แม้กระทั่งในบันทึกที่อ่านแล้วคิดว่าน่าจะเข้าใจยากสำหรับคนที่ไม่ได้มีความรู้และทำงานเกี่ยวกับเอ็กซ์เอ็มแอลโดยตรง อ ขจิตก็ยังเขียนข้อคิดเห็นให้ได้เลย
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
เคยทำกระเป๋าเงินหายเหมือนกันค่ะ
ลำบากแย่เลยถ้ามีเอกสารในกระเป๋าเยอะ
ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายใจเปล่าๆ
^^
มายินดีกับบันทึกแรกครับ
ผมขอฝากรอยลิขิตไว้เป็นปฐมฤกษ์
http://gotoknow.org/blog/katti/199894
ย่อรูปแต่งรูปพี่ดาวคนสวยใจดี
ยินดีด้วยค่ะ
คนแรกที่เข้ามาเขียนให้กำลังใจ
คือ ผอ.~natadee ขอขอบคุณท่านผอ.ค่ะ
. แวะมาเยี่ยมค่ะ
. แนวคิดของอาจารย์เยี่ยม
. ต้องกลับไปย้อนดูบันทึกแรกบ้าง
. ขอบคุณค่ะที่ช่วยจุดประกาย...
คนแรก
อาจารย์เจเจ ต่อด้วยผอ.ประจักษ์
ปัจจุบัน หลากหลายคะ เจ้าประจำคู่blog ครูคิมคะ
อยากข้าเป็นคนแรกของทุกคน ไม่เคยทันครูโย่ง
ตามลิงค์ อาจารย์มาค่ะ อิอิ... คนแรกของดิฉันเหรอค่ะ ..อึม .. ไม่เหมือนใครแน่เลย >>>ตัวเองค่ะ ..<<< ด้วยเหตุที่ ต้องการจะรู้ว่า กล่องคอมเม้นท์แสดงผลอย่างไรนะค่ะ เลยทดลองคอมเม้นท์ดู ...
และ 10 ท่านที่ประทับใจ ให้กำลังใจในบล็อกแรกของ ดิฉัน คือ
2. Thawat 3. พลเดช วรฉัตร 4. ภูสุภา 6. ครูอรวรรณ
7. goody krub 8. ขจิต ฝอยทอง 9. subah
จะเห็นได้ว่า ไปไหนมาไหน ดิฉันก็จะวนเวียน อยู่ตามบ้านท่าน เหล่านี้ค่ะ
อาจารย์ขจิต
คนแรกในบันทึกแรกเลย...อ๋อ...ถ้าเป็นcommentแรกก็ ท่านขจิต นี่ล่ะค่ะ....แต่ใครจะอ่านคนแรกยังไม่ทราบเลยอ่ะ....สงสารเค้าน่าดูชม บันทึกแรกมีแต่ตัวอักษรๆๆๆๆ ไม่เห็นจะน่าดึงดูดใจซักกะนิดเดียว...
เค้าคงทนๆ อ่านเอามั๊ง55555
เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นนิดหน่อย
อ.แอ๊ด 014
ถึงพี่จะไม่ใช่คนแรก....แต่ขอเป็นคนสุดท้ายได้มั๊ยน้อง 5555555
คือตอบ (หรือไม่ตอบก็ได้) แล้วปิดไม่ให้เม้นท์ต่อไปเล้ยยยยย....อิอิ
ขอบคุณสำหรับ link นี้ครับ จะนำไปอ้างอิงจาก พจนานุกวน ศัพท์ GotoKnow นะครับ
บันทึกนี้สมัยยังเอ๊าะๆ เลยนะคะ อาจารย์
ตอนนี้อาจารย์กลายเป็นคนแรกของใครหลายๆ คนเลยนะคะ :)
ก๊ากๆน้องมะปราง ตอนนี้ก็ยังหนุ่มอยู่ครับ ฮ่าๆๆๆๆ
สวัสดีครับอาจารย์ "ไครเป็นคนแรกของคุณ.." แล้วอาจารย์เป็นคนแรกของใครกี่คนครับ"คงไม่รู้สิ(อิอิอิ) ผ่านมานานแล้วนะครับคงมีคนแรกหลายๆคน โดนใจแน่เลย
สร้าง: จ. 18 ธ.ค. 2549 @ 10:38 แก้ไข: พ. 08 ส.ค. 2550 @ 02:48
สวัสดีครับอาจารย์
ผมเริ่มเขียนบันทึกปี 50 ครับ
แขกผู้มีเกียรติท่านแรกของผมคือคุณSasinand ครับ ตอนนั้นผมเขียนเรื่องคุณธรรมสอนได้หรือ คุณsasinand กรุณาแสดงความคิดเห็นมาว่า
สวัสดีค่ะ
เรื่องคุณธรรม เป็นเรื่องของการอบรมบ่มนิสัย ซึ่งต้องสอนด้วยกันทั้งที่บ้านและโรงเรียนค่ะ
การให้ใกล้ชิดวัด ทำบุญต่างๆก็ช่วยได้มาก ลูกของดิฉันๆพาเข้าใกล้ชิดวัด ได้ผลดีมากค่ะ
ต้องร่วมมือกันหลายฝ่ายค่ะ
ขอบคุณพี่เดชาและท่านรองฯมากครับ ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ เผลอหน่อนเดียว ผ่านมาหลายปีแล้ว ไวจัง
บันทึกของหมอเล็ก มีเพื่อน-อาจารย์ปารมี มาคนแรก
แต่ อาจารย์ขจิต ก็ตามมาติด ๆ ค่ะ
และคุณโอ๋อโณมาเป็นคนถัดไป
พื้นหลัง เอฟเฟ็คต์ต่าง ๆ อ.ขจิตพยายามจะสอนให้ แต่ลูกศิษย์หัวไม่ไปจึงไม่ถึงไหน
บล็อกหมอเล็กมักมีแต่ตัวหนังสือล้วน ๆ...ฮา
อ้อ เรามีนัดจิบกาแฟด้วยกัน เวลาผ่านมาเป็นปี ๆ ไม่น่าเชื่อนะคะ
กระทั่งสาว(หมอเล็ก)หนีหนุ่ม(อ.ขจิตไง) มาทำงานเมืองกรุง
เราจะได้จิบกาแฟด้วยกันมั้ยหนอ
เริ่มจากการเรียน แล้วได้รับความคิดเห็นจากอาจารย์เป็นคนแรก ขอบคุณค่ะ นี่ก็พึ่งได้กลับมาเยี่ยม gotoknow
สวัสดีครับ อาจารย์ขจิต ฝอยทอง ขอบคุณเป็นอย่างสูงที่แวะมาเยี่ยมเยือนตลอดเวลา ต้องขอยอมรับและออกตัวว่า เวลาของผมค่อนข้างน้อย เพราะภาระงานใช้คำว่าเยอะก็คงไม่ผิดแน่นอน เรียกว่าแทบจะมีเวลาเป็นของตัวเองเป็นช่วงๆ เท่านั้น แต่จะพยายามตอบ อีเมล์ครับผม อาจารย์คอยให้กำลังใจเสมอ ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์
ขอบคุณทุกๆๆท่านมากครับ จ๊ากๆจำไม่ได้แล้วเป็นคนแรกของใครบ้าง ฮ่าๆๆ
ฮาอย่างแรงท่านพี่ขาหญ๋ายยเป็นคนแรกของใครเกือบทุกคนจนตัวเองก็จำไม่ได้๕ ๕ ;)
เอ ยังไม่ได้ไปย้อนดูเลยว่าไผสิแม่นคนแรกในบันทึกปู หุ หุ ท่านพี่ฯ คนของประชาชี ;)
"เส้นขอบฟ้าแห่งความรู้ยังไม่เคยมีใครเดินทางไปถึง"
ยินดีต้อนรับครับผม บันทึกแรกก็ชวนให้ติดตามซะแล้ว จะรออ่านบันทึกต่อไปด้วยใจระทึกนะครับ