ทบทวนชีวิตอีกครั้ง

ปี 2539 ก่อนเปิดเรียนในหลักสูตร M.Ed (Guidance and Counseling) ได้ไปเรียนสมาธิของท่านโกเอ็นก้า ทำให้ได้ฝึกอยู่กับความเงียบ ค้นเข้ามาในกายตามดูความรู้สึก จุดเริ่มจาก The top of the head...จุดกึ่งกลางของศีรษะ

ปี 2544 เข้าเรียนหลักสูตร Ph.D สาขา Psychology of Counseling ปีแรก ทุกวันพูดคุยกับ Advisor วิชาการไม่มาก คุยกันแต่เรื่อง “รู้สึกอย่างไร และคิดอะไร” —-แยกความคิดและความรู้สึก

ปี 2545 ไปเรียน M.Nurse สาขา Administration of Nurse ได้เริ่มรู้จัก Cause effect factor แบบ direct กับ indirect นำไปเทียบเคียงกับ “อิทัปปจยตา” ทุกอย่างที่มาสัมพันธ์กับชีวิตเรามีทั้งทางตรงและทางอ้อม

—- และรู้เพิ่มว่า คนเรามีศักยภาพในการเรียนรู้อย่างมหาศาล เพราะผ่านการทดลองพิสูจน์ด้วยตนเองว่า เรียน สองหลักสูตรในห้วงเวลาเดียวกันได้

ปี 2548 เข้าเรียน Ph.D สาขา Education of Technology สนใจเรื่องการสร้างความรู้ของมนุษย์ review ของฝรั่งแทบตาย แต่มาจบลงตรงที่ สุตมยปัญญา จินตมยปัญญา ภาวนามยปัญญา—-How to สามอย่างนี้บวกกับทักษะ สุ จิ ปุ ลิ จะทำให้ผู้คนสร้างความรู้และมีปัญญาได้ พิสูจน์มาแล้วมากกว่า 2562 ปี ฝรั่งยังรู้ตาม

*ปี 2549 นำสิ่งที่ได้เรียนรู้มา มาทดลองใช้กับผู้คนผ่านเครื่องมือ KM และ R2R

เพิ่มเติม

ปี 2548-2554 เริ่มวิ่ง “จับกายจับจิต” เท้าขวากระทบพื้น “พุทธ” ซ้ายกระทบบ้าง “โธ” ตามดูอาการเจ็บปวดของกายขณะวิ่ง และเริ่มศึกษาธรรมะตามสายวัดป่าอย่างเอาจริงเอาจัง ณ วัดป่าบ้านตาด/วัดป่าหนองไคร้

ปี 2554 เริ่มเปลี่ยนรูปแบบการเรียนรู้ “โกนผม รักษาศีลแปด ทานมื้อเดียว—-อุบาสิกา” มีบทเรียนมากมายทำให้เข้าใจเรื่อง Authentic Learning และเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจิต Transform เร็วมาก

เครื่องมือที่ใช้กับตนเองตลอดคือ Self-Reflection เขียนทุกวันเลย

เห็นข้อความสงสัยที่ว่า

“พูดถึงอาจารย์ด้วย ว่าไม่รู้จัดการเรียนการสอนยังไง. คนทำงานมีเป้าหมาย มองเห็นทิศทางการทำงานและเดินตามทางนั้นอย่างมีความสุขทุกวันเลย “

เช้านี้จึงลองใคร่ครวญตนเองอีกครั้ง

ก็การเรียนรู้ฝึกฝนที่ผ่านมาเป็นดั่งเครื่องปรุงอาหารที่มาผสมผสานกัน ออกมาเป็นรูปแบบการเรียนรู้ที่ไม่ต้องเป็นแพทเทิร์นตามหลักการทฤษฎี แต่ตามธรรมชาติของมนุษย์ที่สามารถเรียนรู้ได้

#SelfReflection