บ้านที่แท้ [21] บ้าน

บ้านที่แท้ [21] บ้าน

[1]

14 กันยายน 2562

ฉันเขียนความในใจเกี่ยวกับเรื่องบ้านที่แท้มาได้ 20 ตอนแล้ว เป็นการเขียนแบบความรู้สึกใหม่สดที่ปรากฏขึ้นตามธรรมชาติจริง เป็นอารมณ์ความรู้สึกที่สดใหม่ที่ฉันมองว่า นี่คือ บ้าน ที่มีความเป็นธรรมดามากมาก 

ก่อนออกจากบ้านหลังนี้ 

“บ้านหนังสือ” ที่ฉันมอบหมายตัวเองขึ้นมาเพื่อแวะเวียนมาเยือนและดูแล มีเพียงแค่ความรู้สึก เป็นห่วงหนังสือ 

บ้านหลังนี้กับหนังสือจำนวนมาก ไม่ควรที่จะเป็นเพียงโกดังจัดเก็บของเท่านั้น แต่ควรจะมีความเป็นชีวิตชีวาปรากฏ เพราะในความรู้สึกของฉันนั้นหนังสือแต่ละเล่ม เป็นสิ่งที่ถูกบรรจงจรดอักษรสะท้อนความรู้สึกนึกคิด และสิ่งที่ผู้เขียนได้ผ่านการเรียนรู้ และบันทึกออกมาเป็นงานต่างๆ เหล่านี้

ฉันไม่ใช่นักเขียน

และฉันก็ไม่ใช่นักวรรณกรรม หรือศิลปินใดใด 

ฉันเป็นเพียงแค่ผู้เฝ้ามองใจตนเองผ่านวิถีแห่งการปฏิบัติ และดูการเปลี่ยนแปลงไปของใจฉันเมื่อมีสิ่งต่างๆ มากระทบ และดูการเคลื่อนไหวไปของฉันเท่านั้นเอง 

การสัมผัสบ้านและหนังสือเหล่านี้ ทำให้ฉันตระหนักรู้ว่า ควรคืนความเป็นชีวิตและจิตญาณของงานวรรณกรรมเหล่านี้ให้ทรงพลังกลับมา มากกว่าการเป็นกองหนังสือที่เพียงแค่ถูกทับถมวางเรียงรายท่ามกลางฝุ่นผง ทุกครั้งที่นั่งอยู่และหันไปมอง ฉันมีความรู้สึกว่า คล้ายถูกเชิญชวนให้ลุกขึ้นไปหยิบเขาขึ้นมาอ่านและทำความเข้าใจ

แสงสลัวๆ และภาพของเจ้าแมวเหมียวตัวน้อย นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะหยิบกล้องจากมือถือขึ้นมาบันทึกภาพไว้  ฉันหันไปมองรอบๆ ทุกอย่างอยู่ในความสงบนิ่ง แต่มันมีความรู้สึกอุ่นๆ ในใจ “ชีวิต” คือ คำที่ผุดขึ้นมา ใช่ ... ความรู้สึกมีชีวิต บ้านหลังนี้มีชีวิตชีวา และเป็นความมีชีวิตชีวาแบบกลางๆ ระหว่างทางหลังจากที่ก้าวออกมาจากบ้าน ฉันใคร่ครวญในตนเองว่าอะไร คือ ความอบอุ่นที่รู้สึกได้ภายในบ้านหลังนี้ “หนังสือ” “แมว” “ต้นไม้” “รูปทรงบ้าน”... หรืออะไรหากจะบอกว่าคือทุกอย่างหมายรวมกัน ก็คงจะไม่ใช่เสียทีเดียว เพราะที่ผ่านๆ มาองค์ประกอบนี้ก็มีอยู่ แต่ที่นี่ให้ความรู้สีกปรากฏมากกว่า

[2]

15 กันยายน 2562

วันนี้สายๆ เข้าไปที่บ้านหนังสือไปดูความเรียบร้อย สิ่งที่ค้างคาใจคือ เรื่องชั้นหนังสือที่วางชิดผนังเกินไปทำให้สอดส่องได้ลำบาก เผื่อเผลอๆ ปลวกขึ้นกินหนังสือแล้วตามไม่ทัน พร้อมทั้งได้จัดแยกหนังสือไม่ให้ดูแออัดหนาแน่นเกินไป จึงได้ลองขยับเลื่อนออกมาจากผนัง ในหลายเดือนที่ผ่านมาได้เกิดการเรียนรู้มากมายเกี่ยวการดูแลหนังสือ และสะท้อนย้อนมองตนว่าที่ผ่านมาให้ความสนใจเรื่องเหล่านี้น้อยมาก อีกทั้งคิดว่าเป็นเรื่องที่ไกลตัว แต่เมื่อได้สัมผัสกับจำนวนหนังสือมากมากแล้ว คล้ายการได้ลงมือเรียนรู้เรื่องหนังสือผ่านการปฏิบัติของจริง ทำให้นึกถึงเพื่อนๆ ที่เขาหลงใหลในการเรียนมนุษยศาสตร์ สาขาบรรณารักษ์ศาสตร์เลยทีเดียว

หลังจากที่ได้ต้นวาสนามาจากชาวบ้านละแวกมาปลูกตามแนวรั้วนั้นทำให้ไอแดดร้อนพุ่งสาดส่องเข้ามาในบ้านเบาบางลง การนั่งอยู่บริเวณหน้าบ้านทำให้ดูเย็นขึ้นจากทั้งเงาและแสงร้อนที่สะท้อนเข้ามา แม้ว่าจะมีต้นไม้ไม่เยอะ แต่ก็พอช่วยทำให้พื้นซีเมนต์คลายความร้อนออกไปได้บ้าง ทีนี่ดีอย่างหนึ่งว่าค่าน้ำค่าไฟ และค่าใช้จ่ายต่างๆ ไม่แพง ใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างสมถะเลยทีเดียว โชคดีที่ว่าช่วงนี้ฝนตก ทำให้การดูแลในระยะเริ่มต้นของการปลูกต้นไม้เล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ทำได้ง่าย มองไปทีไรก็เย็นตาเย็นใจ

สิ่งที่ได้มาใหม่สำหรับวันนี้คือ ถ่านไม้ไผ่ที่ตาลักษณ์ เจ้าของสวนไผ่ได้เผาขาย เป็นถ่านที่ไม่มีควัน ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ตาลักษณ์ถือว่าเป็นปราชญ์ชาวบ้านคนหนึ่ง ที่ทดลองและเรียนรู้ทำป่าไผ่ เคยฟังเรื่องเล่าสมัยเป็นหนุ่มๆ ว่าได้ติดตามองค์หลวงปู่ผั่นมาปลูกไผ่จนเกิดเป็นป่าไผ่ขึ้นที่วัดป่าหนองไคร้จนมาถึงปัจจุบันนี้

ก่อนกลับออกมาพิจารณาอย่างมากเลยเกี่ยวกับเจ้าแมวลายเสือและลายด่าง ที่จะพาไปทำหมัน ถ้าทำที่ยโสธรฉันก็จะได้ดูแลอย่างใกล้ชิด แต่ก็ติดขัดตรงที่ว่าหมอไม่อยู่ และแมวเหมียวต้องได้ทานยาทุกวัน ก็กังวลใจมากอยู่เกรงว่าจะดูแลเขาได้ไม่ดีพอ จึงตัดสินใจฝากติ๋ว นี วิช ให้พาไปทำหมันที่ขอนแก่น เพราะประวัติการเจ็บป่วยก็อยู่ที่นั่น ได้ดูแลเขาแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุดน่ะนะ

บ้านก็คงจะเงียบเหงาไปอีกหลายวัน

บ้านที่มีแมวจะเป็นบ้านที่มีเสน่ห์พอสมควร

15-09-62