บ้านที่แท้ [10] ความเป็นห่วงที่วางลงได้

ความเป็นห่วงที่วางลงได้

—- เวลาที่ห่วงนี่ ก็จะเกิดจินตนาการไปต่างๆ นานา ดั่งเช่น เป็นห่วงเจ้าแมวเสือกับลายด่าง ถ้าเกิดน้ำท่วมเฉียบพลัน คนยังมีคนมุ่งช่วยเหลือ แต่สัตว์ต่างๆ มักถูกมองข้ามหรือไม่ก็ได้รับการช่วยเหลือทีหลัง

ก็ห่วงว่าถ้าน้ำท่วมเขาจะอยู่อย่างไร

วันนี้ตั้งใจจะไปรับเขามาอยู่ที่บ้านคุณยายเข็ม เกรงว่าถ้าน้ำท่วมหมู่บ้านหรือรอบนอก ฉันจะเข้าไปหาเขาได้ลำบาก เดือนร้อนเบญจี้ ที่กำลังวุ่นวายน้ำไม่ไหลให้ช่วยเหลือหาข้อมูลทาง GIS และฉันเองก็ไปพบปะพูดคุยกับผู้คนละแวกบ้านนั้น ได้คำตอบว่า อาจจะยากที่น้ำจะท่วมเพราะเป็นพื้นที่สูง ก็เบาใจขึ้นมากให้เขาอยู่เฝ้าหนังสือต่อ

หลังจากแน่ใจแล้วก็จัดการดูแลกิจวัตรประจำ เทอาหาร ล้างภาชนะใส่น้ำ ทำความสะอาดกระบะทราย ขณะที่ทำเขาก็มานั่งกำกับดู รู้สึกเลยว่า “อ้อ นี่หรืออาการของทาสแมวเป็นเช่นนี้เอง”

หลายเดือนมานี่พบปะกันเกือบทุกวันไม่รวมวันที่ไปต่างจังหวัด ก็เริ่มรู้สึกคุ้นชินกัน ในใจก็อยากจะเลี้ยงปล่อย แต่ก็เกรงจะไปเดือดร้อนเพื่อนบ้าน การเลี้ยงดูอย่างทุกวันนี้สำหรับฉันเองก็ไม่ได้เป็นทุกข์อะไร รู้สึกผ่อนคลายหลังเลิกงานด้วยซ้ำ เป็นดั่งคล้ายการเยียวยา อย่างวันนี้จากเป็นห่วงใยเรื่องน้ำท่วม เมื่อได้ไปเห็นสภาพบริบทจริง ก็ชัดแจ้ง นี่แหละถือว่าเป็นลักษณะชัดเจนของตัวเองต้องลง survey และพิจารณาความเป็นจริงมากกว่าการฟังปากต่อปาก

แล้วอาการเป็นห่วงก็เบาบางลง

เตรียมจะจัดการย้ายหนังสือไว้ที่สูง หรือไม่ก็หาลังพลาสติกมาบรรจุเก็บไว้ ถ้าถูกน้ำท่วมนี่ไม่ได้เลย ต่างมีคุณค่าทั้งนั้น โชคดีว่าบ้านหลังนี้ยกพื้นสูงพอสมควร และตั้งอยู่บนเนิน ก็ชวนให้หวนคิดบ้านสมัยโบราณที่ยกพื้นใต้ถุนส่วนหนึ่งก็คงมาจากป้องกันน้ำท่วมนี่เอง

#เรื่องบ้านบ้าน

02-09-62