นับย้อนไปก่อนปี 2005 หรือ พ.ศ. ๋๒๕๔๘ ผมคิดว่าไม่มีใครจินตนาการออกได้ว่า การจัดการความรู้และแลกเปลี่ยนเรียนที่จะเปลี่ยนรูปไปแบบสิ้นเชิงแบบนี้ ผมเรียนเกษตรทฤษฎีใหม่ภาคทฤษฎีจากประสบการณ์ของคนนับไม่ถ้วนโดยที่ผมไม่ได้ต้องไปศึกษาดูงานอะไรเหมือนเดิมแล้ว เพียงแค่ดูยูทูป และลุยลงมือทำ ไม่นานก็สามารถทำได้ และยังสามารถนำมาประยุกต์ดัดแปลงได้ด้วย และสามารถบอกต่อได้โดยที่ไม่ต้องสนใจว่า ใครจะชอบอ่านหรือไม่ เพราะคนส่วนไทยใหญ่ชอบดูมากกว่าชอบอ่าน
ผมพยายามจะสื่อสารไปหลายบันทึกแล้วว่า การศึกษาที่ยั่งยืนนั้น ต้องนำเอาปรัชญาการศึกษาตามแนวทางความพอเพียง ที่เรียกว่า "ปรัชญาการศึกษาแบบปูทะเลย์มหาวิชชาลัย" มาใช้ วันนี้ โควิด-๑๙ ถล่มโลก ทุกท่านคงเห็นแล้วว่า การศึกษาของเราต้องมุ่งเอาทางรอดนี้ไปไว้ในโรงเรียนอย่างจริงจัง
.... ทุกโรงเรียนในชนบทต้องมีศูนย์การเรียนรู้เกษตรทฤษฎีใหม่....
เพื่อให้ลูกหลานเราอยู่รอด ท่านคิดว่าไงครับ
ไม่มีความเห็น