โลกเข้าสู่โหมดหายนะ
ไม่ต้องพูดถึงอำนาจมืดของการพัฒนาเศรษฐกิจแบบไม่เหลียวแลโลก
หนำ การขยายศักยภาพด้านนิวเคลียร์
ประชากรโลกใช้ชีวิตไม่ต่างจากเอาคอลูกหลานไปแขวนไว้บนลวดร้อน
สิ่งที่เราทำต่อมา ก็คือ มอบมรดกล้ำค่าที่โลกไม่เคยสร้างขึ้น คือ โรคร้าย สภาพแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติที่เลวร้าย แม้กระทั่งอากาศที่จะหายใจเข้าไปไม่มีทางบริสุทธิ์ ทุกสิ่งอย่างทำแบบประมาทไม่เคยสำนึกหรือรู้สึกตัว
จะไม่พูดถึงโรคหรือไวรัสโคโรนา แผ่นดินไหว ไฟป่า น้ำแห้งแล้ง อากาศเป็นพิษ ฯลฯ
เพราะกว่าจะคิดและลงมือแก้ผ้าเอาหน้าลอดตอนนี้ก็คงสายไปเสียแล้ว
ของบางอย่างเสีย และซ่อมกลับมาใช้ใหม่ได้
แต่โลก ก็คงเกินเยียวยา นาเวทนานัก
วินาทีนี้ใครคิดจะทำอะไรที่มีผลกระทบต่อสภาพแวดล้อม ก็โปรดจงเห็นใจโลกให้มากๆ
เราคงหนังหนาทำร้ายโลกได้อีกนาน แต่ไม่รู้ว่าโลกจะทนอยู่กับเราได้นานแค่ไหน
ฝากถึงคนที่ยังรักโลกอยู่ ก็ขอให้รักมากขึ้น รักโลก รักตัวเอง
ปลูกผักกินเอง ทำอาหารกินเอง มีพลังงานสะอาด มีน้ำที่สะอาด
มีอากาศที่สะอาด มีอาหารที่สะอาด มันวิเศษสุดๆแล้ว
เราไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเจออะไร
จ ง เ ต รี ย ม พ ร้ อ ม
ทุกขีวิตมีค่า ขนาดกุ้งหอยปูปลาหมาแมวกระรอกนกกางูวัวควายเสือสิงกระทิงเต่าหนูมดแมลง
ไม่มีที่อยู่
สัตว์ยังไม่มีตามนาไร่
นับประสาอะไรกับคน คงไม่เจียดกินดินแทนข้าวเอาสักวัน
ไม่มีความเห็น