จกข้าวเหนียวอุ่นแน่เด้อ

“จกข้าวเหนียวอุ่นแน่เด้อ”

...ยังคงเป็นเสียงอันคุ้นเคย ประโยคที่คุ้นหู ของไทครัวอีสานไทลาว

กระติบข้าวใบใหญ่

ข้าวที่เหลือนำมาอุ่นพร้อมข้าวนึ่งหวดใหม่ในเย็นย่ำ

“เสียงตำแจ่วของแม่ คือเสียงบรรเลงอันไพเราะยิ่งกว่าเสียงกวีใดใด”

ใครคนหนึ่งบอกต่อฉัน...ว่า “Ka Poom Nipaporn ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ บทกวีชิ้นนี้ไม่งามเท่าเหงื่อในมือแม่ที่ปรุงแกงหวายในเดือนมีนาหรอกครับ”

“รู้แตกฉานอาหารอีสาน หากแต่ไม่รู้ถึงจิตวิญญาณ อันที่รู้ก็หาใช่จริงไม่” มันทำให้นึกถึงอาหารอีสานพลัดถิ่นไปตามภูมิภาคจังหวัดต่างๆ ทำไมจึงเป็นที่นิยมอย่างมาก ทั้งๆ ที่ร้านก็แสนธรรมดา บางแห่งเป็นเพิงหมาแหงน...

นั่นอาจเป็นเพราะกลิ่นอายความเป็นอาหารอีสานไทลาวมันแรงกว่าภาพงามงามยิ่งกว่าพาข้าวนั่นเอง

#แนวอยากแนวกิน

#อีสานไทลาว