กลุ่มเป้าหมาย
1.เกษตรกรผู้เลี้ยงไก่พื้นเมือง หมู่ที่ 3 ต.นากะชะ อ.ฉวาง จ.นครศรีธรรมราช จำนวน 20 ราย
2.เกษตรกรผู้เลี้ยงไก่พื้นเมือง ต.หินตก อ.ร่อนพิบูลย์
จ.นครศรีธรรมราช จำนวน 20 ราย
นักวิจัย
1.ดร.เสถียร โปกุล
2.ผศ.ศิริศักดิ์ บริรักษ์ธนกุล
3.ผศ.ดร.เกียรติศักดิ์ สร้อยสุวรรณ
4.นายสมหมาย คล้ายบ้านใหม่
5.อาจารย์ชมัยพร สิทธิเกษมกิจ
การดำเนินงานและผลงาน
การเลี้ยงไก่โดยทั่วไปยังใช้วิธีแบบดั้งเดิม คือ ให้แม่ไก่ฟักไข่และเลี้ยงลูกเองวิธีนี้แม่ไก่จะมีวงรอบการผลิตยาวประมาณ 12 สัปดาห์ต่อรอบ โดยเป็นระยะเวลาวางไข่ 2 สัปดาห์ ฟักไข่ 3 สัปดาห์ เลี้ยงลูก 5 สัปดาห์ และพักฟื้นอีก อย่างน้อย 2 สัปดาห์ การมีวงรอบการผลิตยาวนี้ทำเป็นเหตุให้แม่ไก่สามารถให้ผลผลิตได้เพียงปีละไม่เกิน 4 รอบ นอกจากจำนวนรอบการผลิตต่ำ อัตราการรอดของลูกยังต่ำอีกด้วย สาเหตุหลัก 2 ประการ คือ การป่วย และการถูกศัตรูกัดกิน จากจำนวนฟักออกประมาณครอกละ 12-15 ตัว มีลูกไก่เหลือเมื่ออายุหย่าเฉลี่ยไม่เกินครอกละ 7 ตัว หรือเท่ากับแม่ไก่สามารถผลิตลูกได้จริงเพียงปีละ ไม่เกิน 30 ตัว จึงเห็นว่าเป็นการเสียโอกาสในการทำรายได้จากแม่ไก่มาก หากผู้เลี้ยงนำไข่มาฟักและเลี้ยงลูกไก่เองจะช่วยลดความยาวของรอบการผลิตลงเหลือประมาณรอบละเพียง 1 เดือน คือแม่ไก่จะต้องการเพียงเวลาสำหรับวางไข่และพักฟื้นเท่านั้น แม่ไก่จึงสามารถผลิตได้ถึงปีละ 12 รอบ หรือเพิ่มขึ้นอีก 8 รอบการผลิต นอกจากชวยเพิ่มรอบการผลิตแล้วยังช่วยเพิ่มการรอดของลูกไก่อีกด้วย คลินิกเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์จึงได้สนับสนุนโครงการ “การเพิ่มอัตราการผลิตของไก่พื้นเมืองโดยใช้เครื่องฟักไข่” โดยได้ทำการจัดอบรมเชิงปฏิบัติการ 3 หลักสูตร ได้แก่ เรื่องระบบการทำงานของตู้ฟักไข่และวิธีรการฟักไข่ เรื่องวิธีการอนุบาลลูกไก่ เรื่องการประกอบตู้ฟักไข่ใช้เอง รวมถึงวิธีการบำรุงรักษา และการติดตามความคืบหน้าของเกษตรกรที่ผ่านการฝึกอบรม ให้ความช่วยเหลือหรือแนะนำผู้ที่ประสบปัญหาและบันทึกข้อมูลการผลิตของเกษตรกร และวิเคราะห์ผล จากการถ่ายทอดเทคโนโลยีดังกล่าวทำให้เกษตรกรมีรายได้เพิ่มขึ้นจากจำนวนลูกไก่ที่ผลิตได้เพิ่มขึ้น และยังสามารถประกอบอาชีพในถิ่นฐานเดิมได้ ลดการอพยพเพื่อหางานทำ เป็นการเสริมสร้างความมั่นคงให้แก่สถาบันครอบครัวอีกด้วย แหล่งทุน
คลินิกเทคโนโลยี กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี