ชัยชนะของผู้พ่ายแพ้ คือ อิสระภาพที่หลุดพ้น...
คือ สิ่งที่ปรากฏในใจของฉันขณะนั่งรับลมเย็นที่บริเวณสวนสาธารณะ “ประตูชัย”
คนที่นี่เย็นใจ แววตาแห่งความทุกข์ทุรนทุรายและบีบคั้นมีน้อย ทำให้นึกถึงผู้คนที่อยู่ในบ้านเมืองที่มีอิสระเสรีทางการปกครองมากกว่า หากแต่จิตใจเต็มไปด้วยความบีบคั้นมากกว่า มันช่างเต็มไปด้วยความผกผันจังเลย
“การนำความเป็นสังคมเมืองที่เจริญทางด้านวัตถุมาเป็นกรอบในการมองอาจจะมองว่าที่นี่ลำบาก”
ฉันรีวิวตามรอยคนที่มาเยือนที่นี่ ส่วนมากมองว่า “ลาวพัฒนาช้า และไม่กระตือรือร้น” แต่ฉันกลับมองเห็นต่าง ความสงบ ความปลอดภัยที่นี่มีเยอะ ความเรียบง่ายไม่วุ่นวายก็ยังคงชัดเจน ถ้าเลือกได้ ฉันยินดีต่อสภาวะตรงนี้มากกว่า
"นั่งจับภาพตามเวลาที่เคลื่อนคล้อย"
ไม่มีความเห็น